Τα θεμέλια ελληνιστικού ιερούανακαλύφθηκαν στο ακρωτήριο της Τύρου στο νότιο Λίβανο κατά τη διάρκεια των ανασκαφών που πραγματοποίησε το American University of Beirut's Archaeological Museum.
Το ιερό αποτελείται από δύο τοίχους που οριοθετούν μια ορθογώνια επιφάνεια με τετράγωνη πλατφόρμα και ένα σκληρό ασβεστολιθικό βωμό, του οποίου τα άνω και κάτω μέρη φέρουν σκαλισμένη οριζόντια πλαισίωση, ύψους 0,62 μέτρα και 0,32x0,32 μ. σε κάθε πλευρά. Ίχνη τέφρας βρέθηκαν στην πλατφόρμα και στον βωμό.
Στις ανασκαφές δεν βρέθηκαν οστικά υπολείμματα ζώων, που θα υποδείκνυαν ότι πραγματοποιούνταν τελετουργικές προσφορές, μια κοινή τελετή στην αρχαιότητα, η οποία συμβόλιζε τη θυσία και συνοδευόταν από προσευχές που απευθύνονταν στις θεότητες. Βρέθηκαν επίσης περίπου 20 νομίσματα, λύχνοι, έξι από τους οποίους άθικτοι, καθώς και αρκετά κεραμικά αντικείμενα, συμπεριλαμβανομένων πιάτων, αγγείων και σχεδόν πλήρων λεκανών.
Το μεγαλύτερο μέρος του ανακτηθέντος κεραμικού υλικού δεν είναι αξιοσημείωτο, με εξαίρεση λύχνο που απεικονίζει τελετουργική σκηνή στην οποία ένας ιερέας και μια γυναίκα προσεγγίζουν ένα βωμό που χρησιμοποιείται για την τοποθέτηση προσφορών.
«Αυτή η σκηνή είναι πανομοιότυπη με το βωμό που ανασκάψαμε», δηλώνει η Badre, διευθυντής του American University of Beirut's Archaeological Museum, επισημαίνοντας ότι ο λύχνος χρονολογείται στην ελληνιστική περίοδο γύρω στο 2ο αιώνα π.Χ. «Μόλις συντηρηθούν τα νομίσματα, θα χρησιμοποιηθούν για ακριβέστερη χρονολόγηση», προσθέτει.
Η επικεφαλής της ανασκαφής δηλώνει επίσης ότι ο βωμός, ως προς τις αναλογίες του, τους λίθους και τις τεχνικές κατασκευής, είναι παρόμοιος με αυτόν του ναού της Sarepta, μιας φοινικικής οχυρωμένης πόλης βόρεια του σημερινού Sarafand. Ωστόσο, το ιερό της Τύρου, μήκους 15 μέτρων και πλάτους 6 μέτρων, είναι διπλάσιο από το ιερό της Sarepta, διαστάσεων 6,4x2,6 μέτρων. «Η πραγματική έκταση του ιερού της Τύρου - του οποίου έχει καθαριστεί προς στιγμήν μια περιοχή περίπου 70 τετραγωνικών μέτρων - μπορεί ακόμα να αποκαλυφθεί στις ανασκαφές που θα συνεχιστούν το ερχόμενο καλοκαίρι», λέει η Badre.
Να σημειωθεί ότι η περιοχή του Sarafand έχει ανασκαφεί πλήρως από τον James B. Pritchard το 1972. Η πόλη, όπου ασκήθηκε η λατρεία της θεάς Tanit-Αστάρτη, ήταν μέρος του βασιλείου της Τύρου μέχρι τη ρωμαϊκή κατάκτηση. Ήταν διάσημη για τις τεχνικές εμφύσησης γυαλιού, μια δραστηριότητα που εξακολουθεί να υπάρχει και σήμερα στην περιοχή.
Η αρχαιολόγος αποκάλυψε επίσης ότι τα θεμέλια ενός από τα τείχη του ιερού, βρίσκονται πάνω στα κατάλοιπα μιας κατασκευής που συνδέεται με προηγούμενη φάση. «Αυτό σημαίνει ότι ο συγκεκριμένος τόπος λατρείας έχει ξαναχτιστεί αρκετές φορές, και επιβεβαιώνεται η παράδοση της διατήρησης θέσεων λατρείας για αρκετούς αιώνες», λέει η Badre, η οποία επισημαίνει ότι πέντε εκκλησίες έχουν βρεθεί στο υπόγειο της ελληνορθόδοξης εκκλησίας του Αγίου Γεωργίου Βηρύτου. Επιπλέον, η συγκεκριμένη περιοχή στο ακρωτήριο της Τύρου είχε προκαλέσει το ενδιαφέρον της, επειδή βρίσκεται λίγα μόλις μέτρα από τα κατάλοιπα δύο βυζαντινών εκκλησιών, που ανακαλύφθηκαν στο παρελθόν από τον Emir Maurice Chehab.
Δύο από τους λύχνους που βρέθηκαν στο ιερό.
«Ήταν σαφές ότι πρόκειται για ιερό χώρο, στον οποίο έπρεπε να υπήρχε μια συνέχεια. Έχουμε λάβει άδεια από τον Γενικό Διευθυντή Αρχαιοτήτων, Sarkis el-Khoury για την διεξαγωγή των ανασκαφών με την ενθάρρυνση του Δρ. Ali Badaoui, Διευθυντή Ανασκαφών στην Τύρο», δήλωσε η αρχαιολόγος.
Η Τύρος ήταν μια πόλη χτισμένη στο μεγαλύτερο μέρος της πάνω σε νησί, φημισμένη για το εμπόριο της ενώ θεωρείται ως μία από τις παλαιότερες πόλεις του κόσμου, καθώς ιδρύθηκε σύμφωνα με την παράδοση το 2750 π.Χ. Μετά από οκτώ μήνες πολιορκίας, υπέκυψε στην επίθεση του Μεγάλου Αλεξάνδρου (332 π.Χ.).
«Έχουν ανακαλυφθεί σημαντικά αρχαιολογικά ευρήματα από τις Ρωμαϊκές και προ-ρωμαϊκές εποχές, αλλά η υπέροχη φοινικική περίοδος έχει αποκαλύψει μόνο ένα μικρό κομμάτι των μυστικών της, υπάρχουν πολλά ακόμα που πρέπει να διερευνήσουμε», καταλήγει η Badre.
Πηγές: The Archaeology News Network, Ανασκαφή