Η ζωφόρος “Egastinai” του Παρθενώνα στο Μουσείο του Λούβρου. Μόνο οι πλουσιότεροι άνθρωποι πλήρωναν φόρους στην αρχαία Ελλάδα. Πίστωση: Δημόσιος Τομέας
Οι φόροι στην αρχαία Ελλάδα ήταν πολύ διαφορετικοί από κάθε σύγχρονο σύστημα. Είναι δύσκολο να φανταστεί κανείς τώρα, αλλά στην αρχαία Ελλάδα οι πλουσιότεροι από τους πλούσιους ανταγωνίζονταν να πληρώσουν τους περισσότερους φόρους.
Οι άμεσοι φόροι που καταβάλλονταν στην κυβέρνηση ανά τακτά χρονικά διαστήματα, όπως το σύγχρονο σύστημα μας, ήταν ανήκουστοι στην αρχαία Ελλάδα. Αντί να εισπράττονται συνηθισμένοι φόροι από τους πολίτες, υπήρχε μόνο μία μέθοδος φορολόγησης στην αρχαία Ελλάδα, που ονομαζόταν «εϊσφόρα».
Ο εσφόρα ήταν ένας φόρος που επιβαλλόταν στα πλουσιότερα μέλη της κοινωνίας στην αρχαία Ελλάδα, αλλά υπήρχε μόνο σε περιόδους μεγάλης ανάγκης, όπως ο πόλεμος.
Οι Έλληνες είχαν επίσης το δικαίωμα να αρνηθούν αυτόν τον εσφόρα, ή φόρο, εάν πίστευαν ότι κάποιος πλουσιότερος από τους ίδιους δεν φορολογούνταν, αφού φορολογούνταν μόνο οι πλούσιοι.
Φόροι μόνο για τους πλούσιους στην αρχαία Ελλάδα
Ωστόσο, υπήρχε ένα άλλο σύστημα που ονομάζεται “λειτουργίες”, στο οποίο οι πλούσιοι της Αθήνας έπρεπε να παρέχουν κεφάλαια για έργα δημοσίων έργων, όπως ναυπήγηση τριγωνικού πλοίου ή γυμνασίου, ή να υποστηρίξουν μια χορωδιακή ή θεατρική παραγωγή.
Σε ορισμένες περιπτώσεις, ζητήθηκε από πλούσιους να δωρίσουν ένα καθορισμένο ποσό για να χρηματοδοτήσουν το έργο. Ωστόσο, ορισμένοι πιστεύουν ότι το κύρος που σχετίζεται με την παροχή οικονομικής υποστήριξης σε τέτοιες προσπάθειες αξίζει να δωρίσετε τεράστια ποσά.
Συχνά, σε αρχαία κείμενα, οι πλούσιοι στην Αθήνα διαγωνίζονταν να δώσουν τα μεγαλύτερα ποσά σε αυτές τις «λειτουργικές» περιόδους.
Κορόιδευαν την περιουσία τους επιδεικνύοντας τα εξωφρενικά φεστιβάλ θεάτρου που χρηματοδοτούσαν, ή τις γιγαντιαίες φορτηγίδες που χτίστηκαν από την τεράστια περιουσία τους.
Το διεθνές εμπόριο ήρθε πριν από την έλευση της δημοκρατίας
Η οικονομία της αρχαίας Ελλάδας ήταν πολύ προχωρημένη, ακόμη και κατά την αρχαία περίοδο πριν από τη γέννηση της δημοκρατίας.
Η γη που διατίθεται για καλλιέργειες στην Ελλάδα ήταν περιορισμένη και το έδαφος ήταν κυρίως κατάλληλο για φυτά όπως σταφύλια και ελιές. Έτσι, το εμπόριο ήταν απαραίτητο για την οικονομία της Ελλάδας.
Ευτυχώς, η χώρα βρίσκεται σε μια από τις καλύτερες περιοχές όσον αφορά το εμπόριο, καθώς βρίσκεται στην καρδιά της Μεσογείου.
Αντί να ζουν μόνο με τη φύτευση ότι ήθελαν και ήθελαν τα τοπικά χωριά, οι αγρότες στην αρχαιότητα σχεδίαζαν τις καλλιέργειές τους σύμφωνα με τις ανάγκες του διεθνούς εμπορίου.
Αυτό σημαίνει ότι ξεχωριστές μεμονωμένες αγορές για το καλό του καταναλωτή θα συγχωνευθούν με άλλες αγορές για να σχηματίσουν μια μεγάλη αγορά, που προορίζεται για εμπορικές συναλλαγές σε μεγάλη κλίμακα.
Adam Izdebsky από το Πανεπιστήμιο Jagiellonian στην Κρακοβία της Πολωνίας και το Ινστιτούτο Max Planck για την Επιστήμη της Ανθρώπινης Ιστορίας και τους συναδέλφους του, σε μια ερευνητική εργασία που δημοσιεύτηκε στην έκδοση του Νοεμβρίου Οικονομικό περιοδικό Από το Oxford University Press, λένε ότι αυτό είναι απόδειξη μιας πραγματικής οικονομίας της αγοράς εκείνης της εποχής.
Είναι γνωστό από καιρό ότι υπήρχε εμπόριο μεταξύ ομάδων ανθρώπων ήδη από τη Νεολιθική περίοδο, πριν οι άνθρωποι εφεύρουν τον τροχό ή ακόμα και τα εξημερωμένα άλογα.
Η έννοια του χρήματος και ακόμη και της παραχάραξης υπήρχε από εκείνες τις εποχές.
Τώρα, όμως, οι ερευνητές έχουν συνδυάσει διαφορετικούς τομείς επιστημονικής έρευνας για να παράσχουν στοιχεία για την οικονομία της αγοράς στην αρχαία Ελλάδα – ακόμα και τις περιοχές γύρω από τη Μαύρη Θάλασσα όπου εγκαταστάθηκαν οι Έλληνες – που χαρακτηρίζονται από ολοκληρωμένη αγροτική παραγωγή και μεγάλη επέκταση του εμπορίου.
Πηγή: prevezaposto