Το σύνδρομο που αποτέλεσε πηγή έμπνευσης για τον Φρέντυ Κρούγκερ επηρέασε μια συγκεκριμένη ομάδα ανθρώπων.
Το 1984, ο σκηνοθέτης Γουές Κρέιβεν παρουσίασε στον κόσμο μια από τις πιο εμβληματικές ταινίες τρόμου όλων των εποχών, το "Εφιάλτης στο δρόμο με τις λεύκες". Η δημιουργία του Φρέντυ Κρούγκερ, του δαίμονα που σκοτώνει εφήβους στα όνειρά τους, ήταν αποτρόπαια, τρομακτική και κυριολεκτικά βγαλμένη από τα πρωτοσέλιδα.
Ο Κρέιβεν άντλησε έμπνευση από ένα άρθρο που δημοσιεύτηκε στους Times του Λος Άντζελες. Το άρθρο ανέφερε την ιστορία ενός μικρού πρόσφυγα από τη γενοκτονία της Καμπότζης, ο οποίος δεν κοιμόταν από φόβο μη του επιτήθονταν στα όνειρά του και δεν ξυπνούσε ποτέ. "Όταν κοιμήθηκε επιτέλους, οι γονείς του πίστεψαν ότι η κρίση είχε περάσει. Μέσα στη νύχτα όμως άκουσα κραυγές. Μέχρι να φτάσουν στον μικρό, εκείνος ήταν νεκρός. Πέθανε στη μέση ενός εφιάλτη", ανέφερε ο Κρέιβεν.
Μαζικός τάφος που βρέθηκε το 1981 αποκαλύπτει τους σκελετούς των εκτελεσμένων από την γενοκτονία της Καμπότζης
Η ιστορία που περιγράφει ο Κρέιβεν δεν ήταν ένα μεμονωμένο περιστατικό. Δεκάδες πρόσφυγες της Νοτιοανατολικής Ασίας στις ΗΠΑ πέθαναν για άγνωστους λόγους στον ύπνο τους κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1980. Οι μυστηριώδεις θάνατοι ήταν συνήθως μεταξύ νεαρών ανδρών, στην ηλικία των 20 και 30, της μειονοτικής ομάδας Hmong. Μάλιστα, έπληξε ένα αρκετά μεγάλο τμήμα του πληθυσμού τους που οι ειδικοί της δημόσιας υγείας τέθηκαν σε συναγερμό.
Οι άνθρωποι που υπέφεραν από αυτή την αινιγματική ασθένεια ήταν τυπικά πρόσφυγες από το Λάος, μια μικρή χώρα στη Νοτιοανατολική Ασία. Η ομάδα Hmong είχε διωχθεί στο Λάος αφού προσλήφθηκε από τη CIA στον πόλεμο κατά των βόρειων Βιετναμέζων στρατιωτών κατά τη διάρκεια του πολέμου του Βιετνάμ. Περισσότεροι από 30.000 στρατιώτες Hmong βοήθησαν τις ΗΠΑ να πολεμήσουν τον κομμουνισμό στα βόρεια υψίπεδα όπου ζούσαν, αλλά πέθαναν με ρυθμό 10 φορές υψηλότερο από τους Αμερικανούς ομολόγους τους.
Το 1975, ο πόλεμος του Βιετνάμ τελείωσε και το Λάος έγινε κομμουνιστική χώρα. Η νέα ηγεσία θεώρησε τους Hmong προδότες. Πολλοί επιζώντες εγκατέλειψαν τα σπίτια τους μετά τον πόλεμο και κατέφυγαν πρόσφυγες στην Ταϊλάνδη ή την Ουάσινγκτον. Ήταν μια αναγκαστική μετανάστευση κάτω από τις πιο δύσκολες συνθήκες, ένα πολύ μακρύ και πολύ ύπουλο ταξίδι.
Τα προβλήματα της ομάδας δε σταμάτησαν με την επανεγκατάσταση, καθώς είχαν τραύματα από τις εμπειρίες στην πατρίδα τους. Είχαν υπομείνει πολύ και είχαν υποβληθεί σε πολλά. Οι πρόσφυγες Hmong στις ΗΠΑ υπέφεραν από υψηλά ποσοστά φτώχειας και σύντομα, μια μυστηριώδης ασθένεια φάνηκε να τους πλήττει.
Όπως και οι στόχοι του Φρέντυ Κρούγκερ στην ταινία, πολλά από τα θύματα ήταν έφηβοι και νέοι. Τίτλοι όπως "Μυστηριώδης θανατηφόρα ασθένεια χτυπάει άνδρες Hmong"και "Ανεξήγητες νύχτες θανάτου Ασιατών"κατέκλυσαν τους L.A. Times στα τέλη της δεκαετίας του 1970 και στις αρχές της δεκαετίας του 1980. Αυτοί οι τίτλοι πυροδότησαν την φαντασία του Κρέιβεν.
Ένα άρθρο του 1981 περιέγραφε τη σκηνή ενός Λαοτιανού πρόσφυγα, που μεταφέρθηκε στις ΗΠΑ από ένα στρατόπεδο προσφύγων στην Ταϊλάνδη με την οικογένειά του. Μετά την τακτοποίησή του στη νέα χώρα, ο 47χρονος Yong Leng Thao πέθανε στον ύπνο του, δίπλα στη σύζυγό του, με δάκρυα στα μάτια. Ήταν ο τέταρτος Hmong που πέθανε ενώ κοιμόταν μέσα σε εννέα μήνες και ο 13ος θάνατος Hmong μέσα στη νύχτα που καταγράφηκε από το 1978, σύμφωνα με το άρθρο.
Κομμουνιστής στρατιώτης από το Λάος διατάζει πολίτες να επιστρέψουν στα σπίτια τους μετά από μια απόπειρα πορείας διαμαρτυρίας στην πρωτεύουσα της χώρας το 1975
Οι ερευνητές δεν μπορούσαν να βρουν καμία ιατρική εξήγηση για τους θανάτους, αλλά πολλά μέλη της κοινότητας απέδωσαν τους θανάτους στα νευροπαραλυτικά αέριά που θα είχαν εκτεθεί οι στρατιώτες -πλέον πρόσφυγες- του πολέμου του Βιετνάμ. Ωστόσο, η θεωρία αυτή δεν υποστηρίχθηκε από τους γιατρούς.
"Τα νευροπαραλυτικά αέρια δεν ενεργούν με αυτόν τον τρόπο. Δεν υπάρχουν στοιχεία", δήλωσε ένας ιατροδικαστής σε ένα άρθρο των L.A. Times. "Δεύτερον, αν ήταν αέριο, γιατί επηρεάζει μόνο τους άνδρες και γιατί μόνο κατά τη διάρκεια της νύχτας;". Άλλοι Hmong πίστευαν ότι τιμωρούνταν από τα πνεύματα των προγόνων τους που έφυγαν από την πατρίδα τους. Το άγχος τους επικεντρώθηκε γύρω από την "αδυναμία να γίνουν σωστά τα πράγματα επειδή δεν είναι εκεί, ή επειδή δεν έχουν τα σωστά πράγματα για να εκτελέσουν τα σωστά τελετουργικά. Για πολλούς από τους Hmong της γενιάς αυτής, η παραδοσιακή εξήγηση παρέμεινε σημαντική, αν όχι πιο σημαντική, από τις εξηγήσεις που σχετίζονται με τα καρδιαγγειακά προβλήματα".
Η θανατηφόρος ασθένεια, που αργότερα ταξινομήθηκε ως Σύνδρομο απροσδόκητου νυχτερινού θανάτου (sudden unexpected/ unexplained nocturnal death syndrome, SUNDS), έχει διερευνηθεί από το Κέντρα Ελέγχου και Πρόληψης Ασθενειών (Center for Disease Control) σε βάθος. Ωστόσο, το κύμα των θανάτων του SUNDS μεταξύ των Νοτιοανατολικών Ασιατών, ιδιαίτερα της ομάδας Hmong, είναι ακόμα ανεξήγητο.
Η απειλή αυτής της μυστηριώδους θανατικής ποινής των προσφύγων Hmong μπορεί να είναι ακόμη πιο τρομακτική από τον κατά συρροή δολοφόνο που ενέπνευσε.