Στην αρχαία Ρώμη κατά την αρχαιότητα, μονομάχος (λατινικά gladiator), ονομαζόταν αυτός που αγωνιζόταν σε αρένα εναντίον άλλων ανθρώπων ή ζώων. Η προέλευση των μονομαχιών εντοπίζεται στην περιοχή της Καμπανίας (νότια Ιταλία) και ειδικότερα στο λαό των Σαμνιτών.
Οι πρώτες μονομαχίες στη Ρώμη (με 3 ζευγάρια μονομάχων), έγιναν το 264 π.Χ. στη κηδεία του Ιούνιου Βρούτου, ενώ 150 χρόνια αργότερα συμπεριλήφθηκαν στον κατάλογο των δημοσίων αγωνισμάτων.
Το 29 π.Χ. ανεγέρθηκε το πρώτο πέτρινο κτίριο για μονομαχίες, το αμφιθέατρο, με φροντίδα του Στατιλίου Ταύρου. Οι μεγάλες οικογένειες και όσοι χρηματοδοτούσαν θεάματα, συντηρούσαν ομάδες μονομάχων σε σχολές και τους νοίκιαζαν!
Στους επαγγελματίες και εθελοντές μονομάχους, προστέθηκαν αργότερα οι αιχμάλωτοι πολέμου και όσοι είχαν καταδικαστεί σε θάνατο. Στα χρόνια της Αυτοκρατορικής Περιόδου, οι μονομάχοι έχαιραν μεγάλης εκτίμησης. Κάποιοι ήταν ελαφρά οπλισμένοι με μικρή ασπίδα και ξίφος (secutores) ή με ένα απλό δίχτυ με βαρίδια (retiarii).
Οι βαριά οπλισμένοι μονομάχοι, με ασπίδα, ξίφος και κράνος (Σαμνίτες, Γαλάτες και Θράκες), είχαν ως πρότυπο τους πιο άγριους εχθρούς της Ρώμης. Ορισμένοι πολεμούσαν πάνω σε άμαξα (essedarii).