Ο Οδυσσέαςείναι ο μεγάλος πρωταγωνιστής των Ομηρικών Επών. Είναι ένας χαρακτήρας θαυμαστός, πρότυπο αρχέτυπο για κάθε άνθρωπο θνητό και εκπρόσωπος της Ελληνικής σκέψης, νοημοσύνης στο διηνεκές του Απείρου. Ο Οδυσσέας είναι ένας άνθρωπος της γνώσης και της αυτογνωσίας που την κατακτά μέσα από μια κοπιαστική διαδρομή στην οποία ποτέ δεν ξεχνά, ποιος είναι, τι είναι ,τι κάνει, που πάει. Είναι φιλέταιρος και καλός σύντροφος, φίλος και μεγάλος πολεμιστής, αμείλικτος όμως με τους εχθρούς του.
Ποια είναι η καταγωγή του;
Κεφαλλήνας, Κρητικός, Αιτωλός, Θεσπρωτός, ή Αθηναίος;
Από την πλευρά της μητέρας του είναι απόγονος, δισέγγονος του θεού Ερμή και της Χιόνης . Ο Αυτόλυκος , ο παππούς του που του έδωσε και το όνομα, νυμφεύθηκε την Αμφιθέα και απέκτησαν την Αντίκλεια, τη μητέρα του Οδυσσέα. Ο Αυτόλυκος ζούσε στον Παρνασσό, έχοντας δημιουργήσει πολλά κτήματα, πλούτο και οικογένεια με πολλούς γιους και θυγατέρες και έλαβε μέρος στην Αργοναυτική Εκστρατεία.
Ο Αυτόλυκος, είχε κλέψει ένα δερμάτινο κράνος που είχε πάνω του δόντια αγριογούρουνου, από το σπίτι του πατέρα του Φοίνικα, Αμύντορος Ορμενίδη, Κ Ιλιάδος, στ. 267 . Το κράνος αυτό τελικά κατέληξε – μέσω του Μηριόνη – στον Οδυσσέα, που του το έδωσε τη νύκτα της νυκτερινής επιδρομής και κατασκοπείας στο Τρωικό στρατόπεδο.
Ο Οδυσσέας έχει πολλές από τις ικανότητες του Ερμή και ενός αυτόφωτου ανθρώπου, που στηρίζεται και χρησιμοποιεί το μυαλό του, τα χέρια του και τον λόγο με τρόπο εκπληκτικό. Είναι τεχνίτης, κατασκευαστής δεξιοτέχνης της τοξοβολίας, άριστος πολεμιστής του σπαθιού και μιλάει ωραία, με αξιοπρέπεια και αυτοσεβασμό, γοητευτικά και σωστά.
Σε ένα κόσμο που ο λόγος εκπίπτει συνεχώς στην ανοησία, την ρηχότητα και την βλακεία, ο λόγος του Οδυσσέα είναι όαση σε μια ερημιά και είναι ο λόγος και οι στίχοι των Ομηρικών Επών, που οπωσδήποτε περιέχει και στοιχεία και ιστορικά και αυτοβιογραφικά μαζί με τα σουρεαλιστικά και αλληγορικά.
Από την πλευρά του πατέρα του, είναι απόγονος του Κέφαλου. Ο Κέφαλος, εγγονός του Αίολου, ήταν γιος του βασιλιά της Φωκίδας Δηίωνος, παιδί του Αιόλου. Βοηθούμενος από τον Αμφιτρύωνα, σύζυγο της Αλκμήνης, μητέρας του Ηρακλή, έδιωξε τους Τηλεβόες από την Κεφαλληνία, όπου εγκαταστάθηκε με τον λαό του και της έδωσε το όνομά του, που φέρει μέχρι σήμερα.
Ο Κέφαλος αναφέρεται επίσης ως γιος του Ερμή και της Έρσης, Πολύ γνωστός κατά την αρχαιότητα ήταν ο μύθος της αρπαγής του Κεφάλου: Η Ηώς ερωτεύθηκε τον Κέφαλο και τον κατεδίωξε ώσπου τον έφθασε στη Συρία, τον άρπαξε και τον έκανε δικό της.
Από τον γάμο του Κέφαλου και της Πρόκιδος, κόρης του Ερεχθέα, γεννήθηκε ο Αρκείσιος, πατέρας του Λαέρτη και παππούς του Οδυσσέα.
Ο Ευριπίδης στην τραγωδία «Ιφιγένεια εν Αυλίδι» λέει, πως ο Σίσυφος είναι ο πατέρας του Οδυσσέα. Αυτό δεν τεκμηριώνεται από τον Όμηρο και ο Οδυσσέας δεν δείχνει την παραμικρή συγκίνηση όταν τον βλέπει στον Άδη, ούτε υπάρχει ο παραμικρός υπαινιγμός.
Το γεγονός ότι υπάρχουν πολλές εκδοχές για τον ίδιο μύθο και ιστορία, εκεί που συναντώνται, στο κοινό συλλογικό ασυνείδητο, αποτελεί ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα της κατανόησης και της ερμηνείας της Ελληνικής και παγκόσμιας μυθολογίας. Για αυτό πρέπει να ορίζεται εξ αρχής, ποια πηγή ακολουθεί κανείς, αναλόγως με γνωστικό και πολιτισμικό πεδίο του, την προτίμηση του και τον χαρακτήρα του.
Συμπερασματικά με τα στοιχεία αυτά, βλέπουμε πως η καταγωγή του Οδυσσέα συνδέεται στενά με τον Ερμή, τον Αίολο, την Αθήνα, σε ΚΕΦΑΛΑΙΩΔH σημασία, τον Κέφαλο, τον Αυτόλυκο και έμμεσα με τον Ηρακλή, σχεδόν σύγχρονό του. Ο Οδυσσέας και ο Μενεσθέας έχουν καταγωγή από τον Ερεχθέα, ο Όμηρος παρουσιάζει παρατεγμένους δίπλα δίπλα τους Αθηναίους και τους Κεφαλλήνες, Δ Ιλιάδος στ. 327-329.
Για όσους μικρόνοους θεωρούν πως ο Οδυσσέας αφορά μόνο τους Ιθακίσιους, μία απλή ματιά στα Ομηρικά Έπη, θα τους δείξει με αποδείξεις, πως ο Οδυσσέας συνδέεται, με την Κρήτη, την Σάμο, την Ικαρία, την Σικελία, τον Δία, ( όμοιος με τον Δία στη σκέψη) τη Φωκίδα, την Αιτωλοκαρνανία, την Αθήνα, την Αθηνά, την Ήπειρο , την Δωδώνη, την Θεσπρωτία και το Θεσπρωτικό, αφού υπάρχουν αναφορές και περιγραφές και εκπροσωπεί όλο τον σύγχρονο Ελληνισμό, πανταχόθεν της Γαίας.
Κεφαλλήνας, Κρητικός, Αιτωλός, Θεσπρωτός, ή Αθηναίος, ο Οδυσσέας; ΕΛΛΗΝ βεβαίως. Ο σωστός Έλλην, στη γνώση, την αυτογνωσία, στον λόγο, στο σώμα, στη ψυχή, στο μυαλό και στο σθένος.