Στην εικόνα αυτή παρατηρούμε κάτι το αξιοπερίεργο. Είναι μια χάλκινη παράσταση πάνω σε κράνος 650 – 600 π.Χ. που βρέθηκε στο Ιερό Αφρατί της Κρήτης και τώρα βρίσκεται στο Μητροπολιτικό Μουσείο Νέας Υόρκης. Αναπαριστά δύο φίδια συμπλεκόμενα όπως αυτά του Κηρυκείου σε σχήμα DNAπου δεξιά και αριστερά του σχήματος βρίσκονται οι γιοί του Βορέα, Ζήτης και Καλάις οι οποίοι πετούσαν με υποπόδια. Στη λεζάντα που βρήκα την εικόνα αυτή είδα να αναφέρονται σαν δαίμονες.
Ποιος είναι όμως αυτός που τους ονόμασε δαίμονες αφού οι τοπικοί μύθοι είναι ανεπαρκώς γνωστοί ώστε να αποσαφηνιστεί τι συμβολίζει η παράσταση και που μέχρι στιγμής δεν έχει προσδιοριστεί η εξήγηση του συμβολισμού της. Παρατηρώντας όμως προσεκτικά την ενδιαφέρουσα αυτή παράσταση διαπιστώνουμε ότι αναμφίβολα υπάρχει κάτι το ιδιαίτερο και αξιοπερίεργο.
Είναι δύο φίδια, σύμβολα θετικής και αρνητικής ενέργειας και που οι ενέργειες αυτές, τα φίδια, συμπλέκονται και κοιτάζονται αντικριστά όπως αυτά του Κηρυκείου, χωρίς ράβδο στη μέση, είναι ακριβώς το σχήμα του γενετικού κώδικα DNA. Οι δαίμονες όπως αναφέρονται που βρίσκονται δεξιά και αριστερά των φιδιών κρατάνε με το ένα χέρι τους τα φίδια από το λαιμό, ενώ τα πρόσωπά τους τα αποστρέφονται.
Τα πόδια τους με πέδιλα φτερωτά πατάνε πάνω στους όφεις καθιστώντας φανερό ότι βρίσκονται από κοινού σε μια κίνηση χορού κάποιας ιδιαίτερης τελετουργίας θα έλεγα. Η αποστροφή των προσώπων από τα φίδια πιθανόν να είναι η στιγμή κάποιας κίνησης του υπερκόσμιου χορού τους.
Φτερά κρέμονται από την πλάτη του με ιμάντες, όπως και στα πόδια τους που υποδηλώνει κάτι το υπεραισθητό και αυθυπόστατο. Υπάρχει έντονη δράση, ένας χορός έκστασης, ένας οργασμός πνευματικής ανάτασης που οι δύο ενέργειες βρίσκονται σε στιγμή υπερβατικής προσέγγισης δημιουργώντας έτσι την Τρίτη ενέργεια, αποτέλεσμα της δυαδικότητας, η οποία αντιπροσωπεύει εκείνη του Αγίου Πνεύματος.
Είναι ο ίδιος ο άνθρωπος, η οντότητα με το θείο Πνεύμα μέσα του το κομμάτι της ενέργειας που προήλθε από την ένωση της θηλυκής και αρσενικής Αρχής. Είναι μια σύνθεση μεγαλείου θεϊκού.
Εδώ αξίζει να προσεχθεί η λεπτομέρεια η οποία υπάρχει στο κάτω μέρος της παράστασης αυτής. Είναι δύο λέοντες που βρίσκονται κάτω από τις ουρές των φιδιών με αντικριστά τα κεφάλια τους. Τα πρόσωπά τους καθώς είναι αντίκρυ το ένα με το άλλο γίνονται ένα. Δύο λέοντες με ένα πρόσωπο επαληθεύουν και δικαιώνουν, θα μπορούσα να πω, την ως άνω θεωρία, ότι δηλαδή οι δύο ενέργειες γίνονται μία προερχόμενη από τη μεγαλειώδη θεία ένωση και είναι το αποτέλεσμα της δυαδικότητας.
Η εικόνα λοιπόν της παράστασης αυτή πάνω στο κράνος, είναι κατανοητό ότι αναπαριστά τη γένεση του ανθρωπίνου όντος με το συμβολισμό του κώδικα DNA ο οποίος πρόσφατα, το 1996, ανακαλύφτηκε από τους επιστήμονες της εποχής μας ενώ οι αρχαίοι πρόγονοί μας γνώριζαν τον κώδικα αυτό 2500 χρόνια πριν αφού αναφέρονται σ αυτόν ο Ηράκλειτος και ο Εμπεδοκλής. Είναι φανερό λοιπόν ότι, οι αρχαίοι πρόγονοί μας διέθεταν περισσότερο μυαλό από τους ανθρώπους της εποχής μας.
Απόσπασμα από το βιβλίο με τίτλο «Ακολουθώντας τα ίχνη του φιδιού» της Μαρίας Νικολουδάκη – Ρουτσιέρη, diadrastika