Την ακμή των παλαιοχριστιανικών χρόνων ακολούθησε στα μέσα του 6ου αι. μ.Χ. μια συρρίκνωση στη ζωή της Αμφίπολης: ένας νέος περίβολος απέκοψε το αίθριο της Βασιλικής Α’, τις δύο παλαιοχριστιανικές οικίες, περιόρισε την έκταση της πόλης κατά 1/4 και άφησε την Βασιλική Γ’ εκτός των τειχών.
Την εποχή αυτή η μεγάλη δεξαμενή περιορίστηκε σε τρεις μικρότερες και ο υπόλοιπος χώρος της φιλοξένησε εργαστήρια, όπως πχ. ο κλίβανος, ο οποίος μεταφέρθηκε από εκτός των τειχών θέση.
Η συρρίκνωση αυτή οφείλεται στις σοβαρές επιπτώσεις της πανώλης που έπληξε το Βυζάντιο το 541-543 μ.Χ. και είχε ως αποτέλεσμα μια δραματική μείωση του πληθυσμού.
Η πανώλη του Ιουστινιανούυπήρξε η πρώτη πανδημία της εν λόγω λοιμώδους νόσου στον κόσμο.
Εκδηλώθηκε σε διαδοχικά τμήματα μεταξύ του 6ου και του 8ου αι. μ.Χ. εξασθενώντας την αυτοκρατορία του Βυζαντίου.
Υπολογίζεται ότι έστειλε στον θάνατο περίπου 50 εκατομμύρια ανθρώπους (το 15% του παγκόσμιου πληθυσμού) όχι μόνο στο Βυζάντιο και την Μεσόγειο αλλά και σε απομακρυσμένες περιοχές της Ευρώπης.
Πηγή: pyli-apokalypseis