Στην ελληνική μυθολογία ο Ζαγρέας (Ζαγρεύς) ήταν ο μέγας θεός των Ορφικών! ταυτίστηκε με τον θεό Διόνυσο και λατρευόταν από οπαδούς του Ορφισμού που τον πίστευαν ως αρχαίο θεό των Μινωίων.
Σύμφωνα με τους οπαδούς του Ορφισμού, ο Ζαγρέας γεννήθηκε από την Δήμητρα ή την Περσεφόνη και τον μεταμορφωμένο σε φίδι Δία. Ο Δίας είχε σκοπό από τον Ζαγρέα να γίνει ο κληρονόμος του, αλλά η ζηλότυπη Ήρα έπεισε τους Τιτάνες να σκοτώσουν το παιδί.
Οι τιτάνες κάνουν κομματάκια τον Ζαγρέα, Υδρία από την Κάμειρο
Οι Τιτάνες αποσπούν την προσοχή του Ζάγκρεα με παιχνίδια, στη συνέχεια τον πήραν μακριά και τον έσκισαν σε κομμάτια. Όταν τελείωσαν οι Τιτάνες δεν έμεινε τίποτα παρά μόνο η καρδιά του Ζάγκρεα, την οποία η Αθηνά έσωσε και έδωσε στον Δία. Από την καρδιά του που χτυπούσε ακόμα, ο Δίας έφτιαξε το σώμα της θνητής Σεμέλης. Το παιδί τελικά γεννήθηκε ξανά, παρά την παρέμβαση της Ήρας. Μερικοί λένε ότι επανασυναρμολογήθηκε και αναστήθηκε από την Δήμητρα, άλλοι ότι ο Δίας έτρεψε την καρδιά του στη Σεμέλη σε ένα ποτό, καθιστώντας την έγκυο με τον Διόνυσο.
Ο Δίας στη συνέχεια έκανε τους Τιτάνες στάχτη με τον κεραυνό του και από τις στάχτες ήρθε η ανθρωπότητα. Οι στάχτες είναι το μείγμα του καλού και του κακού μέσα στους ανθρώπους, η ιστορία λέει ότι οι άνθρωποι είχαν τόσο ίχνος θεότητας όσο και την κακία των Τιτάνων.
Οι Ορφικοί πίστευαν στην μεταμψύχωση των ψυχών και ότι ένα άτομο μπορεί να αφαιρέσει την εγγενής ανθρώπινη «κακία» του, ζώντας τρεις ενάρετες ζωές. Στη συνέχεια, θα έμεναν στο Ελύσια πεδία για πάντα.
Ο Αισχύλος ωστόσο, συνδέει τον Ζάγκρεο με τον Άδη, πιθανώς ως γιο του Άδη ή ως τον ίδιο ως Άδη. Να σημειωθεί ότι ο Άδης θεωρείται ο Καταχθόνιος άλλος ευατός του Δία.