Ο Τίμων, ήταν Αθηναίος εύπορος πολίτης που έζησε το β΄μισό 5ου αι. π.Χ. και έγινε ονομαστός στην ιστορία για τη μισανθρωπία του και τον στριφνό του χαρακτήρα.
Οι Αρχαίοι Έλληνες είχαν μια αγάπη για την ιστορία και επιδίωκαν το όνομά τους να δοξάζεται από τις επόμενες γενιές όμως ο Τίμων, άνηκε από τους ελάχιστους αρχαίους Έλληνες που δεν τους ενδιέφερε. Δεν συμπαθούσε τους συνανθρώπους του πόσο μάλλον τις επόμενες γενιές.
Η εποχή που έζησε, ήταν στο καιρό του Πελοποννησιακού πολέμου και εξαιτίας της ηθικής κατάπτωσης των συγχρόνων του, οδηγήθηκε σε μίσος κατά των ανθρώπων. Αποσύρθηκε στον Υμηττό και ζούσε απομονωμένος, έχοντας μαζί του τον Απήμαντο, έναν εξίσου μισάνθρωπο στον χαρακτήρα που ήταν μάλιστα ο μόνος άνθρωπος που μιλούσε.
Πάρα πολλοί αρχαίοι συγγραφείς τον αναφέρουν ως παράδειγμα μισανθρωπίας όπως ο Αριστοφάνης, ο Στράβων, ο Πλούταρχος κ.ά αλλά και οι κωμωδιογράφοι τον χρησιμοποιούσαν για να πλάσουν ανάλογους θεατρικούς ρόλους. Τον τύπο του περιέγραψαν εκτενώς ο Λουκιανός στο έργο του Τίμων ή Μισάνθρωπος και ο Σαίξπηρ στο δράμα του Τίμων ο Αθηναίος.
Ο Πλούταρχος αναφέρει, ότι ο Τίμων παρουσιάστηκε στην εκκλησία του δήμου κι αφού ανέβηκε στο βήμα, είπε στους κατάπληκτους Αθηναίους:
«Άνδρες Αθηναίοι, γνωρίζετε ότι έχω ένα κτήμα στον Υμηττό κι ότι σ’ αυτό υπάρχει μια συκιά, απ’ την οποία πολλοί πικραμένοι έως τώρα κρεμάστηκαν. Επειδή λοιπόν σκοπεύω να χτίσω μια καλύβα κι αποφάσισα να την κόψω, θέλω να σας το ανακοινώσω, για να σπεύσουν να κρεμαστούν, όσοι από εσάς θέλουν».
Όταν πέθανε ο Τίμων, επειδή είχε γάγγραινα και δεν ήθελα να δει γιατρο, ήθελε η ταφή του να είναι κοντά στη θάλασσα επειδή το κύμα έκανε τον τάφο του δυσπρόσιτο στους ανθρώπους και η επιτύμβια επιγραφή που αποδίδεται σ’ αυτόν, λέγεται πως είναι γραμμένη απ’τον ίδιο και λέει:
«Αφήνοντας μια άθλια ζωή, αναπαύομαι εδώ πέρα. Τ’ όνομά μου δεν πρόκειται να το μάθετε και να πάτε στο διάβολο (ες κόρακα)»
Πηγή: el.wikipedia