Την ώρα που όλα τα φώτα είναι στραμμένα στις ανασκαφές στην Αμφίπολη και τα ευρήματα των αρχαιολόγων στο – μέχρι στιγμής - μυστηριώδες ταφικό μνημείο,ειδικοί επιστήμονες επιχειρούν να δώσουν στην Ακρόπολη ένα μέρος της αρχικής της μορφής. Το μεγάλο στοίχημα είναι να βάλουν ταβάνι στον Ναό!

Οι εργασίες, σύμφωνα με δημοσίευμα της «Ελευθεροτυπίας», συνεχίζονται με εντατικούς ρυθμούς. Ήδη νέα τμήματα κατασκευασμένα και αυτά από πεντελικό μάρμαρο, όπως και το αρχαίο μνημείο της Ακρόπολης της Αθήνας, προστίθενται, αναστυλώνονται κίονες και άλλα βασικά δομικά τμήματα του ναού και σε λίγο καιρό θα μπει και το “ταβάνι” στον οπισθόναο.

Ο ναός είχε, σύμφωνα με τους αρχαιολόγους, είχε «ταβάνι» το οποίο αποτελούνταν από τεράστιες μαρμάρινες δοκούς. Πολλές από αυτές έχουν διασωθεί και έδωσαν τη δυνατότητα στους επιστήμονες να κάνουν ομοιώματα τα οποία θα τα τοποθετήσουν δίπλα στα πρωτότυπα για να αντικαταστήσουν όσα λείπουν.

Οι μαρμάρινες δοκοί ήταν τοποθετημένες μεταξύ της πρώτης και της δεύτερης σειρά των κιόνων του ναού και σχημάτιζαν ένα «ταβάνι» περιμετρικά του κτίσματος.

Έχουν διασωθεί τέσσερις τέτοιες δοκοί και μαζί με τρεις που κατασκευάστηκαν από ειδικούς τεχνίτες με βάση της τεχνική και τα μοτίβα των αρχαίων θα τοποθετηθούν μέσα στα επόμενα 2 ως 3 χρόνια στο χώρο του οπισθόναου, αλλάζοντας ριζικά την σημερινή μορφή του μνημείου που σιγά, σιγά θα αρχίσει να αποκτά την αρχική του μορφή...

Ένα θαυμάσιο φωτογραφικό «οδοιπορικό» στην σπουδαία αρχαιολογική ανακάλυψη του Λέοντα της Αμφίπολης «κρύβει» στις σελίδες του το βιβλίο του συγγραφέα Oscar Broneer που εκδόθηκε το 1941 αλλά δεν μεταφράστηκε ποτέ στα Ελληνικά.

Το βιβλίο, περιέχει σπάνιες φωτογραφίες από την εύρεση του επιβλητικού γλυπτού σε κομμάτια στις όχθες του Στρυμώνα καθώς και από την κατασκευή του μνημείου του.

Πώς είχε βρεθεί ο Λέοντας

Κατά τον Πρώτο Βαλκανικό Πόλεμο, σύμφωνα με την Wikipedia , Έλληνες στρατιώτες της Ι και ΙΙΙ μεραρχίας, παρατήρησαν την ύπαρξη μαρμάρων μέσα σε θάμνους της δυτικής όχθης του ποταμού Στρυμώνα. Γίνανε τότε, το 1913, ανασκαφές από Έλληνες αρχαιολόγους, οι οποίες έφεραν στο φως την μετέπειτα αναγνωρισθείσα βάση του μεγάλου μαρμάρινου λέοντα.

Αργότερα, κατά την εκτέλεση των έργων αποξήρανσης του Στρυμόνα από την εταιρεία Μονξ-Γιούλεν, αποκαλύφθηκαν στις εκβολές του Στρυμόνα ερείπια αρχαίας γέφυρας και βρέθηκαν μέσα σε λάσπη του ποταμού τεράστια τεμάχια του μαρμάρινου λέοντα.

Χάριν της πρωτοβουλίας του πρεσβευτή των ΗΠΑ στην Αθήνα Λίνκολν ΜακΒη, την ιδιωτική πρωτοβουλία και τη συμπληρωματική ενίσχυση του Ελληνικού κράτους, αναστηλώθηκε ο Λέων της Αμφίπολης.

Συγκλονιστικά είναι τα στοιχεία που έδωσε το υπουργείο Πολιτισμού σύμφωνα με τα οποία οι Καρυάτιδες ήταν θαμμένες στο χώμα που υπήρχε ανάμεσα στο διαφραγματικό τοίχο όπου βρίσκονται και στον τοίχο σφράγισης.

Δείτε τις φωτογραφίες:

Η ανακοίνωση του υπουργείο Πολιτισμού

Συνεχίστηκαν οι ανασκαφικές εργασίες στον λόφο Καστά Αμφίπολης, από την ΚΗ Εφορεία Αρχαιοτήτων. Σήμερα, αφαιρέθηκε ο πρώτος δόμος του τοίχου σφράγισης μπροστά από τις

καρυάτιδες και αποκαλύφθηκε η συνέχεια των χειριδωτών χιτώνων των δύο γλυπτών.

Οι καρυάτιδες, από την εξωτερική πλευρά, φαίνεται ότι ανασηκώνουν ελαφρά τον χιτώνα τους, με το αντίστοιχο χέρι τους. Τμήματα του προσώπου και της πόλου της ανατολικής καρυάτιδας, εντοπίστηκαν κατά την ανασκαφή και αποδόθηκαν στο γλυπτό.

Τα μέλη της διεπιστημονικής ομάδας διαπίστωσαν ότι οι εσωτερικοί βραχίονες των καρυάτιδων δεν στήριζαν το επιστύλιο, καθώς δεν παρατηρούνται σύνδεσμοι μολυβδοχόησης, ούτε επεξεργασία της κάτω επιφάνειας του επιστυλίου, ώστε να δικαιολογείται η άποψη της στήριξης.

Προχώρησαν οι εργασίες απομάκρυνσης των αμμωδών χωμάτων στον χώρο, μπροστά και πίσω από τον διαφραγματικό τοίχο με τις καρυάτιδες. Μέχρι την στάθμη της μαρμάρινης οροφής, οι δύο πλευρικοί τοίχοι του καλύπτονται από μαρμάρινους ορθοστάτες, οι οποίοι μιμούνται τον περίβολο.

Παράλληλα, προχώρησαν οι τεχνικές εργασίες για την αντιστήριξη και την υποστήλωση του μνημείου, στο χώρο πίσω από τις καρυάτιδες:

1.Ολοκληρώθηκε η αντιστήριξη της βόρειας πλευράς του δεύτερου διαφραγματικού τοίχου με τις καρυάτιδες και της νότιας πλευράς του τρίτου διαφραγματικού τοίχου.

2.Ολοκληρώθηκε, η αντιστήριξη- υποστήλωση της θόλου στον χώρο, πίσω από τις καρυάτιδες.

3. Ελήφθησαν πρόσθετα μέτρα προστασίας της δυτικής Καρυάτιδας, με τοποθέτηση κατακόρυφης υποστήλωσης εκατέρωθεν αυτής. Η απαίτηση για πρόσθετη υποστήλωση, οφείλεται στη διαπίστωση επιπλέον κατακόρυφης ρωγμής στην κεφαλή, που οφείλεται στο αυξημένο θλιπτικό φορτίο, το οποίο προέρχεται κυρίως από την στήριξη της μαρμάρινης πλάκας της οροφής και από το δυτικό τμήμα του επιστυλίου.

4. Ολοκληρώθηκε η ασφαλής υποστήλωση της μαρμάρινης πλάκας οροφής.

Συνεχίστηκε η τοπογραφική αποτύπωση του τμήματος του περιβόλου, που αποκαλύφθηκε φέτος, δεξιά και αριστερά της εισόδου του ταφικού μνημείου, με δορυφορικές και επίγειες γεωδαιτικές μεθόδους (τρισδιάστατη ψηφιακή σάρωση). Επιπλέον, ξεκίνησαν οι εργασίες τοπογραφικής τεκμηρίωσης του περιβάλλοντος χώρου του μνημειακού συγκροτήματος .

Τέλος για την προστασία του μνημείου και των εργαζομένων τοποθετήθηκε αλεξικέραυνο στην κορυφή του λόφου.

Ξεκινούν με μεγάλη προσοχή οι ανασκαφικές εργασίες των αρχαιολόγων για να αποκαλυφθεί τι κρύβεται πίσω από τα πανέμορφα γλυπτά.

Στον πρώτο τοίχο βρέθηκαν οι Σφίγγες, στον δεύτερο οι Καρυάτιδες, με το βλέμμα στον τρίτο για το πιο εντυπωσιακό εύρημα του μνημείου.

Τι θα υπάρχει άραγε έξω από την είσοδο του θαλάμου; Τι επέλεξε ο κατασκευαστής του τάφου για την τρίτη είσοδο που, όπως όλα δείχνουν, ίσως οδηγεί στον νεκρό; Γλυπτό; Ζωγραφική παράσταση; Ίσως να υπάρχει κάποιο έργο σπουδαίας τέχνης ή, ακόμη, μπορεί να βρεθεί θύρα πλούσια διακοσμημένη. Έτσι λοιπόν οι αρχαιολόγοι, καθώς απέχουν ελάχιστα από τον τρίτο διαφραγματικό τοίχο, προετοιμάζονται για όλα.

Σύμφωνα με το Έθνος, προς το παρόν, έβαλαν υποστυλώματα στον εν λόγω τρίτο τοίχο και έχει συγκληθεί ειδική σύσκεψη για σήμερα το πρωί. Αν και η ανασκαφική ομάδα είχε σκοπό να ξεκινήσει χθες ακόμη τις εργασίες στον τρίτο θάλαμο, όμως οι μηχανικοί προτίμησαν να εκτιμηθούν όλες οι παράμετροι και σήμερα θα επιχειρηθεί η είσοδος και με τη βοήθεια ειδικού φωτισμού, ώστε να δουν το μυστικό που κρύβει ο τρίτος τοίχος.

Μέχρι στιγμής το μόνο που έχουν δει οι ανασκαφείς από την τρύπα ψηλά στον διαφραγματικό τοίχο είναι χώματα.

Όπως αποδεικνύεται πάντως από τα χθεσινά ευρήματα οι Καρυάτιδες είναι εξαιρετικής τέχνης. Τα μέλη της διεπιστημονικής ομάδας διαπίστωσαν ότι οι εσωτερικοί βραχίονες των Καρυάτιδων δεν στήριζαν το επιστύλιο,καθώς δεν παρατηρούνται σύνδεσμοι μολυβδοχόησης, ούτε επεξεργασία της κάτω επιφάνειας του επιστυλίου, ώστε να δικαιολογείται η άποψη της στήριξης.

Έτσι, καταρρίπτονται οι υποθέσεις που βλέπουν εδώ και μέρες το φως της δημοσιότητας και η ομάδα με βάση τα στοιχεία που διαθέτει επιμένει πως τα χέρια τους έκαναν αποτρεπτική κίνηση "προειδοποιώντας" τον παρείσακτο που ήθελε να μπει στον τάφο.

Σημειώνεται πως χθες προχώρησαν οι εργασίες απομάκρυνσης των αμμωδών χωμάτων στον χώρο, μπροστά και πίσω από τον διαφραγματικό τοίχο με τις Καρυάτιδες. Μέχρι τη στάθμη της μαρμάρινης οροφής, οι δύο πλευρικοί τοίχοι του καλύπτονται από μαρμάρινους ορθοστάτες, οι οποίοι μιμούνται τον περίβολο. Παράλληλα, προχώρησαν οι τεχνικές εργασίες για την αντιστήριξη και την υποστήλωση του μνημείου, στον χώρο πίσω από τις Καρυάτιδες.

Μεταξύ άλλων, ολοκληρώθηκε η ασφαλής υποστήλωση της μαρμάρινης πλάκας οροφής, ενώ για την προστασία του μνημείου και των εργαζομένων τοποθετήθηκε αλεξικέραυνο στην κορυφή του λοφου.

Στέκουν αγέρωχοι στους αιώνες, θυμίζοντάς σε όλη την ανθρωπότητα το μεγαλείο του Ελληνικού πολιτισμού.

Οι αρχαίοι Έλληνες αρχιτέκτονες υπήρξαν άριστοι τεχνίτες και οικοδόμησαν ναούς και μνημεία, εντυπωσιάζουν ακόμα και σήμερα, χιλιετίες μετά. Παρά τα δεινά, του πολέμους και τις καταστροφές, πολλοί αρχαίοι ναοί κατάφεραν να διατηρηθούν σε πολύ καλή κατάσταση.

Ο ναός στην Ελληνική αρχαιότητα ήταν η κατοικία του θεού, το κτήριο που στέγαζε το λατρευτικό άγαλμα μιας ή περισσότερων θεοτήτων, και όχι ο χώρος συνάθροισης των πιστών, όπως στο χριστιανικό κόσμο. Αυτό φανερώνει και το ουσιαστικό «ναός», που προέρχεται από το ρήμα «ναίω» (=κατοικώ).

Το λατρευτικό άγαλμα τοποθετούνταν στο βάθος του ναού, πάνω στον κατά μήκος άξονα του κτηρίου. Οι πιστοί συγκεντρώνονταν στον περιβάλλοντα χώρο έξω από το κτήριο του ναού, όπου βρισκόταν και ο βωμός για την προσφορά θυσιών και την άσκηση της λατρείας. Η βασική αυτή λειτουργική ιδιομορφία του ελληνικού ναού είναι σημαντική για την κατανόηση της αρχιτεκτονικής του, καθώς υπάρχουν μαρτυρίες ότι οι ναοί σχεδιάζονταν με βάση και το άγαλμα που επρόκειτο να στεγάσουν.

Παρθενώνας

Ο Παρθενώνας αποτελεί το λαμπρότερο μνημείο της Αθηναϊκής πολιτείας και τον κολοφώνα του δωρικού ρυθμού. Η κατασκευή του ξεκίνησε το 448/7 π.Χ. και τα εγκαίνια έγιναν το 438 π.Χ. στα Μεγάλα Παναθήναια, ενώ ο γλυπτός διάκοσμος περατώθηκε το 433/2 π.Χ.

Σύμφωνα με τις πηγές, οι αρχιτέκτονες που εργάστηκαν ήταν ο Ικτίνος, ο Καλλικράτης και πιθανόν ο Φειδίας, που είχε και την ευθύνη του γλυπτού διάκοσμου. Είναι ένας από τους λίγους ολομάρμαρους ελληνικούς ναούς και ο μόνος δωρικός με ανάγλυφες όλες του τις μετόπες. Πολλά τμήματα του γλυπτού διακόσμου, του επιστυλίου και των φατνωμάτων της οροφής έφεραν γραπτό διάκοσμο με κόκκινο, μπλε και χρυσό χρώμα. Χρησιμοποιήθηκε πεντελικό μάρμαρο, εκτός από το στυλοβάτη που κατασκευάστηκε από ασβεστόλιθο.

Ναός του Ηφαίστου

Ο Ναός του Ηφαίστου (αποκαλούμενος και Θησείο) είναι ένας από τους πλέον διατηρημένους αρχαίους ναούς του ελληνικού χώρου. Ήταν αφιερωμένος στο θεό Ήφαιστο και στην Εργάνη Αθηνά. Βρίσκεται στην περιοχή του Θησείου, που πήρε το όνομά του λόγω της παλιάς, σήμερα αναθεωρημένης απόδοσης του ναού στο Θησέα. Ο ναός του Ηφαίστου είναι προσβάσιμος για το κοινό, καθώς αποτελεί τμήμα του αρχαιολογικού χώρου της Αρχαίας Αγοράς. Ο Ναός αυτός είναι χτισμένος πάνω στο λόφο του Αγοραίου Κολωνού, στο δυτικό μέρος της Αρχαίας Αγοράς, κατά διεύθυνση Ανατολή - Δύση με είσοδο από την Ανατολή.

Ποσειδωνία - Κάτω Ιταλία

Η Ποσειδωνία ήταν αρχαία Ελληνικήαποικία της Κάτω Ιταλίας στην περιοχή της Καμπανίας. Βρισκόταν 85 χιλιόμετρα νοτιοανατολικά της Νάπολης στην σημερινή επαρχία του Σαλέρνο, κοντά στις ακτές της Τυρρηνικής θάλασσας. Το λατινικό όνομα της πόλης ήταν Πέστουμ (Paestum). Το κύριο χαρακτηριστικό του σημερινού αρχαιολογικού χώρου είναι οι τρεις μεγάλοι ναοί δωρικού ρυθμού. Ήταν αφιερωμένοι στην Ήρα και στην Αθηνά. Ο ναός της Ήρας είναι ο παλαιότερος ναός που διασώζεται στην Ποσειδωνία (αποκαλούμενος και Basilica) και ανήκει στον 6ο αιώνα π.Χ.

Ερέχθειον

Η περιοχή του Ερεχθείου ήταν η ιερότερη όλης της Ακρόπολης. Πρόκειται για ένα πολυσύνθετο μαρμάρινο κτήριο, λαμπρό δείγμα του ώριμου ιωνικού ρυθμού. Το ανατολικό τμήμα του ναού ήταν αφιερωμένο στη λατρεία της Αθηνάς Πολιάδος, της προστάτιδας θεάς της πόλεως, ενώ το δυτικό ήταν αφιερωμένο στον Ποσειδώνα-Ερεχθέα, από όπου και το όνομα του ναού, στον τοπικό ήρωα Βούτη, στον Ήφαιστο και σε άλλους θεούς και ήρωες. Πρόκειται λοιπόν για έναν πολλαπλό ναό, όπου συστεγάστηκαν παλαιότερες και νεότερες λατρείες και όπου φυλάσσονταν τα Ιερά Μαρτύρια, τα ίχνη της τρίαινας του Ποσειδώνος και η ελιά, το δώρο της Αθηνάς στην πόλη της Αθήνας.

Ναός του Δία στην Κυρήνη

Η Κυρήνη στην αρχαιότητα ήταν ελληνική αποικία στη Βόρεια Αφρική. Ιδρύθηκε το 630 π.Χ. από τους Θηραίους, ενώ πήρε το όνομα της από την πηγή Κύρη, που ήταν αφιερωμένη στο θεό Απόλλωνα. Γρήγορα αναπτύχθηκε κι εξελίχτηκε σε κέντρο του ελληνικού πολιτισμού στη Βόρεια Αφρική, ενώ αποτελούσε επίσης μεγάλο εμπορικό κέντρο.

Τον 3ο αιώνα π.Χ., στην πόλη ιδρύθηκε η φιλοσοφική Σχολή της Κυρήνης από τον Αρίστιππο, μαθητή του Σωκράτη. Η πόλη, που βρίσκεται στην κοιλάδα Jebel Akhdar, έδωσε στην ανατολική περιοχή της Λιβύης το όνομα Κυρηναϊκή, το οποίο παρέμεινε μέχρι σήμερα. Η Κυρήνη αποτελεί από το 1982 Μνημείο Παγκόσμιας Κληρονομιάς της UNESCO. Στην πόλη σώζονται αρχαία μνημεία, όπως ο ναός του Απόλλωνα (7ος αιώνας π.Χ.), ο ναός της Δήμητρας και ένας ναός του Δία, ο οποίος καταστράφηκε μερικώς μετά από εντολή του Μουαμάρ Καντάφι το 1978.

Το ιερό του Ποσειδώνος

Το ιερό του Ποσειδώνος βρίσκεται μέσα στο φρούριο που προστάτευε τα παράλια της Αττικής και την μεταλλοφόρα ζώνη. Το Σούνιο κατείχε ένα σημαντικό τμήμα της μεταλλοφόρας ζώνης της Αττικής καθώς και τη περιοχή της Αγριλέζας με τα λατομεία. Σε όλη την έκταση του δήμου έχουν βρεθεί μεταλλευτικές εγκαταστάσεις, σπίτια, αγροικίες, δρόμοι και νεκροταφεία. Ένα μεγάλο νεκροταφείο των γεωμετρικών και κλασικών χρόνων εκτείνεται στην ακτή δυτικά του ακρωτηρίου.

Ο ναός του Ολυμπίου Διός

Ο ναός του Ολυμπίου Διός ή Ολυμπιείο ή οι Στύλοι του Ολυμπίου Διός είναι ένας σημαντικός αρχαίος ναός στο κέντρο της Αθήνας. Παρότι η κατασκευή του ξεκίνησε τον 6ο αιώνα π.Χ., δεν ολοκληρώθηκε παρά επί του Ρωμαίου αυτοκράτορα Αδριανού τον 2ο αιώνα μ.Χ.. Αποτέλεσε τον μεγαλύτερο ναό της Ελλάδας κατά τους Ελληνιστικούς και Ρωμαϊκούς χρόνους.

Τα μεγαλοπρεπή παλάτια στην Κνωσό, οι θαμμένες στη λάβα πολιτείες της αρχαίας Θήρας, η Δήλος και η Κέρος με τα κυκλαδίτικα εδώλια και η Σάμος με τους θησαυρούς σε κάθε της γωνιά.

Αυτοί είναι οι αρχαιολογικοί χώροι που κλέβουν την παράσταση χάρη στα καλοδιατηρημένα ευρήματα της σκαπάνης, που δεν λείπουν από κανέναν τουριστικό οδηγό για τα Ελληνικά νησιά.

Κι όμως, η νησιωτική Ελλάδα κρύβει πολλούς ακόμα θησαυρούς της αρχαιότητας, που αξίζει να ανακαλύψουν όσοι ανάμεσα στις βουτιές και τα τσιμπούσια στις ψαροταβέρνες θέλουν να χωρέσουν και λίγο (έως πολύ) πολιτισμό στις διακοπές τους. Παρακάτω, συγκεντρώνουμε επτά λιγότερο γνωστούς αλλά όχι μικρότερης ιστορικής σημασίας αρχαιολογικούς χώρους σε ισάριθμα νησιά του Αιγαίου, του Ιονίου και του Σαρωνικού.

Κέρκυρα: Στα χνάρια της Παλαιόπολης

Κεντρικός πυρήνας της αρχαίας πόλης της Κέρκυρας, η Παλαιόπολη βρίσκεται στο βόρειο άκρο της χερσονήσου του Κανονιού και κατοικήθηκε από τον 8ο αιώνα π.Χ. Κεραμικές δημιουργίες, δημόσια κτίρια της κλασικής εποχής, αγορά, ρωμαϊκό ωδείο, στοά και συγκρότημα λουτρών ήταν η «προίκα» της πόλης ανά τους αιώνες, ευρήματα των οποίων σήμερα έχουν αποκαλυφθεί από τη λιμνοθάλασσα του Χαλικιόπουλου έως τη Γαρίτσα, το αρχαίο λιμάνι του Αλκίνοου. Οι περισσότερες αρχαιότητες διατηρούνται σε χαμηλό ύψος και αποσπασματικά, αλλά δίνουν μια καλή γεύση από τις βασικότερες πτυχές της ζωής στην αρχαία Κέρκυρα.

Στην έπαυλη του Mon Repos φιλοξενείται το Μουσείο της Παλαιόπολης, στην καρδιά ενός σπάνιου φυσικού περιβάλλοντος, όπου μπορείτε να αντλήσετε περισσότερες πληροφορίες για τη ζωή των αρχαίων Κερκυραίων, μεταξύ άλλων και με τη βοήθεια οπτικοακουστικών μέσων.

Αμοργός: Τρεις αρχαίες πόλεις… σε μία

Στο αρχοντικό του πύργου Γαβρά στη Χώρα του νησιού, θα κάνετε την πρώτη σας γνωριμία με την αμοργιανή Ιστορία, καθώς εκεί βρίσκονται συγκεντρωμένα ευρήματα από τις τρεις αρχαίες πόλεις της Αμοργού, που δεν είναι άλλες από τις Αιγιάλη, Αρκεσίνη και Μινώα.

Μικροτεχνίες από πηλό, χαλκό, χρυσό και ελεφαντοστό από τον 8ο π.Χ. ως τον 3ο μ.Χ αιώνα, λίθινες εγχάρακτες πλάκες και επιγραφές των αρχαϊκών χρόνων στην αυλή, κορμοί ρωμαϊκών αγαλμάτων, ανάγλυφα από την κλασική, την ελληνιστική και τη ρωμαϊκή εποχή, μαρμάρινα κυκλαδίτικα εδώλια από μακρινές χιλιετίες, όλα τους ίχνη από την Ιστορία αυτών των τριών πόλεων, που μπορείτε στη συνέχεια να επισκεφθείτε.

Μήλος: Ανακαλύψεις στην σημαντικότερη πόλη του προϊστορικού Αιγαίου

Το όνομά της είναι Φυλακωπή και πρόκειται όντως για μία από τις σπουδαιότερες πόλεις της προϊστορικής νησιωτικής Ελλάδας, με λείψανα από τη ζωή της περιόδου 3300-1100π.Χ. Μινωικές και μυκηναϊκές επιρροές αλλά και ιδιαίτερα νησιωτικά υλικά είναι τα χαρακτηριστικά των ευρημάτων, όπως το επιβλητικό κυκλώπειο τείχος από ηφαιστειογενείς πέτρες, το ιερό και το Μέγαρο.

Θα συναντήσετε τις αρχαιότητες στη διαδρομή προς τα Πολλώνια, πολύ κοντά στη θάλασσα, εκεί όπου οι προϊστορικοί νησιώτες φρόντισαν να εκμεταλλευτούν την πολύτιμη πέτρα του οψιδιανού που αφθονούσε στη Μήλο και μετέτρεψαν τη Φυλακωπή σε μεγάλο εμπορικό και πολιτιστικό κέντρο. Σήμερα, το μεγαλύτερο μέρος της αρχαίας πόλης βρίσκεται κάτω από τη θάλασσα, αλλά αξίζει μια επίσκεψη για να θαυμάσετε το σωζόμενο κυκλώπειο τείχος και να μάθετε ακόμη περισσότερα στο Αρχαιολογικό Μουσείο του νησιού, όπου φυλάσσονται πήλινα αγγεία, ειδώλια, μια πινακίδα Γραμμικής Α’ και η περίφημη «Κυρά της Φυλακωπής».

Κέα: Οι θησαυροί της Καρθαίας

Τέσσερις πόλεις-κράτη άνθησαν κατά την αρχαιότητα στην Κέα, η Ιουλίδα, η Καθαία, η Κορησσία και η Ποιήεσσα. Στη νοτιοανατολική ακτή, στον όρμο Πόλες, βρίσκονται τα λείψανα ίσως της πιο καλοδιατηρημένης εξ αυτών, της Καρθαίας. Εκεί, σε ένα περιβάλλον σχεδόν αλώβητο από τη σύγχρονη ζωή, σώζονται ευρήματα από τα γεωμετρικά και τα παλαιοχριστιανικά χρόνια.

Τείχη μήκους πάνω από δύο χιλιόμετρα περιβάλλουν την ακρόπολη,πύλες και πύργοι επιβλητικών διαστάσεων, επιγραφές με ονόματα αρχαίων ανδρών και αρχαίοι ναοί, όπως ο δωρικός ναός του Πυθίου Απόλλωνος, ο δωρικός ναός της Αθηνάς, το Πρόπυλο και ένα ελληνιστικό θέατρο είναι μερικά από τα χνάρια αρχαίας ζωής που παραμένουν ανιχνεύσιμα ακόμη και σήμερα.

Σύμη: Ολόκληρο το νησί αρχαιολογικός χώρος

Δεν είναι υπερβολή. Όντως, το 2011, το Κεντρικό Αρχαιολογικό Συμβούλιο πήρε την απόφαση να ονομάσει ολόκληρο το νησί της Σύμης, καθώς και τα γειτονικά νησάκια, ενιαίο αρχαιολογικό χώρο, λόγω της σημασίας των ευρημάτων και της Ιστορίας της περιοχής. Συγκεκριμένα, ούτε μία ούτε δύο αλλά 159 θέσεις (ήτοι αρχαιολογικοί χώροι και μνημεία) έχουν ανακαλυφθεί στη Σύμη, από την προϊστορική ως τη σύγχρονη εποχή.

Ούτως ή άλλως οι οικισμοί του νησιού έχουν χαρακτηριστεί διατηρητέοι λόγω της ιδιαίτερης αρχιτεκτονικής παράδοσης, αλλά σε αυτόν τον «θησαυρό», πλέον με επίσημη «βούλα» προστίθενται και χώροι όπως οι δύο οχυρωματικοί περίβολοι στη θέση Κάστρο, τα λείψανα βασιλικών ναών στη Σύμη, στο Πέδι και στον Πανορμίτη, ο παλαιοχριστιανικός ναός στο Νημπορειό και κλασικά, ελληνιστικά και ρωμαϊκά λείψανα, μέρη των οποίων μπορείτε να βρείτε συγκεντρωμένα και στο Αρχαιολογικό-Λαογραφικό Μουσείο

Κως: Στα λημέρια του Ιπποκράτη

Ένα από τα ομορφότερα νησιά των Δωδεκανήσων, τυχαίνει να είναι και ένα από τα πιο προικισμένα σε αρχαιολογικούς «θησαυρούς». Ξεχωρίζει φυσικά το Ασκληπιείο, περίπου 4 χιλιόμετρα από το κέντρο του νησιού, εκεί όπου δίδαξε ο πατέρας της Ιατρικής, ο Ιπποκράτης.

Αφιερωμένος στον «θεό» της Ιατρικής, τον Ασκληπιό, ο αρχαιολογικός χώρος περιλαμβάνει επίσης τον ιονικό ναό του Απόλλωνα και τον δωρικό ναό του Ασκληπιού, σε ένα καταπράσινο τοπίο σπάνιου φυσικού κάλλους. Στο νησί θα βρείτε επίσης την Αρχαία Αγορά γύρω από τη λεωφόρο Ιπποκράτη, καθώς και την ρωμαϊκή Casa Romana από τον 3ο αιώνα μ.Χ., οίκημα αντίστοιχης σημασίας με αυτό της Πομπηίας.

Αίγινα: Στο ιερό τρίγωνο της αρχαιότητας 

Στα βόρεια του νησιού της Αίγινας, ανάμεσα στα πεύκα της Αγίας Μαρίνας και με θέα το γαλάζιο του Αργοσαρωνικού, στέκει εντυπωσιακά καλοδιατηρημένος ο αρχαίος Ναός της Αθηνάς Αφαίας. Χτισμένος στον χρυσό αιώνα της Αθήνας, ο ναός ήταν η τρίτη κορυφή του «Ιερού Τριγώνου», αυτού που σχημάτιζαν ο Παρθενώνας της Αθήνας, ο ναός του Ποσειδώνα στο Σούνιο και ο αιγινήτικος ναός με τους 34 κίονες, εκ των οποίων σήμερα μπορείτε να θαυμάσετε τους 24.

Το προσωνύμιο της θεάς «Αφαίας» σημαίνει «άφαντη» και αναφέρεται στον μύθο της κόρης του Δία, Βριτομάρτιδος, που για να γλιτώσει από τον έρωτα του Μίνωα κρύφτηκε σε ένα καράβι ψαράδων. Εκεί την ερωτεύτηκε ένας ναύτης, και εκείνη για να γλιτώσει (και πάλι) έπεσε στη θάλασσα και έφτασε κολυμπώντας στην Αίγινα, όπου εξαφανίστηκε – έγινε δηλαδή άφαντη – σαν από θεϊκή επέμβαση.

Το αμφιθέατρο της αρχαίας Ελληνικής πόλης Μάγαρσος, έπειτα από εργώδη προσπάθεια των αρχαιολόγων αναδύθηκε στο φως σε όλο του μεγαλείο.

Το αρχαίο θέατρο βρίσκεται στη νότια επαρχία των Αδάνων, ενώ η Μάγαρσοςείναι μια από τις Ελληνικές πόλεις που δεν κατάφεραν να «κλέψουν» λίγη από την αίγλη των αντίστοιχων πόλεων που βρέχονται από τη δυτική Μεσόγειο ή τις ακτές του Αιγαίου.

Όπως αναφέρει η Χουριέτ, το πανέμορφο θέατρο έχει χωρητικότητα 3000 ατόμων και μέχρι τώρα περισσότερο από το μισό έχει αποκαλυφθεί από τους αρχαιολόγους που έχουν αφαιρέσει τις επιχωματώσεις.

Οι τοπικές αρχές, πάντως, σκοπεύουν να το χρησιμοποιήσουν άμεσα για πολιτιστικές εκδηλώσεις, 2500 χρόνια από τη στιγμή που χτίστηκε. Όπως συμβαίνει με ένα άλλο αρχαίο ελληνικό θέατρο στην Άσπεντο, δυτικά της Αντάλειας.

Με αγωνία η παγκόσμια κοινότητα συνεχίζει να παρακολουθεί τις εξελίξεις στον τάφο της Αμφίπολης, παρά το γεγονός ότι έχουν «παγώσει» οι ανασκαφές λόγω των εργασιών στήριξης του τρίτου θαλάμου και υπό τον φόβο των κακών καιρικών συνθηκών.

Όσο η ενημέρωση γίνει με φειδώ ή όσο επικρατεί σιωπή γύρω από το τι συμβαίνει στο εσωτερικού του τάφου και αν οι αρχαιολόγοι έχουν απομακρύνει το χώμα, τόσο δίνουν και παίρνουν τα σενάρια.

Ένα από αυτό, λένε οι πληροφορίες, είναι πιθανό. Πρόκειται για την ύπαρξη στο εσωτερικού του τύμβου κάποιοι κλιμακοστασίου που μπορεί να οδηγεί σε χώρο χαμηλότερο από αυτόν που σκάβουν τώρα οι επιστήμονες.

Κάποιοι δεν αποκλείουν ο χώρος που οδηγεί η σκάλα να είναι ο νεκρικός θάλαμος, ένα σενάριο που πάντως δεν επιβεβαιώνονται.

Υπάρχει πάντως, ως ενδεχόμενο καθώς, ο τρίτος θάλαμος είναι καλυμμένος με χώμα και η σταδιακή απομάκρυνσή του θα δώσει τις απαντήσεις.

Εικάζοντας το τι μπορεί να αντικρίσουν οι αρχαιολόγοι με την απομάκρυνση του χώματος, το ένα σενάριο είναι να διαπιστώσουν ότι ο τρίτος θάλαμος αποτελεί τον προθάλαμο του νεκρικού, ένα δεύτερο να είναι ο προθάλαμος του νεκρικού και το γείσο που διακρίνεται να είναι μια μεγάλη σφραγισμένη πύλη, το τρίτο να είναι ο προθάλαμος του νεκρικού και να υπάρχει σκάλα που να οδηγεί ένα επίπεδο πιο κάτω στο νεκρικό θάλαμο και το τελευταίο, αυτός θάλαμος, ο τρίτος, να είναι ο νεκρικός.

Στα σενάρια που μελετώνται είναι να υπάρχει και τέταρτη πύλη που θα οδηγεί στο «σημείο μηδέν» του μεγάλου μνημείου.

Η πρώτη πύλη ήταν εκείνη όπου αποκαλύφθηκαν οι δύο Σφίγγες. Η δεύτερη είναι εκείνη που σχηματίζεται μερικά μέτρα πιο πίσω απ'τις δυο κόρες. Αμέσως μετά οι αρχαιολόγοι είδαν μια τρίτη πύλη.

Με την απομάκρυνση των χωμάτων θα αποκαλυφθεί ο επόμενος τοίχος που εκτιμάται ότι δεν θα έχει μια απλή πύλη, αλλά μια βαριά δίφυλλη πόρτα, μαρμάρινη, περισσότερο επιβλητική που θα οδηγεί στον νεκρικό θάλαμο.

Η ανασκαφή έχει φτάσει στην τελική ευθεία και όλοι πλέον παρακολουθούν με κομμένη την ανάσα την εξέλιξη των ερευνών.

«Όχι ρωμαϊκός»

Εν τω μεταξύ, την εκτίμηση ότι ο τάφος της Αμφίπολης δεν έχει χαρακτηριστικά τα οποία υπάγονται στα ρωμαϊκά χρόνια έκανεχθες η καθηγήτρια κλασσικής αρχαιολογίας του ΑΠΘ Χρυσούλα Παλιαδέλη, χαρακτηρίζοντας αυτή την εκδοχή, ως..."απίθανο σενάριο".

Σε δηλώσεις της στα Παραπολιτικά 90,1, η κ. Παλιαδέλη τόνισε ότι δεν θεωρεί κανένα πιθανό σενάριο αυτή τη στιγμή, καθώς «δεν έχουμε στοιχεία, ευχής έργο να είχαμε επιγραφή ή έστω κάποια αγγεία».

Όπως τόνισε, αν βρεθούν οστά θα έχουμε το φύλο και την ηλικία του νεκρού, και έτσι θα αποκλειστεί κάποιος και θα ενισχυθεί το σενάριο για κάποιον άλλον.

Σύμφωνα με την ίδια, δεν είναι ιδιαίτερα συνηθισμένο να έχουμε παραστάσεις ζωγραφικές στους μακεδονικούς τάφους, ενώ μιλώντας για τις ομοιότητες και τις διαφορές του τύμβου της Αμφίπολης με τους τάφους της Βεργίνας σημείωσε ότι «στη μορφή έχουμε διαφορές, κοινό ότι υπάρχει καμάρα, διαφορά ότι είναι εμφανής στην Αμφίπολη, ενώ στη Βεργίνα κρύβεται, δεν έχουμε πόρτες, δεν έχουμε γλυπτά».

Αναφερόμενη στο ενδεχόμενο να έχει συληθεί ο τάφος είπε «Νομίζω ότι έχει συληθεί ο τάφος, έχει πειραχθεί μάλλον, έχουν μπει άνθρωποι μέσα με σκοπό τη σύληση»...

imerisia.gr

ΑΝΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΤΟΣ «ΘΗΣΑΥΡΟΣ»

Διαθέτουμε ως χώρα το 40% των φαρμακευτικών φυτών της Ευρώπης. Και όμως, δεν παράγουμε ούτε εξάγουμε κανένα φυτικό σκεύασμα.

Η μόνη παραγωγή αφορά αρωματικά φυτά, αλλά γίνεται σε μικρή κλίμακα (0,05% της καλλιεργήσιμης έκτασης). Με 700 ιθαγενή φυτά, η Ελλάδα έχει τεράστιες προοπτικές ανάπτυξης και θα μπορούσε να πρωταγωνιστήσει σε μία αγορά που γνωρίζει μεγάλη αύξηση.

Παρά την πλούσια και γνωστή από την εποχή του Ιπποκράτη χλωρίδα, η χώρα μας δεν περιλαμβάνεται καν στον ευρωπαϊκό χάρτη εξαγωγής φαρμακευτικών φυτών με... συνταγή από την Οδύσσεια.

Τα παραπάνω αναφέρθηκαν, μεταξύ άλλων, χθες σε ημερίδα που διοργάνωσαν ο Εθνικός Οργανισμός Φαρμάκων (ΕΟΦ) και το Εθνικό Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο της Αθήνας, με θέμα «Τα αρωματικά και φαρμακευτικά φυτά ως μοχλός αέναης ανάπτυξης της χώρας».

Ο πρόεδρος του Οργανισμού, κ. Δημήτρης Λιντζέρης, υπογράμμισε ότι η ανάπτυξη της χώρας θα μπορούσε να στηριχθεί στα συγκριτικά πλεονεκτήματα που διαθέτει, μεταξύ των οποίων και η σύνδεση της επιστημονικής έρευνας με τους καρπούς της γης.

Η χώρα μας -είπε- έχει τη δυνατότητα να αναπτύξει πρωταγωνιστικό ρόλο σε αυτή την παρασκευή φυτικών εκχυλισμάτων με φυτικές προδιαγραφές, φαρμάκων φυτικής προέλευσης, καλλυντικών και συμπληρωμάτων διατροφής.

Σύμφωνα με τον κ. Λιντζέρη, ο ΕΟΦ στοχεύει στην ενδυνάμωση των ερευνητικών προγραμμάτων και στη διασφάλιση της συνεργασίας δημόσιων και ιδιωτικών φορέων. Στοχεύει, επίσης, να αναδείξει τη χρησιμότητα των προϊόντων αυτών σε εθνικό και ευρωπαϊκό επίπεδο.

Οι ομιλητές της ημερίδας έκαναν λόγο για μία χαμένη επενδυτική ευκαιρία από την πλευρά της Ελλάδας, με δεδομένο ότι τα φαρμακευτικά φυτά έχουν ζήτηση σε αναδυόμενες και μεγάλες αγορές, όπως η Ρωσία, η Κίνα και η Ινδία.

Τον εθνικό μας θησαυρό, όμως, εκμεταλλεύονται τρίτες χώρες. Ανέφεραν χαρακτηριστικά ότι η αστυνομία συνέλαβε πρόσφατα ομάδα Αλβανών στα βουνά της Ηπείρου και κατάσχεσε 4,5 τόνους τσάι του βουνού.

Ο πρόεδρος του ΕΟΦ τόνισε ότι η Αλβανία είναι η τρίτη ευρωπαϊκή χώρα σε εξαγωγές φαρμακευτικών φυτών, μετά τη Γερμανία και τη Βουλγαρία. Την ίδια ώρα, η χώρα μας, με την πλουσιότερη χλωρίδα φαρμακευτικών φυτών, δεν περιλαμβάνεται στον συγκεκριμένο χάρτη.

Φυτικές θεραπείες

Οι φυτικές θεραπείες είναι επιστημονικά αποδεκτές και σήμερα: Οι εθνικές αρχές της Κόστα Ρίκα συνήψαν συμφωνία με πολυεθνική φαρμακευτική εταιρεία, με σκοπό την εκμετάλλευση του φυτικού της πλούτου.

Οι αρμόδιες αρχές της Ινδίας εκδίδουν σε ετήσια βάση δύο τόμους του «Εθνικού Συνταγολογίου», στον δεύτερο τόμο του οποίου γίνεται εκτενής αναφορά στα σκευάσματα του Ιπποκράτη και του Γαληνού. Με βάση τις αναφορές σε αρχαία ελληνικά κείμενα, φαρμακευτική εταιρεία ερευνά την πιθανότητα παρασκευής φαρμάκου κατά της νόσου Αλτσχάιμερ.

Μιλώντας στην ημερίδα, ο αναπληρωτής υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης κ. Πάρις Κουκουλόπουλος ανέφερε ότι το νέο θεσμικό πλαίσιο δημιουργεί τις προϋποθέσεις για τη δημιουργία εθνικού καταλόγου αρωματικών και φαρμακευτικών φυτών. Τόνισε, δε, ότι οι δράσεις της νέας αγροτικής πολιτικής αποτελούν «διαβατήριο» για μεγάλη ανάπτυξη του εν λόγω κλάδου.

Ο πρόεδρος του ΕΟΦ εξέφρασε την εκτίμηση ότι η Ελλάδα έχει τη δυνατότητα να αναπτύξει πρωταγωνιστικό ρόλο σε αυτή την παραγωγική δραστηριότητα. Εχει την ευκαιρία να αποτελέσει μία από τις βασικές χώρες παραγωγής πρώτης ύλης, καταλαμβάνοντας σημαντικό μερίδιο στην αγορά.

Πολυεθνική

Έρευνες για τα φάρμακα των αρχαίων

Μεγάλη πολυεθνική φαρμακοβιομηχανία έχει χρηματοδοτήσει έρευνες στο κείμενο της Οδύσσειας, με θέμα τον εντοπισμό φυτικών σκευασμάτων, ενώ οι Ινδοί κάνουν πειράματα, προκειμένου να διαπιστώσουν ποια φάρμακα του Ιπποκράτη είναι αξιοποιήσιμα σήμερα.

Στις ραψωδίες του Ομήρου υπάρχουν αναφορές σε ανδροφόρα, δηλαδή δηλητηριώδη βότανα, για οδυνήφατα φάρμακα, δηλαδή παυσίπονα, και λυγρά, δηλαδή επιβλαβή φάρμακα που επιδρούσαν στον ψυχισμό.

Η Κίρκη χρησιμοποιούσε λυγρά φάρμακα, ενώ ο Ερμής φέρεται να έδωσε τον Οδυσσέα μώλυ ως αντίδοτο στα λυγρά. Το μώλυ περιείχε μάλλον είδος κρεμμυδιού, σκόρδου, μανδραγόρα και τουλίπα. Θεωρείται ως αντιχολινεργικό αντίδοτο, το οποίο αντιμετωπίζει δηλητηρίαση από αλκαλοειδή.

Στην Οδύσσεια αναφέρεται, επίσης, το νηπενθές, το οποίο χαρακτηρίζεται ως κατευναστικό και παυσίλυπο. Προκαλούσε, προφανώς, αύξηση της σεροτονίνης.

Οι αρχαίοι Έλληνες, με βάση το πείραμα, την παρατήρηση, με κριτικό πνεύμα και επιστημονική θεώρηση, έθεσαν τη βάση των επιστημών.

Ο Ιπποκράτης

Επί των ημερών του Ιπποκράτη η Ιατρική και η Θεραπευτική παύουν να είναι θεοκρατικές. Απομακρύνονται από τη μαγεία και τη δεισιδαιμονία και αποκτούν υπόσταση ανεξάρτητης επιστήμης. Στο έργο του Ιπποκράτη αριθμούνται 336 φάρμακα.

Οι αρμόδιες αρχές της Ινδίας εκδίδουν σε ετήσια βάση δύο τόμους του «Εθνικού Συνταγολογίου», στον δεύτερο τόμο του οποίου γίνεται εκτενής αναφορά στα σκευάσματα του Ιπποκράτη και του Γαληνού. Με βάση τις αναφορές σε αρχαία ελληνικά κείμενα, φαρμακευτική εταιρεία ερευνά την πιθανότητα παρασκευής φαρμάκου κατά της νόσου Αλτσχάιμερ.

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΑΡΑΓΙΩΡΓΟΣ

Κ.Περιστέρη: Ο τάφος της Αμφίπολης ανήκει στο τελευταίο τέταρτο του 4ου αιώνα πχ - «Δεν είναι ρωμαϊκό τάφος» τόνισε μιλώντας σε δημοσιογράφους

Την πεποίθηση ότι το ανασκαφικό έργο στον τύμβο Καστά, στην Αρχαία Αμφίπολη, αφορά μνημείο του τελευταίου τετάρτου του 4ου αιώνα π.Χ. εξέφρασε η προϊσταμένη της ΚΗ'Εφορείας Προϊστορικών και Κλασικών Αρχαιοτήτων Κατερίνα Περιστέρη, μιλώντας σε δημοσιογράφους.

«Πιστεύω ακράδαντα ότι αυτό το μνημείο είναι του τελευταίου τετάρτου του 4ου π.Χ. αιώνα και έχουμε όλες τις αποδείξεις γι'αυτό. Είναι μάταιο να βγαίνουν συνάδελφοι και να λένε για ρωμαϊκά χρόνια ή οτιδήποτε άλλο» ανέφερε χαρακτηριστικά η επικεφαλής του ανασκαφικού έργου.

Υπογράμμισε ότι η ανασκαφή γίνεται «όχι μόνο για το καλό της αρχαιολογίας, αλλά για το καλό αυτού του τόπου σε μια κρίσιμη χρονική περίοδο και την παρακολουθεί όλος ο κόσμος».

Ευχαρίστησε τους συνεργάτες της, «που δουλεύουμε με όλες τις δύσκολες συνθήκες», το υπουργείο Πολιτισμού, αλλά και τον ίδιο τον πρωθυπουργό για τη βοήθεια, ενώ δεν έκρυψε την ενόχλησή της με ορισμένους συναδέλφους της που, όπως τόνισε, «βγαίνουν και μιλάνε στις τηλεοράσεις και τις εφημερίδες, προσπαθώντας να έχουν πέντε λεπτά δημοσιότητας και αυτό για μένα δεν είναι καλό, προσβάλλει όχι μόνο την ανασκαφή, όχι μόνο την έρευνά μας, αλλά και τον τόπο».

Σε ότι αφορά την ενημέρωση για την πορεία της ανασκαφής, η κ. Περιστέρη επισήμανε ότι γίνεται προσπάθεια να ενημερωθούν όχι μόνο οι αρχαιολόγοι, αλλά όλος ο κόσμος, με τα Δελτία Τύπου που βγαίνουν «σε συνεργασία με το υπουργείο Πολιτισμού, την κυρία Λίνα Μενδώνη και την κυρία Άννα Παναγιωταρέα που μας στηρίζει στον τομέα της δημοσιογραφίας, τον υπουργό και άλλους» επισημαίνοντας ότι αυτό βοηθά όλο τον κόσμο να ξέρει τι γίνεται κάθε στιγμή.

«Μέχρι τώρα, οι ανασκαφές ξέρουμε καλά ότι ήταν στα κρυφά, οι αποθήκες είναι γεμάτες ευρήματα που τι σκοπό έχουν; Μετά από δεκαετίες να μελετηθούν, κάποιες δεκαετίες να συντηρηθούν, χάνοντας έτσι την αξία τους. Για εμάς είναι καλό, η επιστήμη και ο πολιτισμός να κυκλοφορεί» υπογράμμισε.

Η συνέχιση των εργασιών

Εν τω μεταξύ, τα επόμενα 24ωρα οι αρχαιολόγοι θα αφαιρέσουν άλλες δύο σειρές λίθων από τον τοίχο σφράγισης που βρίσκεται μπροστά από τις δύο καρυάτιδες και δεν αποκλείεται μέσα στο Σαββατοκύριακο να δοθούν στη δημοσιότητα φωτογραφίες που θα δείχνουν ολόκληρες τις καρυάτιδες.

Επίσης, οι ανασκαφείς αναθεώρησαν τον τρόπο εισόδου τους στον τρίτο θάλαμο του ταφικού μνημείου, καθώς η οπή που βρίσκεται στον τρίτο διαφραγματικό τοίχο δεν είναι ασφαλής και υπάρχει κίνδυνος κατάρρευσης.

Αυτό σημαίνει ότι οι αρχαιολόγοι θα επιχειρήσουν να μπουν στον τρίτο θάλαμο από την είσοδο, που βρίσκεται κάτω από τον τρίτο διαφραγματικό τοίχο. Έτσι, τις επόμενες ημέρες θα ξεκινήσουν εργασίες αφαίρεσης των χωμάτων που βρίσκονται μπροστά στην είσοδο, διαδικασία, η οποία είναι ιδιαίτερα δύσκολη μιας και οι ανασκαφείς έχουν καταφέρει να απομακρύνουν μόλις 30 με 40 πόντους από τον όγκο του χώματος.

Η κ. Περιστέρη είπε πως πρόκειται για συνθήκες σπηλαίου και πρόσθεσε ότι στον πρώτο και δεύτερο θάλαμο του μνημείου συνεχίζονται οι εργασίες στήριξης. Από το πρωί ξεκίνησαν και εργασίες εξωτερικά του τύμβου ώστε σταδιακά να απομακρυνθεί ο όγκος χώματος και έχει ύψος 14 μέτρα.

Σύμφωνα με την Μυθολογία μας, ιδρυτής των Ελευσινίων Μυστηρίων πιστεύεται ότι ήταν ο Εύμολπος ή ο Μουσαίος ο οποίος ήταν γιος του Ορφέα

Τα ΕΛΕΥΣΙΝΙΑ ΜΥΣΤΗΡΙΑαποτελούν αναμφισβήτητα ένα από τους πιο ιερούς και σεβαστούς θεσμούς, ένα από τα σημαντικότερα επιτεύγματα του Αρχαίου Ελληνικού Πολιτισμού.

Σύμφωνα με την Μυθολογία μας, ιδρυτής των Ελευσινίων Μυστηρίων πιστεύεται ότι ήταν ο Εύμολπος ή ο Μουσαίος ο οποίος ήταν γιος του Ορφέα, υπάρχουν όμως και πλήθος άλλων εκδοχών, έτσι ώστε σήμερα να είναι εξαιρετικά δύσκολο να μπορούμε να καταλήξουμε σε ένα ασφαλές συμπέρασμα, ως προς τον λόγο της εμφάνισή τους, τον τρόπο της διεξαγωγής τους αλλά το ακριβές περιεχόμενο των διδασκαλιών και των μυήσεών τους.

Αυτό όμως που γνωρίζουμε σήμερα, με βεβαιότητα, είναι ότι υπήρχαν τα ΜΙΚΡΑ ΕΛΕΥΣΙΝΙΑ, τα οποία αποτελούσαν την βασική προετοιμασία για την διεξαγωγή των ΜΕΓΑΛΩΝ ΕΛΕΥΣΙΝΙΩΝ ΜΥΣΤΗΡΙΩΝ που ήταν βεβαίως και τα σημαντικότερα, τα οποία διαρκούσαν 9 Ημέρες, ξεκινώντας από την δέκατη Πέμπτη ημέρα του μήνα Βοηδρομιώνα.

Ωστόσο επειδή δεν υπάρχει πλήρης αντιστοιχία μεταξύ του αρχαίου ημερολογίου και του σημερινού, δεν μπορούμε να είμαστε σίγουροι για την ακριβή ημερομηνία, της διεξαγωγής τους και για τον λόγο αυτόν, έχουν κατά καιρούς προταθεί πολλές και διάφορες εκδοχές.

Σήμερα θα επιχειρήσουμε μία νέα προσέγγιση του υπολογισμού της ακριβούς ημερομηνίας της διεξαγωγής των Ελευσινίων Μυστηρίων, βάσει κάποιων ιδιαίτερων αστρονομικών χαρακτηριστικών, τα οποία ποτέ μέχρι τώρα δεν έχουν λάβει υπόψη τους οι σύγχρονοι ερευνητές.

Γνωρίζουμε ότι οι αρχαίες μυστηριακές τελετές, ήταν πάντοτε άμεσα συνδεδεμένες με κάποια συγκεκριμένα αστρονομικά φαινόμενα.

Μέσα στον μήνα Σεπτέμβριο λοιπόν, τον μήνα της διεξαγωγής των Ελευσινίων Μυστηρίων, συμβαίνει ένα αστρονομικό γεγονός κορυφαίας σημασίας, το οποίο δεν θα μπορούσε σε καμμία περίπτωση να περάσει απαρατήρητο από το, επίσης κορυφαίο, αυτό θρησκευτικό γεγονός.

Πρόκειται βεβαίως για την ΦΘΙΝΟΠΩΡΙΝΗ ΙΣΗΜΕΡΙΑη οποία πραγματοποιείται στις 23/9.

Από την στιγμή που γνωρίζουμε ότι τα Ελευσίνια Μυστήρια διαρκούσαν 9 ημέρες, είναι πολύ λογικό να υποθέσει κανείς ότι η Φθινοπωρινή Ισημερία θα έπρεπε να συμπίπτει με την ημέρα της ΛΗΞΗΣ τους!

Στην περίπτωση αυτή είναι φυσικά πολύ εύκολο να υπολογίσουμε την ημέρα της έναρξής τους, η οποία θα έπρεπε να ήταν στις 14/9.

Η άποψη αυτή ενισχύεται ακόμα περισσότερο από το γεγονός ότι στις 14/9 γιορτάζουμε σήμερα την ΥΨΩΣΗ ΤΟΥ ΤΙΜΙΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ.

Το γεγονός αυτό δεν θα μπορούσε να θεωρηθεί τυχαίο, διότι η σχηματική απεικόνιση των δύο αξόνων ενός Σταυρού, υποκρύπτει ακριβώς την εξισορρόπηση δύο αντίθετων δυνάμεων, της οριζόντιας και της κάθετης, οι οποίες εμφανίζονται πλέον συνδεδεμένες και εναρμονισμένες.

Αυτό σημαίνει ότι το νόημα που υποκρύπτεται στο σύμβολο του Σταυρού, σε μια πιο εσωτερική ερμηνεία, θα μπορούσε να ταυτίζεται απολύτως με το αποτέλεσμα το οποίο συμβολίζει η εσωτερική ερμηνεία των Ισημεριών, η οποία επιφέρει την ΕΞΙΣΟΡΡΟΠΗΣΗ ΤΗΣ ΔΙΑΡΚΕΙΑΣ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ ΜΕ ΤΗΝ ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΤΗΣ ΝΥΧΤΑΣ.

Όπως γνωρίζουμε, κατά την διάρκεια ενός ημερολογιακού έτους, υπάρχουν 4 ιδιαιτέρως καθοριστικές ημέρες, που αποτελούν ΤΑ ΠΟΛΙΚΑ ΖΕΥΓΗ ΔΥΟ ΑΞΟΝΩΝ:

Ο πρώτος άξονας του Σταυρού, εμφανίζεται από την θέση της γης επάνω στην τροχιά της, κατά τις ημέρες των δύο Ισημεριών και αντίστοιχα ο δεύτερος άξονας, εμφανίζεται κατά τις ημέρες των δύο Ηλιοστασίων.

Θα μπορούσαμε πολύ εύκολα στο παραπάνω σχήμα, να ΔΙΑΚΡΙΝΟΥΜΕ ΤΟΝ ΑΟΡΑΤΟ ΣΧΗΜΑΤΙΣΜΟ ΕΝΟΣ ΜΕΓΑΛΕΙΩΔΟΥΣ ΟΥΡΑΝΙΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ, που αφορά στην σύνδεση αυτών των τεσσάρων αστρονομικών γεγονότων, τα οποία είναι τα εξής:

Το ΧΕΙΜΕΡΙΝΟ ΗΛΙΟΣΤΑΣΙΟστις 22 Δεκεμβρίου που είναι η μικρότερη σε διάρκεια ημέρα του έτους,

Το ΘΕΡΙΝΟ ΗΛΙΟΣΤΑΣΙΟστις 22 Ιουνίου που είναι η μεγαλύτερη σε διάρκεια ημέρα του έτους,

Η ΕΑΡΙΝΗ ΚΑΙ Η ΦΘΙΝΟΠΩΡΙΝΗ ΙΣΗΜΕΡΙΑστις 21 Μαρτίου και 23 Σεπτεμβρίου που είναι οι δύο μοναδικές απολύτως χρονικά ΙΣΕΣ ΗΜΕΡΕΣ ΚΑΙ ΝΥΧΤΕΣ κατά την διάρκεια ενός έτους.

Θα μπορούσαμε επομένως να κατανοήσουμε την αξία και την μυστική διδασκαλία των Ελευσινίων Μυστηρίων, μόνο αν καταφέρουμε να ερμηνεύσουμε την εσωτερική ψυχική λειτουργία της «ΗΜΕΡΑΣ» και της «ΝΥΧΤΑΣ» της Ψυχής μας.

Όπως έχουμε αναλύσει πολλές φορές σε προηγούμενα άρθρα μας, κάθε Άνθρωπος λειτουργεί σαν ένα ΔΙΠΟΛΟ, όπου ο ένας πόλος της εκφράζει τον ΝΟΥ μας και άλλος πόλος εκφράζει την ΨΥΧΗ μας.

Βάσει αυτής της λειτουργίας της διπολικής έκφρασης, πραγματοποιείται το σύνολο όλων των Ανθρώπινων ενεργειών.

Είναι γνωστό ότι ο ΝΟΥΣ και η ΨΥΧΗ μας χαρακτηρίζονται από αντίθετες ιδιότητες, όπως ακριβώς η ΛΟΓΙΚΗ και το ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑ που απορρέουν από αυτά τα δύο βασικά ζωτικά μας όργανα.

Έτσι λοιπόν, όταν παίρνουμε μία απόφαση χρησιμοποιώντας τον Νου ή την λογική μας, σαν αποτέλεσμα αυτής της ενέργειάς μας, «διαμαρτύρεται» το συναίσθημα ή η Καρδιά μας.

Το γεγονός αυτό μάς οδηγεί σε μία κατάσταση ΣΥΝΕΧΟΥΣ ΑΝΙΣΟΡΡΟΠΙΑΣ, η οποία μας οδηγεί τελικά δεν μας επιτρέπει να βιώσουμε την ευτυχία, αφού λόγω αυτής της εσωτερικής μας σύγκρουσης, είναι προφανές ότι ποτέ δεν μένουμε ικανοποιημένοι από το τελικό αποτέλεσμα των πράξεων μας.

Για να συνδεθούμε με τα Ελευσίνια Μυστήρια, θα μπορούσαμε να συγκρίνουμε αυτήν την διαρκή ανισορροπία της Ανθρώπινης συμπεριφοράς που αφορά στην εσωτερική λειτουργία ενός Ανθρώπου, με την διαρκή ανισορροπία της διάρκειας της ημέρας και την νύχτας, δηλαδή τον τρόπο λειτουργίας του Ημερονυκτίου στον πλανήτη Γη.

Όπως γνωρίζουμε, κατά την διάρκεια ενός έτους, κάθε εικοσιτετράωρο που περνάει, διακρίνεται από διαφορετική διάρκεια ημέρας και νύχτας, που διαρκώς διαφοροποιούνται, ΕΚΤΟΣ ΑΠΟ ΤΙΣ ΜΕΡΕΣ ΤΩΝ ΔΥΟ ΙΣΗΜΕΡΙΩΝ.

Συνδέοντας λοιπόν το Ανθρώπινο Σώμα μας, με το Σώμα του πλανήτη μας, θα μπορούσαμε να πούμε ότι:

Ο Πόλος της Ψυχής μας αντιστοιχεί στην Νύχτα και ο Πόλος του Νου μας, αντιστοιχεί στην Ημέρα.

Νύχτα= Ψυχή

Ημέρα= Νους

Σίγουρα δεν γνωρίζουμε τι ακριβώς συνέβαινε κατά την διάρκεια της Ελευσίνιας Μύησης. Θα μπορούσαμε όμως να συμπεράνουμε ότι το τελικό αποτέλεσμα της τελευταίας ημέρας της Μύησης, το οποίο συμπίπτει με την ημέρα της Φθινοπωρινής ΙΣΗΜΕΡΙΑΣ, αφορά στην απόκτηση μιας μοναδικής δυνατότητας:

Να φέρουμε σε ΙΣΟ ΜΕΡΟΣ αυτές τις δύο άνισες και ανισομερείς λειτουργίες των δύο πόλων μας, έτσι ώστε να καταφέρουμε εισέλθουμε σε ένα νέο εξελικτικό επίπεδο, κατά το οποίο θα μπορούμε πλέον να λειτουργούμε συνδυάζοντας απολύτως τις αποφάσεις της λογικής και του συναισθήματός μας, όπως ακριβώς συμβαίνει την ημέρα της ΙΣΗ-ΜΕΡΙΑΣ, έτσι ώστε να βιώσουμε τελικά την πραγματική ευτυχία, που σήμερα λείπει από την ζωή μας!

Βεβαίως ο τελικός στόχος των Μυστηρίων, δεν αφορά απλώς σε αυτήν την κατανόηση της λειτουργίας αυτής της διπολικής μας κατάστασης, αλλά στην ΔΙΑΤΗΡΗΣΗ της ΙΣΗΣ ΜΕΡΑΣ και ΝΥΧΤΑΣ, δηλαδή του απόλυτου ελέγχου των αντιδράσεών μας, σε ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΗΜΕΡΕΣ ΤΟΥ ΕΤΟΥΣ!

Αποκαλύφθηκαν ολόκληρες οι Καρυάτιδες μόλις αφαιρέθηκαν τρεις σειρές πωρόλιθων από τον τοίχο σφράγισης.

Συγκλονιστικές οι εικόνες που αντίκρισαν οι αρχαιολόγοι όταν είδαν να υψώνονται μπροστά τους Καρυάτιδες με ύψος 2,27μ. Μέχρι τα ακροδάχτυλα των ποδιών τους έχουν αποδοθεί με εξαιρετικές λεπτομέρειες.

Ωστόσο με την εξέλιξη των εργασιών διαπιστώνεται ότι ίσως ο τρίτος θάλαμος να μην οδηγεί στον ταφικό αλλά να υπάρχει και τέταρτος θάλαμος πριν από το χώρο που βρίσκεται ο ένοικος του Τάφου

Παγκόσμιο θαυμασμό προκαλούν οι νέες αποκαλύψεις από τις ανασκαφές στον τύμβο της Αμφίπολης, με το Υπουργείο Πολιτισμού να ανακοινώνει και να δημοσιοποιεί φωτογραφικό υλικό από τις καρυάτιδες, που πλέον έχουν αποκαλυφθεί στο σύνολό τους.

Με την αφαίρεση τριών σειρών από τους πωρόλιθους του τοίχου σφράγισης, μπροστά από τον δεύτερο διαφραγματικό τοίχο, αποκαλύφθηκαν ολόκληρες οι Καρυάτιδες, οι οποίες έχουν ύψος 2,27μ. Φορούν ποδήρη χιτώνα και μακρύ κροσσωτό ιμάτιο με πλούσιες πτυχώσεις.

Φέρουν κοθόρνους, οι οποίοι είναι διακοσμημένοι με κόκκινο και κίτρινο χρώμα, ενώ τα ακροδάχτυλα των ποδιών τους έχουν αποδοθεί με εξαιρετική λεπτομέρεια.

Στέκονται επάνω σε μαρμάρινα βάθρα μήκους 1,33μ. και πλάτους 0,68μ., τα οποία έχουν αποκαλύφθεί, προς το παρόν, σε ύψος περίπου 0,30μ.. Η όψη των βάθρων είναι διαμορφωμένη με στέψεις και ορθοστάτες. Ακολουθούν δηλαδή, τον τύπο της μαρμάρινης επένδυσης των τοίχων όλων των θαλάμων. Η απόσταση μεταξύ των δύο βάθρων είναι 1,68μ., όσο και το θυραίο άνοιγμα του πρώτου διαφραγματικού τοίχου με τις Σφίγγες.

Στην επιφάνεια του βάθρου της ανατολικής Καρυάτιδος, διακρίνεται κόκκινο χρώμα. Επίσης, κατά την αφαίρεση της αμμώδους επίχωσης πλησίον των Καρυάτιδων βρέθηκαν τμήματα των χεριών τους.

Στον τρίτο χώρο πραγματοποιήθηκε γεωτρητικός δειγματοληπτικός έλεγχος, με χειροκίνητο γεωτρύπανο, σε προεπιλεγμένες θέσεις. Ετσι, εντοπίστηκε μαρμάρινο θύρωμα, ανοίγματος 0,96 μ., στο βόρειο τοίχο του.

Στον ίδιο χώρο πραγματοποιήθηκαν μετρήσεις ως προς την περιεκτικότητα του αέρα, στο εσωτερικό του και προέκυψε ότι η περιεκτικότητα σε στοιχεία οξυγόνου και μονοξειδίου του άνθρακα βρίσκεται σε κανονικά επίπεδα. Αυξημένη είναι μόνο η σχετική υγρασία (87%), ενώ η θερμοκρασία κυμαίνεται από 21,5 – 22,70C. Οι παραπάνω συνθήκες του μικροκλίματος του τρίτου χώρου δεν δημιουργούν κανένα πρόβλημα στους εργαζόμενους στο εσωτερικό του.

Τεχνικές εργασίες

Η πρόσβαση στον τρίτο χώρο του μνημείου για την τοποθέτηση αντιστήριξης- υποστύλωσης και η συνέχιση της ανασκαφικής διαδικασίας προετοιμάζεται συστηματικά με παράλληλες ενέργειες , οι οποίες βρίσκονται σε εξέλιξη.

1.Αποφασίστηκε από την διεπιστημονική ομάδα η είσοδος στον τρίτο χώρο, να μην γίνει από την οπή στο άνω δυτικό μέρος του τρίτου διαφραγματικού τοίχου, αλλά διά της αρχαίας εισόδου. (Φωτο 9). Επομένως, πριν από οποιαδήποτε άλλη εργασία θα αφαιρεθεί επίχωση από τον δεύτερο χώρο, θα απομακρυνθεί το πεσμένο τμήμα του υπέρθυρου και θα υποστυλωθεί το θύρωμα μεταξύ δεύτερου και τρίτου χώρου, με ξύλινα στοιχεία.

2.Θα ενισχυθεί η αντιστήριξη στο δεύτερο χώρο, σε κατώτερη στάθμη, ώστε για να αναληφθούν οι πρόσθετες εξωτερικές ωθήσεις γαιών, μετά από την απομάκρυνση της επίχωσής του.

3.Προετοιμάζεται δάπεδο εργασίας, με την απομάκρυνση χώματος από τον δεύτερο χώρο, ώστε να είναι δυνατή η είσοδος μεγάλου μήκους μεταλλικών στοιχείων αντιστήριξης και υποστύλωσης του τρίτου χώρου. Επίσης θα αφαιρεθούν πρόσθετοι λίθοι από τον τοίχο σφράγισης, μπροστά από τις Καρυάτιδες, για την τοποθέτηση της μεταφορικής ταινίας απομάκρυνσης χώματος και της γερανογέφυρας μεταφοράς λίθων, από τον τρίτο χώρο.

4.Απομάκρυνση χώματος, κατά 1μ., από τον πρώτο χώρο (σχεδόν ως το δάπεδο) και επέκταση της αντιστήριξης και υποστύλωσης του, επίσης λόγω της αλλαγής στάθμης της εσωτερικής επίχωσης.

5.Οι εργασίες καταβιβασμού της επίχωσης, εξωτερικά και πάνω ακριβώς από το μνημείο, θα πραγματοποιηθούν μετά την πρώτη φάση προσωρινής αντιστήριξης-υποστύλωσης του τρίτου χώρου, πριν δηλαδή, να ξεκινήσει η απομάκρυνση της επίχωσης.

6.Είναι σε εξέλιξη η μελέτη των μέτρων αντιστήριξης και υποστύλωσης του τρίτου χώρου, ώστε να καθορισθούν οι ποσότητες και οι θέσεις τοποθέτησης των στοιχείων αντιστήριξης-υποστύλωσης, καθώς και οι φάσεις τοποθέτησης, σε συνάρτηση με την ανασκαφική εργασία.

7.Για την αντιμετώπιση της απορροής των ομβρίων, από την περιοχή του μνημείου, σχεδιάστηκε η τοποθέτηση αγωγού,  κατά μήκος της μεγάλης αύλακας, έξω από τον περίβολο.

8.Πραγματοποιείται γεωτεχνική έρευνα στην περιοχή του μνημείου για την διαπίστωση της σύστασης και των γεωτεχνικών ιδιοτήτων των απαντώμενων γεωϋλικών. Η έρευνα θα γίνει με επαρκή αριθμό γεωτρήσεων και εργαστηριακών δοκιμών.

Η ναυμαχία της Σαλαμίνας κατά πολλούς πραγματοποιήθηκε στις 22 Σεπτεμβρίου του 480 π.Χ, μεταξύ των αρχαίων Ελληνικών πόλεων-κρατών και της Περσικής Αυτοκρατορίας.

Αποτέλεσε σημαντική σύγκρουση της δεύτερης περσικής εισβολής στην Ελλάδα, η οποία άρχισε το 480 π.Χ. Σήμερα είναι η επέτειος

Η νίκη εξασφάλισε την ανεξαρτησία των Ελληνικών πόλεων-κρατών, η οποία πρόσφερε τόσο το περιβάλλον όσο και τη στρατιωτική ισχύ στον Μέγα Αλέξανδρο για να δημιουργήσει την τεράστια αυτοκρατορία του έναν αιώνα αργότερα. Αυτή η αυτοκρατορία επέβαλε την κυριαρχία της ελληνικής φιλοσοφίας στον Δυτικό πολιτισμό κατά τους επόμενους αιώνες.

Παρά την ήττα τους από τους Έλληνες στον Μαραθώνα το 490 π.Χ., οι Πέρσες διατηρούσαν πάντα έναν τρομερό στρατό και ένα ναυτικό που ήλεγχε τις θαλάσσιες οδούς. Ο Δαρείος Α', που είχε ηττηθεί στον Μαραθώνα, σκόπευε να αρχίσει άλλη μια επίθεση εναντίον της Ελλάδας, αλλά πρώτα έπρεπε να καταστείλει μια επανάσταση στην Αίγυπτο.

Πέθανε όμως πριν γίνει αυτό, το 486 π.Χ. Ο γιος του Ξέρξης πήρε τη θέση του και σύντομα απέδειξε τις πολεμικές ικανότητες του νικώντας τους Αιγυπτίους επαναστάτες. Ύστερα στράφηκε κατά της Ελλάδας για να εκδικηθεί την ήττα του πατέρα του και να επεκτείνει τα όρια της Περσικής Αυτοκρατορίας προς δυσμάς.

Στη δεκαετία που ακολούθησε τη νίκη στον Μαραθώνα, οι Έλληνες ταλανίζονταν από εσωτερικές διαμάχες. Όταν ωστόσο έφθασαν οι ειδήσεις ότι ο Ξέρξης είχε ξεκινήσει εναντίον τους με στρατό που ίσως ξεπερνούσε το 1.000.000.000 άνδρες και τα 1.200 πλοία, οι νότιες ελληνικές πόλεις-κράτη της Αθήνας, της Σπάρτης και των Κυκλάδων συνενώθηκαν για να αντιμετωπίσουν τους εισβολείς.

Οι βόρειες περιοχές, που ήταν πολύ δύσκολο να αντισταθούν και βρίσκονταν στον δρόμο του προελαύνοντος περσικού στρατού, έδειξαν απροθυμία να μετάσχουν στη συμμαχία.
Σε μια προσπάθεια να εξασφαλίσει την υποστήριξη των βόρειων περιοχών, η νότια συμμαχία έστειλε έναν μικρό στρατό από Σπαρτιάτες για να υπερασπιστούν το πέρασμα των Θερμοπυλών. Πριν αρχίσει η μάχη οι περισσότεροι Σπαρτιάτες γύρισαν πίσω, αφήνοντας μόνο 300 άνδρες και 1.000 Βοιωτούς συμμάχους για να κρατήσουν το πέρασμα

Εκείνοι το έκαναν με τόση γενναιότητα, ώστε σκοτώθηκαν όλοι. Μολονότι όμως άφησαν ένα αιώνιο παράδειγμα ικανότητας και ανδρείας, η μάχη τους είχε ελάχιστη ή και καθόλου επίδραση στη σύγκρουση που ακολούθησε.

Από τις Θερμοπύλες οι Πέρσες συνέχισαν την πορεία τους νοτίως προς την Αθήνα, παραλλήλως προς την ακτογραμμή. Το ναυτικό ακολουθούσε κατά μήκος των παραλίων μεταφέροντας εφόδια για την τεράστια χερσαία δύναμη.

Ορισμένες περιγραφές, κυρίως Ελλήνων που επιδίωξαν να μεγιστοποιήσουν την αξία της επακόλουθης νίκης τους, υπολογίζουν τον όγκο του περσικού στρατού σε 2.000.000 άτομα κάποια μάλιστα φτάνει στα 5.000.000.

Ακόμη όμως και αν υπολογίσουμε το βοηθητικό προσωπικό και τους συνοδούς της εκστρατείας, αυτοί οι αριθμοί είναι εξαιρετικά υπερβολικοί, αφού ούτε ο περσικός πληθυσμός ούτε το σύστημα ανεφοδιασμού εκείνης της εποχής μπορούσαν να αντέξουν έναν τόσο μεγάλο στρατό. Στην πραγματικότητα, οι περσικές χερσαίες δυνάμεις πιθανότατα να έφθαναν τα 200.000 άτομα

Ανεξαρτήτως του ακριβούς αριθμού των Περσών, οι Έλληνες αντιλήφθηκαν ότι δεν μπορούσαν να αντισταθούν σε μια τόσο μεγάλη δύναμη. Ο ηγέτης τους, ο Αθηναίος Θεμιστοκλής, σκέφτηκε ότι η μοναδική ελπίδα νίκης βρισκόταν στη θάλασσα. Αν νικούσαν τον περσικό στόλο, ο εχθρικός στρατός θα υποχωρούσε από έλλειψη εφοδίων.

Παρά τις ανησυχίες ορισμένων υφισταμένων του, ο Θεμιστοκλής έπεισε τους συμμάχους του να εγκαταλείψουν την ελληνική ενδοχώρα και να μεταβούν στη γειτονική Σαλαμίνα. Εκεί θα παρέτασσαν το ενωμένο ναυτικό τους κατά του περσικού στόλου.

Ο Ξέρξης μπήκε στην Αθήνα και νίκησε γρήγορα τη μικρή ελληνική φρουρά που είχε μείνει εκεί για να υπερασπιστεί την Ακρόπολη. Ενώ οι Πέρσες λεηλατούσαν και έκαιγαν την πόλη, ο Θεμιστοκλής έστειλε αγγελιαφόρους που υποκρίθηκαν ότι ήταν λιποτάκτες για να πουν στον Ξέρξη ότι οι Έλληνες ήταν διχασμένοι από εσωτερικές διαμάχες και ετοιμάζονταν να φύγουν με τα πλοία τους. Ο Πέρσης ηγέτης αποφάσισε να αναλάβει μια επίθεση για να καταστρέψει τα ελληνικά σκάφη πριν προλάβουν να απομακρυνθούν

Ο Ξέρξης έστησε το στρατόπεδο του στην ξηρά και τοποθέτησε έναν χρυσό θρόνο σε μια πλαγιά του Αιγάλεω που έβλεπε προς τα νερά της Σαλαμίνας, από οπού θα μπορούσε να παρακολουθήσει την επικείμενη νίκη του.

Το πρωί της 23 Σεπτεμβρίου 480 π.Χ. κάθισε στον θρόνο και έδωσε διαταγή να επιτεθούν τα πλοία του. Το περσικό ναυτικό, που είχε μειωθεί σε 1.000 πλοία λόγω μιας πρόσφατης θύελλας, εξακολουθούσε να υπερέχει του ελληνικού σε αναλογία τρία προς ένα. Ωστόσο, οι 370 ελληνικές τριήρεις, με την τριπλή σειρά κουπιών, ήταν ταχύτερες και μεγαλύτερες από τα εχθρικά πλοία. Οι Έλληνες είχαν επίσης το πλεονέκτημα ότι γνώριζαν πολύ καλά τα νερά στα οποία γινόταν η σύγκρουση.

Ακόμη πιο σημαντικό ήταν το γεγονός ότι κάθε Έλληνας ναυτικός και στρατιώτης ήξερε πολύ καλά ότι μόνο ο ίδιος και οι συμπολεμιστές του βρίσκονταν ανάμεσα στις οικογένειες τους και στον περσικό στρατό. Η ύπαρξη της Ελλάδας κρεμόταν από τα χέρια τους.

Οι Πέρσες πλησίασαν με τον ημικυκλικό σχηματισμό τους, που ήταν χαρακτηριστικός εκείνης της εποχής. Τα ελληνικοί πλοία εμβόλισαν τα εχθρικά και τα ακινητοποίησαν με άρπαγες, έτσι ώστε να μπορέσει το πεζικό να περάσει σε αυτά και να εξουδετερώσει τα αντίπαλα πληρώματα.

Μια μικρή Ελληνική δύναμη περίπου 30 πλοίων, που είχε μείνει σε εφεδρεία, χτύπησε τις περσικές πτέρυγες καθώς οι κύριες ελληνικές δυνάμεις άρχισαν να αποκτούν την πρωτοβουλία των κινήσεων.

Σε διάστημα οκτώ ωρών ο Ξέρξης είδε από τον θρόνο του το μισό σχεδόν ναυτικό του να καταλήγει στον βυθό της θάλασσας. Οι ελληνικές απώλειες ήταν μόλις 40 πλοία. Για πρώτη φορά στην ιστορία μια ναυμαχία είχε κρίνει το αποτέλεσμα ενός πολέμου.

Με το μεγαλύτερο μέρος του ναυτικού του κατεστραμμένο και τα βοηθητικά σκάφη του απειλούμενα πλέον άμεσα, ο Ξέρξης δεν είχε άλλη επιλογή παρά να επιστρέφει στη Μικρά Ασία. Άφησε όμως πίσω του έναν στρατό 10.000 περίπου ανδρών για να κρατήσει την Ελληνική ενδοχώρα, αλλά μέχρι τον επόμενο Αύγουστο είχαν όλοι παραδοθεί στους Έλληνες.

Το περσικό ναυτικό παρέμεινε ισχυρό παρά την ήττα στη Σαλαμίνα. Ωστόσο, οι Έλληνες πήραν τη θέση των Περσών ως κυρίαρχη δύναμη στη Μεσόγειο. Χρειάστηκε άλλος ένας αιώνας και πολλοί ακόμη εσωτερικοί πόλεμοι πριν ο Μέγας Αλέξανδρος ενώσει όλη την Ελλάδα και κατανικήσει την Περσική Αυτοκρατορία, αλλά ο ακρογωνιαίος λίθος της τελικής νίκης του είχε ήδη τεθεί.

Η ναυμαχία της Σαλαμίνας εγγυόταν πλέον τη διαρκή ανεξαρτησία της Ελλάδας και την πρόοδο ενός πολιτισμού και μιας φιλοσοφίας που θα επηρέαζε ολόκληρη την Ευρώπη και θα επεκτεινόταν τελικά μέχρι τη βόρεια Αμερική.

Αν ο Ξέρξης είχε νικήσει στη Σαλαμίνα, είναι αμφίβολο αν οι διχασμένοι Έλληνες θα κατάφερναν να ενωθούν εκ νέου για να διώξουν τους Πέρσες από την πατρίδα τους. Αν η Σαλαμίνα είχε διαφορετική κατάληξη, είναι πολύ πιθανόν ότι η Περσία -και όχι η Ελλάδα- θα είχε εξαπλώσει την επιρροή της στην Ευρώπη και στη Δύση.

“Οι 100 μεγαλύτερες μάχες όλων των εποχών”. Από τον Michael Lee Lanning-ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΕΝΑΛΙΟΣ

ΔΕΙΤΕ ΣΕ ΒΙΝΤΕΟ ΟΛΑ ΟΣΑ ΑΦΟΡΟΥΝ ΣΤΗ ΝΑΥΜΑΧΙΑ ΤΗΣ ΣΑΛΑΜΙΝΑΣ

Η ιστορία των έξι Καρυάτιδων που κοσμούν το Ερέχθειο μέσα από μιας ιδιαίτερης αισθητικής μικρού μήκους ταινία.

Το συνολικής διάρκειας 6 λεπτών βίντεοείναι μια παραγωγή της J.A Productions πίσω από την οποία βρίσκονται δυο νεαροί, οι γραφίστας Δημήτρης Αρμανίδης και ο φωτογράφος Γιάννης Λογοθέτης.

Στην Αμφίπολη ο τύμβος (σύμφωνα με τις μέχρι τώρα πληροφορίες) κατασκευάστηκε το τελευταίο τρίτο του 4ου αι. π. Χ., σε μια εποχή έντονων αρχιτεκτονικών μεταρρυθμίσεων.

Μια εποχή που γινόντουσαν έντονες αλλαγές εκτός από την αρχιτεκτονική αλλά και σε άλλα στοιχεία της ζωής των Ελλήνων. Το τεράστιο Ελληνικό Βασίλειο είχε εξαπλωθεί στα πέρατα του γνωστού ,καθ'ημάς τότε ,κόσμου. Νέες σκέψεις θεωρήσεις και συμβάντα υπήρχαν στον κόσμο αυτόν.

Όπως αναφέρει ο «αρχαιογνώμων», μία περίπτωση ταφικής αρχιτεκτονικής των Ελλήνων του μακεδονικού βασιλείου που ίσως  βοηθήσει να κατανοήσουμε το μέγεθος και την σπουδαιότητα του τύμβου Καστά είναι ο τάφος της Πύδνας.

(1 . Ο τάφος στην Πύδνα - 2. Τα μέχρι τώρα στοιχεία του τύμβου Καστά. - Ο τάφος 1 έχει έναν έντεκα μέτρων καμαροσκέπαστο δρόμο και τρεις αίθουσες με θόλους, σε αντίθεση με τους παραδοσιακούς μέχρι τότε ένα ή δύο θολωτούς θαλάμους.Πρωτόγνωρος και ο δόμος του τύμβου Καστά. Εδώ διαφαίνεται ότι η περίοδος που κατασκευάστηκε και ο τύμβος στην Αμφίπολη πρέπει είναι εποχή νεωτερισμών.)

Ο τάφος στην Πύδνα

Είναι ένας τάφος που χρονολογείται στο τελευταίο τρίτο του τέταρτου αιώνα, έχει ανακαλυφθεί στην Πύδνα, ανατολικά της Βεργίνας ,στην ίδια ακριβώς περίοδο που κατασκευάστηκε σύμφωνα με την επίσημη ανακοίνωση ο τύμβος Καστά.

Η πρόσοψη περιλαμβάνει μια σχηματική πόρτα κατασκευασμένη από μάρμαρο, διακοσμημένη και μιμούμενη το ξύλο, με μαρμάρινα σκαλοπάτια και υπέρθυρο. Επιπλέον, δύο ψευδή μαρμάρινα παράθυρα στο ίδιο μορφολογικό περίγραμμα με την πόρτα και με διακόσμηση τα μετακιόνια της πρόσοψης.Εδώ αναφέρεται ότι ,τα χαρακτηριστικά του τάφου είναι απολύτως μοναδικά σε σύγκριση με άλλους μακεδονικούς τάφους.

(Σχέδιο του τάφου του «Heuzey’s » στον Κορινό της Πύδνας. Οι Αιγές, ήταν η πρωτεύουσα του μακεδονικού βασιλείου το οποίο κυβερνούσε η δυναστεία των Αργεαδών από το 650 π.Χ. Όταν αρχαιολόγοι είχαν δείξει ενδιαφέρον για τους λόφους γύρω από την Βεργίνα ήδη από το 1850 υποψιαζόμενοι ότι μπορεί να ήταν ταφικά μνημεία, τότε άρχισαν οι ανασκαφές ,το έτος 1861 υπό την επιτήρηση του Γάλλου αρχαιολόγου Leon Heuzey, ο οποίος υποστηριζόταν από τον αυτοκράτορα Ναπολέοντα Γ'.

Τότε βρέθηκαν τμήματα του βασιλικού ανακτόρου. Παρ'όλα αυτά οι ανασκαφές σταμάτησαν για τον κίνδυνο της ελονοσίας. Τότε βρέθηκε και ο εν λόγο τάφος και για αυτό τον ονομάζουν έτσι.)

Αρχιτεκτονικά, στον τάφο στην Πύδνα η πρόσοψη του δρόμου είναι απλή, και το υπέρθυρο και τα σκαλοπάτια κλίμακας είναι κατασκευασμένα από πωρόλιθο. Αυτή η μέθοδος ,με πωρόλιθο, εφαρμόζεται επίσης για να σφραγίσει την είσοδο στο δρόμο εντός του τάφου.Παρά το γεγονός ότι η είσοδος στο δρόμο είναι σαράντα εκατοστά φαρδύτερη από την πρόσοψη του τάφου και ήταν ορατή στο κοινό κατά τη διάρκεια ταφικών τελετών, η πρόσοψη στην είσοδο του δεύτερου θαλάμου φέρει όλο τον αρχιτεκτονικό διάκοσμο.

Το μυστικό της καταγωγής τους κρύβουν στα δάχτυλα των ποδιών τους οι Καρυάτιδες της Αμφίπολης.

Σύμφωνα με ορισμένους αρχαιολόγους, η μορφολογία των κάτω άκρων τους δηλώνει πασιφανώς την ελληνική τους ταυτότητα. Άλλοι συνάδελφοί τους όμως είναι πολύ πιο επιφυλακτικοί, επισημαίνοντας ότι, ακριβώς αυτό που ονομάζεται «Ελληνικό πόδι» στη γλυπτική μπορεί να ενισχύει την άποψη περί της ρωμαϊκής προέλευσης των Καρυάτιδων.

Όπως φάνηκε μόλις αποκαλύφθηκαν ως τα βάθρα τους, οι Κόρες της Αμφίπολης θα μπορούσαν να αποτελούν υπόδειγμα πλαστικής απόδοσης ενός κανόνα της γλυπτικής: Το δεύτερο δάχτυλο του ποδιού αποδίδεται στα αγάλματα πάντα ως μακρύτερο του μεγάλου δαχτύλου.

Επίσης, το τρίτο δάχτυλο είναι σημαντικά πιο μικρό και φουσκωτό. Αυτό είναι το χαρακτηριστικό που έμεινε στην ιστορία της τέχνης ως «πους ο Ελληνικός».

Το μακρύτερο δεύτερο δάχτυλο θεωρούνταν δείγμα ευγενούς καταγωγής και, μια δοξασία που ενισχύθηκε, διαδόθηκε και επικράτησε κυρίως κατά την περίοδο των κατακτήσεων του Μεγάλου Αλεξάνδρου.

Σε σαφή διάκριση από το «αιγυπτιακό πόδι», τύπο στον οποίον το μεγάλο δάχτυλο προεξέχει, το «Ελληνικό πόδι» καθιερώθηκε ακόμη και στην αιγυπτιακή τέχνη, ιδιαίτερα μετά από τη δυναστεία που ίδρυσε ο Πτολεμαίος, ο Μακεδόνας στρατηγός του Αλεξάνδρου.

Παρόλ'αυτά, όπως υπογραμμίζουν ειδικοί στην αρχαία γλυπτική, το «ελληνικό πόδι» όπως αυτό που διακρίνεται εμφανώς πάνω από τα κρηπιδωτά υποδήματα των Καρυάτιδων, αποτελούσε κοινό τόπο, τόσο πριν από την εποχή της ακμής των Μακεδόνων όσο και πολύ μετά από αυτήν.

Η γοητεία που ασκούσε στους καλλιτέχνες το προεξέχον δεύτερο δάχτυλο του ποδιού, το διατήρησε δημοφιλές και επίκαιρο σχεδόν επ'άπειρον: Η πορεία του «ελληνικού ποδός» ξεκινά από την αρχαία ελληνική γλυπτική, περνά στη ρωμαϊκή, αναγεννάται με τις κάθε είδους νεο-κλασσικιστικές τάσεις και φτάνει ακόμη και ως τα πελώρια πέλματα του Αγάλματος της Ελευθερίας.

Η γαλλική ονομασία του «ελληνικού ποδιού» είναι επίσης ενδεικτική των θεωριών που έχουν διατυπωθεί γύρω από αυτό: Εκτός από «pied grec» («ελληνικό πόδι»), οι Γάλλοι το αποκαλούν και «pied de Néanderthal», καθώς το προεξέχον δεύτερο δάχτυλο θεωρείται αταβιστικό κατάλοιπο της προέλευσης του ανθρώπου από τους πιθηκοειδείς συγγενείς του στο ζωικό βασίλειο.

Η προέκταση της χρήσης του «ελληνικού ποδιού», τόσο στην τέχνη πριν από την ελληνιστική περίοδο όσο και μετά από αυτήν, αφήνει κάποια περιθώρια επίρρωσης της θεωρίας περί ρωμαϊκής καταγωγής των Καρυάτιδων. Με το ίδιο κριτήριο όμως, επιβεβαιώνεται η ελληνικότητα των επιβλητικών γυναικείων αγαλμάτων στον τάφο της Αμφίπολης.

Σύμφωνα και με τους ορθοπαιδικούς, υπάρχουν τρεις βασικοί τύποι πέλματος:  το «αιγυπτιακό πόδι», στο οποίο το μεγάλο δάχτυλο είναι το μακρύτερο και τα υπόλοιπα σταδιακά μικραίνουν, το «ρωμαϊκό πόδι», όπου τα δάχτυλα έχουν περίπου το ίδιο μήκος, και το «ελληνικό πόδι», στο οποίο το δεύτερο δάκτυλο είναι πιο μπροστά από το μεγάλο.

Αξίζει να αναφερθεί ότι και το Άγαλμα της Ελευθερίας, έχει το «ελληνικό πόδι». Στην ιατρική, ο συγκεκριμένος τύπος πέλματος, ονομάζεται Morton's toe. Το όνομα δόθηκε από τον Αμερικανικό ορθοπαιδικό χειρούργο,  Dudley Joy Morton (1884–1960) και ουσιαστικά αποτελεί μία δυσμορφία, σε σχέση με το το 70%-80% του παγκόσμιου πληθυσμού που έχει το φυσιολογικό «αιγυπτιακό πόδι».

Οι κόθορνοι

Στα αρχαία αγγεία που έχουν βρεθεί και σε σχετικές πηγές, ανάμεσα στα υποδήματα των αρχαίων Ελλήνων, συναντάμε και τους κοθόρνους. Οι κόθορνοι έχουν συνδεθεί με το αρχαίο ελληνικό δράμα, καθώς η χοντρή σόλα τους, έδινε το ανάλογο ύψος στους υποκριτές, χαρίζοντας τους, μία επιβλητική ανωτερότητα. Σύμφωνα με ιστορικές πηγές, ο Αισχύλος ήταν εκείνος που το χρησιμοποίησε πρώτος στο θέατρο.

Έκτοτε, καθιερώθηκε οι τραγικοί υποκριτές να φορούν τα συγκεκριμένα υποδήματα. Κυρίως οι υποκριτές που ενσάρκωναν τους θεούς. Για παράδειγμα, στους «Βατράχους», ο θεός Διόνυσος φοράει κοθόρνους.

Στο θέατρο, οι κόθορνοι αποτελούνταν από το συνήθως μονοκόμματο κάττυμα, με ύψος γύρω στα 8 εκατοστά ( ή κάτυμμα από επάλληλες ξύλινες στρώσεις). Χάρη στα υποδήματα αυτά, ο ηθοποιός  μπορούσε να φτάσει σε ύψος γύρω στο 1.80 και 1.90 και για αυτό το λόγο έπρεπε να εξασκηθεί αρκετά για να μην πέσει.

Το ρωμαϊκό θέατρο, υιοθέτησε από το Ελληνικό τους κοθόρνους, όχι όμως τόσο πιστά, αφού σε αρκετές τοιχογραφίες στην Πομπηία, που απεικονίζουν θεατρικές παραστάσεις, οι ηθοποιοί δεν φορούν κοθόρνους.

Στην καθημερινή ζωή των αρχαίων Ελλήνων, οι κόθορνοι, ήταν ένα πολύ πιο άνετο υπόδημα. Ήταν φαρδύ και το φορούσαν και οι άνδρες και οι γυναίκες. Σύμφωνα βέβαια, με κάποιες πηγές, ο κόθορνος ήταν αποκλειστικά γυναικείο υπόδημα, ενώ για άλλες, όπως για παράδειγμα, σύμφωνα με τον Ηρόδοτο, μόνο ανδρικό. Έχει υπερισχύσει η άποψη όμως, ότι το υπόδημα προοριζόταν και για τα δύο φύλα.

Ήταν μάλιστα, τόσο φαρδύ, ώστε να ταιριάζει και στο αριστερό και στο δεξί πόδι, όπως μας πληροφορεί ο Αριστοφάνης: «ες τω κοθόρνω τω πόδ'ενθείς ίαιμαι». Αυτός, άλλωστε ήταν και ο λόγος, που ο κόθορνος έλαβε και μεταφορική σημασία: «κόθορνος» προσονομάστηκε ειρωνικά ο Θηραμένης, ένας από τους Τριάκοντα Τυράννους και στρατηγός στα τελευταία χρόνια του Πελοποννησιακού Πολέμου.

Οι ομοιότητες των Καρυατίδων της Αμφίπολης με τις Καρυάτιδες στο Ερέχθειο

Στους κοθόρνους των Καρυάτιδων της Αμφίπολης βρέθηκαν ίχνη από κόκκινο και κίτρινο χρώμα. Ζωγραφισμένες ήταν και οι Καρυάτιδες στο Ερέχθειο, αλλά τα χρώματα χάθηκαν με το πέρασμα του χρόνου. Ένα άλλο κοινό τους σημείο, είναι ότι τόσο οι Καρυάτιδες στην Αμφίπολη, όσο και στο Ερέχθειο, λειτουργούν ως κίονες.

Μπορεί οι πρώτες να βρίσκονται εντός του ταφικού μνημείου στον λόφο Καστά, και οι δεύτερες σε περίοπτη θέση,  ωστόσο σύμφωνα με την παράδοση, και οι Καρυάτιδες του Ερεχθείου «φρουρούσαν» τον τάφο του μυθικού βασιλιά της Αθήνας, του Κέκροπα.

Το Μουσείο της Ακρόπολης μας πληροφορεί: «Για τις Καρυάτιδες έχουν δοθεί πολλές ερμηνείες. Η πειστικότερη υποστηρίζει ότι αποτελούσαν το υπέργειο μνημείο του τάφου του Κέκροπα και ότι ήταν οι χοηφόροι που απέδιδαν τιμές στον ένδοξο νεκρό.

Το κυρίως οικοδόμημα και τη βόρεια πρόσταση του Ερεχθείου περιέτρεχε μια συνεχής ιωνική ζωφόρος διακοσμημένη με μορφές θεών, ηρώων και θνητών σε σκηνές που συνδέονταν με τις πανάρχαιες λατρείες του Ερεχθείου. Οι μορφές ήταν ξεχωριστά δουλεμένες σε παριανό μάρμαρο και προσαρμοσμένες σε πλάκες από γκρίζο ελευσινιακό λίθο».

Όσο για το πώς προέκυψε το όνομα «Καρυάτιδες», το Μουσείο διευρκρινίζει: «Τα αγάλματα, σε οικοδομική επιγραφή του Ερεχθείου ονομάζονται απλώς Κόρες, ενώ η ονομασία Καρυάτιδες δόθηκε σε μεταγενέστερα χρόνια. Λόγος έχει γίνει και για τις μορφές τους.

Οι μορφές των γυναικείων αγαλμάτων στην Αμφίπολη και στην Ακρόπολη, παραπέμπουν στον τύπο της Κόρης. Πρόκειται για αγάλματα με ελαφρύ χαμόγελο, βοστρύχους, ενώτια και χειριδωτό χιτώνα.

Από ύψος μεγαλύτερο των 3,5 μέτρων ατενίζουν οι Καρυάτιδες της Αμφίπολης τον δεύτερο θάλαμο του Τάφου και στέκουν φύλακες του τρίτου. Εντυπωσιακές φωτογραφίες δείχνουν τη μεγαλοπρέπεια του συμπλέγματος, το συνολικό ύψος του οποίου φτάνει τα 3,67 μέτρα.

Το ύψος των βάθρων είναι 1,40μ., έχουν πλάτος 1,36μ. και πάχος 0,72μ. Το συνολικό ύψος βάθρου και αγάλματος είναι 3,67μ. Το δάπεδο του δεύτερου χώρου είναι υπερυψωμένο κατά 0,07μ. Ίχνη μπλε χρώματος εντοπίζονται στο μέτωπο της ανωτέρω επιφάνειας.

Η ανασκαφική ομάδα της κ. Περιστέρη έχει αφαιρέσει τον μεγαλύτερο όγκο των χωμάτων σε βάθος ενάμιση μέτρου πίσω από τις Καρυάτιδες, αποκαλύπτοντας την συνέχεια της ορθομαρμάρωσης των τοίχων, που ακολουθεί τους υπολοίπους του Τάφου.

Επίσης, σύμφωνα με το δελτίο τύπου που εξέδωσε το υπουργείο Πολιτισμού, το δάπεδο του δευτέρου θαλάμου, που αποκαλύφθηκε πλήρως είναι υπερυψωμένο κατά επτά εκατοστά σε σχέση με του πρώτου. 

Το συνολικό ύψος του αγάλματος και του βάθρου είναι 3,67 μ.

Τα μαρμάρινα βάθρα αποκαλύφθηκαν στο σύνολό τους:

Αφαιρέθηκαν οι δύο τελευταίοι δόμοι του τοίχου σφράγισης, μπροστά από τον δεύτερο διαφραγματικό τοίχο:

Ίχνη μπλε χρώματος εντοπίστηκαν στο υπερυψωμένο δάπεδο του δευτέρου θαλάμου:

Ολόκληρο το δελτίο τύπου του υπουργείου Πολιτισμού:

Συνεχίστηκε από την ΚΗ'Εφορεία Προϊστορικών και Κλασικών Αρχαιοτήτων, η αρχαιολογική έρευνα στο ταφικό συγκρότημα λόφου Καστά Αμφίπολης. Αφαιρέθηκαν οι δύο τελευταίοι δόμοι του τοίχου σφράγισης, μπροστά από τον δεύτερο διαφραγματικό τοίχο, αποκαλύπτοντας στο σύνολο τους τα μαρμάρινα βάθρα, πάνω στα οποία πατούν οι Καρυάτιδες.

Ο διάκοσμος των βάθρων είναι συνέχεια της ορθομαρμάρωσης των τοίχων. Αποτελείται από μαρμάρινους δόμους με περιταίνια. Το ύψος των βάθρων είναι 1,40μ., έχουν πλάτος 1,36μ. και πάχος 0,72μ. Το συνολικό ύψος βάθρου και αγάλματος είναι 3,67μ.. Το δάπεδο του δεύτερου χώρου είναι υπερυψωμένο κατά 0,07μ. Ίχνη μπλε χρώματος εντοπίζονται στο μέτωπο της ανωτέρω επιφάνειας.

Συνεχίστηκαν, επίσης, οι ανασκαφικές εργασίες, στον χώρο πίσω από τις Καρυάτιδες, με αφαίρεση χωμάτων σε βάθος μέχρι 1,5μ. αποκαλύπτοντας την συνέχεια της ορθομαρμάρωσης των τοίχων, όπως και στον προηγούμενο χώρο, καθώς και μεγάλο μέρος του θυρώματος, που οδηγεί στον τρίτο χώρο.

Ολοκληρώθηκαν, ακόμη, οι εργασίες αντιστήριξης με την προσθήκη υποστυλωμάτων στον πρώτο χώρο και ταυτόχρονα τοποθετήθηκαν οριζόντιες αντηρίδες στον δεύτερο, προκειμένου να προχωρήσει η αποχωμάτωση. Παράλληλα, με τη συνέχιση της αποχωμάτωσης, στο θύρωμα του τρίτου διαφραγματικού τοίχου, ξεκίνησαν οι εργασίες υποστύλωσης στον τρίτο χώρο.

Ένας ειδικά διαμορφωμένος χώρος στο επίπεδο -1 του Μουσείου Ακρόποληςαναμένεται να δημιουργηθεί μέσα στον οποίο ο επισκέπτης θα έχει μια μοναδική ευκαιρία: Να περιηγηθεί και να κατανοήσει την ιστορία της Αθήνας έτσι όπως δεν την έχει συνηθίσει, μέσα σε μια πόλη καθημερινή, που έσφυζε από ζωή κάτω από τους αρχαίους περίλαμπρους ναούς του Ιερού Βράχου.

1.400 κινητά ευρήματα από την ανασκαφή του οικοπέδου Μακρυγιάννη, όπου ανεγέρθηκε το Μουσείο της Ακρόπολης, βρίσκουν τη θέση που τους αρμόζει στην υπαίθρια έκθεση, η υλοποίηση της οποίας πήγε ένα βήμα παραπέρα μετά τη θετική γνωμοδότηση που έδωσε σε σχετική πρόταση το Κεντρικό Αρχαιολογικό Συμβούλιο.

Η ζωή στην αρχαία Αθήνα

Οι τρεις κύριες ενότητες της έκθεσης, που φέρουν τους τίτλους «Πριν την πόλη», «Στην περιφέρεια της πόλης» και «Η ζωή στην πόλη», υπόσχονται μια νέα εμπειρία, αλλά και μια σφαιρική εικόνα από τη μακρά ιστορία της Αθήνας. «Πλησιάζει ο καιρός η ανασκαφή να αποκτήσει την αυτονομία της και να γίνει έκθεμα, ασυνήθιστο και μεγάλο», επεσήμανε ο Διευθυντής του Μουσείου Ακρόπολης, Δημήτρης Παντερμαλής, χτες στη συνεδρίαση του ΚΑΣ, τα μέλη του οποίου έδωσαν το «πράσινο φως», ομόφωνα και με πολλά εύσημα, στην πρόταση οργάνωσης της μόνιμης έκθεσης των εν λόγω ευρημάτων.

«Ο μέσος επισκέπτης γνωρίζει τα κλασικά έργα, λίγο από τα αρχαϊκά ίσως και από τα ρωμαϊκά, αλλά των επόμενων αιώνων ως τον 13ο αι. δεν τα συνειδητοποιεί», δήλωσε μεταξύ άλλων η γγ του ΥΠΠΟΑ Λ. Μενδώνη, συμπληρώνοντας ότι με την έκθεση αυτή «επιμηκύνεται η χρονική περίοδος την οποία προσλαμβάνει ο επισκέπτης του Ιερού Βράχου και του Μουσείου της Ακρόπολης. Διαπιστώνεται έτσι η μακρά ιστορική διάρκεια της πόλης».

Μεταξύ των εκθεμάτων, ξεχωρίζουν αντικείμενα από εργαστήρια γλυπτικής με ημιτελή έργα και εργαλεία, λατρείες ανατολικών θεοτήτων, πορτραίτα φιλοσόφων, καθώς και από υδραυλικά έργα, όπως δεξαμενές και πηγάδια, ενώ χαρακτηριστικές του πλούτου αλλά και της σημασίας των ευρημάτων είναι οι 21 θεματικές ενότητες της έκθεσης.

Τάφοι και βιοτεχνίες

Ογδόντα και πλέον ευρήματα κεραμικής από τις πρώτες περιόδους κατοίκησης που τεκμηριώνουν οικιστική και βιοτεχνική δραστηριότητα, καθώς και από πέντε τάφους που βρέθηκαν στην περιοχή, εμπλουτίζουν την πρώτη ενότητα «Πριν την πόλη», που «διανύει» μια χρονική απόσταση από το 3000 ως το 750 π. Χ.

Πληροφορίες για την αυξημένη οικιστική και βιοτεχνική δραστηριότητα στην περιοχή μετά τα μέσα του 8ου αι. π. Χ., αλλά και για την περιορισμένη κατοίκησή της κατά την αρχαϊκή εποχή, λόγω της θέσης της έξω από τα αρχαϊκά τείχη, δίνονται μέσα από 45 εκθέματα που χαρακτηρίζουν τη δεύτερη ενότητα με τίτλο «Στην περιφέρεια της πόλης». Η τρίτη και μεγαλύτερη εκθεσιακή ενότητα «Ζωή στη Πόλη» περιλαμβάνει 1.109 εκθέματα, καλύπτοντας μια χρονική περίοδο από το 480 π. Χ. ως το 1200 μ. Χ.

Διακρίνεται ο -1 όροφος ο οποίος θα είναι σύντομα επισκέψιμος

Άνδρες και γυναίκες στην πόλη και το σπίτι

Οι θεματικές ενότητες τώρα. «Οι άνδρες στην πόλη και το σπίτι» και «Γυναικείες υποθέσεις» θα περιλαμβάνουν εκθέματα που παρουσιάζουν όψεις της δημόσιας και ιδιωτικής ζωής των ανδρών, αλλά και τον ρόλο της γυναίκας στο σπίτι, χωρίς να λείπουν τα ζητήματα κοινωνικής διαφοροποίησης μεταξύ της ελεύθερης, της μετοίκου, της δούλας, της εταίρας και της παλλακίδας. Κουδουνίστρες, αλογάκια κι άλλα εκθέματα θα συστήνουν τη ζωή των παιδιών στην πόλη («Μεγαλώνοντας στη γειτονιά» λέγεται η σχετική ενότητα), ενώ η «Αξία της γραφής», η «Ετοιμασία του φαγητού», οι «Εμπορικές συναλλαγές» και οι «Άνθρωποι της εργασίας», παρουσιάζονται μέσα από τα εκθέματα που θα πλαισιώνουν τις αντίστοιχες ενότητες.

«Η φροντίδα του σώματος» θα έχει ξεχωριστή θέση στην έκθεση. Το ίδιο και το πλούσιο περιεχόμενο μιας δεξαμενής με κατεστραμμένη οικοσκευή («Με αφορμή μια καταστροφή» ο τίτλος της ενότητας), που θα πλαισιώνεται και από τον μη φθαρτό οικιακό εξοπλισμό μιας οικίας του 1ου αι. π. Χ. «Το πολύτιμο νερό» δεν θα μπορούσε να λείπει από μια περιοχή που έχει άμεση σχέση με αυτό.

Έτσι, μια αναπαράσταση πηγαδιού, με αναρτημένα τα αγγεία που βρέθηκαν εντός του, θα παρέχουν πολύτιμες πληροφορίες ως προς την ύδρευση. «Εικόνες θεών», αλλά και «Εικόνες θνητών» θα δίνονται μέσα από αγάλματα, προτομές, επιτύμβιους κιονίσκους κ.α. (στην πρώτη θεματική ενότητα εντάσσονται και τα έργα που θα «διηγούνται» τη στροφή προς τις μυστηριακές λατρείες της Ανατολής που συνέβη κυρίως τα ρωμαϊκά χρόνια).

Εκθέματα για τη λατρεία, τη μαγεία, αλλά και για τη μετάβαση στον Χριστιανισμό θα κυριαρχούν στις ενότητες που αναφέρονται ως «Λατρεία και μαγεία» και «Από την παλιά στη νέα θρησκεία», ενώ εικόνες από τις οικίες, τις επαύλεις και τα ρωμαϊκά λουτρά της ύστερης αρχαιότητας θα δίνονται μέσα από την ενότητα «Σπαράγματα κτηρίων». Τα λυχνάρια που χρησιμοποιήθηκαν «Φωτίζοντας τους αιώνες», όπως λέγεται η σχετική ενότητα, σε μια μακρά περίοδο 17 αιώνων, αλλά και ευρήματα από θυσίες «Για το στέριωμα των σπιτιών» πλαισιώνουν την έκθεση που όταν υλοποιηθεί θα συμπληρώσει με τον ιδανικότερο τρόπο τα λαμπρά εκθέματα του Μουσείου της Ακρόπολης.

Πηγή: iefimerida.gr

Ανακοίνωση που αφορά το μυστικό του τύμβου Καστά στην Αμφίπολη εξέδωσε το υπουργείο Πολιτισμού

Νέες εντυπωσιακές φωτογραφίες από την αρχαιολογική σκαπάνη στον τύμβο Καστά της αρχαίας Αμφίπολης βλέπουν το φως της δημοσιότητας.

Η νέα ανακάλυψη αφορά το μεγαλύτερο τμήμα του ψηφιδωτού δαπέδου που καλύπτει όλη την επιφάνεια του δεύτερου χώρου του ταφικού μνημείου και βρέθηκε πίσω από τις δύο Καρυάτιδες.

Όπως αναφέρει η επίσημη ανακοίνωση του υπουργείου "κατά την αφαίρεση της επίχωσης αποκαλύφθηκε το μεγαλύτερο τμήμα ψηφιδωτού δαπέδου, το οποίο καλύπτει όλη την επιφάνεια του χώρου δηλαδή, 4,5μ. πλάτος επί 3 μ. μήκος." (φωτο 1).

Το ψηφιδωτό είναι κατασκευασμένο από μικρά βότσαλα, λευκού, μαύρου, γκριζωπού, μπλε, κόκκινου και κίτρινου χρώματος. Την κεντρική παράσταση περιβάλλει διακοσμητικό πλαίσιο, πλάτους 0,60μ.,το οποίο συντίθεται από διπλό μαίανδρο, τετράγωνα και τρέχουσα σπείρα (φωτο 2). Το φόντο της παράστασης είναι σε αποχρώσεις γκρί-μπλέ.

Η κεντρική παράσταση απεικονίζει άρμα σε κίνηση, που σύρεται από δύο λευκά άλογα, (φωτο 3), το οποίο οδηγεί γενειοφόρος άνδρας, με στεφάνι δάφνης στο κεφάλι (φωτο 4).

Μπροστά από το άρμα απεικονίζεται ο θεός Ερμής ως ψυχοπομπός, ο οποίος φορά πέτασο, μανδύα, φτερωτά σανδάλια και κρατά κηρύκειο (φωτο 5). Η σύνθεση έχει κατεύθυνση από ανατολικά προς τα δυτικά.

Η παράσταση διακρίνεται για την εξαίρετη τέχνη στην απόδοση των λεπτομερειών των χαρακτηριστικών, τόσο των μορφών, όσο και των αλόγων, όπως και για την αρμονία των χρωμάτων. Η σύνθεση είναι σύγχρονη του ταφικού συγκροτήματος και χρονολογείται στο τελευταίο τέταρτο του 4ου αιώνα π.Χ. Το ψηφιδωτό έχει υποστεί φθορά στο κέντρο, σε σχήμα κύκλου, διαμέτρου 0,80μ. Ωστόσο, πολλά μέρη  από το φθαρμένο τμήμα έχουν βρεθεί στην αμμώδη επίχωση. Τις επόμενες μέρες θα γίνει προσπάθεια συγκόλλησης και αποκατάστασής του, προκειμένου να συντεθεί, στο μέτρο του δυνατού, η συνολική εικόνα της παράστασης.

Το ψηφιδωτό δάπεδο, ανατολικά και δυτικά, δεν έχει αποκαλυφθεί στο σύνολό του, καθώς η ανασκαφή είναι ακόμη σε εξέλιξη στα τμήματα αυτά. Στα νότια του ψηφιδωτού δαπέδου και ανάμεσα στα βάθρα των Καρυατίδων  αποκαλύφθηκε πώρινο κατώφλι, καλυμένο με λευκό κονίαμα. Στα βόρεια του δαπέδου αποκαλύφθηκε το μαρμάρινο κατώφλι  της θύρας, που οδηγεί στον τρίτο χώρο, διακοσμημένο με ιωνικό κυμάτιο, στο κάτω μέρος του, (φωτο 6,7).

Επίσης, εντοπίστηκαν, ακριβώς κάτω από το θύρωμα, προς το εσωτερικό του τρίτου χώρου, δύο ακόμη τμήματα από τα μαρμάρινα θυρόφυλλα."

Μια απλή εξέταση αρχαίο-DNA, που θα μπορούσε να είχε γίνει από τα τέλη της δεκαετίας του '80, καταρρίπτει, ύστερα από 29 χρόνια, τον ισχυρισμό ότι ο Φίλιππος Β'δεν είχε ταφεί στο Βασιλικό Τάφο ΙΙ της Βεργίνας, αλλά στον Βασιλικό Τάφο Ι, τον τάφο της Περσεφόνης όπως αποκαλείται λόγω της αναπαράστασης της αρπαγής της Περσεφόνης από τον Άδη, η οποία τον κοσμεί.

Όπως λέει στην «Ε» ο προϊστάμενος της ομάδας Ανθρωπολογικών Ερευνών της ανασκαφής της Βεργίνας δρ Θεόδωρος Αντίκας, ο τάφος της Περσεφόνηςβρέθηκε λίγο πριν από τον τάφο του Φιλίππου Β'. Η ανασκαφή στον πρώτο τάφο διακόπηκε μόλις ο Μανόλης Ανδρόνικος διαπίστωσε ότι ο δεύτερος τάφος ήταν αυτός του Μακεδόνα βασιλέα.

Αργότερα η ανασκαφή στον τάφο της Περσεφόνηςσυνεχίστηκε. Από το ημερολόγιο της ανασκαφής προκύπτει ότι στο εσωτερικό του βρέθηκαν πάρα πολλά στρώματα και περί τα 70 οστέινα κατάλοιπα.

Το 1985, 12 από αυτά δόθηκαν προς εξέταση στον Βρετανό καθηγητή Νας Γκρέι, του Πανεπιστημίου του Μπρίστολ, προς εξέταση. Ο Ν. Γκρέι, σε ένα κείμενό του για τις καύσεις των νεκρών, περιέλαβε ένα υστερόγραφο, σύμφωνα με το οποίο τα οστά από τον τάφο της Περσεφόνης «ανήκουν σε άντρα ηλικίας 25-30 ετών, γυναίκα ηλικίας περίπου 35 ετών και νεογέννητο ή περί τη γέννα μικρό ηλικίας 38-39 εβδομάδων».

«Όσοι αμφισβήτησαν από την αρχή ότι ο Βασιλικός Τάφος ΙΙ ανήκει στον Φίλιππο Β'χρησιμοποίησαν το υστερόγραφο του Ν. Γκρέι ως απόδειξη ότι τα οστά ανήκουν στον Φίλιππο Β', τη σύζυγό του Κλεοπάτρα και το παιδί τους, την Ευρώπη. Αλλά γνωρίζουμε ότι ο Φίλιππος Β'ήταν 45-49 ετών και η Κλεοπάτρα 18. Επίσης τα οστά που βρέθηκαν στον τάφο της Περσεφόνης προέρχονται από ενταφιασμό και όχι από καύση νεκρού, όπως συνήθιζαν οι αρχαίοι Μακεδόνες», επισημαίνει ο Θ. Αντίκας.

Στις 10 Οκτωβρίου του 2009 η αρχαιολόγος του ΑΠΘ Χρυσούλα Παλιαδέλη συστήνει την ομάδα Ανθρωπολογικών Ερευνών της ανασκαφής της Βεργίνας. Τα μέλη της ομάδας αποφάσισαν να εξετάσουν τα οστά του τάφου της Περσεφόνης. Όμως επί 3 χρόνια δεν μπορούσαν να βρουν τα κιβώτια στα οποία είχαν τοποθετηθεί. Τελικά, μόλις τον περασμένο Σεπτέμβριο βρέθηκαν εντελώς τυχαία τα 3 κιβώτια με τα οστά του τάφου της Περσεφόνης, σε μία αποθήκη με χιλιάδες άλλα ευρήματα.

Από την εξέταση DNA η ομάδα διαπίστωσε ότι πρόκειται για οστά που προέρχονται από ενταφιασμό και όχι από καύση. Διαπίστωσαν επίσης ότι ανήκουν σε 7 διαφορετικά άτομα. Άντρα, γυναίκα, 4 παιδιά 8-10 σεληνιακών μηνών και 1 έμβρυο 6,5 σεληνιακών μηνών (σ.σ. η εγκυμοσύνη διαρκεί 10 σεληνιακούς μήνες).

Επίσης βρέθηκαν οστά από 3 είδη ζώων με εμφανή ίχνη σφαγής. Αυτό ανατρέπει το συμπέρασμα ότι ο τάφος ανήκει μόνο σε έναν άντρα, μία γυναίκα και ένα παιδί. «Διαπιστώσαμε ότι κατά την αρχαιότητα ο τάφος της Περσεφόνης μετατράπηκε απλά σε χώρο όπου πετούσαν διάφορα οστά.

Ήταν ένα κενοτάφιο όπου οι μεταγενέστεροι των αρχαίων Μακεδόνων, που κατοίκησαν στην περιοχή, πετούσαν εκεί οστά νεκρών ζώων και ανθρώπων, αντί να ανοίγουν νέους τάφους για να τους θάβουν», δηλώνει ο Θ. Αντίκας. Και προσθέτει: «Δεν φταίει ο Νας Γκρέι, φταίνε οι ιστορικοί. Ήταν σχεδόν αδύνατο με μια τέτοια τοιχογραφία στον τάφο (την αρπαγή της Περσεφόνης από τον Άδη) να πρόκειται για τάφο που ανήκει σε άντρα».

Όμως αυτή η λάθος ερμηνεία δεν διορθώθηκε ποτέ επί 29 ολόκληρα χρόνια, παρά το ότι η χαρτογράφηση του ανθρώπινου DNA έγινε στα τέλη της δεκαετίας του '80 και η απάντηση σε όσους αμφισβητούσαν την ανακάλυψη του Μ. Ανδρόνικου θα μπορούσε να είχε δοθεί ήδη από πολύ νωρίς, υπογραμμίζει ο ίδιος.

Τα αποτελέσματα και τα νέα επιστημονικά δεδομένα για τον Βασιλικό Τάφο ΙΙ της Βεργίνας ανακοινώνονται σήμερα, 5 χρόνια μετά τη σύσταση της ομάδας, στο Αρχαιολογικό Μουσείο Θεσσαλονίκης, σε ειδική ημερίδα που ξεκινά από τη 1 το μεσημέρι.

Όμως η ομάδα Ανθρωπολογικών Ερευνών της ανασκαφής της Βεργίνας δεν σταματά εδώ. Αναζητά κι άλλη τρανταχτή απόδειξη κατάρριψης αυτής της λάθος ερμηνείας και επαλήθευσης ότι ο Τάφος του Πρίγκιπα ανήκει όντως στον Αλέξανδρο Δ', γιο του Μεγάλου Αλεξάνδρου και της Ρωξάνης.

«Περιμένουμε από το ΚΑΣ να μας δώσει την άδεια να πάρουμε δείγμα αρχαίο-DNA από τον Αλέξανδρο Δ'. Θα το συγκρίνουμε με το DNA του Φίλιππου Β', ώστε να επαληθεύσουμε ότι όντως πρόκειται για παππού και εγγονό», λέει ο κ. Αντίκας. Και υπάρχει και σειρά άλλων εξετάσεων που μπορεί να δώσει ακόμη περισσότερες πληροφορίες για τους αρχαίους προγόνους μας.