Ο πιο διάσημος αγώνας στην ιστορία των πολεμικών τεχνών είναι ίσως αυτός μεταξύ του Μπρους Λι και του Γουόνγκ Τζακ Μαν, ωστόσο παραμένει τυλιγμένος με μυστήριο.
Στις αρχές της δεκαετίας του 1960, η Chinatown του Σαν Φρανσίσκο ήταν κάτι σαν την Μέκκα για τους νεαρούς αθλητές των πολεμικών τεχνών που ήθελαν να είναι στην πρώτη γραμμή της κουλτούρας της μάχης. Η αναπτυσσόμενη κοινότητα πολεμικών τεχνών λειτούργησε ως έδαφος διδασκαλίας για πολλούς από αυτούς στην αιχμή των πολεμικών τεχνών.
Στο Bay Area, ήταν τόσο ελκυστική η κουλτούρα της μάχης, που ο νεαρός Μπρους Λι αποφάσισε να μετακομίσει από το Σιάτλ στο Όκλαντ για να ανοίξει το δεύτερο στούντιο πολεμικών τεχνών Jun Fan. Εκείνη την εποχή, ο Γουόνγκ Τζακ Μαν (Wong Jack Man) ήταν επίσης ένας δημοφιλής και σεβαστός δάσκαλος πολεμικών τεχνών και ήταν ο ιδιοκτήτης του Ινστιτούτου Jun Fan Gung όπου δίδασκε Wing Chun.
Ωστόσο, κάποια στιγμή το 1964, ο Μπρους Λι και ο Γουόνγκ βρέθηκαν στα δύο αντίθετα άκρα του κόσμου των πολεμικών τεχνών του Σαν Φρανσίσκο.
Ο Wong Jack Man
Φήμες λένε ότι η διαφωνία μεταξύ τους προέκυψε από το γεγονός ότι ο Λι προσέλκυσε αρκετούς μη Κινέζους μαθητές στο Όκλαντ. Ο Γουόνγκ ήταν αντίθετος στη διδασκαλία πολεμικών τεχνών των λευκών. Έτσι, πρότεινε έναν αγώνα μεταξύ τους και, αν ο Λι έχανε, θα έπρεπε να κλείσει το στούντιό του.
Κάποιοι ισχυρίζονται ότι ο Λι ήταν αυτός που προκάλεσε τον Γουόνγκ ισχυριζόμενος ότι θα μπορούσε να νικήσει οποιονδήποτε μαχητή στο Σαν Φρανσίσκο και εκείνος ζητούσε μόνο έναν αγώνα ως απάντηση στον Λι. Ο Γουόνγκ ήθελε ο αγώνας να είναι δημόσιος, αλλά, όταν ο Λι αρνήθηκε, οι δύο άνδρες συμφώνησαν να παλέψουν στη σχολή του Λι με ελάχιστους παρευρισκόμενους.
Αν και πολλοί λένε ότι οι θεατές ήταν από επτά έως δεκαπέντε άτομα, μόνο τρεις μπόρεσαν να επιβεβαιωθούν: η σύζυγος του Λι, Λίντα, ο μέντορας, φίλος και συνεργάτης του του Λι, Τζέιμς Λι, και ο Ουίλιαμ Τσεν, ένας ντόπιος δάσκαλος τάι τσι τσουάν.
Ωστόσο, επειδή ο αγώνας έγινε κεκλεισμένων των θυρών, υπάρχουν αρκετές αντιφατικές αναφορές για το τι πραγματικά συνέβη. Σύμφωνα με την έκδοση της Λίντα, ο Λι κέρδισε τον αγώνα μέσα σε πέντε λεπτά:
"Οι δυο τους βγήκαν, υποκλίθηκαν επίσημα και μετά άρχισαν να παλεύουν. Ο Γουόνγκ υιοθέτησε μια κλασική στάση ενώ ο Μπρους, ο οποίος εκείνη την εποχή χρησιμοποιούσε ακόμα το στυλ του Wing Chun, επιχείρησε μια σειρά από άμεσες γροθιές. Μέσα σε ένα λεπτό, οι άντρες του Γουόνγκ προσπαθούσαν να σταματήσουν τον αγώνα καθώς ο Μπρους άρχισε να ζεσταίνεται. Ο Τζέιμς Λι τους προειδοποίησε να αφήσουν τον αγώνα να συνεχιστεί.
Ένα λεπτό αργότερα, με τον Μπρους να συνεχίζει την επίθεση με σοβαρότητα, ο Γουόνγκ άρχισε να οπισθοχωρεί όσο πιο γρήγορα μπορούσε. Για μια στιγμή, πράγματι, ο αγώνας φάνηκε να μετατρέπεται σε φάρσα, καθώς ο Γουόνγκ πραγματικά γύρισε και έτρεξε. Αλλά ο Μπρους τον έριξε σαν λεοπάρδαλη και τον έφερε στο πάτωμα όπου άρχισε να τον χτυπάει για να τον αποθαρρύνει. 'Φτάνει τόσο;"φώναξε ο Μπρους, 'Φτάνει!', φώναξε ο αντίπαλός του. Ο Μπρους ζήτησε μια δεύτερη απάντηση στην ερώτησή του για να βεβαιωθεί ότι κατάλαβε ότι αυτό ήταν το τέλος του αγώνα".
Ωστόσο, ο Γουόνγκ έδωσε μια διαφορετική εκδοχή των γεγονότων. Στην αφήγησή του, δήλωσε ότι ο Λι βγήκε πολύ επιθετικά, σαν "άγριος ταύρος". Ήταν σίγουρος ότι ο Λι "δε θα έλεγε ποτέ ότι έχασε μέχρι να τον σκοτώσεις", οπότε ο Γουόνγκ επέλεξε να παλέψει κυρίως αμυντικά, μη θέλοντας να αντιμετωπίσει τις συνέπειες ενός απειλητικού για τη ζωή αγώνα. Ισχυρίστηκε ότι ο αγώνας διήρκεσε τουλάχιστον 20 λεπτά με αποτέλεσμα ο Λι να εξαντληθεί, αντί ο κάποιος από τους τους δυο τους να δώσει ένα καθοριστικό χτύπημα στο τέλος του αγώνα.
Αφίσα της ταινίας του 2006 "Birth of the Dragon"όπου γίνεται μια αναφορά στον αγώνα
Ο Ουίλιαμ Τσεν, ο οποίος προτιμούσε ένα πιο παραδοσιακό στυλ μάχης και πολεμικής τέχνης, θεώρησε τον αγώνα ισόπαλο. Σε μια αναφορά του, που ευθυγραμμίζεται περισσότερο με τα όσα ανέφερε ο Γουόνγκ, ανέφερε την επιθετική φύση του Λι στον αγώνα, σε σύγκριση με το πιο συγκρατημένο ύφος του Γουόνγκ. Συμφώνησε ότι ο αγώνας διήρκεσε περίπου 20 με 25 λεπτά και σίγουρα δεν τελείωσε με τον Γουόνγκ να παρακαλάει να τελειώσει ο αγώνας.
Αν και τα πραγματικά γεγονότα του αγώνα θα παραμείνουν για πάντα ένα αμφιλεγόμενο μυστήριο για όλους, οι περισσότεροι συμφωνούν ότι είχε μεγάλο αντίκτυπο στον Λι. Ο αγώνας λειτούργησε ως καταλύτης ώστε να αλλάξει ολόκληρη την προσέγγισή του στον αγώνα και τον οδήγησε να αναπτύξει το δικό του, πιο πρακτικό στυλ, το Jeet Kune Do, το οποίο συνδύαζε στοιχεία Γουίν-τσουν, τάε κβον ντο, πάλης, ξιφασκίας και δυτικής πυγμαχίας.
Σε μια συνέντευξη στο περιοδικό Black Belt Magazine, ο Λι εξιστόρησε τον αγώνα χωρίς να κατονομάσει ρητά τον Γουόνγκ.
"Είχα παλέψει στο Σαν Φρανσίσκο (αναφορά, αναμφίβολα, στο Bay Area και όχι στην πόλη) με μια γάτα του Κουνγκ Φου, και μετά από λίγο, ο μπάσταρδος άρχισε να τρέχει. Τον κυνήγησα και, σαν βλάκας, τον χτυπούσα συνέχεια πίσω από το κεφάλι και την πλάτη του. Σύντομα οι γροθιές μου άρχισαν να φουσκώνουν από τα χτυπήματα του σκληρού κεφαλιού του. Τότε συνειδητοποίησα ότι το Γουίν-τσουν δεν ήταν πολύ πρακτικό και άρχισα να αλλάζω τον τρόπο που πολεμούσα".
Άγαλμα του Μπρους Λι στο Χονγκ Κονκ
Πηγή: 3otiko