Αυτό το άγαλμα είναι μια απόδειξη για την Ελληνική επιρροή στην κεντρική Ασία μετά την πτώση της μακεδονικής αυτοκρατορίας.
Εδώ βλέπεται τον Βούδα και τον προστάτη-σωματοφύλακα του Ηρακλή.
Τα Ινδοελληνικά βασίλεια της περιοχής (Βάκτριας και νοτιότερες/ανατολικότερες σατραπείες) είναι από τις πιο ενδιαφέρουσες καταστάσεις της Ελληνιστικής περιόδου.
Είναι σαν εναλλακτική ιστορία, μία μίξη πολιτισμού/τεχνών/τεχνολογίας και πολεμικής τεχνικής.
Στην τέχνη τα αποτελέσματα ήταν ορατά για αιώνες.Πριν από τους ελληνιστικούς χρόνους, ο Βούδας και άλλες θεότητες δεν απεικονίστηκαν ποτέ στην τέχνη σε ανθρώπινη μορφή. Έλληνες τεχνίτες καινοτόμασαν και έδωσαν στον Βούδατην πρώτη του πραγματική εικόνα.
Επιπλέον, ήταν πολύ κοινό για τις ελληνικές θεότητες να ενσωματωθούν σε ξένες θρησκείες. Τα μέλη του Ελληνικού πάνθεον έγιναν πολύ δημοφιλή στους ξένους, και εμφανίζονται σε βουδιστικά μνημεία.
Μετά το θάνατο του Αλεξάνδρου, που τιμούσε τον Ηρακλή και τον θεωρούσε έναν από τους προγόνους του, ο Ηρακλήςαπεικονίστηκε συχνά στην ανατολική θρησκεία και την τέχνη. Από νομίσματα έως γλυπτά, η παρουσία του Έλληνα ήρωα στα κατακτημένα εδάφη ήταν εντυπωσιακή.
Η ιστορία του έγινε βαθιά γνώση και ενέπνευσε τους καλλιτέχνες της Gandhara. Η σύνδεσή του με τον Βούδα θα μπορούσε εύκολα να πραγματοποιηθεί λόγω των επικών επιτευγμάτων του, της σωματικής και διανοητικής του δύναμης και της ιστορίας του να ταξιδεύει σε πολλά ξένα εδάφη.
Πρέπει επίσης να σημειωθεί ότι ο Ηρακλήςείναι το πρότυπο του μεγάλου ανθρώπου που επιτυγχάνει την αθανασία και τη θεϊκή κατάσταση. Αυτές οι ιδιότητες, που κερδίζονται μέσω δοκιμής και εμπειρίας, θαυμάζονται πολύ και, ταυτόχρονα, ταιριάζουν απόλυτα με την πνευματική κυριαρχία του Βούδα. Αυτό φαίνεται στην τέχνη από την Ινδία, πριν τελικά μεταφερθεί στην Ιαπωνία ως θεός φύλακας (Nio). Ο Ηρακλής είναι εύκολα αναγνωρίσιμος σε αυτές τις απεικονίσεις και ονομαζόταν Βατζραπάνι.
