Το Malleus Maleficarum είναι αναμφίβολα η πιο σημαντική πραγματεία σχετικά με τον διωγμό των μαγισσών που προήλθε από την υστερία κατά των μαγισσών στη διάρκεια της Αναγέννησης.
Αποτελεί ένα περιεκτικό εγχειρίδιο κυνηγού μαγισσών, το οποίο εκδόθηκε για πρώτη φορά στην Γερμανία το 1487 και γνώρισε επανειλημμένες επανεκδόσεις σε όλη την Ευρώπη. Έπαιξε βασικό ρόλο στις δίκες μαγισσών στην Ευρώπη για πάνω από 200 χρόνια. Το βιβλίο αυτό έγινε διαβόητο λόγω της χρήσης του κατά τη διάρκεια της υστερίας του κυνηγιού μαγισσών, η οποία έφτασε στο αποκορύφωμά της την περίοδο από τα μέσα του 16ου έως τα μέσα του 17ου αιώνα.
Η συλλογή μαγείας του Cornell έχει ένα πρωτότυπο αντίγραφο του Malleus Maleficarum, ενός πρώιμου εγχειριδίου για το κυνήγι των μαγισσών.
Ο Γερμανός κληρικός Heinrich Kramer δεν τα πήγαινε καλά με τις μάγισσες. Όντας μέλος ενός τάγματος Δομινικανών ιερέων, ο Kramer ξεκίνησε συγκεντρώνοντας δύναμη στα 1470 και από τα 1480 ξεκίνησε τις διώξεις μαγισσών με πολύ ζήλο. Αν και δεν συμμερίζονταν όλοι το πως προσέγγιζε το θέμα -είχε εκδιωχθεί από μια πόλη μετά από μια αποτυχημένη προσπάθεια να πιάσει μια μάγισσα-, ο Kramer πίστευε ότι οι μέθοδοί του έπρεπε να υιοθετηθούν ευρύτερα. Συγκέντρωσε λοιπόν τις μεθόδους του σε ένα μέρος και το 1487 δημοσίευσε το Malleus Maleficarum, ένα εγχειρίδιο για το κυνήγι μαγισσών.
Η πρώτη έκδοση του Malleus Maleficarum τυπώθηκε από έναν από τους πιο επιτυχημένους τυπογράφους στη Γερμανία και καλύπτει όλα τα βασικά για τις μάγισσες. Περιέγραφε τη μαγεία και προσπαθούσε να αποδείξει ότι ήταν υπαρκτή. Εξηγούσε τις δυνάμεις των μαγισσών και πώς εκείνες προσλάμβαναν νέα μέλη. Ανέλυε βήμα-βήμα πώς να διεξάγει κανείς μια δίκη μάγισσας, ξεκινώντας με το ποιοι θα μπορούσαν να ήταν κατάλληλοι δικαστές μαγισσών και επεκτείνοντας το στο πώς ο δικαστής θα μπορούσε να προστατευτεί από τα ξόρκια των μαγισσών.
Υπάρχει πολλή συζήτηση για «το μεγάλο πρόβλημα που προκαλούνταν από την επίμονη σιωπή των μαγισσών» και υπό ποιες συνθήκες πρέπει έπρεπε να χρησιμοποιούνται τα βασανιστήρια. Ο Kramer συνιστούσε ότι, αν οι απειλές ή οι υποσχέσεις δεν έπιαναν τόπο για να αποκαλυφτεί μια μάγισσα, «βασανίστε την συχνά, αρχίζοντας με τα πιο ήπια από αυτά».
Το βιβλίο πέρασε από πολλαπλές εκτυπώσεις. Οι μεταγενέστερες εκδόσεις αναφέρουν ως συνεργάτης τον διάσημο Δομινικανό μεταρρυθμιστή Jacob Sprenger, αν και οι σύγχρονοι μελετητές πιστεύουν ότι το όνομά του προστέθηκε μόνο για την επιρροή του.
Το Malleus Maleficarum κάποτε πίστευαν ότι είναι εγχειρίδιο για κυνήγι μαγισσών, αλλά πιο πρόσφατες μελέτες δείχνουν ότι ασκούσε μικρότερη επιρροή απ’ ότι νομίζαμε μέχρι σήμερα. Μέχρι πρόσφατα πίστευαν ότι χρησιμοποιήθηκε ως οδηγός στις δίκες μαγισσών στην ισπανική Ιερά Εξέταση. Πλέον όμως, οι μελετητές πιστεύουν ότι οι αρχηγοί της ισπανικής Ιεράς Εξέτασης, δεν εκτιμούσαν τόσο πολύ το βιβλίο. Ήδη από τα 1530 -ίσως και νωρίτερα- προειδοποιούσαν τους ανθρώπους να το αποφεύγουν -τουλάχιστον.
Αλλά το Malleus Maleficarum είχε επηρεάσει πολύ τους βαρόνους Wolkenstein-Rodenegg, που ήλεγχαν μια περιοχή στο νότιο Τιρόλο στην Ιταλία, γνωστή για τις μάγισσες του, και οι οποίοι είχαν ένα αντίγραφο που χρονολογείται από το 1519. Τον 17ο αιώνα, στο κάστρο Rodenegg έγινε μια διάσημη δίκη μαγισσών, στην οποία εκτελέστηκε ένας άνθρωπος επειδή ήταν αδέξιος με τις σκοτεινές τέχνες.
Αυτό το αντίγραφο του Malleus Maleficarum είναι πλέον μέρος της συλλογής μαγείας στο Πανεπιστήμιο Cornell, μια από τις μεγαλύτερες στον κόσμο. Είχε ξεκινήσει από τον Andrew Dickson White, πρώτο πρόεδρο της σχολής, και τον βιβλιοθηκάριο George Lincoln Burr, ο οποίος είχε γοητευθεί από τις μάγισσες και τη βία εναντίον τους.
Σήμερα, η συλλογή μαγεία του Cornell περιλαμβάνει τα πάντα, από αναμνηστικά του Harry Potter μέχρι τη μεγαλύτερη συλλογή στον κόσμο με αφίσες μαγείας. Αλλά το Malleus Maleficarum είναι ένα από τα αρχαιότερα αντικείμενα της συλλογής.
Πηγή: pronews