Ίσως θα έχετε ακούσει ή διαβάσει κάπου τη φράση πως εκεί που σταματούν να μιλούν οι άνθρωποι, μιλούν οι πέτρες. Πρόκειται για νόημα πέρα για πέρα αληθινό, που έχει να κάνει με τα κάθε μορφής και τύπου αρχαιολογικά ευρήματα, τα οποία μας δείχνουν πράγματα και γεγονότα που αλλάζουν τα όσα πιστεύαμε έως τώρα, τα όσα ήθελε η συμβατική ιστορία να πιστεύουμε.
Κλασσικό και μέγιστο παράδειγμα αποτελούν οι τοιχογραφίες και οι λιθογραφίες. Όπως αυτές που συναντάμε στην Αρχαία Αίγυπτο. Εκεί στο βάθος των πυραμίδων, που το σκοτάδι σκεπάζει τα πάντα, υπάρχουν σχέδια μεγάλης ακρίβειας, τα οποία έχουν να μας πουν πολλά για το παρελθόν των λαών.
Τα ευρήματα στην Τέντυρα
Τα ευρήματα στην πανάρχαια Ελληνική πόλη Τέντυρα (Ντέντερα) της Αιγύπτου, νότια της Αβύδου είναι εντυπωσιακά. Στα υπόγεια του ναού Χαθόρ βρέθηκαν λιθογραφίες όπου αναπαρίστανται τεράστιες λυχνίες, τροφοδοτούμενες από καλώδια που καταλήγουν σε τεράστια τροφοδοτικά (ή τεράστιες μπαταρίες) φτιαγμένα με τη βοήθεια ηλεκτροδίων μέσα σε πολύ μεγάλα πιθάρια. Οι λιθογραφίες και οι τοιχογραφίες είναι πολλές και ιδιαίτερα λεπτομερείς.
Οι τοιχογραφίες απεικονίζουν ανθρώπους να κρατούν λαμπτήρες και φωτεινές μπάλες στα χέρια τους ή συσκευές με λαμπτήρες. Μάλιστα με κάποιες φωτίζουν, προκειμένου να κάνουν κάποια εργασία, όντα πολύ πιο ψηλά και δυνατά από αυτούς (γίγαντες).
Μέσα στους λαμπτήρες υπάρχουν μεγάλα φίδια σε κυματιστές γραμμές. Η ουρά των φιδιών βγαίνει μέσα από λωτούς. Κάποιες λιθογραφίες δείχνουν συστήματα πολλαπλών λυχνιών. Στις λιθογραφίες υπάρχουν και άλλες συσκευές ηλεκτρικού ρεύματος, λιγότερο ή περισσότερο περίεργες, που είτε κάποιοι τις κρατούν ή προσπαθούν να τις θέσουν σε λειτουργία ή τις έχουν τοποθετήσει στο κεφάλι τους.
Πως όμως, συνέβη αυτό στην αρχαιότητα. Προσέξτε, σε δωμάτια χωρίς παράθυρα έχουμε χαραγμένα και λαξεμένα θέματα, χωρίς να υπάρχει ίχνος κάπνας ακόμα και στις σχισμές των τοίχων. Μιλάμε φυσικά για υπολείμματα κάπνας και αιθάλης, που να χρονολογούνται εκείνη την περίοδο, καθότι τα κατοπινά χρόνια ερευνητές, επισκέπτες, συντηρητές, ακόμα και ληστές χρησιμοποίησαν και δαυλούς και λάμπες λαδιού και κεριά.
Άλλωστε, αυτό αποδείχθηκε και στην πράξη, αφού στους ναούς και τις κρύπτες που ανοίχθηκαν πιο πρόσφατα για να εξερευνηθούν, δεν βρέθηκε το παραμικρό ίχνος κάπνας ή καύσης. Εδώ πρέπει να συνυπολογίσουμε και δύο ακόμα παράγοντες.
Όσο σπουδαίοι καλλιτέχνες και να ήταν αυτοί που έφτιαξαν τις λιθογραφίες, δεν θα μπορούσαν να χρησιμοποιήσουν τέτοιες λεπτομέρειες και χρωματισμούς, αν δεν είχαν στη διάθεση τους πλούσιο και σταθερό φως, επί ώρες. Επιπλέον, η χρήση δαυλών ή λαμπών λαδιού και κεριών, θα ξόδευε μεγάλες ποσότητες οξυγόνου και θα τους εξασθενούσε εμποδίζοντας την προσπάθεια τους.
Αρχικά δόθηκε η εξήγηση των πολλαπλών ανακλαστικών επιφανειών, αλλά σύντομα αποδείχτηκε πως δεν ισχύει. Βλέπετε, ακόμα και τα πιο σύγχρονα κάτοπτρα δεν μπόρεσαν να βοηθήσουν. Αυτό λόγω του ποσοστού απορρόφησης της έντασης της ηλιακής ακτινοβολίας και του μεγάλου αριθμού των απαιτούμενων ανακλάσεων δεν θα επέτρεπε στο φως να φτάσει σε τέτοιο βάθος. Έτσι, το φως μέσω των ανακλάσεων έφτανε το πολύ μέχρι τη μισή απόσταση και φυσικά ήταν εξασθενημένο.
Αλλά υπάρχουν και τεχνικές δυσκολίες που παραβλέπονται. Θα χρειαζόταν μια σειρά από κάτοπτρα, τα οποία κάποιοι τεχνίτες θα έπρεπε να κρατούν ή να τοποθετούν διαρκώς, αλλάζοντας συχνά πυκνά γωνία.
Έτσι, μια πιθανή απροσεξία η ζημιά θα μπορούσε να σπάσει την αλυσίδα και να βυθίσει τους πάντες στο σκοτάδι. Τέλος, θα έπρεπε να επιλέγουν μόνο ηλιόλουστες μέρες, όπου δεν θα υπήρχε συννεφιά και σκόνη ή άλλες ουσίες στην ατμόσφαιρα. Εμείς, απλώς θα αναφέρουμε ότι έχουν διακοσμηθεί με σχολαστικό τρόπο περίπου 400 υπόγειοι ναοί και τάφοι.
Αρκετοί Αιγυπτιολόγοι έσπευσαν άμεσα να υποβαθμίσουν και αυτό το θέμα, τονίζοντας πως πρόκειται απλώς για συμβολικές εικόνες από τη μυθολογία των Αιγυπτίων. Σύμφωνα με αυτούς, ο στυλοβάτης στις εικόνες αντιπροσωπεύει ένα σύμβολο σταθερότητας και αναπαριστά κατά κάποιον τρόπο τη σπονδυλική στήλη του θεού Όσιρι.
Αυτό που κρατούν οι άνθρωποι στους ώμους τους είναι φίδι μέσα σε φύλλα λωτού. Αυτό συμβολίζει τη γονιμότητα και σχετίζεται άμεσα με τις πλημμύρες του ποταμού Νείλου. Τα γιγαντιαία όντα που κρατούν μαχαίρια ερμηνεύονται ως ένα είδος αμυντικής και προστατευτικής δύναμης.
Η απλή λογική οδηγεί συνήθως στην αλήθεια
Τα πράγματα είναι απλά. Εφόσον δεν υπάρχουν ανοίγματα στις πυραμίδες για να μπαίνει από κάποιο σημείο το φως και εφόσον δεν έχουν βρεθεί ίχνη από κάπνα που θα δικαιολογούσαν τη χρήση δαυλών, με κάποιο τρόπο οι αρχαίοι Αιγύπτιοι ή αυτοί που κατοικούσαν τότε στην Αίγυπτο μπορούσαν να παράγουν φως. Ο πιο πιθανός τρόπος είναι μέσω του ηλεκτρισμού και σε αυτό συνηγορούν και οι αρχαίες μπαταρίες που βρέθηκαν.
Οι μπαταρίες αποτελούνταν από πήλινο δοχείο στο οποίο έβαζαν έναν κούφιο μεταλλικό κύλινδρο. Στον κύλινδρο εισερχόταν μια μεταλλική ράβδος, χωρίς να έρχεται σε επαφή μαζί του. Έτσι, δημιουργούσαν δύο ηλεκτρόδια. Στη συνέχεια γέμιζαν το δοχείο με ηλεκτρολυτικό υγρό, που δημιουργούσε στα άκρα των ηλεκτροδίων την απαιτούμενη τάση. Η διαφορά είναι πως η μπαταρία του Ιράκ είναι μικρού μεγέθους (χωράει σε ανθρώπινη παλάμη), ενώ της Αιγύπτου είναι πολύ μεγάλες (μοιάζουν με τεράστια πιθάρια).
Ο Λουκιανός
Σε απόσπασμά έργου του ο Λουκιανός ο Σαμοσατεύς αναφέρεται σε έναν συριακό ναό στον Ευφράτη, τον 2 αιώνα μ.Χ., όπου φυλασσόταν άγαλμα θέας. Η θεά έχει στο κεφάλι της ένα αντικείμενο. Πρόκειται για πέτρα με στρογγυλό σχήμα, την οποία αποκαλεί λαμπτήρα και εξηγεί πως παίρνει το όνομα αυτό χάρη στη λειτουργία της. Η συγκεκριμένη πέτρα λάμπει τόσο πολύ όλη τη νύχτα, που φωτίζει όλο το ναό, όπως θα συνέβαινε με τη χρησιμοποίηση πολλών λαμπτήρων λαδιού. Κατά τη διάρκεια της ημέρας, η πέτρα λάμπει λιγότερο, αλλά διατηρεί έντονη φλογερή πτυχή.
Ορισμένοι επιστήμονες κάνουν λόγο για ύπαρξη, γνώση και χρήση του άνθρακα εκείνη την εποχή, που θα μπορούσε να επιφέρει τη χρησιμοποίηση ενός απλού λαμπτήρα ηλεκτρικών τόξων με άνθρακα και πιστεύουν πως παρόμοια συστήματα υπήρχαν σε διάφορες περιοχές εκείνης της περιόδου.
Ίχνη ρεύματος στη «Μεγάλη Πυραμίδα»
Πέρυσι το καλοκαίρι βγήκαν στη δημοσιότητα νέες εικόνες από το εσωτερικό του άξονα, της «Μεγάλης Πυραμίδας». Σ αυτές υπάρχουν στοιχεία ηλεκτρικών ακροδεκτών, καλώδια, διαγράμματα συνδεσμολογίας. Η ύπαρξη καλωδίων, συνδέσμων και ηλεκτρικών επαφών δεν «αγγίζονται» μέχρι στιγμής από τους Αιγυπτιολόγους.
Σχετική αναφορά για τέτοια θεωρία υπάρχει στο βιβλίο «Giza Power Plant: Τεχνολογίες της Αρχαίας Αιγύπτου», που εκδόθηκε το 1998. Πλέον, οι επιστήμονες στέλνουν ρομπότ για να εξερευνήσουν περισσότερα στοιχεία στους άξονες, ψάχνοντας ενδείξεις και αποδείξεις που θα επιβεβαιώσουν και θα εδραιώσουν τη θεωρία αυτή.
Η φαντασία δημιουργεί σενάρια
Αν αφήναμε τη φαντασία μας να καλπάσει θα μπορούσαμε να υποστηρίξουμε πως στην αρχαιότητα υπήρχαν άνθρωποι ή όντα με υπερφυσικές δυνάμεις που μπορούσαν να παράγουν μόνοι τους φως ή να βλέπουν απολύτως καθαρά στο σκοτάδι, αλλά επειδή δεν υπάρχει η παραμικρή ένδειξη για κάτι τέτοιο, δεν έχουμε την όποια διάθεση να μπούμε σε παρόμοιες αναλύσεις. Το μόνο που μπορούμε να καταθέσουμε και το οποίο θα αναφέρουμε πάντα, είναι πως κανένας μα κανένας δεν μπορεί να γνωρίζει με λεπτομέρειες, πως ζούσαν, πως σκέπτονταν και πως λειτουργούσαν ανά πάσα στιγμή οι αρχαίοι πρόγονοι σε κάθε σημείο της γης.
Πετυχημένη αναπαράσταση στο σήμερα
Κάποιοι κατασκεύασαν πανομοιότυπες λυχνίες και τις τροφοδότησαν με πανομοιότυπες μπαταρίες σαν και αυτές που βρέθηκαν στο Ιράκ και την Αίγυπτο. Στο μουσείο της σύγχρονης Τέντυρας, υπάρχει αναπαράσταση της αρχαίας λυχνίας, η οποία τίθεται σε λειτουργία με τις αρχαίες μπαταρίες. Όπως αποδεικνύουν και τα σχετικά βίντεο που κυκλοφορούν, αλλά και όπως μπορούν να δουν όσοι επισκεφτούν το μουσείο, το όλο σύστημα λειτουργεί κανονικά.
Κάποιοι μηχανικοί ισχυρίζονται πως έχουμε να κάνουμε ουσιαστικά με έναν πρωτόγονο σωλήνα Crookes. Ο σωλήνας Crookes υπήρξε πρόδρομος του σύγχρονου τηλεοπτικού σωλήνα.
Αρχαία πόλη της Αιγύπτου. Βρισκόταν στη δεξιά όχθη του Νείλου, στη θέση της σημερινής πόλης Ντέντερα και κοντά στην πόλη Κένα. Η Τ. ονομαζόταν στα αρχαία αιγυπτιακά και Ενετεντορέ (= Ενέτ της θεάς). Η πόλη ανάγεται στην προδυναστική περίοδο και στην εποχή της 6ης Δυναστείας ήταν πρωτεύουσα νομού.
Στην πόλη υπήρχε ναός της Αθώρ, θεάς του χορού, της μουσικής και του έρωτα, η οποία ταυτιζόταν με την Αφροδίτη. Θεωρείται ένας από τους πιο καλοδιατηρημένους αρχαίους ναούς της αρχαίας Αιγύπτου και αρχιτεκτονικό αριστούργημα χάρης και συμμετρίας. Σύμφωνα με τους ειδικούς, η αρχική κατασκευή του ναού πραγματοποιήθηκε στην εποχή της 4ης Δυναστείας.
Τα τμήματα, ωστόσο, που σώθηκαν, ανάγονται στην εποχή των Πτολεμαίων, με προσθήκες που έγιναν στα χρόνια του Τιβέριου. Σε αυτόν λατρευόταν η θεά με τον σύζυγό της Ώρο και τον γιο της Εχί ή Χαρσεμτεονέ. Μετά την εκστρατεία του Ναπολέοντα στην Αίγυπτο, ανακαλύφθηκαν δύο παραστάσεις ζωδιακών κύκλων, που βρίσκονταν στην οροφή του ναού, στους οποίους μπορεί κανείς να διακρίνει τα ελληνικά σημεία συνταιριασμένα με τους αιγυπτιακούς αστερισμούς: η μία παράσταση αναφέρεται στη γέννηση του Καίσαρα (100 π.Χ.) και η άλλη στη βασιλεία του Τιβέριου (14-37 μ.Χ.).Πίσω από τον ναό της Άθωρ υπήρχε και ένας μικρότερος ναός αφιερωμένος στην Ίσιδα.
Ναός Αθώρ
