Πρόσφατη έρευνα δείχνει ότι οι αρχαίοι Έλληνες είχαν χρησιμοποιήσει έναν πρωτόγονο τύπο ανυψωτικού μηχανήματοςγια να μετακινήσουν βαριές πέτρες πριν αρχίσουν να χρησιμοποιούν γερανούς πριν από 2.500 χρόνια.
Κοινώς πιστεύεται ότι η κυριότερη ανακάλυψη των αρχαίων Ελλήνων στην τεχνολογία κατασκευής είναι ο γερανός. Ωστόσο, ήταν γνωστό ότι τεράστιες πέτρινες κατασκευές χτίστηκαν στην Ελλάδα τουλάχιστον 150 χρόνια πριν από τη χρήση των ίδιων των γερανών.
Σύμφωνα με την ετήσια έρευνα που δημοσιεύθηκε στη Βρετανική Σχολή Αθηνών, οι γερανοί εμφανίστηκαν για πρώτη φορά στα τέλη του έκτου αιώνα π.Χ., αλλά οι μηχανικοί πρόδρομοι τους χρησιμοποιήθηκαν σε κτίρια συμπεριλαμβανομένων και των Ναών τουλάχιστον 150 χρόνια πριν από αυτό, γύρω από μέσα του έβδομου αιώνα π.Χ.
Οι ερευνητές λένε ότι οι αρχαίοι Έλληνες πιθανότατα χρησιμοποίησαν ράμπες για να σηκώσουν τα βαριά πέτρινα μπλοκ που χρησιμοποιήθηκαν σε μεγάλες κατασκευές.Αυτές οι συσκευές ανύψωσης πιστεύεται ότι ήταν παρόμοιες με αυτές που χρησιμοποιούσαν οι αρχαίοι Αιγύπτιοι και οι Ασσύριοι αιώνες πριν.
Ο πρόδρομος της μηχανικής των γερανών
Εφημερίδα, που δημοσίευσε άρθρο από τον Alessandro Pierattini, επίκουρο καθηγητή αρχιτεκτονικής στο Πανεπιστήμιο της Νοτρ Νταμ, υποστηρίζει ότι ένα είδος ανυψωτικής μηχανής που χρησιμοποιούσαν οι αρχαίοι Έλληνες ήταν ο επόμενος πρόδρομος του γερανού, και ήταν ικανό να ανυψώσει μπλοκ πέτρων βάρους 200 έως 400 κιλών.
Το ανυψωτικό αυτό μηχάνημα εφευρέθηκε αρχικά από τους Κορινθίους, οι οποίοι το χρησιμοποιούσαν για να φτιάξουν πλοία και για να μετακινήσουν βαριές σαρκοφάγους. Δεν ήταν γερανός, αφού δεν χρησιμοποιούσε βαρούλκα ή ανυψωτικά. Αντ 'αυτού, οι κατασκευαστές ανακατεύθησαν τη δύναμη του βάρους χρησιμοποιώντας ένα σχοινί που περνούσαν πάνω από ένα πλαίσιο.
«Αυτό αντιπροσωπεύει ένα κρίσιμο βήμα στην ανάπτυξη της ελληνικής μνημειακής πέτρινης αρχιτεκτονικής, σηματοδοτώντας μια απόκλιση τόσο από την κατασκευή από πηλό, που ήταν ο κανόνας για τα περισσότερα ελληνικά κτίρια, όσο και από προηγούμενα πειράματα με πέτρινες κατασκευές», γράφει ο Pierattini.
Η πρώτη τεκμηριωμένη χρήση του μοχλού σε ελληνικούς ναούς
Τα αποδεικτικά στοιχεία της συσκευής θεωρούνται αυλακώσεις που είναι χαραγμένες στον πυθμένα των λίθων που χρησιμοποιήθηκαν για την κατασκευή των ναών της Κορίνθου και της Ισθμίας. Αυτές οι αυλακώσεις είναι γνωστές στους ιστορικούς, αλλά μέχρι τώρα, ήταν άγνωστο εάν οι αυλακώσεις είχαν συμβεί ως αποτέλεσμα της ανύψωσης των μπλοκ κατά τη διάρκεια της διαδικασίας οικοδόμησης ή της μετακίνησής τους σε λατομεία.
Ο Pierattini μελέτησε πέτρινα τετράγωνα που χρησιμοποιήθηκαν στους πρώτους ελληνικούς ναούς, ενώ ασχολήθηκε επίσης με κάποια πρακτική πειραματική αρχαιολογία. Μελέτησε τα τετράγωνα από τους ναούς στα μέσα του έβδομου αιώνα στην Κόρινθο και την Ισθμία και τα περίεργα σημάδια τους-δύο παράλληλες αυλακώσεις σχοινιών που κόπηκαν στην κάτω πλευρά τους και εμφανίστηκαν στο ένα άκρο.
Χρησιμοποιώντας πραγματικές πέτρες και σχοινιά, ο Pierattini διαπίστωσε ότι οι αυλακώσεις θα μπορούσαν να έχουν διπλή λειτουργία, επιτρέποντας στους κατασκευαστές να σηκώσουν τα μπλοκ και να τα τοποθετήσουν σφιχτά κατά μήκος των τοίχων των κτιρίων.
«Με βαριά πέτρινα μπλοκ και υψηλή τριβή ανάμεσα σε πέτρινες επιφάνειες, αυτό ήταν ένα εξαιρετικά προβληματικό βήμα κατασκευής που αργότερα θα απαιτούσε σετ τρυπών ειδικά για τη χρήση μεταλλικών μοχλών», δήλωσε ο Pierattini.
«Οι κατασκευαστές των πρώτων ναών στην Κόρινθο χρησιμοποιούσαν ήδη μοχλούς για την τελική ρύθμιση των μπλοκ. Αυτό αντιπροσωπεύει την πρώτη τεκμηριωμένη χρήση του μοχλού στην ελληνική αρχιτεκτονική», εξήγησε ο καθηγητής.