Μελετήστε, όχι διαβάστε απλώς. Μελετήστε τα ιερά κείμενα των προγόνων μας, από άλλη οπτική γωνία. Όχι με τον τρόπο που μας τα δίδαξαν και ξεκλειδώστε τις πληροφορίες που “κρύβουν”.
Τις πληροφορίες που αιώνες τώρα, δεν μας άφησε να προσέξουμε το κάθε δόγμα. Και έτσι χαθήκαμε στην λήθη ξεχνώντας την καταγωγή μας. Υποτιμήσαμε και την Ιερά Ελληνική Παράδοση, την Ελληνική Μυθολογία. Στην οποία είναι καταχωρημένο όλο το ουράνιο παρελθόν μας, αλλά και όλη η ξεχασμένη, η απώτατη ιστορία του πλανήτη.
Την Μυθολογία μας, μας την δίδαξαν με τέτοιον τρόπο, ώστε να την εκλάβουμε σαν παραμύθι και κάποια άλλη μυθολογία, ξένη, είναι μέρος της επίσημης θρησκείας των σημερινών Ελλήνων… Δεν θα επεκταθώ επ’ αυτού διότι θα ξεφύγω από το θέμα, και δεν θέλω πολύ να παρασυρθώ από τις σκέψεις μου…
Στο θέμα λοιπόν. Σας παραπέμπω σε ένα σημείο (από τα πολλά που δίνουν τροφή για σκέψη) της Ιλιάδος του Ομήρου, στην Ραψωδία Ε’ και στους στίχους 743-744.
«κρατί δ’ επ’αμφίφαλον κυνέην θέτο τετραφάληρον χρυσείην, εκατό πολίων πρυλέεσσ’ αραρυίαν»
Νεοελληνική απόδοσις: Στο κεφάλι της (η Αθηνά) φόρεσε τετρακέρατη περικεφαλαία με λοφίο χρυσαφένια, ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΤΗΝ ΟΠΟΙΑ ΥΠΗΡΧΕ ΧΩΡΟΣ ΓΙΑ ΜΑΧΗΤΕΣ ΕΚΑΤΟ ΠΟΛΕΩΝ.
Τι περικεφαλαία ήταν αυτή; Γνωρίζοντας ότι ο Όμηρος ξέρει παρά πολύ καλά τι λέει, εξάγεται το συμπέρασμα ότι κάτι άλλο εννοεί.
Τα συμπεράσματα δικά σας.
Να θυμάστε τα παρακάτω από τον Σαλλούστιο τον νεοπλατωνικό φιλόσοφο του +4ου αιώνος, από το έργο του “Περί Θεών και Κόσμου”.
ΑΝ ΚΡΥΨΕΙΣ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ ΜΕ ΤΟΥΣ ΜΥΘΟΥΣ, ΑΠΟΤΡΕΠΕΙΣ ΤΗΝ ΠΕΡΙΦΡΟΝΗΣΗ ΤΩΝ ΑΝΟΗΤΩΝ ΚΑΙ ΑΝΑΓΚΑΖΕΙΣ ΤΟΥΣ ΚΑΛΟΥΣ ΝΑ ΑΣΚΗΣΟΥΝ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ.
Το πρώτο όφελος που έχουμε από τους μύθους είναι ότι πρέπει να αναζητούμε να μην αφήνουμε το νου μας να μένει αργός.
Ότι οι μύθοι είναι θεϊκοί φαίνεται από εκείνους που τους χρησιμοποίησαν.
Τους μύθους χρησιμοποίησαν θεόληπτοι ποιητές, οι καλύτεροι των φιλοσόφων, όσοι θέσπισαν μυστήρια και οι ίδιοι οι Θεοί στους χρησμούς.
Το γιατί όμως οι μύθοι είναι θεϊκοί πρέπει να το ερευνήσει η Φιλοσοφία. Επειδή κάθε όν χαίρεται με ότι είναι όμοιό του και αποστρέφεται τα ανόμοιά του, πρέπει και οι ιστορίες για τους Θεούς να είναι όμοιες με τους Θεούς, ώστε να γίνουν άξιες της θεϊκής ουσίας και να γίνουν οι Θεοί ευμενείς προς εκείνους που τις διηγούνται: τούτο θα επιτευχθεί μόνο με τους μύθους.
Οι μύθοι παρουσιάζουν τους ίδιους και την αγαθότητα των Θεών -σύμφωνα πάντα με τον διαχωρισμό ανάμεσα στο ρητό και το άρρητο, το αφανές και το φανερό, το σαφές και το κρυφό. Εφόσον, όπως ακριβώς οι Θεοί έχουν κάνει κοινά για όλους τα αγαθά των αισθήσεων, τα αγαθά όμως της νόησης τα έχουν δώσει μόνο στους σοφούς, έτσι και οι μύθοι λένε σε όλους ότι υπάρχουν οι Θεοί, ΑΛΛΑ ΠΟΙΟΙ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟΙ ΚΑΙ ΠΟΙΕΣ ΟΙ ΔΥΝΑΜΕΙΣ ΤΟΥΣ ΤΟ ΦΑΝΕΡΩΝΟΥΝ ΜΟΝΟ ΣΕ ΕΚΕΙΝΟΥΣ ΠΟΥ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΤΟ ΚΑΤΑΝΟΗΣΟΥΝ.
Παρουσιάζουν επίσης και τις ενέργειες των Θεών. Διότι μπορούμε να ονομάσουμε και τον Κόσμο Μύθο, όπου σώματα και πράγματα είναι ορατά, αλλά ψυχές και νόες είναι κρυφοί.
Επιπλέον, αν θέλεις να διδάξεις σε όλους την αλήθεια για τους Θεούς, από τη μια ΟΙ ΑΝΟΗΤΟΙ ΘΑ ΤΗΝ ΠΕΡΙΦΡΟΝΗΣΟΥΝ ΕΠΕΙΔΗ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΣΕ ΘΕΣΗ ΝΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΝΟΗΣΟΥΝ, από την άλλη ΟΙ ΚΑΛΟΙ ΘΑ ΤΗΝ ΒΑΡΕΘΟΥΝ.
ΕΝΩ ΑΝ ΚΡΥΨΕΙΣ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ ΜΕ ΤΟΥΣ ΜΥΘΟΥΣ, ΑΠΟΤΡΕΠΕΙΣ ΤΗΝ ΠΕΡΙΦΡΟΝΗΣΗ ΤΩΝ ΑΝΟΗΤΩΝ ΚΑΙ ΑΝΑΓΚΑΖΕΙΣ ΤΟΥΣ ΚΑΛΟΥΣ ΝΑ ΑΣΚΗΣΟΥΝ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ.
Τελικά τι ήταν η «περικεφαλαία» της Αθηνάς που περιγράφει ο Όμηρος,
ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΤΗΝ ΟΠΟΙΑ ΥΠΗΡΧΕ ΧΩΡΟΣ ΓΙΑ ΜΑΧΗΤΕΣ ΕΚΑΤΟ ΠΟΛΕΩΝ;;;
Σείριος – enneaetifotos, diadrastika