Καλοκαίρι του 479 π.Χ. και η Μάχη των Πλαταιών μόλις έχει τελειώσει. Οι Έλληνες για μια φορά ακόμα κατάφεραν να αναχαιτίσουν τους Πέρσες εισβολείς. Οι εναπομείναντες Πέρσες παίρνουν την άγουσα για την επιστροφή αφήνοντας πίσω τους ερειπωμένους ναούς, καμένα ιερά άλση και κατεστραμμένους βωμούς.
Οι Πλαταιείς πολίτες θεωρούν ότι ο τόπος τους μολύνθηκε από την παρουσία των βαρβάρων εισβολέων και συμφωνούν στο ότι το άσβεστο πυρ της πόλης θα πρέπει να αντικατασταθεί με νέο από τους Δελφούς. Το μίασμα είναι υψίστης προτεραιότητος. Κάθε καθυστέρηση εξαγνισμού αποτελεί ανόσια πράξη και ύβρη προς τους Θεούς της Πόλεως.
Το έργο αναλαμβάνει ο Ευχίδας, ο οποίος ήταν πολεμιστής στην μάχη των Πλαταιών και ημεροδρόμος περίφημος για την ταχύτητά του στο τρέξιμο. Καλείται να πάει τρέχοντας μέχρι τους Δελφούς, να καλύψει μία απόσταση 1000 σταδίων, ισοδύναμη με 200 χιλιόμετρα μέσα από χαράδρες, στενά μονοπάτια, άλση και βουνά και να επιστρέψει φέρνοντας καθαρή, καινούργια φωτιά, που θα την πάρει από το ιερό του Απόλλωνα.
Η απόσταση είναι τεράστια, η κόπωση από την μάχη μεγάλη αλλά και η αποστολή του Ιερή. Ο Ευχίδας ξεκινά και περνώντας δάση, βουνά και ρεματιές, φτάνει στον προορισμό του. Εξαγνιζεται στην Κασταλία Πηγή, φοράει δάφνινο στεφάνι, παραλαμβάνει το Ιερό Πυρ, επιστρέφει σε 24 ώρες στις Πλαταιές και το παραδίδει.
Όταν άναψε το πυρ στον βωμό που είχε στηθεί για τον εορτασμό της νίκης στη μάχη, ο Ευχίδας ασπάσθηκε τους συμπολεμιστές του και απεβίωσε.
Οι Πλαταιείς τον ενταφίασαν στο ιερό της Ευκλείας Αρτέμιδας, χαράζοντας επάνω στον τάφο του, σύμφωνα με τον Πλούταρχο, το επίγραμμα: “Ευχίδας Πυθώδε τρέξας ήλθοε τώδ’ αυθημερόν” (Πλουτάρχου Αριστείδης, 20)
Ο σύγχρονος Ευχίδειος Άθλος διοργανώθηκε πρώτη φορά το 2.000, μετά από μια ιδέα του δρομέα Παναγιώτη Αντωνόπουλου, που το 1993 έτρεξε ξανά τη διαδρομή. Η διαδρομή έχει μήκος 107,5 χιλιόμετρα, περιλαμβάνει υψομετρικές διαφορές περίπου 1.400 μέτρων, σε ένα τοπίο μοναδικής ομορφιάς,. και ολοκληρώνεται περίπου σε 14-15 ώρες.
Πηγή: theancientwebgreece