Η Google τιμά με Doodle τον Ρούντολφ Βάιγκλ Rudolf Weigl - 138 χρόνια από τη γέννηση του
Ρούντολφ Βάιγκλ: Ο γιατρός που προστάτευε τους Εβραίους από ασθένειες
Ο Rudolf Stefan Jan Weigl (2 Σεπτεμβρίου 1883 - 11 Αυγούστου 1957) ήταν Πολωνός βιολόγος, ιατρός και εφευρέτης. Είναι περισσότερο γνωστός για τη δημιουργία του πρώτου αποτελεσματικού εμβολίου κατά του επιδημικού τύφου. Ίδρυσε το Ινστιτούτο Weigl στο Lwów (τώρα Lviv), όπου διεξήγαγε έρευνα για εμβόλια.
Ο Weigl εργάστηκε κατά τη διάρκεια του Ολοκαυτώματος για να σώσει τις ζωές πολλών Εβραίων ανδρών και γυναικών. Έπαιξε ενεργό ρόλο κατά τη διάρκεια της ανάπτυξης του εμβολίου για τον τύφο καθώς και την παροχή καταφυγίου στους Εβραίους, προκειμένου να τους προστατεύσει από την εκτέλεση από τους Ναζί.
Γεννήθηκε στο Prerau της Μοραβίας, τότε μέρος της Αυστροουγγρικής Αυτοκρατορίας, από Αυστριακο-Γερμανούς γονείς. Όταν ήταν παιδί, ο πατέρας του πέθανε σε ατύχημα με ποδήλατο. Η μητέρα του, Elisabeth Kroesel, παντρεύτηκε έναν Πολωνό δάσκαλο δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, τον Józef Trojnar. Ο Weigl είναι αυστριακής καταγωγής και μεγάλωσε Weigl στο Jasło της Πολωνίας. Αν και ήταν γηγενής ομιλητής Γερμανικών, όταν η οικογένεια μετακόμισε στην Πολωνία, υιοθέτησε την πολωνική γλώσσα και τον πολιτισμό.
Αργότερα η οικογένεια μετακόμισε στο Lviv, όπου το 1907 ο Weigl αποφοίτησε από το τμήμα βιολογίας του Πανεπιστημίου του Lwów όπου ήταν μαθητής των Καθηγητών Benedykt Dybowski (1833-1930) και J. Nusbaum – Hilarowicz (1859–1917). Μετά την αποφοίτησή του, ο Weigl έγινε βοηθός του Nusbaum και στη συνέχεια έλαβε το διδακτορικό του στη ζωολογία, τη συγκριτική ανατομία και την ιστολογία.
Μετά το ξέσπασμα του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου το 1914, ο Weigl στράφηκε στην ιατρική υπηρεσία του Αυστροουγγρικού στρατού και άρχισε την έρευνα για τον τύφο και τις αιτίες του. Ο Weigl εργάστηκε σε στρατιωτικό νοσοκομείο στο Przemyśl, όπου επέβλεψε το Εργαστήριο για τη Μελέτη του Κηλιδωμένου Τύφου από το 1918-1920. Καθώς άρχισε να ερευνά και να πειραματίζεται με τον τύφο της νόσου, ανακάλυψε και ανέπτυξε ένα εμβόλιο.
Μετά την εισβολή στην Πολωνία από τη Σοβιετική Ένωση το 1939, ο Weigl συνέχισε την έρευνα και την εργασία του σε ένα ίδρυμα στο Lemberg. Εκεί, μπόρεσε να αυξήσει την παραγωγή του εμβολίου για τον τύφο. Ο Weigl πέρασε τα επόμενα τέσσερα χρόνια στο Lemberg επικεντρώνοντας την έρευνά του στην ανάπτυξη εμβολίου για τον κηλιδωτό πυρετό. Ηγήθηκε και διεύθεινε το Ινστιτούτο Έρευνας για τον Τύφο και τους Ιούς με έδρα το Λέμπεργκ. Μπόρεσε να δημιουργήσει ένα εμβόλιο για τον κηλιδωτό πυρετό, ωστόσο, δεν προσέφερε πλήρη ωοσηλία έναντι της νόσου. Αντίθετα, μείωσε τα συμπτώματα, επιτρέποντας μια πολύ πιο ήπια μόλυνση στους ανθρώπους.
Κατά τη διάρκεια της ναζιστικής Γερμανικής κατοχής της Πολωνίας στον Β 'Παγκόσμιο Πόλεμο, η έρευνα του Weigl τράβηξε την προσοχή των Ναζί. Όταν κατέλαβαν το Λβιβ, τον διέταξαν να δημιουργήσει ένα εργοστάσιο παραγωγής εμβολίου τύφου στο Ινστιτούτο του. Ο Weigl προσέλαβε έναν αριθμό Εβραίων φίλων στο εργοστάσιο παραγωγής. Περίπου χίλιοι άνθρωποι δούλευαν εκεί. Ο Weigl απασχολούσε και προστάτευε τους Πολωνούς διανοούμενους Εβραίους.
Πολλοί από αυτούς τους ανθρώπους που προσέλαβε τον βοήθησαν στην έρευνα για τον τύφο και στα πειράματα με τις ψείρες. Πολλοί από τους Εβραίους συνεργάτες του βοήθησαν κυρίως στην ανάπτυξη των ψειρών και σε αντάλλαγμα, έλαβαν τροφή, προστασία και δόσεις του εμβολίου όταν αναπτύχθηκε πλήρως.
Τα εμβόλιά του μεταφέρθηκαν λαθραία σε γκέτο στο Λβιβ και τη Βαρσοβία, σε διάφορα στρατόπεδα συγκέντρωσης, ακόμη και σε ορισμένες φυλακές της Γκεστάπο. Εκτιμήθηκε ότι ο Weigl κατάφερε να σώσει περίπου 5.000 ζωές κατά τη διάρκεια της βασιλείας των Ναζί. Το ινστιτούτο του έκλεισε αργότερα από τη Σοβιετική Ένωση μετά την γερμανική επίθεσή το 1944.
Το 1930, μετά την ανακάλυψη του Charles Nicolle το 1909 ότι οι ψείρες ήταν ο φορέας της επιδημικής τύφου και μετά τη δουλειά που έγινε σε ένα εμβόλιο για τον στενά συνδεδεμένο πυρετό του Rocky Mountain, ο Weigl έκανε το επόμενο βήμα και ανέπτυξε μια τεχνική για την παραγωγή εμβολίου τύφου με την ανάπτυξη μολυσμένων ψειρών και τη σύνθλιψή τους σε μια πάστα εμβολίου.
Ανακάλυψε ότι ένα εμβόλιο θα μπορούσε να αναπτυχθεί από στομάχια ψειρών μολυσμένα με Rickettsia prowazeki, ένα επιβλαβές βακτήριο ειδικά για τον άνθρωπο. Ανέπτυξε αυτήν την πρώτη έκδοση του εμβολίου το 1918 και άρχισε να πειραματίζεται με ινδικά χοιρίδια και ακόμη και εθελοντές ανθρώπους. Επεξεργάστηκε αυτή την τεχνική με τα χρόνια μέχρι το 1933, όταν πραγματοποίησε δοκιμές μεγάλης κλίμακας προκειμένου να καλλιεργήσει βακτήρια και να πειραματιστεί με τις ψείρες χρησιμοποιώντας μια στρατηγική μικρο-μόλυνσης.
Η πρώτη σημαντική εφαρμογή του εμβολίου του πραγματοποιήθηκε μεταξύ 1936 και 1943 από Βέλγους ιεραπόστολους στην Κίνα. Σύντομα, τα εμβόλια χορηγήθηκαν επίσης στην Αφρική. Το εμβόλιο ήταν επικίνδυνο για παραγωγή και δύσκολο να παραχθεί σε μεγάλη κλίμακα. Με την πάροδο του χρόνου, αναπτύχθηκαν άλλα εμβόλια που ήταν λιγότερο επικίνδυνα και πιο οικονομικά στην παραγωγή, συμπεριλαμβανομένου του εμβολίου Cox που αναπτύχθηκε στον κρόκο αυγού.
Μεταγενέστερα χρόνια, θάνατος και κληρονομιά
Το 1945 ο Weigl μετακόμισε στην Κρακοβία της Πολωνίας. Διορίστηκε Πρόεδρος του Γενικού Ινστιτούτου Μικροβιολογίας του Πανεπιστημίου Jagiellonian και αργότερα Πρόεδρος της Βιολογίας της Ιατρικής Σχολής του Πόζναν. Αποσύρθηκε το 1951, ωστόσο, η παραγωγή του εμβολίου του παρέμεινε στην Κρακοβία για μερικά χρόνια μέχρι να διακοπεί.
Πέθανε στις 11 Αυγούστου του 1957 στο πολωνικό ορεινό θέρετρο Zakopane, 74 ετών.
Για την έρευνα και την εργασία του Weigl με τον τύφο στο Πανεπιστήμιο Lviv, στο Ινστιτούτο Weigl δημιουργήθηκε στο τμήμα έρευνας Τύφου. Το Ινστιτούτο Weigl εμφανίζεται ιδιαίτερα στην ταινία του Andrzej Żuławski του 1971, Το τρίτο μέρος της νύχτας.
Ήταν δύο φορές υποψήφιος για Νόμπελ. Το 1942, ήταν υποψήφιος για την εφεύρεση του εμβολίου για τον τύφο. Εξαγριωμένοι που δεν θα υπέγραφε στο Reichslist, οι Γερμανοί αποφάσισαν να αποκλείσουν την υποψηφιότητά του και να υποκλέψουν την αίτησή του. Το 1946, ο Weigl ήταν ο πρώτος υποψήφιος για το βραβείο Νόμπελ μέχρι η πολωνική κυβέρνηση να αποσύρει την αίτησή του. Η κυβέρνηση τον κατηγόρησε ψευδώς ότι συνεργάστηκε με τους Γερμανούς μετά από τους ισχυρισμούς των συναδέλφων του για συνεργασία επίσης.
Δεν προτάθηκε ξανά μέχρι το 1948. Η δεύτερη υποψηφιότητά του αποκλείστηκε για άλλη μια φορά και δεν υποβλήθηκε ποτέ σε διαδικασία υποψηφιότητας. Αυτή τη φορά, οι κομμουνιστές αξιωματούχοι παρενέβησαν και τον εμπόδισαν να πάρει την ευκαιρία να του απονεμηθεί το βραβείο. Παρά τις δύο υποψηφιότητες, δεν έλαβε ποτέ βραβείο Νόμπελ για τα επιτεύγματα του εμβολίου ή την κοινωνική του εργασία.
Μισό αιώνα μετά το θάνατό του, η έρευνα, το έργο και η υπηρεσία του Weigl αναγνωρίστηκαν από πολλούς. Το 2003, τιμήθηκε ως Δικαίος μεταξύ των Εθνών του Κόσμου. Αυτό το βραβείο δόθηκε από το Ισραήλ και τιμήθηκε με το έργο του για τη διάσωση αμέτρητων εβραϊκών ζωών κατά τη διάρκεια του Παγκοσμίου Πολέμου.