Quantcast
Channel: Αρχαία Ελληνικά
Viewing all 7746 articles
Browse latest View live

Με μεταλλική μελάνη γραμμένοι οι πάπυροι στην Αρχαία Ελλάδα

0
0

Μια νέα επιστημονική ανάλυση των παπύρων του Ηρακλείου (Ερκολάνο ή Ερκουλάνουμ) της Καμπανίας αποκαλύπτει ότι οι γραφείς εκείνης της εποχής -τέλος πρώτου αιώνα π.Χ. ή αρχές πρώτου αιώνα μ.Χ.- χρησιμοποιούσαν επίτηδες μελάνη που περιείχε μέταλλο και συγκεκριμένα μόλυβδο.

Η ανακάλυψη ανατρέπει τα έως τώρα δεδομένα, καθώς δείχνει ότι η χρήση της μεταλλικής μελάνης ήταν συνηθισμένη στον ελληνο-ρωμαϊκό κόσμο πολύ νωρίτερα από ό,τι πίστευαν οι επιστήμονες μέχρι σήμερα. Οι μελετητές των αρχαίων κειμένων θεωρούσαν ότι τα αρχαία ελληνικάκαι λατινικά κείμενα έως τον τέταρτο ή πέμπτο αιώνα μ.Χ. γράφονταν σε παπύρους κυρίως με οργανική μελάνη (με βάση τον άνθρακα).

Επίσης -πράγμα ακόμη πιο σημαντικό- η ανακάλυψη μπορεί να διευκολύνει τους επιστήμονες να διαβάσουν τα χειρόγραφα που ακόμη φυλάνε τα μυστικά τους, καθώς η μεταλλική μελάνη ανταποκρίνεται καλύτερα στις σύγχρονες τεχνικές απεικόνισης.

Οι πάπυροι του Ηρακλείου (Herculaneum scrolls), πολλοί εκ των οποίων αφορούν έργα ελλήνων φιλοσόφων, ανακαλύφθηκαν το 1752-54 σε αρχαιολογικές ανασκαφές στη λεγόμενη «βίλα των παπύρων» στο Ηράκλειο (Ερκολάνο) της Καμπανίας στην Ιταλία, κοντά στην Πομπηία (η βίλα καταστράφηκε μετά την έκρηξη του Βεζούβιου το 79 μ.Χ.). Μερικοί σήμερα φυλάσσονται στο Ινστιτούτο της Γαλλίας στο Παρίσι. Ουσιαστικά πρόκειται για την μοναδική αρχαία ελληνο-ρωμαϊκή βιβλιοθήκη που έχει διασωθεί.

Είναι επίσης οι πρώτοι πάπυροι με ελληνική γραφή που έχουν βρεθεί σε αρχαιολογικές ανασκαφές. Αρκετοί είναι αποτεφρωμένοι και πολλοί σε τόσο άσχημη και εύθραυστη κατάσταση, που έχει αποδειχθεί δύσκολο έως αδύνατο να ξετυλιχθούν και να διαβασθούν. Γι'αυτό πολλοί δεν έχουν ακόμη ανοιχθεί λόγω φόβου καταστροφής τους.

Οι ερευνητές από την Ιταλία και τη Γαλλία, με επικεφαλής τον Βίτο Μοτσέλα του Ινστιτούτου Μικροηλεκτρονικής & Μικροσυστημάτων του ιταλικού Εθνικού Συμβουλίου Ερευνών στη Νάπολη, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό της Εθνικής Ακαδημίας Επιστημών των ΗΠΑ (PNAS), χρησιμοποίησαν μη καταστρεπτικές σύγχρονες μεθόδους για να αναλύσουν χημικά και δομικά τη μετά βίας ορατή γραφή σε δύο αποσπάσματα παπύρων. Γι'αυτό το σκοπό, η μελέτη με ισχυρές ακτίνες-Χ (100 δισεκατομμύρια φορές πιο φωτεινές από ό,τι οι ακτίνες-Χ ενός νοσοκομείου) έγινε στο Ευρωπαϊκό Σύγχροτρο στη Γκρενόμπλ.

Η ανάλυση έφερε στο φως υψηλές συγκεντρώσεις μολύβδου στη μελάνη (έως 84 μικρογραμμάρια ανά τετραγωνικό εκατοστό), που παραπέμπουν σε σκόπιμη χρήση μεταλλικής μελάνης. Έτσι, η χρήση της τελευταίας στον ελληνο-ρωμαϊκό κόσμο τοποθετείται πλέον αρκετούς αιώνες νωρίτερα.

Ο Πλίνιος ο Πρεσβύτερος περιγράφει λεπτομερώς την μελάνη με βάση τον άνθρακα που χρησιμοποιείτο στην εποχή του (23-79 μ.Χ) και η οποία λαμβανόταν από αιθάλη μετά το κάψιμο ξύλων σε φούρνο. Περιστασιακή χρήση μεταλλικής μελάνης νωρίτερα, τον 2ο αιώνα π.Χ., έχει αναφερθεί μόνο για τη γραφή μυστικών μηνυμάτων, ενώ έχει ανιχνευθεί και η χρήση μετάλλου σε έναν αρχαίο αιγυπτιακό πάπυρο.

Σύμφωνα με τα έως τώρα γνωστά, η μεταλλική μελάνη υιοθετήθηκε πιο συστηματικά στις περγαμηνές μετά το 420 μ.Χ. Στη συνέχεια και έως τον Μεσαίωνα, οι μεταλλικές μελάνες έγιναν πια το βασικό μέσο γραφής.


Αρχαία Μεσσήνη

0
0

Αρχαία Μεσσήνη - Οι Οχυρώσεις χρονολογούνται στον 3ο αι. π.Χ και είναι ένα από τα σημαντικότερα επιτεύγματα της αρχαίας στρατιωτικής αρχιτεκτονικής.

Ο επιβλητικός οχυρωματικός περίβολος της Μεσσήνης με τις πύλες και τους πύργους του σηματοδοτεί την επανίδρυση του ελεύθερου μεσσηνιακού κράτους μετά τη μάχη στα Λεύκτρα (371 π. Χ.) από τον Θηβαίο στρατηγό Επαμεινώνδα και τους Αργείους συμμάχους. Το 369 π.Χ. ιδρύεται εντός των τειχών, στους πρόποδες του όρους Ιθώμη, η νέα πρωτεύουσα Μεσσήνη, ομώνυμη της προδωρικής, μυθοποιημένης βασίλισσας.

Ο Παυσανίας αναγνωρίζει την υπεροχή των οχυρώσεων της Μεσσήνης σε σύγκριση με άλλες φημισμένες της εποχής, όπως αυτές της Βαβυλώνας, του Βυζαντίου και της Φωκικής Αμβρόσσου. Ο αρχαίος γεωγράφος και ιστορικός Στράβων(1ος αι. π. Χ.) συγκρίνει το οχυρό της Ιθώμης από στρατηγικής σημασίας με αυτό της Κορίνθου.

Οι οχυρώσεις της Μεσσήνης διατηρούνται καλύτερα στη ΒΒΔ πλευρά, που ουσιαστικά πλαισιώνει την Αρκαδική Πύλη στις δύο πλευρές της. Η πορεία του οχυρωματικού περιβόλου παρακολουθείται με ακρίβεια σε μήκος 9,5 χλμ. με βάση τα σωζόμενα ίχνη.Τα τείχη περικλείουν και την κορυφή της Ιθώμης, όπου βρισκόταν η ακρόπολη και το ιερό του Διός Ιθωμάτα, κοντά στην εγκαταλελειμμένη πλέον σήμερα παλιά μονή Βουλκάνο ή Βουρκάνο. Ίχνη από την λατόμευση των μεγάλων ορθογωνίων ασβεστολίθων, που χρησιμοποιήθηκαν στην οικοδόμηση των οχυρώσεων, διασώζονται και σήμερα στον βραχώδη όγκο της Ιθώμης.

Οι πύργοι των οχυρώσεων είναι κατά κανόνα τετράγωνοι. Ένας μόνον είναι πεταλόσχημος και ένας έχει κυκλική διάταξη. Από τις δύο πύλες, η ανατολική Λακωνική Πύλη, γνωστή και ως Τεγεατική, καταστράφηκε τον 18ο αιώνα κατά την διάνοιξη δρόμου πρόσβασης από το χωριό Μαυρομάτι προς την νέα μονή Βουλκάνο. Αντίθετα, εντυπωσιακά διατηρείται η δυτική πύλη, γνωστή ως Αρκαδική. Αποτελεί σύμβολο ισχύος και δείγμα υψηλής οχυρωματικής τεχνικής, "σήμα κατατεθέν"της πόλης από την εποχή του Παυσανία και των πρώτων ευρωπαίων περιηγητών, επιβλητικό μνημείο, που ανέκαθεν προκαλούσε το θαυμασμό των επισκεπτών.

Η Αρκαδική Πύλη είναι κυκλική και ευρύχωρη στο μέσον με δύο εισόδους, μία διπλή εσωτερική και μία εξωτερική. Η εσωτερική οδηγούσε σε λιθόστρωτο δρόμο με κατεύθυνση την Αγορά της πόλης, και η εξωτερική σε δρόμο, που κατέληγε στην αρκαδική πρωτεύουσα Μεγαλόπολη.

Δεξιά και αριστερά της εξωτερικής εισόδου υπάρχουν δύο τετράγωνοι προστατευτικοί πύργοι σε επαφή με την κυρίως κατασκευή της πύλης, η οποία έχει κυκλική κάτοψη. Οι πύργοι στον επάνω όροφο περιελάμβαναν και ενδιαιτήματα για την φρουρά.

Στον εσωτερικό, κυκλικό χώρο της πύλης υπάρχει ανά μία κόγχη δεξιά και αριστερά της εισόδου. Εκεί είχαν στηθεί ερμαϊκές στήλες, καθώς ο θεός Ερμής είχε και την ιδιότητα του προστάτη των πυλών (Ερμής Προπυλαίος), εκτός από τις άλλες του ιδιότητες. Τις στήλες αυτές είχε δει ο περιηγητής Παυσανίας βγαίνοντας από την πόλη της Μεσσήνης μέσω της Αρκαδικής Πύλης κατευθυνόμενος προς την Μεγαλόπολη.

Πως και με τι έπλεναν τα ρούχα τους στην Αρχαία Ελλάδα;

0
0

Πλύσιμο (στο σπίτι, στο ποτάμι ή στη θάλασσα)

Στα πολλαπλά καθήκοντα της γυναίκας ανήκε το πλύσιμο και η περιποίηση των ικρασμάτων και των ενδυμάτων.

Το πλύσιμο γινόταν κατά το δυνατόν στη θάλασσα ή σε ένα κοντινό ποτάμι, όπου γι’ αυτό το σκοπό φτιαγμένα ειδικά βαθουλώματα ή φυσικές εγκαταστάσεις αντικαθιστούσαν τη συνηθισμένη στο σπίτι σκάφη μπουγάδας. την οποία αναγνωρίζουμε στις εικόνες των αγγείων.

Είναι σχετικά σπάνιες οι παραστάσεις γυναικών κατά το πλύσιμο των ρούχων, που μας έχουν παραδοθεί. Μια από τις λίγες παραστάσεις που διασώθηκαν, προέρχεται από το χέρι του γνωστού ζωγράφου Πάνα και βρίσκεται επάνω σε μια ερυθρόμορφη πελίκη. Διασώθηκε η στιγμή κατά την οποία δυο νεαρές γυναίκες σκύβουν επάνω από ένα μεγάλο πλυστικό δοχείο. Η γυναίκα, που μπορεί να αναγνωρισθεί ως αφέντρα, έχει τυλίξει το χιτώνα της σαν ποδιά γύρω από το κάτω μέρος του σώματός της και το έχει κουμπώσει μπροστά από την κοιλιά της, για να έχει περισσότερη ελευθερία κινήσεων. Τι κρατάει πάνω από το άνοιγμα του δοχείου δεν είναι δυνατόν να καθορισθεί. Απέναντι της στέκεται ένα κορίτσι, που από τα κοντά του μαλλιά μπορεί να αναγνωρισθεί ως υπηρέτρια, και κρατάει το ρούχο που πρόκειται να καθαρισθεί. Το ρούχο αυτό βάσει της χαρακτηριστικής του μορφής μπορεί να αναγνωρισθεί σαφώς ως κεφαλομάντηλο.

Απορρυπαντικά μέσα

Σύμφωνα με τον Διοσκουρίδη, έναν Έλληνα γιατρό από το δεύτερο ήμισυ του 1ου αι. μ. X., για το πλύσιμο των ενδυμάτων και υφασμάτων χρησιμοποιούσαν το σαπουνόχορτο. Από το φυτό, που ανήκει στην οικογένεια των γαριφαλοειδών, επεξεργάζονταν τη σαπωνούχο ρίζα (σαπουνόριζα). Αντίθετα, οι Ρωμαίοι ως απορρυπαντικό μέσο γνώριζαν τα ούρα. Τα απεκκρίματα, που συλλέγονταν σε κάδους, τότε μόνον ήταν έτοιμα για χρήση, όταν αφήνονταν να υποστούν ένα είδος ζύμωσης. Τότε σχηματιζόταν αμμωνιακό άλας, το οποίο έχει καθαρτική επίδραση, που αυξανόταν με την προσθήκη σ’ αυτό λίπους, με το οποίο προέκυπτε σαπούνι. Επίσης η ακατέργαστη ποτάσα και η σόδα είχαν καθαρτική δύναμη.

Η χρήση της στάχτης από ξύλα δεν απαιτούσε μεγάλο κόπο. Περιχυμένη με καυτό νερό σχημάτιζε ένα αφέψημα, την αλισίβα, μέσα στην οποία έβαζαν τα ρούχα και τα έβραζαν. Αυτή η απλή μέθοδος αποδείχτηκε πολύ πρακτική και διατηρήθηκε μέχρι την εποχή μας, όπως δείχνουν παραδείγματα όχι μόνον από τη σύγχρονη Ελλάδα.

Το πιο γνωστό ίσως παράδειγμα μεγάλης πλύσης (“πλύνειν”) βρίσκεται στην Οδύσσεια, όταν η Ναυσικά, η θυγατέρα του βασιλιά των Φαιάκων, μαζί με τις φίλες της πηγαίνει στη θάλασσα για να πλύνει. “Η μεγάλη πλύση γίνεται κατά αραιότερα διαστήματα. Οπωσδήποτε γι’ αυτήν χρειαζόταν μια ολόκληρη ημέρα, που άρχιζε από το πρωί. Τα ρούχα ρίχνονταν στο πλυσταριό κομμάτι κομμάτι. Η φυσική δύναμη του νερού, που συνέχεια ανανεωνόταν. υποστηριζόταν και. από την ανθρώπινη δύναμη: Τα κορίτσια κατέβαιναν στο λάκκο του πλυσταριού (όπου έκαναν κι ένα διασκεδαστικό αγώνα) ποδοπατώντας τα ρούχα. Απορρυπαντικό μέσο δε χρησιμοποιούσαν Όταν καθάριζαν τα κομμάτια των ρούχων με την κίνηση του νερού, που σταθερά τα ξέπλυνε, και με το κοπάνισμα και το τρίψιμο από τα πόδια των κοριτσιών, για να στεγνώσουν απλώνονταν σε σειρά επάνω στα βότσαλα της παραλίας. Ο χρόνος που χρειάζονταν τα ρούχα εκεί στον ήλιο, για να στεγνώσουν. έφτανε στις πλύστρες για λουτρό, για γεύμα και παιγνίδι. Έπειτα ακολουθούσε το μάζεμα των ρούχων. Μετά την επιστροφή τα ρούχα μεταφέρονταν αμέσως στο σπίτι”.

Φωριαμοί ενδυμάτων, Καταπολέμηση των βλαβερών εντόμων

Στο σπίτι φρόντιζαν να διατηρούν τα ενδύματα μέσα σε ξύλινα σεντούκια (“κιβωτοί”), όπως ήδη αναφέρει ο Όμηρος. Τα κιβώτια με τα ρούχα βρίσκονταν ή στα κελάρια ή μέσα στο χώρο της κατοικίας. Κατά την μεθομηρική εποχή φαίνεται πως ο συνηθισμένος αυτός χώρος, αντίθετα, είχε γίνει ο θάλαμος των γυναικών. Οι πιο παλιές παραστάσεις κατάγονται από την κλασική εποχή. Επάνω σε μια λήκυθο, που βρίσκεται στο New Haven, μια νεαρή γυναίκα κρατάει ένα τυλιγμένο ή διπλωμένο ρούχο πάνα) από ένα ανοιγμένο σεντούκι. Το σκέπασμα του απέριττου επίπλου, που είναι διακοσμημένο απλά με ένα αστέρι, είναι βαλμένο κάθετα.

Η διακόσμηση του χώρου συμπληρώνεται με ένα έπιπλο καθίσματος. Στον τοίχο είναι κρεμασμένος ένας καθρέφτης και ένα στεφάνι ή ένας κεφαλόδεσμος. Δεν είναι δυνατόν να αναγνωρισθεί για ποιον τύπο ενδύματος πρόκειται, δηλ. αν τελικά είναι ένδυμα το διπλωμένο υφαντό. Το ίδιο πρόβλημα αντιμετωπίζει κανείς και με κάποιες σκηνές αμφίεσης ή λουτρού. Τα καλοδιπλωμένα ενδύματα. τα οποία δεν έχουν φορεθεί ακόμη ή μόλις έχουν αποβληθεί, δεν μας επιτρέπουν να αναγνωρίσουμε σε ποιο είδος ανήκουν. Για να εμποδίσουν το σκωροφάγωμα και να εφοδιάσουν τα ενδύματα με ευωδιές, φρόντιζαν να βάζουν σ’ ένα καλόκλειστο σεντούκι διάφορα αρωματικά φυτά ή φρούτα, όπως μήλα και λεμόνια.

Τα κιβώτια χρησίμευαν για τη φύλαξη των ενδυμάτων τα οποία δεν χρησιμοποιούνταν κάθε μέρα ή αποθηκεύονταν προς φύλαξη. Αυτή η αποθήκευση των ενδυμάτων, που ανήκε στην κινητή περιουσία του νοικοκυριού και του οποίου τον πλούτο συγκαθόριζε αποφασιστικά, τελούσε υπό την ιδιαίτερη προστασία της νοικοκυράς του σπιτιού. Κι αυτό αναφέρεται ήδη δεόντως στα ομηρικά έπη. Τέλος ρούχα “χρησιμοποιούνταν στη διπλωματική επικοινωνία με φιλοξενούμενους, φίλους, εχθρούς, θεούς, ως νυφικά δώρα και στις περιπτώσεις που η οικογένεια εμφανιζόταν δημόσια, στον ενταφιασμό ως νεκρικά σάβανα και στους γόμους ως νυφικά ρούχα, καθώς και ρούχα των οδηγών της νύφης”. Ο σημαντικός ρόλος που έχει παίξει πάντοτε η κατοχή ενδυμάτων, φαίνεται από το ότι στους δικανικούς λόγους τα ενδύματα απαριθμούνται ως τμήμα της περιουσίας, ενώ και κατά τις δίκες κληρονομιάς οι αντίδικοι φιλονικούσαν γι’ αυτά. Κλοπή ενδυμάτων ήταν ένα από τα συνηθέστατα εγκλήματα ιδιοκτησίας. Λεν λείπουν άλλωστε οι μαρτυρίες για ενδύματα ως μέσα αμοιβής ή δωροδοκίας.

Οι πηγές μας παρέχουν μια ιδέα για το ποιοι θησαυροί υφασμάτων φυλάσσονταν σε μερικά σπίτια. Έτσι σ’ ένα λόγο του Δημοσθένη βρίσκεται μια αναφορά για κατοχή ενδυμάτων αξίας 1000 δραχμών, ποσό που εκείνη την εποχή αποτελούσε μιαν αξιόλογη περιουσία. Στον Αθήναιο διαβάζουμε ότι ο φιλόξενος Τελλίας από τον Ακράγαντα, είχε δεχθεί 500 στρατιώτες, που είχαν έλθει στη Γέλα, και συγχρόνως τους είχε εφοδιάσει με τον απαραίτητο χειμερινό ιματισμό.

Aπό το βιβλίο της Αναστασίας Πεκρίδου – Γκορέσκιν «Η μόδα στην αρχαία Ελλάδα»

by Αντικλείδι,http://antikleidi.com

Τι ψάχνουν οι Εβραίοι στην Παλμύρα; Μυστική αρχαιολογική έρευνα με την συμμετοχή… Ρώσων

0
0

Πέπλο μυστηρίου καλύπτει τις ανασκαφές που πραγματοποιούν Ισραηλινοί αρχαιολόγοι στην απελευθερωμένη αρχαία πόλη της Παλμύραυπό την προστασία του ρωσικού στρατού, όπως μεταδίδεται από αραβικές πηγές.

Στόχος των ανασκαφών, σύμφωνα με τα όσα έχουν γίνει γνωστά είναι η εύρεση εβραϊκών «αρχαιολογικών θησαυρών», πλην όμως η περιγραφή αυτή δημιουργεί πολλά ερωτήματα.

Η αλήθεια είναι ότι το Ισραήλ δεν είχε ποτέ πριν την ευκαιρία να πραγματοποιήσει αρχαιολογικές ανασκαφές στην Παλμύρα και από ότι φαίνεται το ενδιαφέρον είναι τόσο μεγάλο, που με την απελευθέρωση της πόλης η Ιερουσαλήμ ήρθε σε απευθείας συνεννόηση με τη Μόσχα για την πραγματοποίηση των ανασκαφών.

Τι ψάχνουν;

Οι πηγές αναφορικά με την ακριβή φύση των ανασκαφών είναι συχνά αλληλοσυγκρουόμενες, η άφιξη όμως στην περιοχή τριών ειδικών (πιθανολογείται Ισραηλινών) και η διαμονή τους σε χώρο που προστατεύεται από Ρώσους στρατιώτες έχει δώσει τροφή για πολλά σενάρια.
Οι τρεις μυστικοί επισκέπτες δεν έρχονται σε επαφή καθόλου με τους Σύρους αρχαιολόγους ενώ ότι επαφές έχουν είναι μόνο με τους Ρώσους και αυτό με διερμηνέα.

Αμέσως μετά την ανακατάληψη της περιοχής, ο ρωσικός Στρατός έσπευσε να δημιουργήσει ένα κλοιό ασφάλειας γύρω από τον αρχαιολογικό χώρο, ενώ ταυτόχρονα δημιούργησαν και μια βάση εντός της αρχαίας πόλης, πλήρως περιφραγμένη χωρίς κανένας να μπορεί να εισέλθει ή εξέλθει χωρίς άδεια. Οι τρεις επισκέπτες κινούνται με ισχυρή συνοδεία από Ρώσους στρατιώτες οι οποίοι έχουν και τον πλήρη έλεγχο, σε οτιδήποτε γίνεται εκεί.

Σύμφωνα με τις πληροφορίες οι τρεις Ισραηλινοί εστιάζουν την προσοχή τους στην αψίδα του al-Naser, στο ναό του Βέλ, στον ναό του Baalshamin και στο στρατόπεδο του Διοκλητιανού. Όπως αναφέρεται οι ανασκαφές που πραγματοποιούν εκεί οι τρεις ειδικοί έχουν φτάσει σε βάθη που ποτέ πριν δεν είχε γίνει δυνατό σε καμιά προηγούμενη ανασκαφή.

Από τις μέχρι τώρα ανασκαφές έχουν ανακαλυφθεί μια μούμια και ποσότητα χρυσού κοντά στην Αψίδα του al-Naser και στον κεντρικό δρόμο που συνδέει το αρχαίο ρωμαϊκό θέατρο με τον Ναό του Βελ.

Οι Ισραηλινοί φαίνεται πως σκάβουν ακούραστα ψάχνοντας για οτιδήποτε εβραϊκό αρχαιολογικό εύρημα. Μάλιστα κάποιοι ισχυρίζονται ότι οι καταστροφές που προκάλεσαν οι εγκληματίες της ISIS στην αρχαία πόλη, ήταν στοχευμένες, έτσι ώστε να γίνει δυνατή η ανασκαφή στους κατεστραμμένους ναούς του Βελ και του Baalshamin καθώς σε οποιαδήποτε άλλη περίπτωση δεν θα γινόταν δυνατή η ανασκαφή καθώς θα υπήρχε κίνδυνος να καταστραφούν τα μνημεία.

Τώρα όμως με το πρόσχημα της αναστήλωσης μπορούν να προχωρήσουν δεκάδες μέτρα κάτω από την επιφάνεια του εδάφους. Σε ερώτηση του Zaman Al Wasl που έφερε στη δημοσιότητα το θέμα, στον Δρ. Ali Sheikhmus πρόεδρο της συριακής αρχαιολογικής εταιρείας για το εάν είναι σε γνώση για ότι συμβαίνει τώρα στην αρχαία Παλμύρα ο ίδιος δεν επιβεβαίωσε ούτε και διέψευσε την δραστηριότητα Ισραηλινών αρχαιολόγων : «Η Παλμύρα υπό τον έλεγχο της ISIS το τελευταίο διάστημα έγινε επίκεντρο εκτεταμένης αρχαιοκαπηλίας από όλες τις εθνικότητες και όλους τους αρχαιοκάπηλους. Τώρα η τοποθεσία είναι υπό τον άμεσο έλεγχο του ρωσικού Στρατού και μόνο αυτός είναι υπεύθυνος για οποιαδήποτε ανασκαφή στο χώρο».

Σε ερώτηση αναφορικά με εβραϊκές αρχαιότητες να βρίσκονται στην Παλμύρα ο Σύρος αρχαιολόγος απάντησε: «Όλες οι ανασκαφές στην Παλμύρα και οι μελέτες κατά τη διάρκεια του προηγούμενου αιώνα, δεν έχουν αποδείξει την ύπαρξη εβραϊκών αρχαιοτήτων. Η μόνη εβραϊκή κοινότητα που υπήρχε στην πόλη Δούρα Ευρωπός η οποία ήταν υπό το Βασίλειο της Παλμύρας. Ότι ευρήματα υπήρχαν εκεί συμπεριλαμβανομένων και αυτών που βρέθηκαν σε αρχαία συναγωγή έχουν μεταφερθεί στο μουσείο της Δαμασκού».

Τότε το ερώτημα τι ακριβώς ψάχνουν οι Ισραηλινοί στην Παλμύρα γίνεται όλο και πιο επιτακτικό.

Τι λένε οι Ισραηλινοί

Μια από τις μεγάλες ισραηλινές εφημερίδες έκανε αναφορά στις ισραηλινές ανασκαφές λέγοντας πως εκεί βρίσκεται «ο μεγαλύτερος εβραϊκός αρχαιολογικός χώρος από τις βιβλικές εποχές», στον οποίο περιλαμβάνονται ύμνοι από το Δευτερονόμιο, γραμμένοι επάνω σε μια πέτρινη πύλη η οποία είχε φωτογραφηθεί μια φορά το 1933 και από τότε δεν υπάρχει καμία άλλη πληροφορία για την τοποθεσία.

Η εφημερίδα ανέφερε ακόμη πως η Παλμύρα ήταν η πατρίδα μιας μεγάλης εβραϊκής κοινότητας.

Αυτό σύμφωνα με τους Ισραηλινούς αποδεικνύεται από το γεγονός ότι σε τάφους του 3ου αιώνα π.χ. που βρεθήκαν στην Χάιφα αναγράφεται ότι οι νεκροί ήρθαν από την Παλμύρα. Σύμφωνα με τον Daniel Mizrahi από το Πανεπιστήμιο Ben-Gurion: «Είναι φανερό ότι υπήρχε μια μεγάλη εβραϊκή κοινότητα εκεί. Οι Εβραίοι έρχονταν από την Παλμύρα στην Παλαιστίνη για ταφή και στους τάφους τους αναγραφόταν ότι είχαν έρθει από εκεί».

Κάποιοι στο Ισραήλ πάντως έχουν αποδώσει την δημιουργία της Παλμύρα στον Βασιλιά Σολομών με ότι αυτό συνεπάγεται. Από εκεί και πέρα τα σενάρια περιπλέκονται σε εξωφρενικό βαθμό.

Για πιο λόγο οι Ρώσοι επιστράτευσαν ένα μεγάλο μέρος των δυνάμεών τους στη Συρία (αεροσκάφη και ειδικές δυνάμεις) για ένα χώρο που δεν είχε τόσο στρατηγική σημασία όσο περισσότερο συμβολική; Οι ρωσικές δυνάμεις έδωσαν ιδιαίτερη βαρύτητα στην κατάληψη της πόλης στέλνοντας την αφρόκρεμα των ειδικών δυνάμεων καταδεικνύοντας στόχους για τα ρωσικά μαχητικά ενώ ένας από αυτούς σκοτώθηκε ηρωι8κά όταν είχε περικυκλωθεί σε απόσταση αναπνοής από ένοπλους της ISIS διατάσσοντας αεροπορική επίθεση επάνω του!

Για ποιο λόγο δεν έχουν εγκαταλείψει τα ην περιοχή θεωρώντας την αρχαία πόλη ως κρίσιμης και στρατηγικής σημασίας; Τι υπάρχει άραγε εκεί;

Και ναι τα σενάρια φτάνουν μέχρι και στα πιο απίθανα. Πρόκειται για την Κιβωτό της Διαθήκης, καθώς κάποιοι υποστηρίζουν πως ο Αντίοχος ο Δ’ ο Επιφανής την είχε φέρει στη Συρία ή πρόκειται για κάτι άλλο; Πιστεύουν οι Ισραηλινοί πως ο Ιησούς είχε κάποια σχέση με την Παλμύρα ή είχε ταξιδέψει μέχρι εκεί; Κανείς φυσικά δεν είναι σε θέση να γνωρίζει τι ακριβώς είναι αυτό που ψάχνουν Ισραηλινοί και Ρώσοι δεκάδες μέτρα κάτω από την επιφάνεια του εδάφους στην αρχαία Παλμύρα.

Γίνεται όλο αυτό για κάποιους στίχους από το Δευτερονόμιο ή μήπως κρύβεται κάτι άλλο;

Το κουτί της Πανδώρας είναι τελικά ένα …βάζο [εικόνες]

0
0

Η Πανδώρα (παν + δώρα) είναι αρχετυπική μορφή της Ελληνικής μυθολογίας, όπου αναφέρεται ως η πρώτη θνητή γυναίκα, αιτία όλων των δεινών κατά τον Ησίοδο και αντίστοιχη της βιβλικής Εύας. Ο μύθος της Πανδώρας, όχι τόσο ως αρχετυπικής μορφής, μητέρας όλων των γυναικών, αλλά ως αιτίας όλων των παθών, λόγω της περιέργειάς της, έχει κάνει το γύρο του κόσμου.

Από ανοησία, περιέργεια ή σκόπιμα, η Πανδώρα σύμφωνα με το μύθο αποδέσμευσε και σκόρπισε στην ανθρωπότητα όλα τα δεινά και τις ασθένειες που ήταν κρυμμένες σε ένα πιθάρι — το οποίο κατά λάθος καθιερώθηκε να αναφέρεται ως «κουτί». Όμως στην πραγματικότητα το κουτί ήταν ένα βάζο. Η λάθος μετάφραση συνεχίζεται ακόμα και σήμερα.

Στην ελληνική μυθολογία, η Πανδώρα ήταν η πρώτη γυναίκα στη γη και το «κουτί» ήταν, στην πραγματικότητα, ένα μεγάλο βάζο που περιείχε όλα τα κακά του κόσμου. Οι θεοί της έδωσαν πολλά δώρα: η Αφροδίτη έδωσε την ομορφιά της, ο Απόλλωνας της έδωσε το ταλέντο για τη μουσική, ο Ερμής της έδωσε ομιλία και η Αθηνά τα ρούχα της. Όταν η Πανδώρα άνοιξε τον πίθο με όλα τα δεινά του κόσμου και κατάλαβε ότι συμβαίνει κάτι ολέθριο το έκλεισε γρήγορα, Μέσα στον πίθο είχε μείνει μόνο η ελπίδα, η προσδοκία.

Η λέξη που χρησιμοποιείται στην μυθολογία για να περιγράψει το δοχείο ήταν «πίθος» – δηλαδή ένα μεγάλο βάζο, μερικές φορές στο μέγεθος ενός μικρού προσώπου. Πίθος χρησιμοποιούνταν για την αποθήκευση κρασιού, ελαιολάδου, καθώς επίσης και τελετουργικά ως δοχείο για τα ανθρώπινα σώματα που ήταν έτοιμα για ταφή.

Η Πανδώρα και ο μύθος της διαφυγής των κακών και των καταστροφών του κόσμου, απεικονίστηκε από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα σε εκατοντάδες έργα τέχνης. Κρατώντας το κουτί της και συνεχίζοντας την παρεξήγηση μέσα στους αιώνες.

Τι κοινό έχουν οι Μπάιρον και Αϊνστάιν;

0
0

Τι κοινό μπορεί να έχουν ένα Άγγλος λόρδος και ρομαντικός ποιητής, με έναν Γερμανοεβραίο καθηγητή της Φυσικής;

Εύκολη η πρώτη απάντηση. Συνέπεσε να πεθάνουν  Απρίλη και οι δύο, 19 Απριλίου 1824 ο Λόρδος Βύρων, 18 Απριλίου 1955 ο Άλμπερτ Αϊνστάιν. Η σύμπτωση αυτή απαιτεί να τιμούμε τη μνήμη τους τον ίδιο μήνα.

Έζησαν σε διαφορετικές εποχές, ο Λόρδος Βύρων και ο Αϊνστάιν,  στο πρώτο μισό του 19ου αιώνα ο πρώτος, στον 20ο αιώνα ο δεύτερος· όμως έχουν  πολλά κοινά:

1. Υπήρξαν και οι δύο πολέμιοι κάθε τυραννίας στον κόσμο. Ο Μπάιρον "δεν χαριζόταν", ούτε στους συμπατριώτες του Βρετανούς. Κατήγγειλε τον Έλγιν που λεηλάτησε την πολιτιστική κληρονομιά ενός υπόδουλου έθνους, κατήγγειλε επίσης τα δεινά της Αυτοκρατορίας, είτε στην Ινδία, είτε στην Ιρλανδία. Ο δε Αϊνστάιν ήρθε εξαρχής αντιμέτωπος με το χιτλερικό καθεστώς, το οποίο τον οδήγησε στην αυτοεξορία, πέραν του Ατλαντικού. Αυτοεξόριστος στην ουσία ήρθε και ο Μπάιρον, πρώτα στην Ιταλία (1816) και μετά στην Ελλάδα (1823).

2. Υπήρξαν μεγάλοι επαναστάτες και οι δύο. Ένας «Τσε Γκεβάρα της εποχής του», θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ο Μπάιρον, αφού μετά το Μεσολόγγι σχεδίαζε να φύγει για τη Λ. Αμερική, να πολεμήσει και εκεί για την ελευθερία. Ενώ ο Αϊνστάιν ήταν ο άνθρωπος που έφερε την επανάσταση στην επιστήμη της Φυσικής.

3. Τόσο ο Μπάιρον, όσο και ο Αϊνστάιν υπήρξαν πολέμιοι του πολέμου. «Η φρίκη του πολέμου - έγραφε σε γράμμα του από την Ελλάδα, ο Μπάιρον – είναι αρκετή από μόνη της, χωρίς να προστεθεί η εν ψυχρώ σκληρότητα από τη μια ή την άλλη πλευρά». Διαπίστωση που τον οδήγησε σε δράση υπέρ της απελευθέρωσης αιχμαλώτων, Τούρκων και Ελλήνων. Ο δε Αϊνστάιν εκδήλωσε έμπρακτα τον αντιμιλιταρισμό του από πολύ νέος, αντιτασσόμενος στον Πρώτο  Παγκόσμιο Πόλεμο, κατόπιν αντιτάχτηκε στον μιλιταρισμό του Χίτλερ και τέλος στην ξέφρενη κούρσα των πυρηνικών εξοπλισμών μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο.

4. Από το βήμα της Βουλής των Λόρδων (27 / 02 /1812), ο Μπάιρον είχε υπερασπιστεί τους εξεγερμένους κλωστοϋφαντουργούς του Νόττινχαμ, τασσόμενος κατά της θανατικής ποινής που ήθελε να τους επιβάλλει η τότε Βρετανική κυβέρνηση, στηλιτεύοντας την αναλγησία των κρατούντων, τη φτώχεια και την κοινωνική αδικία. Σχεδόν ενάμισι αιώνα μετά (1949), ο Αϊνστάιν τασσόταν με άρθρο του υπέρ του σοσιαλισμού (μέσω του αμερικάνικου περιοδικού Monthly Review του φίλου του Paul Sweezy).

5. Συνοψίζοντας, θα χαρακτήριζα διεθνιστές τον Μπάιρον και τον Αϊνστάιν. «Πολίτης του κόσμου» αυτοχαρακτηριζόταν ο πρώτος, σε αγώνα κατά του πολέμου, πέρα και πάνω από σύνορα καλούσε ο δεύτερος, λέγοντας ότι «ο πόλεμος δεν μπορεί να γίνει ανθρώπινος μόνο να καταργηθεί μπορεί» και «θυμηθείτε ότι είστε άνθρωποι και ξεχάστε τα υπόλοιπα».

Τέλος , δεν μπορώ να παραλείψω ότι ο Μπάιρον αγωνίστηκε και θυσιάστηκε για μια πατρίδα που δεν ήταν η δική του, αναδεικνυόμενος σε εθνικό ήρωα των Ελλήνων. Γι’ αυτό η ημέρα θανάτου του, ύστερα από πρόταση μας, έχει καθιερωθεί από το 2008 ως Ημέρα Φιλελληνισμού  και Διεθνούς Αλληλεγγύης, με Προεδρικό Διάταγμα του τότε υπουργού εσωτερικών και σημερινού Προέδρου της Δημοκρατίας Προκόπη Παυλόπουλου.

* Ο Πάνος Τριγάζης είναι Πρόεδρος του Συνδέσμου Μπάιρον για τον Φιλελληνισμό και τον Πολιτισμό.

Εικόνα © Αρχαία Ελληνικά

Αρχαία τεχνολογία στο Νεκρομαντείο του Αχέροντα [Βίντεο]

0
0

Απόσπασμα από ντοκιμαντέρ του History Channel.

Ο Δρ. Μάικλ Σκοτ επισκέπτεται την Ελλάδα για να ερευνήσει τη χρήση που μπορεί να είχανε αρχαιολογικά ευρήματα-υπολείμματα κομματιών μηχανισμών που βρέθηκαν στο Νεκρομαντείο του Αχέροντα...

Το αρχαίο Νεκρομαντείο του Αχέρονταβρίσκεται στο χωριό Μεσοπόταμος, του Νομού Πρεβέζης, στο σημείο όπου έσμιγε ο ποταμός Αχέρων με τον Κωκυτό και τον Πυριφλεγέθοντα, στις βορειοδυτικές όχθες της Αχερουσίας Λίμνης, η οποία αποτελούσε την είσοδο του κόσμου των ψυχών.

Είναι χτισμένο στην κορυφή ενός λόφου, στον οποίο κατέληγαν οι επισκέπτες από το Ακρωτήρι Χειμέριο του χωριού Αμμουδιά, για να επικοινωνήσουν με τις ψυχές των αγαπημένων τους προσώπων. Ο Όμηρος στην Οδύσσεια περιγράφει αναλυτικά την περιοχή κατά την κάθοδο του Οδυσσέα στον Άδη.

Η Μυθολογία των Ελλήνων - Μήδεια: Φονική αγάπη [Βίντεο]

0
0

Στην προσπάθειά του να πάρει το χρυσόμαλλο δέρας, ο Ιάσωνας ζήτησε βοήθεια από τον σκληρό βασιλιά της Κολχίδας και την κόρη του Μήδεια, μια μάγισσα με ισχυρές δυνάμεις. Η Μήδεια ερωτεύτηκε με τον Ιάσονα, τον βοήθησε να βρει το πολύτιμο δέρας, και το έσκασε μαζί του.

Πολλές περιπέτειες και κακοτυχίες ακολούθησαν αυτή την παθιασμένη συνάντηση, και φαινόταν ότι όλα ξεκινούσαν από τη Μήδεια. Οι δύο νέοι εραστές κατέφυγαν στην Ελλάδα, παντρεύτηκαν, και η Μήδεια γέννησε δύο παιδιά.

Αλλά μια μέρα, ο Ιάσωνας υπέκυψε στη γοητεία της εξουσίας. Απέρριψε την Μήδεια, και παντρεύτηκε την κόρη του βασιλιά της Κορίνθου. Μόνη και απογοητευμένη η Μήδεια έβαλε σε εφαρμογή μια φοβερή εκδίκηση για να καταστρέψει τον άντρα που αγάπησε με τόσο πάθος.

Les grands mythes

Με ιστορίες για αγάπες, έρωτες, εξουσίες, προδοσίες, ειδεχθή εγκλήματα, αβάσταχτους χωρισμούς, φρικτές εκδικήσεις, και μεταμορφώσεις – η ποιητική δύναμη της Ελληνικής μυθολογίας έχει διασχίσει τους αιώνες.

Η σειρά έχει ως στόχο να διηγηθεί τις αρχαίες ιστορίες, χρησιμοποιώντας animations που δημιουργήθηκαν ειδικά για την περίσταση, και εικόνες που επιλέγονται από ολόκληρη την ιστορία της τέχνης.

Αυτό το δυναμικό μείγμα, μια γέφυρα μεταξύ νεωτερισμού και της ιστορίας, συνδυάζοντας την αρχαία αφήγηση και τη σύγχρονη δραματική τέχνη, είναι ένας νέος τρόπος για να ανακαλύψουμε και πάλι αυτό το κομμάτι της παγκόσμιας κληρονομιάς μας.

Παραγωγή: ARTE France

Έτος παραγωγής: Rosebud Productions & Les Monstres, 2015-2016

Σκηνοθεσία: François Busnel, Sylvain Bergere, Juliette Garcia


Η Επιγραφή της Γόρτυνας - Ο πρώτος κώδικας Δικαίου της Ευρώπης

0
0

Μια πλευρά της Επιγραφής, γραμμένη βουστροφηδόν σε δωρική διάλεκτο. Η Επιγραφή της Γόρτυναςαποτελεί τον πρώτο κώδικα της Ευρώπης, αστικού, οικογενειακού, κληρονομικού Δικαίου και πολιτικής δικονομίαςπου διέπουν ακόμη και σήμερα τους αντίστοιχους κλάδους.

Γενικά επικρατεί η γνώμη ότι το Δίκαιο αναπτύχθηκε στην Ρώμη. Οι νεώτερες έρευνες και προπάντων η ανακάλυψη της περίφημης Επιγραφής της Γόρτυνας αποδεικνύουν ότι η προσφορά των Ελλήνων στον τομέα του Δικαίου υπήρξε υψίστης σημασίας και σπουδαιότητας. Ας μη λησμονούμε ότι από τους Έλληνες ετέθησαν οι φιλοσοφικές αρχές πάνω στις οποίες στηρίζεται η ορθή γνώση του Δικαίου.

Οι ερευνητές της αρχαίας Ιστορίας και της Νομικής έχουν ασχοληθεί περισσότερο με τις νομοθετικές διατάξεις της Σπάρτης και της Αθήνας βάση των διασωθεισών επιγραφών και από ιστορικές πηγές όπως τα συγγράμματα του Πλάτωνος. Γνωστοί οι νομοθέτες Λυκούργος, Ζάλευκος, Δράκων, Σόλων και Κλεισθένης.

Η Επιγραφή της Γόρτυναςμας έδωσε πλήρη στοιχεία για τις νομοθετικές διατάξεις αστικού, οικογενειακού, κληρονομικού δικαίου και πολιτικής δικονομίας. Ο Πλάτων στους «Νόμους» μιλάει με θαυμασμό για το πολίτευμα και την ευνομία της Γόρτυνας. Οι νόμοι της Γόρτυνας έφθασαν σ’ εμάς χαραγμένοι βουστροφηδόν σε δωρική διάλεκτο, πάνω σε μεγάλες πλάκες πωρόλιθου.

Η ΕΠΙΓΡΑΦΗ ΤΗΣ ΓΟΡΤΥΝΑΣ by ΑΡΧΑΙΟΓΝΩΜΩΝ on Scribd

Ανακαλύψτε δώδεκα από τα σημαντικότερα και δημοφιλέστερα αρχαιολογικά μουσεία στην Ελλάδα

0
0

Βρίσκεστε στην Ελλάδα, τη χώρα που γέννησε τον πολιτισμό. Επισκεφτείτε μουσεία παγκοσμίου φήμης και αναγνώρισης. Εξερευνήστε τις κιβωτούς της ανθρώπινης τέχνης και δημιουργικότητας. Απολαύστε από κοντά εκθέματα μοναδικής αρχαιολογικής αξίας. Θαυμάστε τα είδωλα θεών κι ανθρώπων. Γνωρίστε τα αντικείμενα του ιδιωτικού και του δημόσιου βίου των αρχαίων.

Ανακαλύψτε το κάλλος και τη μαγεία μικρών ή μεγάλων θησαυρών της ανθρώπινης τέχνης. Περιηγηθείτε στα μουσεία της Ελλάδας και «γευτείτε» τον αμέτρητο πλούτο και την ποικιλία των εκθεμάτων τους. Εδώ θα βρείτε μερικά από τα σημαντικότερα μουσεία της Ελλάδας, διάσημα σε όλο τον κόσμο για τα εκθέματά τους. Γνωρίστε τα!

Τα δημοφιλέστερα αρχαιολογικά μουσεία στην Ελλάδα

1. Mουσείο Ακρόπολης. Από τα σπουδαιότερα μουσεία στην Ελλάδα. Εντυπωσιακό και ευρύχωρο, στεγάζει κάθε αντικείμενο που έχει βρεθεί στον ιερό βράχο της Ακρόπολης, καλύπτοντας μία ευρεία χρονική περίοδο από τη Μυκηναϊκή περίοδο έως την Παλαιοχριστιανική Αθήνα.

2. Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο. Το μεγαλύτερο μουσείο της Ελλάδας και ένα από τα σημαντικότερα στον κόσμο, με ευρήματα από όλα τα σημεία του ελληνικού κόσμου. Πάνω από 11.000 εκθέματα, σε ένα πανόραμα του αρχαίου ελληνικού πολιτισμού.

3. Αρχαιολογικό Μουσείο Δελφών. Σύγχρονη μουσειακή αντίληψη, με εκθέματα από το μαντείο των Δελφών, σε ένα από τα σημαντικότερα μουσεία της Ελλάδας. Ξεχωρίζει ο περίφημος Ηνίοχος.

4. Αρχαιολογικό Μουσείο Ολυμπίας. Ανεκτίμητης αξίας εκθέματα, από τα προϊστορικά ως τα πρώτα χριστιανικά χρόνια. Ξεχωρίζει η έκθεση των γλυπτών, με κορυφαίο το άγαλμα του Ερμή του Πραξιτέλη.

5. Μουσείο Βασιλικών Τάφων Αιγών (Βεργίνα).Ένα υπόγειο μουσείο-τύμβος, που εγκιβωτίζει και προστατεύει τα μνημεία, φιλοξενεί τους θησαυρούς του μακεδονικού πολιτισμού, που βρέθηκαν στους βασιλικούς τάφους των Αιγών.

6. Αρχαιολογικό Μουσείο Ηρακλείου. Από τα πιο σημαντικά μουσεία στην Ελλάδα και την Ευρώπη, με εκθέματα που καλύπτουν περίπου 5.500 χρόνια ιστορίας, από τη νεολιθική εποχή μέχρι τους ρωμαϊκούς χρόνους. Ξεχωρίζει η συλλογή με τις μινωικές αρχαιότητες, την τοιχογραφία των ταυροκαθαψίων, τον δίσκο της Φαιστού, κ.ά.

7. Αρχαιολογικό Μουσείο Θεσσαλονίκης. Το κτήριο είναι διατηρητέο μνημείο νεότερης κληρονομιάς και αποτελεί χαρακτηριστικό δείγμα μοντερνισμού. Περιλαμβάνει εκθέματα από ανασκαφές σε όλη τη Μακεδονία.

8. Αρχαιολογικό Μουσείο Δίου. Στο ισόγειο θα θαυμάσετε μια εκπληκτική συλλογή γλυπτών, ενώ στον πρώτο όροφο θα δείτε την σπάνια αρχαία ύδραυλι, ένα πνευστό–κρουστό–υδραυλικό μουσικό όργανο.

9. Αρχαιολογικό Μουσείο Ρόδου, Παλιά Πόλη Ρόδου. Εκτίθενται ευρήματα από τη Μυκηναϊκή εποχή μέχρι τον Μεσαίωνα, από τη Ρόδο και τα γειτονικά νησιά.

10. Μεγάλου Μαγίστρου, Παλιά Πόλη Ρόδου. Το σημαντικότερο ίσως μνημείο της Ιπποτοκρατίας, περιλαμβάνει ψηφιδωτά δάπεδα, κίονες, έπιπλα μεσαιωνικά και άλλα αντικείμενα.

11. Μουσείο Προϊστορικής Θήρας. Φιλοξενεί ευρήματα από τον προϊστορικό οικισμό στο Ακρωτήρι, με εκθέματα που εντυπωσιάζουν, όπως η τοιχογραφία της Άνοιξης με τα ερωτοτροπούντα χελιδόνια, η τοιχογραφία των Πιθήκων, κ.ά.

12. Μουσείο Βυζαντινού Πολιτισμού Θεσσαλονίκης. Ένα από τα πιο σύγχρονα μουσεία στην Ελλάδα με πρωτότυπες εκθέσεις για την παλαιοχριστιανική, βυζαντινή και μεταβυζαντινή περίοδο.

Η άγνωστη πυραμίδα των Χανίων [Βίντεο]

0
0

«Γνωρίζουμε το παρελθόν μόνο από τα διασωθέντα γραπτά των αρχαίων. Όσα δεν είχαν πέσει στην εύνοια ή στην περιέργεια κάποιου αρχαίου ιστοριογράφου, εφ’ όσον το έργο του διασώθηκε, τα αγνοούμε πλήρως»
Sarah Jorgensen, «Archaeology and the Problem of Provenience»

Η "πυραμίδα"των Χανίωναποτελεί ένα μνημείο μοναδικό στο είδος του μιας και δεν υπάρχει καμία αναφορά για παρόμοιο κτίσμα... Βρίσκεται σε υψόμετρο 300 περίπου μέτρων στα Νότια του νομού Χανίων, και περίπου 2 χιλιόμετρα νοτιοδυτικά του χωριού Καμάρια. Ο δρόμος είναι αρκετά στενός και επικίνδυνος και απαιτείται μεγάλη προσοχή.

Λίγο πριν βγείτε στον δημόσιο δρόμο θα βρείτε δεξιά σας έναν φραχτεί από συρματόπλεγμα ο οποίος έχει ένα άνοιγμα. Κατεβαίνοντας την πλαγιά και μετά από 300 μέτρα θα βρεθείτε στην πυραμίδα. Αν είναι καλοκαίρι προτιμήστε μακρύ παντελόνι γιατί υπάρχει έντονη βλάστηση και πολλά ακανθώδη φυτά.

Φτάνοντας στην πυραμίδα διακρίναμε αμέσως ότι πρόκειται για ένα βράχο ο οποίος έχει λαξευτή και στην πραγματικότητα σχηματίζει κώνο.  Η περιφέρεια της βάσης του είναι περίπου 30 μέτρα, ενώ η περιφέρεια του κώνου περίπου 15 μέτρα. Στην δυτική πλευρά υπάρχει μια μικρή είσοδος διαστάσεων 1.10 x 0.75. Μέσα στον κώνο υπάρχει λαξευμένο ένα δωμάτιο με διαστάσεις 2.20 x 2.10 και ύψος 1.10 περίπου.

Το συνολικό ύψος της πυραμίδας από την κορυφή μέχρι και το δάπεδο του θαλάμου αγγίζει τα 4.5 μέτρα. Μιλώντας με κατοίκους των γύρω χωριών κανείς δεν γνωρίζει κάτι για τον δημιουργό της ή για την πιθανή χρήση που είχε την εποχή της κατασκευής της.

Κανείς δεν γνωρίζει να έχουν γίνει έρευνες ή ανασκαφές από κάποια αρχαιολογική υπηρεσία. Την μόνη πληροφορία που καταφέραμε να ανιχνεύσουμε, και αυτή στο διαδίκτυο και χωρίς να μπορεί να επαληθευτή από κάποια επίσημη αρχή, είναι ότι πρόκειται για τον τάφο ενός εκατόνταρχου της ρωμαϊκής εποχής!

Διαβάστε τι έγραφε ο Παπαδιαμάντης 115 χρόνια πριν στην εφημερίδα «Ακρόπολις»

0
0

Τις ημύνθη περί πάτρης;

Και τι πταίει η γλαυξ, η θρηνούσα επί ερειπίων; Πταίουν οι πλάσαντες τα ερείπια. Και τα ερείπια τα έπλασαν οι ανίκανοι κυβερνήται της Ελλάδος. Αυτοί οι πολιτικοί, αυτοί οι βουλεπταί, εκατάστρεψαν το έθνος, ανάθεμά τους. Κάψιμο θέλουν όλοι τους!

Τότε σ’ εξεθέωναν οι προεστοί κ’ οι ‘γυφτοχαρατζήδες’, τώρα σε ‘αθεώνουν’ οι βουλευταί κ’ οι δήμαρχοι. Αυτοί που είχαν το λύειν και το δεσμείν εις τα δύο κόμματα, τους έταζαν ‘φούρνους με καρβέλια’, δώσαντες αυτοίς ουχί πλείονας των είκοσι δραχμών μετρητά, απέναντι, καθώς τους είπαν, και παρακινήσαντες αυτούς να εξοδεύσουν κι απ’ τη σακκούλα τους όσα θέλουν άφοβα, διότι θα πληρωθούν μέχρι λεπτού, σύμφωνα με τον λογαριασμόν, όν ήθελαν παρουσιάσουν.

Το τέρας το καλούμενον επιφανής τρέφει τη φυγοπονίαν, την θεσιθηρίαν, τον τραμπουκισμόν, τον κουτσαβακισμόν, την εις τους νόμους απείθειαν. Πλάττει αυλήν εξ αχρήστων ανθρώπων, στοιχείων φθοροποιών τα οποία τον περιστοιχίζουσι, παρασίτων τα οποία αποζώσιν εξ αυτού… Μεταξύ δύο αντιπάλων μετερχομένων την αυτήν διαφθορά, θα επιτύχει εκείνος όστις ευπρεπέστερον φορεί το προσωπείον κ’ επιδεξιώτερον τον κόθορνον.

Άμυνα περί πάτρης θα ήτο η ευσυνείδητος λειτουργία των θεσμών, η εθνική αγωγή, η χρηστή διοίκησις, η καταπολέμησις του ξένου υλισμού και πιθηκισμού, του διαφθείροντος το φρόνημα και εκφυλίσαντος σήμερον το έθνος, και η πρόληψις της χρεοκοπίας.

Αλέξανδρός Παπαδιαμάντης στην εφημερίδα «Ακρόπολις» 115 χρόνια πριν….

Εικόνα © Αρχαία Ελληνικά

Η εσωτερική όραση - Πλωτίνος

0
0

«Ποτέ κανένα μάτι δεν θα μπορούσε να δει τον ήλιο αν δεν ήταν ηλιόμορφο, ούτε η ψυχή μπορεί να δει το Ωραίο, αν δεν έχει πρώτα γίνει ωραία η ίδια»

«Ας φύγουμε για την αγαπημένη μας πατρίδα!», να η πιο σωστή συμβουλή.

-Ποιος είναι λοιπόν ο δρόμος της φυγής και πώς θα τον ακολουθήσουμε;

-Θα ξανοιχτούμε, όπως -καθώς, αλληγορικά μου φαίνεται, λέει ο ποιητής- ο Οδυσσέας από τη μάγισσα Κίρκη ή την Καλυψώ, ο οποίος δεν αρκέστηκε να παραμείνει εκεί, παρ᾽ όλο που είχε ηδονές των ματιών και βρισκόταν ανάμεσα σε πολλή αισθητή ομορφιά. Η πατρίδα μας, απ᾽ όπου ήρθαμε, κι ο πατέρας μας είναι εκεί.

- Ποια είναι λοιπόν η ρότα μας κι ο τρόπος για να φύγουμε;

- Δεν χρειάζεται να περπατήσουμε· γιατί τα πόδια μάς πάνε μόνο στα διάφορα μέρη της γης, από χώρα σε χώρα. Ούτε χρειάζεται να φτιάξεις κανένα αμάξι με άλογα ή κάποιο θαλάσσιο μέσο, αλλά πρέπει να τα εγκαταλείψεις όλα αυτά και να μην τα βλέπεις· και «κλείνοντας τα μάτια» άλλαξε την όρασή σου και ξύπνα μιαν άλλη, που ενώ την έχουν όλοι, λίγοι τη χρησιμοποιούν.

Τι λοιπόν βλέπει η εσωτερική εκείνη όραση;

-Μόλις ξυπνήσει, δεν μπορεί καθόλου ν᾽ αντικρίσει τα λαμπρά όντα. Πρέπει λοιπόν πρώτα η ψυχή αυτή να συνηθίσει να διακρίνει τους ωραίους τρόπους ζωής· κατόπιν τα ωραία, έργα, όχι εκείνα που κατασκευάζουν οι τέχνες, αλλά αυτά που κάνουν οι λεγόμενοι αγαθοί άνδρες·κοίταξε μετά την ψυχή αυτών που κάνουν τα ωραία έργα.

-Πώς θα δεις τώρα τι ομορφιά έχει μια καλή ψυχή;

- Αποσύρσου στον εαυτό σου και κοίτα· και αν δεις τον εαυτό σου να μην είναι ακόμη ωραίος, όπως ο δημιουργός του αγάλματος που πρέπει να γίνει ωραίο αφαιρεί, λαξεύει, λειαίνει και καθαρίζει μέχρις ότου φανεί πάνω στο άγαλμα ένα ωραίο πρόσωπο, έτσι και συ αφαίρεσε τα περιττά και ίσιωσε τα στραβά, και όσα είναι σκοτεινά κάνε τα να γίνουν λαμπρά καθαρίζοντάς τα, και μην πάψεις να σμιλεύεις το άγαλμά σου, έως ότου λάμψει πάνω του η θεόμορφη λαμπρότητα της αρετής, ώσπου να δεις «τη σωφροσύνη σε ιερό βάθρο ανεβασμένη».

Αν έχει γίνει αυτό και το είδες, και ενώθηκες καθαρός με τον εαυτό σου, χωρίς ούτε τίποτα να σε εμποδίζει να γίνεις έτσι ενιαίος, ούτε να έχεις μαζί σου τίποτε άλλο αναμεμιγμένο μέσα σου, αλλά έχεις γίνει ο ίδιος ολόκληρος μόνο φως αληθινό, που ούτε σε μέγεθος μετριέται, ούτε σε κανένα σχήμα περικλείεται ώστε να ελαττωθεί, ούτε πάλι αυξάνει σε όγκο από έλλειψη ορίων, αλλά επεκτείνεται παντού απροσμέτρητο, ως κάτι μεγαλύτερο από κάθε μέτρο και ανώτερο από κάθε ποσό· αν δεις τον εαυτό σου να έχει γίνει αυτό, αφού θα έχεις γίνει πια όραση ο ίδιος, έχοντας εμπιστοσύνη στον εαυτό σου, χωρίς να χρειάζεται να σου δείξει κανείς, εφόσον θα έχεις ήδη ανέβει, προσήλωσε το βλέμμα σου και κοίταξε.

Διότι μόνον αυτό το μάτι βλέπει τη μεγάλη Ομορφιά. Ενώ αν κανείς προσπαθήσει να φτάσει στη θέαση αυτή με μάτια θολωμένα από τις κακίες και χωρίς να έχει καθαρθεί, ή όντας αδύναμος, μη μπορώντας από δειλία του να δει αυτά που είναι πολύ λαμπρά, δεν βλέπει τίποτα, έστω και αν κάποιος άλλος του δείξει πως αυτό που θα μπορούσε να δει βρίσκεται πλάι του. Γιατί αυτό που βλέπει είναι συγγενικό με αυτό που βλέπεται, και πρέπει να στραφεί στη θέασή του αφού πρώτα έχει γίνει όμοιο μ᾽ εκείνο. Αφού ποτέ κανένα μάτι δεν θα μπορούσε να δει τον ήλιο αν δεν ήταν ηλιόμορφο, ούτε η ψυχή μπορεί να δει το Ωραίο, αν δεν έχει πρώτα γίνει ωραία η ίδια.

ΠΛΩΤΙΝΟΥ Εννεάδες,  Περὶ τοῦ καλοῦ 1, 6, 8-9

Εικόνα © Αρχαία Ελληνικά

Η διατροφή στην Ελλάδα από την προϊστορία έως σήμερα

0
0

Πώς άλλαξαν οι τροφές, τα σκεύη και οι διατροφικές συνήθειες στον ελλαδικό χώρο ανά τους αιώνες;

Πόσο μας επηρέασαν άλλοι πολιτισμοί και πώς τους επηρεάσαμε; Τι σχέση έχουν οι Αραβες, οι Οθωμανοί, οι Ιταλοί και οι Γάλλοι με την ελληνική κουζίνα; Τι έτρωγε ο απλός κόσμος στην αρχαιότητα και στο Βυζάντιο; Απαντήσεις σε αυτά και σε άλλα ερωτήματα θα δώσει η νέα σειρά ντοκιμαντέρ της τηλεόρασης του ΣΚΑΪ «Το ταξίδι της τροφής», που προγραμματίζεται να κάνει πρεμιέρα την πρώτη Κυριακή του Μαΐου.

Πρόκειται για μια φιλόδοξη παραγωγή, που παρουσιάζει την εξέλιξη της διατροφής στον ελλαδικό χώρο και στη Μεσόγειο, σε πέντε ωριαία επεισόδια που καλύπτουν από τα προϊστορικά χρόνια, την αρχαιότητα, το Βυζάντιο, την οθωμανική περίοδο, την ίδρυση του νεοελληνικού κράτους έως και την Ελλάδα του σήμερα. «Οδηγοί» σε αυτό το συναρπαστικό ταξίδι στην ιστορία της τροφής είναι η δημιουργική ομάδα της Anemon Productiοns, Ανδρέας Αποστολίδης, Νίκος Νταγιαντάς, Λευτέρης Χαρίτος, Ρέα Αποστολίδη και Γιούρι Αβέρωφ. «Ψάχναμε από καιρό να βρούμε έναν τρόπο να κάνουμε ένα ντοκιμαντέρ για την τροφή που να είναι ιστορικό και όχι εκπομπή μαγειρικής», διευκρινίζει η Ρέα Αποστολίδη. «Πρόκειται για ένα κλασικό “βρετανικό” ιστορικό ντοκιμαντέρ, αρκετά σύνθετο, γιατί έχει αναπαραστάσεις, συνεντεύξεις, υλικό αρχείου (γκραβούρες, πίνακες, φωτογραφίες, φιλμ, κινηματογραφικά αρχεία), γυρίσματα σε διάφορα μέρη όπως αρχαιολογικούς χώρους, τόπους ανασκαφών, εργαστήρια», μας εξηγεί ο Ανδρέας Αποστολίδης.

Η έρευνα της ομάδας διήρκεσε περισσότερο από δύο χρόνια λόγω του μεγάλου εύρους του θέματος και του γεγονότος ότι «δεν είχε ξαναγίνει έρευνα για την ιστορία της διατροφής στην Ελλάδα, δεν είχε γίνει ποτέ το συνολικό αφήγημα όλης αυτής της ιστορίας, οπότε είχε ένα στοιχείο πρωτότυπης δουλειάς που πήρε χρόνο μέχρι να ολοκληρωθεί», προσθέτει ο Γιούρι Αβέρωφ.

Γυρίσματα έγιναν σε όλη τη νησιωτική και ηπειρωτική Ελλάδα, από την Καβάλα, την Ηπειρο, τη Σαντορίνη μέχρι την Πελοπόννησο, την Κρήτη, την Κέρκυρα, αλλά και στη Μασσαλία, στη Σικελία, στην Ουαλλία, στη Λυών της Γαλλίας, στην Τουρκία (Κωνσταντινούπολη, Αλικαρνασσός, Καππαδοκία, Ασικλί), στη Σουηδία, στο Λονδίνο, στη Βενετία, στην Μπολόνια. Σχεδόν ένα μήνα, τον Ιούνιο του 2016, διήρκεσαν τα γυρίσματα των αναπαραστάσεων, τα οποία πραγματοποιήθηκαν στα Κύθηρα, με τους κατοίκους του νησιού να αναλαμβάνουν τους ρόλους. Οι περισσότερες αναπαραστάσεις –έχουν γίνει περίπου 20, όλες με κινηματογραφικό συνεργείο και προδιαγραφές– αφορούν στιγμιότυπα της καθημερινής ζωής, για παράδειγμα σκηνές κυνηγιού, καλλιέργειας, συγκομιδής, θυσίες, τον Νικόλαο Τσελεμεντέ ή μια Αθηναία νοικοκυρά της δεκαετίας του ’60 στην κουζίνα να ετοιμάζει νόστιμα πιάτα.

Συνεντεύξεις –ξεπερνούν τις 100– έχουν παραχωρήσει σημαντικοί Ελληνες και ξένοι επιστήμονες, αρχαιολόγοι, ιστορικοί, ανθρωπολόγοι, ειδικοί και λάτρεις της διατροφής, αλλά και μάγειρες και απλοί άνθρωποι. Ανεκτίμητη ήταν η συμβολή και των επιστημονικών συμβούλων της σειράς Σουλτάνας-Μαρίας Βαλαμώτη (αναπληρώτρια καθηγήτρια Αρχαιολογίας, με ειδίκευση στην αρχαιοβοτανική και την προϊστορική διατροφή, στο Τμήμα Ιστορίας και Αρχαιολογίας του ΑΠΘ), Ηλία Αναγνωστάκη (κύριος ερευνητής στον τομέα Βυζαντινών Ερευνών στο Εθνικό Ιδρυμα Ερευνών), Διονύση Σταθακόπουλου (λέκτορα Βυζαντινών Σπουδών στο Πανεπιστήμιο του Λονδίνου, King’s College), Βασίλη Παναγιωτόπουλου (ιστορικός, ομότιμος διευθυντής του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών) και Αντωνίας-Λήδας Ματάλα (καθηγήτρια Ανθρωπολογίας της διατροφής στο Χαροκόπειο Πανεπιστήμιο). Αφηγητής της σειράς είναι ο Ακύλλας Καραζήσης.

Στα γραφεία της παραγωγής ολοκληρώνεται αυτές τις ημέρες το μοντάζ και του τελευταίου επεισοδίου. Στις εικόνες που περνούν μπροστά από τα μάτια μου, η κάμερα ταξιδεύει σε ανασκαφές, σε τοπία από τόπους μακρινούς, αλλά και στον χρόνο, σε τραπέζια και τροφές που δεν μοιάζουν σε τίποτα με όσα περιλαμβάνει το οικογενειακό μενού εν έτει 2017. «Ηταν και για εμάς ένα συναρπαστικό ταξίδι, γεμάτο εκπλήξεις και αποκαλύψεις», συμφωνούν όλα τα μέλη της δημιουργικής ομάδας, «μάθαμε κι εμείς, όπως θα μάθουν και οι τηλεθεατές, πόσο συνδεδεμένη είναι η διατροφή με την ιστορία και την ταυτότητά μας, αλλά και τις αλλαγές που συνέβησαν με το πέρασμα των αιώνων».

Τα επεισόδια της σειράς

• Το πρώτο γεύμα (από το 500000 π.Χ. έως τη μινωική και μυκηναϊκή εποχή).

• Η αρχή της γαστρονομίας (από την κλασική αρχαιότητα έως τη Ρώμη).

• Melting pot (Βυζάντιο).

• Δύο κόσμοι σε μία κουζίνα (οθωμανική περίοδος και το νέο ελληνικό κράτος).

• Η νέα ελληνική κουζίνα (από τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο έως σήμερα).

kathimerini

Η Αρχαία Κόρινθος και οι δίδυμοι κούροι που παραλίγο να πουληθούν στο εξωτερικό [Βίντεο]

0
0

Μια όμορφη βόλτα στην Αρχαία Κόρινθο.

Η αρχαία Κόρινθοςήταν σημαντική πόλη-κράτος της αρχαίας Πελοποννήσου. Έλεγχε μία περιοχή που αντιστοιχούσε στα ανατολικά του σημερινού νομού Κορινθίας και στα βορειοανατολικά του νομού Αργολίδας. Συνόρευε με τη Σικυώνα στα δυτικά, με τους Μεγαρείς στα ανατολικά, με τους Αργείους στα νοτιοδυτικά και με τους Επιδαύριους στα νότια. Η αρχαία Κόρινθος έλεγχε την νευραλγική θέση του Ισθμού και αποτελούσε το σημαντικότερο εμπορικό κόμβο του αρχαίου κόσμου, μέχρι να απειληθεί από την Αθήνα. Η Κόρινθος θεωρούταν η πλουσιότερη πόλη του αρχαίου κόσμου.

Η λαθρανασκαφή των 10 εκ. ευρώ. Οι «Δίδυμοι Κούροι» που παραλίγο να πουληθούν στο εξωτερικό...

Τον Μάιο του 2010, κατασχέθηκαν την τελευταία στιγμή, πριν πουληθούν στο εξωτερικό έναντι της αμοιβής των 10 εκατομμυρίων ευρώ, τμήματα από τα αγάλματα των «Δίδυμων Κούρων», που είχαν λαθραία ανασκαφεί από αρχαιοκάπηλους, στην περιοχή της Κλένιας.

Οι ίδιοι, υπέδειξαν το ακριβές σημείο όπου είχαν εντοπίσει τα ανεκτίμητης αξίας ευρήματα, με αποτέλεσμα, λίγες εβδομάδες αργότερα να ξεκινήσουν επισήμως τα ανασκαφικά έργα, από την αρμόδια εφορεία αρχαιοτήτων.

Τα αποτελέσματα της σωστικής ανασκαφικής έρευνας Στις 22 Μαΐου 2010, ξεκίνησε εκτεταμένη σωστική ανασκαφική έρευνα, στην περιοχή του Ξερόκαμπου. Εκεί, εντοπίστηκε η ύπαρξη νεκροταφείου αρχαϊκής εποχής. Την ίδια μέρα, ανακαλύφθηκαν δύο τάφοι που χρονολογούνται στο τρίτο τέταρτο του 6ου αι. π.Χ., όπως ακριβώς οι Κούροι. Όπως αναφέρουν οι αρχαιολόγοι τα αγάλματα είναι εξαιρετικής τέχνης, φιλοτεχνημένα από μάρμαρο Πάρου, με τεχνοτροπικές ομοιότητες στη δομή του σώματος και στον τρόπο επεξεργασίας των λεπτομερειών τους, που οδηγούν στο συμπέρασμα ότι ηθελημένα ο γλύπτης τους έπλασε πανομοιότυπους.

Ο αρχαιολόγος – καθηγητής Γεώργιος Δεσπίνης, ήταν ο πρώτος που κλήθηκε να τους εξετάσει, στο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο Αθηνών, όπου φυλάσσονταν. Ο καθηγητής, θεώρησε εξαιρετικά ενδιαφέρουσα την ομοιότητα των Κούρων. Όπως ανέφερε, δεν υπάρχουν άλλα δίδυμα αρχαϊκά αγάλματα, εκτός από τον Κλέοβι και τον Βίτωνα (Μουσείο Δελφών) με την τραγική ιστορία.

Την ιστορία τους αναφέρει ο Ηρόδοτος: κάποια μέρα που η μητέρα τους έπρεπε να πάει στο Ηραίο και τα βόδια αργούσαν, έσυραν οι ίδιοι το άρμα μέχρι το ιερό. Η μητέρα τους, τότε, ζήτησε από την Ήρα να τους ανταμείψει και η θεά τους χάρισε ήρεμο θάνατο στον ύπνο τους. Οι κούροι ήταν αφιέρωμα των Αργείων στον Απόλλωνα και, σύμφωνα με την επιγραφή, κατασκευάσθηκαν από τον Αργείο γλύπτη Πολυμήδη. Αποτελούν τυπικό δείγμα της αρχαϊκής γλυπτικής και, ειδικότερα, των αργείτικων εργαστηρίων του 6ου αι. π.Χ.

Πηγή: Updrones


Ο ιερός αριθμός των Αρχαίων λαών - Το μυστήριο του 12!

0
0

Είναι γεγονός ότι οι αρχαίοι λαοί γνώριζαν πλήρως τα θαυμαστά μυστήρια που ήταν σε θέση να αποκαλύψουν οι αριθμοί και ανέπτυξαν μία ολόκληρη επιστήμη αριθμητικών ιδεών, εντελώς ξεχωριστή από τα μαθηματικά.

Η συσχέτιση των αρχαίων δοξασιών για τους Αριθμούς με τα γράμματα της αλφαβήτου, τους Πλανήτες με τα Αστέρια, τους Αστερισμούς και άλλα αστρονομικά μεγέθη, ασκούσαν μια μορφή μαντείας. Αν και ο κάθε αριθμός από μόνος του έχει τη δική του… ξεχωριστή αποκρυφιστική και συμβολική έννοια, ο αριθμός Δώδεκα (12)έχει κάποια ιδιαίτερη σημασία ανά την ιστορία και τους λαούς.

Αυτός ο αριθμός αντιπροσωπεύει έναν πλήρη κύκλο κι έχει ένα τέλειο και σημαντικό χαρακτήρα που ήταν από τους πιο αξιοσημείωτους στους αρχαίους πολιτισμούς, έχοντας μία άμεση και εξαρτημένη σχέση με το ζωδιακό καθώς και με τους μήνες στους περισσότερους πολιτισμούς είτε χρησιμοποιούσαν σεληνιακό είτε ηλιακό ημερολόγιο.

Η ιερότητα του 12 φαίνεται ότι προέρχεται από το αρχαϊκό δωδεκαδικό σύστημα, που πιθανώς ήταν το μοναδικό σύστημα αρίθμησης κατά τη νεολιθική εποχή και παρέμεινε ως συμπληρωματικό του δεκαδικού μέχρι σήμερα.

Η δωδεκάδα, ο χωρισμός της μέρας και της νύχτας σε 12 ώρες και του έτους σε 12 μήνες αποτελούν κατάλοιπα του αρχέγονου δωδεκαδικού συστήματος αρίθμησης. Το 12 αντιπροσωπεύει τις 12 Ιεραρχίες των αρχαίων γραφών που καθόριζαν με τη σειρά τους τους 12 αστερισμούς του ζωδιακού κύκλου.

Οι Σουμέριοι ιερείς αστρονόμοι ήταν και οι πρώτοι που διαίρεσαν το έτος σε μικρότερες μονάδες. Έτσι όπως το σεληνιακό έτος τους είχε δώδεκα μήνες των 30 περίπου ημερών και το ημερονύκτιό τους είχε δώδεκα ντάννα.

Έτσι καταλαβαίνουμε ότι ο αριθμός 12 αποτελούσε μία τεχνική για τη διαίρεση της ροής του χρόνου αλλά κι όπως γνωρίζουμε οι δωδεκάδες σχετίζονται είτε φανερά είτε με έναν κρυμμένο τρόπο με τα Σημεία του Ζωδιακού, μέρη του μεγάλου κύκλου του ουρανού.

Όπως μαρτυρούν τα ευρήματα των ανασκαφών, ήδη από το 2.400 π.Χ χρησιμοποιούσαν το ηλιακό έτος των 360 ημερών που διαιρούνταν σε 12 μήνες των 30 ημερών. Αυτό φαίνεται και στο Βαβυλωνιακό ημερολόγιο, αλλά μόνο στην εποχή του βασιλιά Χαμουραμπί (1955-1913 π.Χ) επιβλήθηκε ομοιομορφία στο ημερολόγιο και δόθηκαν στους μήνες ονόματα, τα οποία χρησιμοποιούνται ως σήμερα παραφθαρμένα στο εβραϊκό, στο συριακό και στο λιβανέζικο ημερολόγιο.

Οι αρχαίοι Αιγύπτιοι διαίρεσαν τη μέρα σε 12 (χαρού) και 12 τη νύχτα. Οι 12 ημερήσιες ώρες προσωποποιούνταν με θεές, που έφερναν στο κεφάλι τους τον δίσκο του Ήλιου, ενώ οι 12 νυχτερινές προσωποποιούνταν με θεές που έφερναν αντίστοιχα ένα αστέρι. Στην Κίνα ο Ζωδιακός Κύκλος αντιπροσωπεύεται από δώδεκα ζώα που το καθένα ασκεί αστρική επίδραση για ένα χρόνο.

Τα τελευταία φώτα του πλανήτη λίγο πριν το μεγάλο μπλακ άουτ

0
0

Ο Ηρακλείδης ο Ποντικός (390-330 π.Χ.) γεννήθηκε μεν στην Ηράκλεια του Πόντου, αλλά σπούδασε φιλοσοφία στην Αθήνα υπό τον Πλάτωνα και Αριστοτέλη. Οι Αθηναίοι τον αποκαλούσαν και «παραδοξολόγο», γιατί εισήγαγε επαναστατικές ιδέες στην αστρονομία.

Ο Ηρακλείδης διατύπωσε πρώτος τη θεωρία ότι ο χώρος είναι άπειρος. Παραδεχόταν και δίδασκε ότι η Γη περιστρέφεται γύρω από τον άξονα της σε 24 ώρες και απέδιδε την ημερήσια περιστροφή της Ουράνιας σφαίρας στην περιστροφή της Γης. Ορισμένοι πιστεύουν ότι ο Ηρακλείδης είχε υπόψη του, εκτός της ημερήσιας κινήσεως του Ήλιου κατά την ανάδρομη φορά, και την ετήσια κίνηση αυτού επί της εκλειπτικής κατά την ορθή φορά.

Για τη θεωρία των άστρων, πλανητών και απλανών, ο Ηρακλείδης ταυτίζεται με τα πυθαγόρεια δόγματα και ισχυριζόταν πως κάθε αστέρας υφίσταται σαν ένας κόσμος που περιλαμβάνει και αέρα και αιθέρα, μέσα στον άπειρο αιθέρα.

Θεωρούσε τους κομήτες ως σύννεφα που βρίσκονται σε πολύ μεγάλο ύψος και φωτίζονται από το ανώτερο φως το ίδιο με εκείνο του Ολύμπου των Πυθαγορείων. Ο Συμπλίκιος ανέφερε ότι ο Ηρακλείδης ο Ποντικός και ο Αρίσταρχος ο Σάμιος πιστεύουν ότι ο Ουρανός και τα άστρα μένουν ακίνητα ενώ η Γη γυρίζει γύρω από τους πόλους του ισημερινού με κατεύθυνση από τα δυτικά προς τα ανατολικά κάνοντας μια περιστροφή περίπου την ημέρα. Ο Πρόκλος αναφέρει ότι ο Ηρακλείδης, υποθέτει ότι η Γη κινείται κυκλικά και ότι ο ουρανός και οι απλανείς αστέρες παραμένουν ακίνητοι (ενώ η Γη κάνει περιστροφή γύρω από τον άξονά της), κάτι αντίθετο με τα φαινόμενα και την απλή λογική.

Ο Ερατοσθένης (276 – 194 π.Χ.) ήταν μαθηματικός, γεωγράφος και αστρονόμος. Από τα πιο σπουδαία επιτεύγματά του ήταν ότι υπολόγισε για πρώτη φορά το μέγεθος της Γης, ότι κατασκεύασε ένα σύστημα συντεταγμένων με παράλληλους και μεσημβρινούς, και ότι κατασκεύασε ένα χάρτη του τότε γνωστού κόσμου.

Είχε αρκετές σημαντικές συνεισφορές στην Αστρονομία, όπως τον σφαιρικό αστρολάβο που τον χρησιμοποιούσαν ευρέως μέχρι την εφεύρεση του πλανηταρίου τον 18ο αιώνα. Αναφέρεται ότι είχε υπολογίσει την περιφέρεια της Γης γύρω στο 240 π.Χ. χρησιμοποιώντας το ύψος του Ηλίου κατά την εαρινή ισημερία κοντά στην Αλεξάνδρεια και στη νήσο Ελεφαντίνη, κοντά στη Συήνη (το σημερινό Ασουάν της Αιγύπτου).

Εκτός από την ακτίνα της Γης ο Ερατοσθένης προσδιόρισε την καμπυλότητα του ελλειψοειδούς, μέτρησε την απόκλιση του άξονα της Γης με μεγάλη ακρίβεια δίνοντας την τιμή 23° 51′ 15″, κατασκεύασε έναν αστρικό χάρτη που περιείχε 675 αστέρες, πρότεινε την προσθήκη στο ημερολόγιο μίας ημέρας ανά τέσσερα χρόνια και προσπάθησε να συνθέσει μία ιστορία βασισμένη σε ακριβείς ημερομηνίες.

Η εποχή του Ερατοσθένη ήταν έτοιμη για επιτεύγματα όπως η μέτρηση των πραγματικών διαμέτρων του Ήλιου, της Σελήνης και της Γης, και των μεταξύ τους αποστάσεων. Αυτές οι μετρήσεις υπήρξαν ορόσημα στην ιστορία της αστρονομίας, αντιπροσωπεύοντας τα πρώτα διστακτικά βήματα στην πορεία της κατανόησης ολόκληρου του σύμπαντος.

Ο Ερατοσθένηςσαν πραγματικός επιστήμονας χρησιμοποίησε όχι μόνο τις προηγούμενες γνώσεις για την σφαιρική Γη και τα απαραίτητα μαθηματικά εργαλεία, αλλά σχεδίασε και τα αναγκαία πειράματα. Η άποψη ότι η Γη ήταν σφαιρική Γη ήταν αποδεκτή στην αρχαία Ελλάδα, το είχαν καταλάβει γιατί έβλεπαν τα πλοία, μετά τον απόπλου, να εξαφανίζονται σιγά σιγά στον ορίζοντα μέχρι που από το λιμάνι φαινόταν μόνο η κορυφή του καταρτιού τους.

Κάτι τέτοιο είχε νόημα μόνο αν η επιφάνεια της θάλασσας καμπυλωνόταν. Αν η θάλασσα είχε καμπυλωμένη επιφάνεια, το ίδιο θα έπρεπε να συμβαίνει και με τη Γη, πράγμα που σημαίνει ότι ίσως είναι σφαίρα. Αυτή η άποψη ενισχύθηκε με την παρατήρηση των εκλείψεων της Σελήνης: κατά την έκλειψη, η Γη έριχνε στη Σελήνη μια σκιά σε σχήμα κυκλικού δίσκου, ακριβώς όπως το σχήμα που θα περιμέναμε από ένα σφαιρικό αντικείμενο. Ίδιας σπουδαιότητας ήταν και το γεγονός ότι όλοι μπορούσαν να δουν ότι η ίδια η Σελήνη ήταν στρογγυλή, γεγονός που υποδείκνυε ότι η σφαίρα ήταν η φυσική κατάσταση ύπαρξης, ενισχύοντας την υπόθεση ότι και η Γη είναι στρογγυλή.

Όλα άρχισαν να αποκτούν νόημα, ακόμη και τα γραπτά του έλληνα ιστορικού και ταξιδευτή Ηρόδοτου που μιλούσε για ανθρώπους στο μακρινό βορρά οι οποίοι κοιμούνταν τις μισές μέρες του χρόνου. Αν η Γη ήταν σφαιρική, τότε διαφορετικά μέρη της υδρογείου θα φωτίζονταν με διαφορετικό τρόπο ανάλογα με το γεωγραφικό τους πλάτος, γεγονός που εξηγούσε με φυσικό τρόπο έναν πολικό χειμώνα και νύχτες με διάρκεια έξι μηνών.

Ο Ίππαρχος ο Ρόδιος (190 – 120 π.Χ.) ήταν αστρονόμος, γεωγράφος, χαρτογράφος και μαθηματικός, θεωρούμενος από αρκετούς ως ο «πατέρας της παρατηρησιακής Αστρονομίας».

Επίσης, του αποδόθηκε ο τίτλος του «θεμελιωτή της τριγωνομετρίας» ως και του «μεγαλύτερου αστρονόμου της αρχαιότητας», αλλά και «όλων των εποχών».

Η υπομονή του, η οξυδέρκειά του αλλά και το βεβαιούμενο ιστορικά πάθος του με ότι καταπιανόταν τον οδήγησαν σε δρόμους που σήμερα, αναλογικά με τα δεδομένα της εποχής του, σίγουρα εντυπωσιάζουν.

Ανέπτυξε μαθηματικά μοντέλα για την κίνηση του Ηλίου και της Σελήνης, από παρατηρήσεις αιώνων αρχίζοντας από τους Χαλδαίους της Μεσοποταμίας. Υπήρξε επίσης ο πρώτος που συνέταξε τριγωνομετρικό πίνακα, πράγμα που του επέτρεπε να επιλύει οποιοδήποτε τυχαίο τρίγωνο. Τα έξι κορυφαία πάντως επιτεύγματά του ήταν: Υπολόγισε πως το ηλιακό ή τροπικό έτος είναι 365,242 ημέρες, όταν σήμερα τα σύγχρονα ατομικά ρολόγια τον επιβεβαιώνουν υπολογίζοντάς το σε 365,242199 ημέρες. Η ανακάλυψη της μετάπτωσης των ισημεριών. Υπολόγισε τη διάμετρο της Σελήνης και τη κυμαινόμενη απόστασή της από τη Γη. Η δημιουργία του πρώτου καταλόγου αστέρων, τουλάχιστον στο δυτικό κόσμο.

Η επινόηση της κλίμακας των μεγεθών των αστέρων από τη μέτρηση της φωτεινότητάς των, που χρησιμοποιείται ακόμα και σήμερα από όλους τους αστρονόμους του κόσμου. Το 134 π.Χ. ο Ίππαρχος ανακάλυψε ένα αστέρα που δεν υπήρχε πριν (πιθανόν κομήτης) στον αστερισμό του Σκορπιού, και τότε διατύπωσε την αρχή ότι «οι αστέρες δεν είναι αιώνιοι στον ουρανό». Είναι εφευρέτης του Αστρολάβου, το όργανο με τη βοήθεια του οποίου μέτρησε τις συντεταγμένες των αστέρων.

Τελειοποίησε τη Διόπτρα, ένα όργανο που του επέτρεψε την εκτίμηση της φαινόμενης διαμέτρου Ηλίου και Σελήνης, την απόσταση και το πραγματικό μέγεθός τους. Επίσης τελειοποίησε πολλά παλαιότερα όργανα όπως ήταν ο Γνώμων, το Ηλιοτρόπιο κλπ.

Θεωρείται ο πρώτος που διαίρεσε τους κύκλους των παραπάνω αστρονομικών οργάνων σε 360 μοίρες ενώ είναι ο πρώτος που κατασκεύασε Υδρόγειο σφαίρα.

Ο Μηχανισμός των Αντικυθήρων– ένα σύμπλεγμα οδοντωτών τροχών στο εσωτερικό του μηχανισμού αναπαριστούσε τη μεταβλητή γωνιακή ταχύτητα της Σελήνης – φτιάχτηκε σύμφωνα με τη θεωρία του Ιππάρχου.

Κατά τη διάρκεια του Μεσαίωνα δυστυχώς η περισσότερη από αυτήν την γνώση της Αρχαίας Ελλάδας για την αστροφυσική εξαφανίστηκε στην Ευρώπη, αν και κάποια γνώση συντηρήθηκε από τους Άραβες. Η αναγέννηση όμως στην αστροφυσική δεν ήρθε, όταν οι αστρονόμοι μετέβαλαν το θεωρητικό πλαίσιο του Αριστοτέλη, με τις εργασίες του Γαλιλαίου στην αρχή του 17ου αιώνα. Η αληθινή αναγέννηση ήρθε μόνο κατά τη διάρκεια του 12ου και 13ου αιώνα, όταν ανακαλύφθηκαν εκ νέου οι εργασίες του Αριστοτέλη από τους Ευρωπαίους μελετητές.

Η Υπατία (370 μ.Χ. – 415 μ.Χ. Αλεξάνδρεια) είναι η τελευταία φιλόσοφος και μαθηματικός της αρχαίας Ελλάδας.

Ο πατέρας της, ο Θέωνας, ήταν κι αυτός μαθηματικός και αστρονόμος. Έγραψε σχόλια όχι μόνο για τα Μαθηματικά αλλά και για τον Αστρονομικό Κανόνα του Πτολεμαίου. Εκτός από τη φιλοσοφία και τα μαθηματικά, η Υπατία είχε ενδιαφέρον για τη μηχανική και την πρακτική τεχνολογία.

Τα γράμματα του Συνέσιου περιέχουν σχέδια της για αρκετά επιστημονικά όργανα που περιλαμβάνουν κι έναν αστρολάβο. Ο αστρολάβος χρησιμοποιούταν για τη μέτρηση των θέσεων του άστρων, πλανητών και του ήλιου και για τον υπολογισμό της ώρας όπως και του ανερχόμενου ζωδίου του ζωδιακού.

Η Υπατίαήταν ο τελευταίος εθνικός επιστήμονας του δυτικού κόσμου και ο θάνατός της συνέπεσε με τα τελευταία χρόνια της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. Και αφού από τότε δεν υπήρξαν σημαντικοί πρόοδοι στα μαθηματικά, την αστρονομία και τη φυσική σε όλη τη Δύση για άλλα 1000 χρόνια, η Υπατία έγινε σύμβολο του τέλους της αρχαίας επιστήμης.

Εικόνα © Αρχαία Ελληνικά

Πηγές: apocalypsejohn, ellaniapili

Κάρες και Λέλεγες τα πανάρχαια Ελληνικά Φύλα

0
0

Ενώ στα Ελληνικά σχολικά βιβλία δεν αναφέρονται καν..Μια αναφορά βρήκαμε μόνο περί των αρχαίων κατοίκων της Σπάρτης που ήταν κάποιοι Λέλεγες!! Θα δούμε πιο κάτω ποιοι ήταν οι Λέλεγες

Οι Κάρες ήταν Έλληνες και όχι όπως τους παρουσιάζουν ως άλλη εθνότητα ,ξένη προς τα Ελληνικά φύλα ,γνωστά κέντρα εξουσίας που λυμαίνονται πνευματικά τον αφελή νεοέλληνα Ρωμηό.

Οι Κάρες αναφέρονται συχνά στην αρχαία λογοτεχνία, τα περισσότερα πράγματα γι 'αυτούς παραμένουν ένα μυστήριο. Μέχρι τη δεκαετία του 80, όταν η καρική γραφή αποκρυπτογραφήθηκε τελικά, δεν ξέραμε τίποτα για τη φύση της γλώσσας τους. Κάρες είχαν επισημανθεί ως οτιδήποτε άλλο εκτός από Ινδο-Ευρωπαίοι. Ωστόσο, οι περισσότεροι αρχαίοι συγγραφείς τοποθετούν τους Κάρες αρχικά σε Ελληνικό έδαφος.!

Είναι πιθανό ότι οι Κάρες αποτελούσαν το προ-ελληνικό υπόβαθρο της Ελληνικής2, η οποία είχε ως αποτέλεσμα την πλούσια ονοματολογία στον ελλαδικό χώρο και το Αιγαίο.

Προέλευση των Κάρων

Θα μπορούσε κάποιος μελετητής να χρησιμοποιήσει με ευκολία την φράση - "βαρβαρόφωνοι"  - και να δώσει μια σύντομη περιγραφή του αρχαίου έθνους γνωστού ως Κάρες.

Ξέρατε όμως ότι πολλοί διάσημοι Έλληνες ήταν πράγματι καρικής προέλευσης; Ο "πατέρας της ιστορίας", ο Ηρόδοτος ήταν κατά το ήμισυ Κάρας από την πλευρά του πατέρα, ο οποίος ονομαζόταν Λυκέυς η Λυξέυς .   

Στράβων: Πολλῶν δὲ λόγων εἰρημένων περὶ Καρῶν ὁ μάλισθ᾽ ὁμολογούμενός ἐστιν οὗτος ὅτι οἱ Κᾶρες ὑπὸ Μίνω ἐτάττοντο͵ τότε Λέλεγες καλούμενοι͵ καὶ τὰς νήσους ὤικουν· εἶτ᾽ ἠπειρῶται γενόμενοι πολλὴν τῆς παραλίας καὶ τῆς μεσογαίας κατέσχον τοὺς προκατέχοντας ἀφελόμενοι· καὶ οὗτοι δ᾽ ἦσαν οἱ πλείους Λέλεγες καὶ Πελασγοί· πάλιν δὲ τούτους ἀφείλοντο μέρος οἱ Ἕλληνες͵

Ο Κλεόβουλος ο Ρόδιος, ένας από τους επτά σοφούς της Ελλάδα, ήταν Κάρας από την πόλη της Λίνδου, ​​που έχει αποδώσει ένα από τα πιο σοφά ποτέ γνωμικά "Η μετριοπάθεια είναι το καλύτερο πράγμα"? Μια φράση που έγινε το σήμα κατατεθέν της ελληνικής κουλτούρας.

Θαλής το Μιλήσιος, ένας από τους μεγαλύτερους φιλοσόφους, και από πολλούς με τίτλο ο «πατέρας της επιστήμης», ήταν επίσης Κάρας.

Ο Μαύσωλος, του οποίου ο τάφος του  "το Μαυσωλείο", έγινε ένα από τα επτά θαύματα του κόσμου.
 
Ο πλουσιότερος άνθρωπος στην ιστορία της ανθρωπότητας και ο βασιλιάς της Λυδίας, Κροίσος, ήταν κατά το ήμισυ Κάράς. Φαίνεται τελικά, ότι οι Κάρες ήταν κάτι πολύ περισσότερο από την σχετικά φτωχή φήμη τους.

Πως είναι δυνατόν όλοι αυτοί οι μεγάλοι Έλληνες όπου ομιλούσαν και  δίδασκαν στα Ελληνικά να μην ήταν Έλληνες???.

Στην αναζήτηση της προ-ιστορίας τους, θα ήταν για άλλη μια φορά   δέον  να εμπιστευθούμε τον Ηρόδοτο, ο οποίος ήταν μισό-Κάρας στο αίμα.
Αναφέρει που κατοικούν οι Κάρες, στα νησιά του Αιγαίου. Δεν πλήρωναν κανένα φόρο  στους Κρήτες του Μίνωα, αλλά συμμετείχαν με πλοία και ναυτικούς όταν χρειάζονταν στις εκστρατείες  του Μίνωα, όπου έγιναν γνωστοί ως δυναμικοί μισθοφόροι, στην πραγματικότητα το όνομα «Κάρες» έγινε σχεδόν συνώνυμο με την λέξη "μισθοφόρος" . Σε αυτό το σημείο του χρόνου, οι Κάρες ήταν γνωστοί ως οι Λέλεγες, ένα όνομα το οποίο είχαν, συγχέοντας πολύ  τους ιστορικούς.

Στην πραγματικότητα, οι Λέλεγες είναι μια ομάδα ανθρώπων που συνδέεται στενά με τους Κάρες. Με την προέλαση των Ιώνων και Δωριέων προς τα νησιά, οι Κάρες καταλήγουν στην ηπειρωτική χώρα. Από την άλλη πλευρά, σύμφωνα απ΄ τον Ηρόδοτο και πάλι, οι Κάρες ήθελαν να θέσουν ως ιθαγενείς της Καρίας.

Είπαν ότι Λυδός και Μύσος, πατέρες της Λυδίας και της Μυσίας ,αντίστοιχα, ήταν αδέλφια . Ο Ηρόδοτος θεωρεί, ωστόσο, ότι οι ιθαγενείς της Καρίας, ήταν η Kaunians, ένα έθνος που υιοθέτησε το καρική γλώσσα  .Οι Kaunians με τη σειρά τους υποστήριξαν ότι έχουν έρθει από την Κρήτη. Ο Ηρόδοτος μας λέει ότι ήρθαν από την Κρήτη, αφού είχαν απελαθεί από το Μίνωα.

Πώς μπορεί η Μυσοί, οι οποίοι φαίνεται να έχουν μια διαφορετική γλώσσα από την  Καρική 6, να σχετίζονται με αυτούς;  Το γεγονός ότι συνεχώς εκδιώκονταν από τη γη τους, θα μπορούσε να δημιουργήσει την "ανάγκη για την αυτόχθονα καταγωγή". Η αλήθεια είναι ότι η σχέση τους με τα Βόρεια Ελληνικά φύλα πρέπει να έχει περάσει από πολλά κύματα «αγάπης και μίσους" .

Πρώτα οι Ίωνες που εγκαταστάθηκαν στην Καρία δεν έφερναν μαζί τους  γυναίκες, αλλά  νυμφευόντουσαν με  ντόπιες γυναίκες καρίκης καταγωγής αφού υπήρχε το συγγενικό των φυλών. Αυτό σημαίνει ότι οι πληθυσμοί της καρίας  ήταν αρχικά μικτές και τα μετέπειτα κύματα των Ελλήνων  αφομοίωσαν  τους Κάρικους  πληθυσμούς, χωρίς ωστόσο να έχουν πειράξει  τη γλώσσα και την ταυτότητα τους.

Πράγματι, μιλώντας αρχαιολογικά , στον πολιτισμό τους, εμφανίζεται ως κάτι περισσότερο από μια αντανάκλαση της σύγχρονης ελληνικής κουλτούρας ,υπάρχει εν τούτης σοβαρή έλλειψη γνώσεων στην Εποχή του Χαλκού, ιστορικών γεγονότων για τους Κάρες, εκτός από εκείνες της μυκηναϊκής και μινωικής περιόδου. Περισσότερο ή λιγότερο, οι Κάρες πρέπει να έχουν τα υφιστάμενα ως προάγγελος του μετέπειτα "Ελληνικού κόσμου" , Όπως το θέτει ο Στράβων "δεν ήταν σε θέση να ζουν χωριστά από τους Έλληνες".

Τώρα, αν οι Έλληνες συγγραφείς είχαν πράγματι δίκιο σχετικά με την μετανάστευση των Καρών στην ακτή της Μικράς Ασίας,πότε συνέβη αυτό; Στην άλλη πλευρά του Αιγαίου, βρίσκεται η απάντηση. Η γη της Karkisa όπως λέγεται στα αρχεία των Χετταίων μπορεί να είναι της Καρίας π.Χ. 14 ου αιώνα. Λαμβάνοντας υπόψη την καρική  "KRK"και "Krka"που χρησιμοποιούνται από τους Φοίνικες και τους Πέρσες αντίστοιχα.

Έχουν βρεθεί στην Ελλάδα και την Τουρκία καρικής προέλευσις κείμενα, αλλά χρειαζόμαστε πολύ περισσότερα, προκειμένου να έχουμε μια καλή κατανόηση της γλώσσας.Το πιο περίεργο και δύσκολο τμήμα της καρικής είναι το αλφάβητο. Μοιάζει περισσότερο ή λιγότερο σαν ένα παράγωγο ελληνικό αλφάβητο, έχει πολλά ομόηχα σύμφωνα και φωνήεντα και συλλαβές με την ίδια έννοια ,αλλά έχει και πολλά που δεν έχουν σχέση με τα Ελληνικά ως προς την έννοια ,δηλαδή ίδια γράμματα ίδιες λέξεις ,άλλη έννοια.

Ηρόδοτος - 5ος αιώνας π.Χ.

Οι Κάρες είναι μια φυλή που ήρθε στην ηπειρωτική χώρα από τα νησιά. Στην αρχαιότητα ήταν τα υποχείρια  του βασιλιά Μίνωα, και είχαν το όνομα Λέλεγες, κατοικούσαν μεταξύ των νήσων στην σημερινή Δωδεκάνησο και στα παράλια απέναντι, Υπηρέτησαν επί των πλοίων του βασιλιά Μίνωα κάθε φορά που τους καλούσε.! Ως εκ τούτου έχουμε πολυάριθμες μαρτυρίες που αποδεικνύουν την Ελληνικότητα των Κάρων

Από τις πολυάριθμες μαρτυρίες των δεδομένων ως τώρα,  μία είναι γενικά αποδεκτή  είναι  ότι οι Κάρες υπόκεινταν υπό του Μίνωα, και ονομάζονταν Λέλεγες εκείνη τη περίοδο, που ζούσαν στα νησιά. Τότε, αφού μετανάστευσαν στην ηπειρωτική χώρα, πήραν στην κατοχή τους ένα μεγάλο μέρος της ακτής και του εσωτερικού, οι οποίοι ως επί το πλείστον ήταν οι Λέλεγες και Πελασγοί.
 
Ούτε έχει κανείς δίκιο όταν λέει ότι η γλώσσα των Καρών είναι πολύ σκληρή, αυτό δεν είναι αλήθεια,  έχει πάρα πολλές ελληνικές λέξεις που αναμείχθηκαν και έβγαλαν τον τέλειο λόγο και γλώσσα.

Υπήρχε ναός του Κάριου  Δία, το οποίο αποτελούσε κοινό κτήμα όλων των Κάρων, και στο οποίο, ως αδελφοί, τόσο Λυδοί και Μυσοί έχουν μερίδιο.Παυσανίας - 2ος αιώνας μ.Χ.
Οπότε εδώ έχουμε και το ομόθρησκον !!!

Οι Εριθραίοι λένε ότι προήλθαν αρχικά από την Κρήτη με τον Έριθρο υιό του Ραδάμανθη, και ότι ό Εριθρέυς ήταν ο ιδρυτής της πόλης τους. Μαζί με τους Κρητικούς στάλθηκαν εκεί στην πόλη Λύκιοι, Κάρες και Παμφύλιοι.

Λυκίων, οι Κάρες λόγω της συγγένειας τους με τους Κρητικούς , όπου ήρθαν από παλιά από την Κρήτη, που είχαν φύγει μαζί με τον Σαρπηδόνα?λόγω της αρχαίας φιλίας τους με τον Μίνωα?

θραύσματα αγγείων του 6ου π.χ αιώνα στο Καραμπουρνάκι της Θεσσαλονίκης αποδεικνύουν πως τα γράμματα είναι τα πρώτα Ελληνικά γράμματα μετά την γραμμική ΄β   μινωική  και Μυκηναϊκή περίοδο . Παμφύλιος ,επειδή επίσης ανήκουν στην Ελληνική φυλή, είναι μεταξύ εκείνων που μετά την κατάληψη της Τροίας περιπλανήθηκαν με τον  Κάλχα

Επίσης στην έρευνα προσθέτω και μια καινούρια αναφορά σε κάποιον  Μελαγκόμα  από την Καρία της Μικράς Ασίας που ήταν πυγμάχος και  έλαβε μέρος στους ολυμπιακούς αγώνες! Άρα για να λάβει μέρος στους ολυμπιακούς  αγώνες θεωρόταν Έλλην !

Τι γράφει ο Στράβων για τους Κάρες

Οὐδέ γε ὅτι τραχυτάτη ἡ γλῶττα τῶν Καρῶν· οὐ γάρ ἐστιν ἀλλὰ καὶ πλεῖστα Ἑλληνικὰ ὀνόματα ἔχει καταμεμιγμένα, ὥς φησι Φίλιππος ὁ τὰ Καρικὰ γράψας. Οἶμαι δὲ τὸ βάρβαρον κατ´ ἀρχὰς ἐκπεφωνῆσθαι οὕτως κατ´ ὀνοματοποιίαν ἐπὶ τῶν δυσεκφόρως καὶ σκληρῶς καὶ τραχέως λαλούντων, ὡς τὸ βατταρίζειν καὶ τραυλίζειν καὶ ψελλίζειν.

Εὐφυέστατοι γάρ ἐσμεν τὰς φωνὰς ταῖς ὁμοίαις φωναῖς κατονομάζειν διὰ τὸ ὁμογενές· ᾗ δὴ καὶ πλεονάζουσιν ἐνταῦθα αἱ ὀνοματοποιίαι, οἷον τὸ κελαρύζειν καὶ κλαγγὴ δὲ καὶ ψόφος καὶ βοὴ καὶ κρότος, ὧν τὰ πλεῖστα ἤδη καὶ κυρίως ἐκφέρεται· πάντων δὴ τῶν παχυστομούντων οὕτως βαρβάρων λεγομένων, ἐφάνη τὰ τῶν ἀλλοεθνῶν στόματα τοιαῦτα, λέγω δὲ τὰ τῶν μὴ Ἑλλήνων.

Ἐκείνους οὖν ἰδίως ἐκάλεσαν βαρβάρους, ἐν ἀρχαῖς μὲν κατὰ τὸ λοίδορον, ὡς ἂν παχυστόμους ἢ τραχυστόμους, εἶτα κατεχρησάμεθα ὡς ἐθνικῷ κοινῷ ὀνόματι ἀντιδιαιροῦντες πρὸς τοὺς Ἕλληνας. Καὶ γὰρ δὴ τῇ πολλῇ συνηθείᾳ καὶ ἐπιπλοκῇ τῶν βαρβάρων οὐκέτι ἐφαίνετο κατὰ παχυστομίαν καὶ ἀφυΐαν τινὰ τῶν φωνητηρίων ὀργάνων τοῦτο συμβαῖνον, ἀλλὰ κατὰ τὰς τῶν διαλέκτων ἰδιότητας.

Ἄλλη δέ τις ἐν τῇ ἡμετέρᾳ διαλέκτῳ ἀνεφάνη κακοστομία καὶ οἷον βαρβαροστομία, εἴ τις ἑλληνίζων μὴ κατορθοίη, ἀλλ´ οὕτω λέγοι τὰ ὀνόματα ὡς οἱ βάρβαροι οἱ εἰσαγόμενοι εἰς τὸν ἑλληνισμὸν οὐκ ἰσχύοντες ἀρτιστομεῖν, ὡς οὐδ´ ἡμεῖς ἐν ταῖς ἐκείνων διαλέκτοις. Τοῦτο δὲ μάλιστα συνέβη τοῖς Καρσί· τῶν γὰρ ἄλλων οὔτ´ ἐπιπλεκομένων πω σφόδρα τοῖς Ἕλλησιν, οὔτ´ ἐπιχειρούντων ἑλληνικῶς ζῆν ἢ μανθάνειν τὴν ἡμετέραν διάλεκτον, πλὴν εἴ τινες σπάνιοι καὶ κατὰ τύχην ἐπεμίχθησαν καὶ κατ´ ἄνδρα ὀλίγοις τῶν Ἑλλήνων τισίν· οὗτοι δὲ καθ´ ὅλην ἐπλανήθησαν τὴν Ἑλλάδα μισθοῦ στρατεύοντες.

Ἤδη οὖν τὸ βαρβαρόφωνον ἐπ´ ἐκείνων πυκνὸν ἦν ἀπὸ τῆς εἰς τὴν Ἑλλάδα αὐτῶν στρατείας· καὶ μετὰ ταῦτα ἐπεπόλασε πολὺ μᾶλλον, ἀφ´ οὗ τάς τε νήσους μετὰ τῶν Ἑλλήνων ᾤκησαν, κἀκεῖθεν εἰς τὴν Ἀσίαν ἐκπεσόντες οὐδ´ ἐνταῦθα χωρὶς Ἑλλήνων οἰκεῖν ἠδύναντο, ἐπιδιαβάντων τῶν Ἰώνων καὶ τῶν Δωριέων. Ἀπὸ δὲ τῆς αὐτῆς αἰτίας καὶ τὸ βαρβαρίζειν λέγεται· καὶ γὰρ τοῦτο ἐπὶ τῶν κακῶς ἑλληνιζόντων εἰώθαμεν λέγειν, οὐκ ἐπὶ τῶν καριστὶ λαλούντων.

Οὕτως οὖν καὶ τὸ βαρβαροφωνεῖν καὶ τοὺς βαρβαροφώνους δεκτέον τοὺς κακῶς ἑλληνίζοντας· ἀπὸ δὲ τοῦ καρίζειν καὶ τὸ βαρβαρίζειν μετήνεγκαν εἰς τὰς περὶ ἑλληνισμοῦ τέχνας καὶ τὸ σολοικίζειν, εἴτ´ ἀπὸ Σόλων εἴτ´ ἄλλως τοῦ ὀνόματος τούτου πεπλασμένου.

Λέλεγες

Οι Λέλεγες ήταν πανάρχαια φυλή στην Ελλάδα στην εποχή των Πελεσγών, μία από τις αρχαίες ελληνικές φυλές που ζούσαν στην Ελλάδα, στην περιοχή του Αιγαίου και τη νοτιοανατολική Μικρά Ασία, πριν τον ερχομό των κυρίως ελληνικών φύλων. Κατά τον Στράβωνα[1] ο αρχαιότερος βασιλιάς αυτών ήταν ο Λέλεξ από τη Λευκαδία ή τα Μέγαρα ή τη Λακεδαίμονα ετυμολογόντας το όνομα από το λέγειν, συλλέγειν. Ήταν λαός πλανώμενος ιδιαίτερα μέσω θαλάσσης, συγγενείς των Ταφίων και Τηλεβοών και συναντούνταν στην Ακαρνανία, Λευκάδα, Λοκρίδα, Φωκίδα, Εύβοια, Μεσσηνία, Ήλιδα, Βοιωτία και σε διάφορα νησιά του Αιγαίου και της Κρήτης καθώς και στα παράλια της Μικράς Ασίας

Οι Λέλεγες στη Μικρά Ασία

Στην Ιλιάδα βρίσκουμε τους Λέλεγες να είναι σύμμαχοι των Τρώων (Κ 429), μολονότι η πατρίδα τους δεν προσδιορίζεται. Διακρίνονται από τους Κάρες, με τους οποίους τους συγχέουν μεταγενέστεροι συγγραφείς. Ο βασιλιάς τους είναι ο Άλτης και η πόλη τους, η Πήδασος καταστρέφεται από τον Αχιλλέα. Ο Αλκαίος (7ος ή 6ος αιώνας π.Χ.) ονομάζει την Άντανδρο στην Τρωάδα «Λελέγειο», αλλά αργότερα ο Ηρόδοτος το υποκαθιστά με το επίθετο «Πελασγικός», και έτσι ίσως οι δύο όροι ήταν σε μεγάλο βαθμό συνώνυμοι για τους Έλληνες.

Ο Παυσανίας λέει ότι ο διάσημος ναός της Αρτέμιδος στην Έφεσο ήταν πανάρχαιος και οι Λέλεγες και οι Λυδοί τον χρησιμοποιούσαν πριν την άφιξη των Ιώνων για τη λατρεία της «Κυρίας της Εφέσου», που οι Έλληνες αργότερα ονόμασαν Άρτεμι.

Ο Φερεκύδης (περ. 480) γράφει ότι οι Λέλεγες κατοικούσαν στην παραλιακή ζώνη της Καρίας, από την Έφεσο ως τη Φώκαια και στις νήσους Σάμο και Χίο, τοποθετώντας τους Κάρες νοτιότερα. Ακόμα και ο Στράβων, αιώνες αργότερα, αποδίδει στους Λέλεγες μία ξεχωριστή ομάδα μικρών κάστρων, τύμβων και κατοικιών από την Αλικαρνασσό μέχρι τη Μίλητο στα βόρεια. Ο Πλούταρχος επίσης υπονοεί την ιστορική ύπαρξη Λελέγων ως υποταγμένων δουλοπαροίκων στις Τράλλεις στο εσωτερικό.

Οι Λέλεγες στην Ελλάδα και το Αιγαίο

Στον κατάλογο του Ησιόδου, ένα μοναδικό σπάραγμα (Kinkel, Epicorum Graecorum Fragmenta I, 136 - Leipzig, 1877) τοποθετεί τους Λέλεγες κατά την μυθολογική εποχή του Δευκαλίωνα στη Λοκρίδα της κεντρικής Ελλάδας. Αλλά μέχρι τον 4ο αιώνα π.Χ. κανένας άλλος συγγραφέας δεν τους τοποθετεί δυτικά του Αιγαίου. Η σύγχυση με τους Κάρες (μετανάστες κατακτητές όπως οι Λυδοί και οι Μυσοί) οδήγησε στο συμπέρασμα του Καλλισθένους ότι οι Λέλεγες συμμάχησαν με τους Κάρες σε επιδρομές στα ελληνικά παράλια.

Ο Ηρόδοτος αναφέρει πως παράδοση, προερχόμενη από τους Κρήτες, ταυτίζει τους Λέλεγες με τους Κάρες. Η παράδοση αυτή αναφέρει πως ήταν λαός των νησιών του Αιγαίου, υποτελής στον Μίνωα όχι με υποχρέωση καταβολής φόρου αλλά με την υποχρέωση να επανδρώνουν τα πλοία του. Η ίδια παράδοση έλεγε ότι οι Λέλεγες, οι οποίοι επινόησαν πολλά από τα στοιχεία της μετέπειτα πολεμικής εξάρτυσης των Ελλήνων, τελικά διώχθηκαν από τις αρχικές τους εστίες από τους Δωριείς και τους Ίωνες, οπότε και κατέφυγαν στην Καρία και ονομάσθηκαν Κάρες. Όμως ο Ηρόδοτος παραθέτει και την εκδοχή των σύγχρονών του Καρών, οι οποίοι απέρριπταν την προαναφερθείσα παράδοση και θεωρούσαν τους εαυτούς τους αυτόχθονες που έφεραν το ίδιο πάντοτε όνομα.

Μετά το 400 π.Χ. περίπου, άλλοι συγγραφείς ισχυρίσθηκαν ότι είχαν ανακαλύψει τους Λέλεγες στη Βοιωτία, στη δυτική Ακαρνανία - Λευκάδα και αργότερα πάλι στη Θεσσαλία, την Εύβοια, τα Μέγαρα, τη Λακεδαίμονα και τη Μεσσηνία. Στη Μεσσηνία υπήρχε ο θρύλος ότι ήταν οι μετανάστες ιδρυτές της Πύλου και ότι σχετίζονταν με τους θαλασσοπόρους Τηλεβοείς του Ομήρου, διαχωριζόμενοι από τους Πελασγούς. Ωστόσο στη Λευκάδα τους θεωρούσαν αυτόχθονες.

Έτσι, ο περιηγητής Παυσανίας (2ος αι. μ.Χ.) γράφει ότι, σύμφωνα με την παράδοση των Λακεδαιμονίων, υπήρχε ένας αυτόχθονας βασιλιάς της Λακωνίας, ο Λέλεξ, του οποίου εγγονός ήταν ο Ευρώτας. Από τον βασιλιά αυτόν, οι υποτελείς του ονομάστηκαν Λέλεγες. Τέτοιες παραδόσεις στην ελληνική μυθολογία υπάρχουν για όλα σχεδόν τα πανάρχαια φύλα της Ελλάδας.

Κατά τον Απολλώνιο τον Ρόδιο,ο Λέλεγας ήταν αυτόχθων της Λακεδαίμονος, γιος ναϊάδας νύμφης. Γιος του Λέλεγα ήταν ο Ευρώτας, του οποίου η κόρη Σπάρτη, νυμφεύτηκε τον Λακεδαίμονα, γιο του Δία και της Ταϋγέτης.

Έλληνες πήγαν στην αμερικανική ήπειρο;

Η υποψία πάντα γύριζε στο μυαλό μας, αλλά φαίνεται πως τώρα, μάλλον, έχουμε και την επιβεβαίωση… Εξάλλου, υπάρχουν πολλές αποδείξεις ότι Έλληνες πήγαν στην αμερικανική ήπειρο, όχι απλά πριν τον Κολόμβο, αλλά και προ Χριστού και πιθανότατα προ του 10.000 και πολύ πίσω. Τότε που οι υπήρχε μία Παγκόσμια Αρχαία Ελλάδα σε όλο τον πλανήτη…

Λέει ο Ηρόδοτος [7.92.1] ………Κάρες και Λύκιοι φορούσαν στο κεφάλι τιάρες που γύρω γύρω είχαν στεφάνι από φτερά, και κρατούσαν κοντομάχαιρα και πολεμικά δρεπάνια. Οι Κάρες και οι Λύκιοι, που η καταγωγή τους κρατούσε από την Κρήτη……….

Έξαλλου υπάρχει αναφορά για κάποιον Μελαγκόμα από την Καρία της Μικράς Ασίας που ήταν πυγμάχος και έλαβε μέρος στους ολυμπιακούς αγώνες! Άρα (οι Κάρες )για να λάβει μέρος στους ολυμπιακούς αγώνες θεωρούταν Έλλην.

Οι Κάρες είχαν σαρώσει τη Μεσόγειο και έφτασαν στην Αμερική.Τα ρούχα και τα φτερά που είχαν στο κεφάλι τους, τα αντέγραψαν οι ινδιάνοι. Οι πολιτισμοί των Cuzco, Περού, του Γιουκατάν, στο Μεξικό, San Agustin, στην Κολομβία, η παρουσία των Κάρων είναι εντυπωσιακή.

Μεταξύ των αυτοχθόνων πληθυσμών της Ονδούρας στο κέντρο και στα νότια της,σε μια τεράστια γεωγραφική περιοχή ζουν οι φυλές του caricos, carihos, caripunos, carayas, Carus, κάρυ, Karai, caribos, CarIos, carannas, caribocas, Cariocas, caratoperas, carabuscos, cauros, caricoris, cararaporis, carararis, κλπ όλες αυτές οι φυλές προέρχονται από τους Κάρες.

Ο Διόδωρος ο Σικελιώτης (90-21 π.Χ.), γράφει το 50 π.Χ., ότι οι Καρχηδόνιοι ακολούθησε τα ίχνη από τους Κάρες και φθάσανε στις δυτικές θάλασσες.

Γεροντόσπηλιος: Ένα από τα μεγαλύτερα λατρευτικά σπήλαια της αρχαιότητας, αφιερωμένο στον θεό Ερμή και στον γίγαντα Τάλω

0
0

Το Σπήλαιο Μελιδονίου, ο γνωστός Γεροντόσπηλιοςστον νομό Ρεθύμνου, είναι ένα από τα σπουδαιότερα ιστορικά σπήλαια της Κρήτης. Ένα αξιοθαύμαστο δημιούργημα της φύσης σε υψόμετρο 220 μέτρων, στα νότια του βουνού Κουλούκωνα, κοντά στο ομώνυμο χωριό.

Η σπηλαιολογική σημασία του είναι μεγάλη: Σταλακτίτες, σταλαγμίτες, κολόνες συνθέτουν τον επιβλητικό και ατμοσφαιρικό του διάκοσμο ενώ η πρώτη αίθουσά του είναι μια από τις μεγαλύτερες και πιο εντυπωσιακές της Κρήτης.

Ανασκαφές έδειξαν συνεχή χρήση του χώρου από την ύστερη νεολιθική περίοδο έως τα ρωμαϊκά χρόνια, αναδεικνύοντας το μεγάλο αρχαιολογικό ενδιαφέρον του σπηλαίου.  Πιστεύεται πως ήταν ένα από τα μεγαλύτερα λατρευτικά σπήλαια της αρχαιότητας, αφιερωμένο στον θεό Ερμή και στον γίγαντα Τάλω.

Ωστόσο η ιστορία του σπηλαίου στιγματίζεται ανεξίτηλα από την τραγωδία του 1824,μια από τις μεγαλύτερες της Ελληνικής ιστορίας, όταν την περίοδο της τουρκοκρατίας κάτοικοι της γύρω περιοχής βρήκαν στη σπηλιά καταφύγιο και οχυρώθηκαν.

Πολιορκήθηκαν από τον τουρκικό στρατό για περίπου τρεις μήνες ενώ κάθε προσπάθεια εφόδου για κατάληψη του σπηλαίου απέτυχε. Έτσι, οι πολιορκητές έκλεισαν τα ανοίγματα του σπηλαίου με κλαδιά και άναψαν φωτιές, με αποτέλεσμα 370 άνθρωποι, άνδρες, γυναίκες και παιδιά, να βρουν τραγικό θάνατο από ασφυξία. Τα οστά των μαρτύρων φυλάσσονται σε οστεοφυλάκιο στην πρώτη αίθουσα του σπηλαίου, στην οποία έχει δοθεί το όνομα «Αίθουσα των Ηρώων», κρατώντας άσβεστη τη μνήμη της τραγωδίας.

Οι ιδιότητες του θείου Λόγου στον Φίλωνα τον Αλεξανδρέα

0
0

Η έννοια του θεϊκού Λόγου υπήρχε από αιώνες στην Ελληνική φιλοσοφική παράδοση.

Στο Φίλωναο Λόγος αποτελεί έναν από τους θεμέλιους λίθους της σκέψης του. Ο Λόγος του Φίλωνα έχει πολλές ιδιότητες, οι κυριότερες από τις οποίες είναι οι έξης:

1. Στο Λόγο εντοπίζεται ο νοητός κόσμος. Ο νοητός κόσμος ως πρότυπο του ορατού εντοπίζεται μέσα στο θεϊκό Λόγο ή και ταυτίζεται κατά κάποιο τρόπο μ’ αυτόν, αφού ο τελευταίος ασχολείται με το έργο της δημιουργίας. Ο Λόγος είναι η αρχέτυπη σφραγίδα, το παράδειγμα, η αρχέτυπη ιδέα των ιδεών. Ο Λόγος, επιπλέον, εμπεριέχει τις δυνάμεις του Θεού που δρουν κατά τη δημιουργική διαδικασία. Ταυτόχρονα είναι η εικόνα του Θεού, ενώ ο κόσμος και ο άνθρωπος είναι η εικόνα της εικόνας.

2. Ο Λόγος είναι το όργανο της δημιουργίας. Ο Λόγος είναι το όργανο μέσω του οποίου ή με το οποίο ο Θεός δημιουργεί τον κόσμο. Ο δημιουργός δεν έρχεται σε άμεση επαφή με την ύλη. αλλά χρησιμοποιεί το Λόγο ως ένα είδος μαχαιριού (τομεύς) που δρα με ακρίβεια και ικανότητα.

3. Ο Λόγος είναι ο αντικαταστάτης της κοσμικής ψυχής. Η έννοια της κοσμικής ψυχής απορρίπτεται από το Φίλωνα. Στη θέση της εισάγεται ο Λόγος ως διαρκής παρουσία του θεϊκού στοιχείου στον κόσμο. Ο Λόγος απλώνεται από το ένα άκρο του κόσμου ως το άλλο, τον συγκρατεί και αποτρέπει τη διάλυσή του. Ο Λόγος δεν αποτελεί ανεξάρτητη αρχή, αλλά παίρνει τις οδηγίες του από ψηλά, από το Θεό.

4. Ο Λόγος ταυτίζεται και με τον ανθρώπινο νου ή το λογικό μέρος της ψυχής. Άρα ο Λόγος είναι η πλευρά ή το μέρος της θεότητας που σχετίζεται με τον κόσμο. Κάθε φορά που ο Θεός έρχεται σε επαφή με την ύλη χρησιμοποιεί το Λόγο ως μεσάζοντα. Ο Λόγος δεν είναι ανεξάρτητη δημιουργική θεότητα. Ο Θεός είναι ο ποιητής και πατήρ που δημιουργεί, αλλά το κάνει αυτό στο επίπεδο του Λόγου του ως τόπου του νοητού κόσμου. Αλλιώς: ο Θεός δημιουργεί τον κόσμο με την αμφίεση της δημιουργικής του δύναμης και με τη μεσολάβηση του Λόγου ως οργάνου της δημιουργίας.

Πηγές: ellaniapili, heterophoton

Viewing all 7746 articles
Browse latest View live




Latest Images