Η Poveglia βρίσκεται κοντά στη Βενετία, δεν έχει ιδιοκτήτες και απαγορεύεται αυστηρά η είσοδος στο χώρο.Έχει έκταση περίπου 70 τμ, ενώ αν δεν κουβαλούσε μία τρομακτική φήμη, θα μπορούσε να αποτελεί ένα ιδανικό και μοναδικό τουριστικό θέρετρο.Το νησί χρησιμοποιούνταν ως κλινική στο ξέσπασμα του «Μαύρου θανάτου», της πανούκλας. Το 1922 κατασκευάστηκε εκεί ψυχιατρική κλινική. Ο επικεφαλής γιατρός βασάνισε και σφαγίασε πολλούς ασθενείς του πριν τρελαθεί και αυτοκτονήσει.Η μόνη φορά που κάποιοι έρχονται στο νησί, είναι την εποχή του τρύγου για να μαζέψουν τα σταφύλια από τους πολλούς αμπελώνες. Ακόμη και οι ψαράδες δεν τολμούν να ρίξουν τα δίχτυα τους στις ακτές με το φόβο της συλλογής ανθρώπινων οστών στα δίχτυα τους!
Η Poveglia πωλήθηκε το 1960 από το ιταλικό κράτος σε έναν ιδιώτη, ο οποίος έζησε εκεί για πολύ λίγο και σύντομα το εγκατέλειψε. Πιο πρόσφατα έγινε γνωστό ότι μία οικογένεια αγόρασε εκ νέου το νησί προκειμένου να το μετατρέψει σε καλοκαιρινό θέρετρο.Μάταια, όμως. Μία νύχτα κατάφεραν να μείνουν, όχι παραπάνω! Πολλά έχουν ειπωθεί για το νησί αυτό και άλλα τόσα παραμένουν ανεξήγητα μέχρι σήμερα, με τη χειρότερη μοίρα να φαίνεται να το ακολουθεί για αιώνες, καθιστώντας το ως ένα από τα πλέον τρομακτικά μέρη στον πλανήτη.
Ήταν το 421 μ.Χ. όταν άρχισαν να καταφτάνουν σε αυτό οι πρώτοι κάτοικοι, προκειμένου να γλιτώσουν από τις συνεχείς βαρβαρικές εισβολές. Το 14ο αιώνα όμως, ενώ όλα κυλούσαν ομαλά, αφού πλέον είχαν σταματήσει οι αιματηρές μάχες του παρελθόντος, ο μαύρος θάνατος χτύπησε την πόρτα της Ευρώπης, ξεκληρίζοντας το 1/3 του πληθυσμού της. Η Ιταλία δυστυχώς δεν μπόρεσε να ξεφύγει από τα δίχτυα πανώλης. Όταν η μαύρη πανώλη κτύπησε την Ευρώπη, η Βενετία αντιμετώπισε ενα τεράστιο πρόβλημα με τα πτώματα. Ο αριθμός των θυμάτων αυξανόταν με τέτοιο ρυθμό που δεν προλάβαιναν να θάψουν τους νεκρούς με αποτέλεσμα οι εστίες μόλυνσης να μεγαλώνουν και η επιδημία να εξαπλώνεται ακόμα πιο γρήγορα. Έτσι λοιπόν η τοπικές αρχές αποφάσισαν να χρησιμοποιήσουν την Poveglia σαν υπαίθριο νεκροτομείο, όπου τα πτώματα μεταφέρονταν και στοιβάζονταν σε μεγάλους σωρούς και αργότερα καίγονταν.Η πανώλη όμως απλώθηκε τόσο απειλητικά στην πόλη, που η κοινωνία άρχισε να ζει καταστάσεις παράνοιας από τον φόβο και τον πανικό. Στην αρχή, όσοι ήταν άρρωστοι, ή εμφάνιζαν συμπτώματα της αρρώστιας, υποχρεώνονταν σε κατ οίκον περιορισμό, και πολύ σύντομα τους “έκτιζαν” κυριολεκτικά μέσα στα σπίτια αφήνοντας τους να πεθάνουν. Όσοι προσπαθούσαν να αποδράσουν εκτελούνταν επι τόπου. Όταν όμως τα μέτρα αυτά δεν απέδωσαν καρπούς, αποφάσισαν, οι τοπικές αρχές, να “εξορίζουν” στην Poveglia όλους όσους εμφάνιζαν συμπτώματα της αρρώστιας. Έτσι, εκατοντάδες άνθρωποι, ανάμεσα τους και μικρά παιδιά και βρέφη, συλλαμβάνονταν με την δικαιολογία ότι είχαν μολυνθεί, φορτώνονταν πάνω σε βάρκες που τους ξεφόρτωναν στην Poveglia. Εκεί, ανάμεσα σε στοίβες από πτώματα , αφήνονταν να πεθάνουν βασανιστικά μόνοι και αβοήθητοι. Υπολογίζεται οτι περίπου 160,000 άνθρωποι πέθαναν και κάηκαν στο νησί. Η στάχτη από τα πτώματα αναμείχθηκε με το χώμα του νησιού και έφτιαξε μια κολλώδη λάσπη που υπάρχει μέχρι και σήμερα.Η επιφάνεια αυτού του εδάφους στέγνωσε στον ήλιο και έγινε μια ελαφριά γκρίζα σκόνη που αιωρείται στον αέρα και κάνει την ατμόσφαιρα αποπνικτική. Οι ακτές του μικρού αυτού νησιού είναι μέχρι σήμερα γεμάτες απο απομεινάρια ανθρώπινων οστών και οι ψαράδες δεν πλησιάζουν στην περιοχή για να ρίξουν δίχτυα γιατί το πιο πιθανόν είναι να ψαρέψουν κομμάτια απο ανθρώπινους σκελετούς που βρίσκονται στον πάτο της θάλασσας. Η τραγική ιστορία του νησιού , δεν τελειώνει όμως εδώ.
Το ψυχιατρικό άσυλο του τρόμου
Το 1922, μια ψυχιατρική κλινική κτίζεται στο νησί, το οποίο τώρα χρησίμευε για να απαλλάσσεται η αριστοκρατική Βενετική κοινωνία απο τους “ενοχλητικούς” ψυχοπαθής. Την κλινική διευθύνει ένας γιατρός ο οποίος έκτισε το γραφείο του στον επιβλητικό πύργο του καμπαναριού που δεσπόζει από μακριά όλου του κτιρίου. Εκεί , σ'εκείνο το δωμάτιο, ο γιατρός αυτός, αποφάσισε να αρχίσει τα πειράματα του πάνω σε καινούργιες ιατρικές μεθόδους , χρησιμοποιώντας τους ασθενής ως ζωντανά πειραματόζωα. Χωρίς τη χρήση αναισθητικού, ο γιατρός εφάρμοζε απάνθρωπες βασανιστικές τεχνικές στα θύματα του όπως πχ λοβοτομή με τρυπάνι ή με σφυρί και κατσαβίδι. Μετά απο χρόνια βασανιστηρίων , ο γιατρός άρχισε να παραπονιέται οτι και ο ίδιος βλέπει τα φαντάσματα των ανθρώπων που πέθαναν απο πανώλη. Τρελάθηκε και πήδηξε από το παράθυρο του πύργου να σκοτωθεί. Πέφτοντας στο έδαφος δεν πέθανε. Ήταν ακόμα ζωντανός, όταν μια ομιχλώδης φιγούρα βγήκε απο το έδαφος, τον πλησίασε, και όπως διηγήθηκε αργότερα ένας νοσοκόμος, μπήκε μέσα στο σώμα του και τον έπνιξε.
Η σύγχρονη ιστορία
Απο τότε το νοσοκομείο έκλεισε και στο νησί απαγορεύτηκε η είσοδος σε όλους. Πριν μερικά χρόνια, μια ιταλική οικογένεια , ζήτησε άδεια απο τις τοπικές αρχές να επισκεφθεί το νησί για να το αγοράσει και να χτίσει σ'αυτό τουριστικά καταλύματα. Η επίσκεψη τους τερματίστηκε απότομα πολύ πριν νυχτώσει. Οι ίδιοι αρνήθηκαν να σχολιάσουν τους λόγους της αποχώρησης τους και απέφυγαν οποιαδήποτε επαφή με τους δημοσιογράφους. Ζήτησαν μόνο ιατρική βοήθεια. Αργότερα έγινε γνωστό οτι στο πρόσωπο της κόρης τους υπήρχε μια πληγή που χρειάστηκε 20 ραφές.Παρ όλες τις απαγορεύσεις , αρκετοί είναι εκείνοι που ξέφυγαν απο την περίπολο της αστυνομίας και κατάφεραν να αποβιβαστούν στο νησί. Όλοι είπαν οτι δεν θέλουν να επιστρέψουν εκεί ποτέ ξανά. Μια αφιλόξενη αίσθηση κακού σε κυριεύει μόλις πλησιάσεις. Η μυρωδιά είναι αφόρητη και τα πάντα γύρω είναι απειλητικά. Πολλοί δήλωσαν οτι άκουσαν φωνές , κλάματα και μοιρολόγια ενώ η καμπάνα του καμπαναριού κτυπά μόνη της κάθε τόσο ανατριχιαστικά.Τον τελευταίο καιρό, ένα κομμάτι του νησιού δόθηκε για αμπελοκαλλιέργεια με σκοπό την παραγωγή κρασιού. Αυτό το κομμάτι καλλιεργείται με ειδική άδεια μόνο τη μέρα. Το Ποβέλια έχει ανακηρυχτεί ως ένα από τα πιο τρομακτικά μέρη του κόσμου. Κανένας δεν πλησιάζει έστω και από μακριά για να το δει ενώ οι περισσότεροι πιστεύουν ότι είναι στοιχειωμένο. Όποια και να είναι η αλήθεια, το σίγουρο είναι πως πρόκειται για ένα μέρος που προκαλεί ρίγος καθώς ολόκληρο το νησί είναι ένα νεκροταφείο γεμάτο από την τέφρα ανθρώπων που οι περισσότεροι από αυτούς πέθαναν άδικα.
Πηγή: theatrecomments