Το 1971, ο Φίλ Νάιτ, πρώην δρομέας μεσαίων αποστάσεων στις ΗΠΑ, αποφασίζει να δημιουργήσει τη δική του σειρά παπουτσιών. Καθώς η μισή επιτυχία μιας εταιρείας βασίζεται στο όνομα, ο Νάιτ ζητά από τους υπαλλήλους του, να γράψουν την πρότασή τους σε ένα χαρτί και να το ρίξουν σε ένα καπέλο….
Τελικά επιλέγεται το NIKE, από την αρχαία Ελληνίδα θεά Νίκη. Ο μάλλον αρχαιολάτρης υπάλληλος που το πρότεινε, ισχυρίστηκε πως είδε τη θεά στο όνειρό του! Το επόμενο βήμα ήταν η σχεδίαση του λογοτύπου, εμπνευσμένο φυσικά από το όνομα.
Η σχεδιάστρια Κάρολιν Ντέιβιντσον δημιούργησε ένα αφαιρετικό φτερό, που παραπέμπει στο διάσημο άγαλμα της Νίκης της Σαμοθράκης. Ο Νάιτ δεν ενθουσιάστηκε ιδιαίτερα, αλλά βιαζόταν. Ενέκρινε λοιπόν το σχέδιο και κατέβαλε στην Ντέιβιντσον την πενιχρή αμοιβή των 35 δολαρίων. Ένδεκα μόλις χρόνια αργότερα, η ΝΙΚΕ, με λογότυπο το φτερό της Νίκης, «πέταξε» στην κορυφή των πωλήσεων παγκοσμίως.
Η εταιρεία αθλητικών ειδών Nikeείναι παγκοσμίως γνωστή, ακόμα και σε ανθρώπους που δεν ασχολούνται με τα σπορ ή τη μόδα. Το έμβλημα της, το γνωστό και ως «Swoosh», ίσως είναι ακόμα πιο αναγνωρίσιμο και από την ίδια την εταιρεία κολοσσό.
Η Nike, μία τεραστίου μεγέθους επιχείρηση που το φετινό έτος προβλέπει τζίρο ύψους 32 δισ. δολαρίων, θα περίμενε κανείς πως το σήμα της θα ήταν αποτέλεσμα δουλειάς μίας μεγάλης ομάδας σχεδιαστών και ανθρώπων του μάρκετινγκ, που εργάζονται για ένα από τα μεγαλύτερα διαφημιστικά πρακτορεία, το οποίο με τη σειρά του θα πληρώθηκε με εκατομμύρια δολάρια.
Στην πραγματικότητα, ωστόσο, το πασίγνωστο σήμα είναι έργο μίας φοιτήτριας γραφιστικής, ενώ οι αποδοχές της για το πρότζεκτ έφτασαν το ποσό των… 35 δολαρίων.
Το «swoosh» είναι ένα «τικ», δηλαδή το χαρακτηριστικό σημάδι επιλογής. Το σχήμα του είναι έτσι σχεδιασμένο ώστε να δείχνει κίνηση και ταχύτητα. Επίσης, σχεδιάστηκε να μοιάζει με φτερό, προκειμένου να συνδέεται με το όνομα της μάρκας, που για όσους δε γνωρίζουν προέρχεται από τη φτερωτή θεά «Νίκη» της ελληνικής μυθολογίας. Η Ντέιβιντσον γνώρισε τον Νάιτ στους διαδρόμους του Πανεπιστημίου του Πόρτλαντ, στις ΗΠΑ, το 1969.
Ο ιδρυτής της Nike εργαζόταν εκεί ως βοηθός καθηγητής στο τμήμα της λογιστικής. Αυτό που πραγματικά τον ενδιέφερε, όμως, ήταν η εταιρεία εισαγωγής αθλητικών ειδών Blue Ribbon Sports. Ο Νάιτ ήταν αθλητής στίβου στο συγκεκριμένο Πανεπιστήμιο και είχε φτιάξει τη συγκεκριμένη επιχείρηση με τον πρώην προπονητή του.
Η νεαρή φοιτήτρια γραφιστικής ήθελε να κερδίσει κάποια χρήματα και για αυτό δέχθηκε να δουλέψει για τον Νάιτ, ετοιμάζοντας γραφήματα και πίνακες για τις παρουσιάσεις της Blue Ribbon Sports. Όταν ο Νάιτ επέλεξε να σταματήσει απλά να είναι ο εισαγωγέας των ιαπωνικών αθλητικών παπουτσιών Onitsuka Tiger (η γνωστή τώρα ASICS) και να κατασκευάσει τα δικά του προϊόντα, ζήτησε από τη Ντέιβιντσον να του παρουσιάσει κάποια σχέδια και για το σήμα που θα έμπαινε στο πλάι των παπουτσιών.
Οι απαιτήσεις του για το σήμα ήταν να δείχνει την αίσθηση της κίνησης, να προσδίδει μία ξεχωριστή ταυτότητα στην εταιρεία, να μη μοιάζει με εκείνα των Adidas, Puma και Onitsuka Tiger, και να είναι έτοιμο γρήγορα. Το «Swoosh» κάλυπτε όλες τις προϋποθέσεις και τελικά έγινε κομμάτι της ιστορίας του επαγγελματικού αθλητισμού, της μόδας και των επιχειρήσεων.
Η Ντέιβιντσον συνέχισε να εργάζεται ως σχεδιάστρια για την εταιρεία, που πλέον είχε μετονομαστεί σε Nike, μέχρι το 1975. Στη συνέχεια επέστρεψε στο να είναι ελεύθερη επαγγελματίας, μέχρι που πριν λίγα χρόνια συνταξιοδοτήθηκε. Τα 35 δολάρια που ανταμείφθηκε για ένα τόσο επιτυχημένο σχέδιο είναι σίγουρα ελάχιστα, κάτι που αναγνώρισε και ο Φιλ Νάιτ. Το 1983, την κάλεσε στα γραφεία της εταιρείας όπου είχε οργανώσει πάρτι-έκπληξη προς τιμήν της.
Σαν δώρο της έδωσε μετοχές της Nike, των οποίων η αξία υπολογίζεται σε 1 εκατ. δολάρια. Επιπροσθέτως, της έδωσε ένα δαχτυλίδι από χρυσό και διαμάντια, που είχε πάνω το «Swoosh», την πιο επιτυχημένη έμπνευση της καριέρας της και το σχέδιο που θα αφήσει το όνομά της στην ιστορία.