Τα τελευταία τετρακόσια χρόνια, μεγάλο μέρος του σύγχρονου κόσμου χρησιμοποιεί το Γρηγοριανό ημερολόγιο.
Όπως όλοι γνωρίζουμε, αυτό το ημερολόγιο έχει 12 μήνες, 365 ημέρες σε ένα χρόνο και μια επιπλέον ημέρα κάθε δίσεκτο έτος. Τα δίσεκτα έτη συμβαίνουν κάθε τέσσερα χρόνια, εκτός από τα έτη που μπορούν να διαιρεθούν ακριβώς με το 100, εκτός αν διαιρούνται επίσης ακριβώς με το 400. Το ημερολόγιο, που παρουσιάστηκε από τον Πάπα Γρηγόριο ΙΓ'το 1582 ως μεταρρύθμιση του Ιουλιανού ημερολογίου, είναι παγκοσμίως αποδεκτό επειδή είναι κανονικό και εύκολα κατανοητό.
Όμως, δεν ήταν πάντα έτσι.
Πριν από την υιοθέτηση του Γρηγοριανού ημερολογίου, το Ιουλιανό ημερολόγιο ήταν ότι πιο κοντά στο πραγματικό ηλιακό ημερολόγιο. Αυτό το ημερολόγιο ήταν που πρόσθεσε μια επιπλέον ημέρα κάθε τέσσερα χρόνια, δίνοντάς τα "δίσεκτα χρόνια", με βάση τον υπολογισμό ότι η γη χρειάζεται 365,25 ημέρες για να γυρίσει γύρω από τον ήλιο.
Αν και ήταν μια τεράστια μεταρρύθμιση για το τότε υπάρχον ρωμαϊκό ημερολόγιο, αυτός ο υπολογισμός δεν ήταν απολύτως σωστός. Στην πραγματικότητα, ο ήλιος χρειάζεται ακόμη 11,5 λεπτά για να ολοκληρωθεί η περιστροφή. Αυτό μπορεί να μας φαίνεται σαν ένα μικρό ποσό, αλλά με την πάροδο των χρόνων ο αριθμός μεγαλώνει και, μέχρι τον 16ο αιώνα, όταν έγινε η μεταρρύθμιση, το Ιουλιανό Ημερολόγιο ήταν πιο μπροστά περισσότερο από 10 ημέρες.
Το Ιουλιανό Ημερολόγιο δημιουργήθηκε από τον Ιούλιο Καίσαρα το 46 π.Χ. για να διορθώσει τα σφάλματα ενός σεληνιακού, ρωμαϊκού ημερολογίου. Το ρωμαϊκό ημερολόγιο αποτελούνταν από 12 μήνες, με 355 ημέρες, κάτι που είναι περίπου 10 ημέρες μικρότερο από το ηλιακό έτος.
Για να συμβαδίζει με τον ήλιο, προστέθηκαν στο ρωμαϊκό ημερολόγιο 22 ή 23 ημέρες σε κάθε έτος εναλλάξ, με τον ίδιο τρόπο που σήμερα προσθέτουμε την μια παραπάνω μέρα κάθε τέσσερα χρόνια. Ως αποτέλεσμα, τα ρωμαϊκά χρόνια διαρκούσαν 355, 377 και 378 ημέρες.
Για να γίνει ακόμα χειρότερο το ζήτημα, οι εμβόλιμες ημέρες δεν προστέθηκαν με τακτικό και συστηματικό τρόπο, αλλά καθορίστηκε από τον Ύπατο Ποντίφικα (Pontifex maximus), τον αρχιερέα του αρχαίου ρωμαϊκού Συλλόγου των Ποντιφήκων (ο πιο σημαντικός θρησκευτικός τίτλος της αρχαίας Ρωμαϊκής θρησκείας).
Συχνά, ο Ποντίφικας έκανε κατάχρηση της εξουσίας του και, όταν οι πολιτικοί του σύμμαχοι ήταν στην εξουσία, επιμήκυνε ένα χρόνο, ενώ αντίθετα, τον μείωνε όταν στην εξουσία ήταν οι αντίπαλοί του. Το αποτέλεσμα ήταν ότι, συχνά, ο μέσος Ρωμαίος πολίτης δεν είχε ιδέα τι ημερομηνία είχε η τρέχουσα ημέρα.
Τα χρόνια όπως ήταν στο ρωμαϊκό ημερολόγιο πριν και μετά τις μεταρρυθμίσεις του Ιουλίου Καίσαρα
Με την πρόθεση να διευθετήσει το χάος, ο Καίσαρας κάλεσε τους καλύτερους φιλόσοφους και μαθηματικούς και τους ζήτησε να δημιουργήσουν ένα ημερολόγιο που θα συγχρονιζόταν με τον ήλιο χωρίς την ανθρώπινη παρέμβαση.
Εκείνη την εποχή, θεωρήθηκε ότι ένας χρόνος διαρκούσε 365 ημέρες και 6 ώρες. Έτσι, οι μαθηματικοί ζήτησαν ένα ημερολόγιο 365 ημερών, με μια επιπλέον ημέρα να προστίθεται κάθε τέσσερα χρόνια για τις 6 χαμένες ώρες κάθε χρόνο. Στην πραγματικότητα, η γη χρειάζεται 365 ημέρες, 5 ώρες, 48 λεπτά και 45 δευτερόλεπτα για να περιστραφεί γύρω από τον ήλιο, οπότε, το Ιουλιανό Ημερολόγιο δεν ήταν και πάλι ακριβές. Όμως, ήταν ακόμα μια τεράστια μεταρρύθμιση στο τότε ρωμαϊκό ημερολόγιο.
Επιθυμία του Καίσαρα ήταν να ξεκινήσει το νέο έτος του νέου ημερολογίου την 1η Ιανουαρίου, και όχι τον Μάρτιο. Έτσι, το 46 π.Χ., πρόσθεσε 67 ημέρες αυξάνοντας το έτος στις 445 ημέρες. Ο ίδιος το ονόμασε "το τελευταίο έτος σύγχυσης", αλλά οι άνθρωποι το αποκαλούσαν "το έτος της σύγχυσης" (annus confusionis).
Το νέο έτος, σύμφωνα με το Ιουλιανό ημερολόγιο, ξεκίνησε την 1η Ιανουαρίου του 45 π.Χ. Ένα χρόνο αργότερα, ο Καίσαρας δολοφονήθηκε. Στη συνέχεια, ο Μάρκος Αντώνιος, για να τιμήσει τον Ιούλιο Καίσαρα, άλλαξε το όνομα του ρωμαϊκού μήνα Quintilis σε Julius (Ιούλιος). Αργότερα, ο μήνας Sextilis μετονομάστηκε σε Augustus (Αύγουστος) προς τιμή του διάδοχό του.
Πηγές: amusing planet, 3otiko