Από τις κινηματογραφικές περιπέτειες του Ιντιάνα Τζόουνς μέχρι τα μυστικιστικά/ απόκρυφα τελετουργικά των Ναϊτών Ιπποτών και από τον θρύλο της αναζήτησης του Αγίου Δισκοποτήρου (Γκράαλ) από τους Ιππότες της Στρογγυλής Τραπέζης του βασιλιά Αρθούρου μέχρι τη Σινδόνη του Τορίνο και τη θέση του Τίμιου Σταυρού στις σελίδες της βυζαντινής ιστορίας, οι θρύλοι, οι θεωρίες και οι παραδόσεις για τα ιερά κειμήλια της Χριστιανοσύνης αποτελούν ένα συναρπαστικό «ψηφιδωτό», ικανό να γοητεύσει ακόμα και τον πιο σκεπτικιστή ερευνητή.
Άπειρες σελίδες έχουν γραφτεί ανά τους αιώνες σχετικά με τη μοίρα των αντικειμένων που υποτίθεται πως συνδέονται με τα Πάθη και τη Σταύρωση του Κυρίου (αλλά και τη χριστιανική παράδοση γενικότερα), και πολύ συχνά τους προσδίδονταν υπερφυσικές ιδιότητες συχνά πέρα από τα όρια της φαντασίας, με αποτέλεσμα να αποτελούν αντικείμενα έντονων διαφωνιών μεταξύ αυτών που ανά τους αιώνες πίστεψαν πχ στην ύπαρξη και τη δύναμη του Αγίου Δισκοποτήρου και αυτών που τα απορρίπτουν συλλήβδην ως ψεύδη και παραφιλολογίες.
Η Λόγχη του Πεπρωμένου
Ανεξαρτήτως του αν είναι κανείς πρόθυμος να πιστέψει στο υπερφυσικό, τα κειμήλια αυτά έχουν αφήσει το δικό τους αποτύπωμα στον Χριστιανισμό- και ένα από τα πλέον ενδιαφέροντα είναι η αποκαλούμενη «Λόγχη του Πεπρωμένου» ή «Ιερά Λόγχη»: Πρόκειται για τη λόγχη με την οποία υποτίθεται πως Ρωμαίος λεγεωνάριος (σύμφωνα με αναφορές σε Απόκρυφα Ευαγγέλια, του εκατόνταρχου Λόγγινου) «κέντησε» τα πλευρά του εσταυρωμένου Ιησού για να επιβεβαιώσει πως ήταν νεκρός, με αποτέλεσμα να τρέξει νερό και αίμα. Η λόγχη, σύμφωνα με τον θρύλο, απέκτησε έτσι την ιδιότητα να καθιστά ανίκητο τον κάτοχό της, κάτι που υποτίθεται πως την κατέστησε περιζήτητη ανά τους αιώνες από κατακτητές, βασιλείς και στρατηλάτες, φτάνοντας (σύμφωνα με κάποιες θεωρίες, και δεδομένου του ενδιαφέροντος που έδειχνε ο Αδόλφος Χίτλερ και οι Ναζί για τον αποκρυφισμό γενικότερα) και στον 20ό αιώνα.
Η «πορεία» της λόγχης
Μετά τη σταύρωση, η Λόγχη του Πεπρωμένου (η οποία αναφέρεται στο Ευαγγέλιο του Ιωάννη, αλλά ότι στα Συνοπτικά Ευαγγέλια, τα τρία πρώτα ευαγγέλια της Καινής Διαθήκης) περνά στη σφαίρα του θρύλου, ο οποίος τη φέρνει να περνά από τα χέρια ισχυρών ηγετών της Ευρώπης, οι οποίοι, χρησιμοποιώντας την, απέκτησαν τη δύναμή τους- αν και με ένα επικίνδυνο τίμημα, καθώς, σύμφωνα με τον θρύλο, ο κάτοχός της πεθαίνει λίγο αφού τη χάσει. Κάποιες αναφορές λένε ότι την κατείχε ο Μέγας Κωνσταντίνος, που τη χρησιμοποίησε για να επιβληθεί στους αντιπάλους του ενώ εδραίωνε την κυριαρχία του στην Ανατολική Ρωμαϊκή (Βυζαντινή Αυτοκρατορία). Μετά τον Κωνσταντίνο, ο Θεοδόσιος φέρεται να τη χρησιμοποίησε για να αντιμετωπίσει τους Γότθους ενώ ο Θευδέριχος (ή Θεοδώριχος) ο Μέγας – ένας από τους μεγαλύτερους ηγεμόνες των Γότθων, και θρυλικός ήρωας της γερμανικής ιστορίας)- εμφανίζεται, σύμφωνα με κάποιες παραδόσεις, να τη χρησιμοποιεί για να ενώσει τους γερμανικούς λαούς. Η λόγχη εμφανίζεται να φτάνει και στα χέρια του Καρόλου Μαρτέλου, ιστορικού ηγέτη των Φράγκων που νίκησε τους μουσουλμάνους εισβολείς στην κομβική για την ευρωπαϊκή ιστορία μάχη του Πουατιέ, που, μαζί με την πανωλεθρία των Αράβων στα χέρια του Λέοντα Γ′ του Ίσαυρου μπροστά στα τείχη της Κωνσταντινούπολης, σταμάτησαν την ισλαμική επέκταση στην Ευρώπη.
Η λόγχη λέγεται πως πέρασε και στον Καρλομάγνο, που την έφερε μαζί του σε 47 μάχες (σύμφωνα με έναν θρύλο, ο θάνατος τον βρήκε όταν του έπεσε από το χέρι), αλλά και στον Αλάριχο, τον Βησιγότθο ηγέτη που λεηλάτησε τη Ρώμη. Τη λόγχη φέρεται να είχε και ο Φρειδερίκος Βαρβαρόσσας, θεμελιωτής της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, ενώ, πλησιάζοντας προς τα πιο σύγχρονα χρόνια, υποτίθεται πως την αναζήτησε ανεπιτυχώς και ο Ναπολέων. Το κειμήλιο επίσης έχει αναφερθεί και ως ένα από τα αντικείμενα δύναμης που έφτασαν στα χέρια του Αδόλφου Χίτλερ, που την απέκτησε με την προσάρτηση της Αυστρίας και να τη μετέφερε σε εκκλησία στη Νυρεμβέργη. Αξίζει να σημειωθεί πως πολλοί είναι αυτοί που, πέραν οποιασδήποτε υπόνοιας υπερφυσικού, αναφέρουν πως ο Χίτλερ όντως είχε μανία με τη Λόγχη, την οποία λέγεται πως είχε πρωτοδεί ως 19χρονος ζωγράφος σε μουσείο όπου βρισκόταν στην Αυστρία. Ως προς τη συγκεκριμένη λόγχη, έπεσε στα χέρια των αμερικανικών στρατευμάτων του στρατηγού Πάτον το 1945.
Οι λόγχες που διεκδικούν τον τίτλο
Όπως γίνεται εύκολα αντιληπτό, η υπερφυσική διάσταση που δίνουν οι θρύλοι στη Λόγχη του Πεπρωμένου καθιστούν αμφίβολη την ιστορικότητά της- παρόλα αυτά, υπάρχουν αντικείμενα τα οποία διεκδικούν τον τίτλο της, ενώ αξίζει να σημειωθεί ότι το 1928 στο Κόλτσεστερ της Αγγλίας ανακαλύφθηκε τάφος Ρωμαίου στρατιωτικού με το όνομα Λόγγινος (ενώ το όνομα Λόγγινος εμφανίζεται, γραμμένο στα ελληνικά, και πάνω από στρατιώτη που φαίνεται να λογχίζει το σώμα του Ιησού σε απεικόνιση του 6ου αιώνα μΧ που σώζεται στη Φλωρεντία).
Από εκεί και πέρα, όσον αφορά στις «πραγματικές» λόγχες, στη Βασιλική του Αγίου Πέτρου στο Βατικανό υπάρχει κομμάτι μιας λόγχης, αναφορές στην οποία συναντώνται από το 570 μΧ και μετά (αν και η Καθολική Εκκλησία δεν υποστηρίζει πως είναι αυθεντική). Αξίζει να σημειωθεί πως υπάρχουν αναφορές πως κομμάτι αυτής της λόγχης βρέθηκε και στην Κωνσταντινούπολη (μάλιστα το 1430 επιδείχθηκε στον Ισπανό ταξιδευτή και ιστορικό Πέδρο Ταφούρ, κατά την επίσκεψή του στην Πόλη, η «λόγχη που τρύπησε το πλευρό του Κυρίου»).
Στο Μουσείο του Χόφμπουργκ στη Βιέννη εκτίθεται η Αγία Λόγχη της Βιέννης, η οποία και είναι η λόγχη (αναφορές σε αυτήν εμφανίζονται από την περίοδο της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας ακόμα) την οποία φέρεται να θεωρούσε ως τη Λόγχη του Πεπρωμένου ο Χίτλερ. Η λόγχη αυτή επιστράφηκε στην Αυστρία από τον στρατηγό Πάτον- και έρευνες έχουν δείξει πως ανάγεται μάλλον γύρω στον 7ο μΧ αιώνα.
Spear of Destiny in Vienna
— Ticia Verveer (@ticiaverveer) March 25, 2016
claimed to be Holy Lance or parts of it that pierced Jesus’ sidehttps://t.co/odL0IPbPmbpic.twitter.com/ivMQLgZuYK
Μια Αγία Λόγχη υπάρχει στο Βαγκαρσαπάτ (Εχμιατζίν) της Αρμενίας, όπου εκτίθεται σε μουσείο- υποτίθεται πως έφτασε εκεί με τον απόστολο Θαδδαίο, ενώ μια άλλη λόγχη υπήρχε και στην Κρακοβία της Πολωνίας- για την οποία όμως γερμανικά αρχεία υποδεικνύουν πως ήταν αντίγραφο της Λόγχης της Βιέννης.
Πηγή: huffingtonpost