54 χειροποίητοι Αναγεννησιακοί χάρτες που διακοσμούν έναν χώρο αποθήκευσης των Μεδίκων
Όταν ο Τζόρτζο Βαζάρι (Giorgio Vasari) ανέλαβε την αποκατάσταση του παλιού Palazzo della Signoria, γνωστό πλέον ως Παλάτσο Βέκκιο (Palazzo Vecchio), οραματίστηκε ένα δωμάτιο στολισμένο με χάρτες της Ιταλίας και τον τότε γνωστό κόσμο, πορτραίτα όλων των μεγάλων μυαλών της εποχής, καθώς και εικονογραφήσεις από εξωτικά φυτά και ζώα από μακριά εδάφη.
Ο Βαζάρι έκανε σχέδια για δύο τεράστιες σφαίρες -μία για τη γη και μια άλλη για τους ουρανούς- να κατεβαίνουν από την ταβάνι οροφή προς τα κάτω τόσο τέλεια σχεδιασμένες, που το πιο απαλό άγγιγμα θα τις έκανε να γυρίζουν. Το δωμάτιο που προόριζε γι'αυτά τα σχέδια δεν ήταν ο προθάλαμος, ή τα γραφεία, ή η μεγάλη αίθουσα συναρμολόγησης. Ήταν η Guardaroba Nuevo, μια νέα προσθήκη στα πολλά δωμάτια αποθήκευσης που φύλαγε η οικογένεια των Μεδίκων τους θησαυρούς της.
Όταν ο Κόζιμο Α'των Μεδίκων (Cosimo I de’ Medici), ο Δούκας της Φλωρεντίας, εξελέγη στην ηλικία των 17, ήταν ένας άγνωστος και τυχάρπαστος. Μεγαλωμένος στην ύπαιθρο, χωρίς αστική εκπαίδευση και κατάρτιση που είχαν οι προκάτοχοί του, ο νέος δούκας στράφηκε στον Βαζάρι για να τον βοηθήσει να δημιουργήσει την κληρονομιά του.
Στο τέλος, ο Κόζιμο Α'"ο Μεγάλος"έγινε ένας από τους μεγάλους προστάτες της ιστορίας της τέχνης, δίνοντας στη Φλωρεντία το Ουφίτσι, τον Vasari Corridor πάνω από την Πόντε Βέκκιο (Ponte Vecchio) και ένα αναζωογονημένο Παλάτι της Σινιορίας (Palazzo della Signoria), ή Παλάτσο Βέκιο όπως είναι γνωστό πια.
Το Παλάτσο Βέκιο χτίστηκε το 1299 ως έδρα της εξουσίας στη Φλωρεντία. Ο Κόζιμο Α'ζήτησε από τον Βαζάρι να κάνει το παλάτι 'ωστε να καλύπτει τις ανάγκες μιας αυτοκρατορίας της Αναγέννησης. Το 1563 προσελήφθη ο προικισμένος Ιταλός ιερέας, μαθηματικός και χαρτογράφος Ignazio Danti για να ολοκληρωθεί το όραμα μιας μεγάλης αίθουσας χαρτών.
Στην αίθουσα που τώρα είναι γνωστή ως Sala delle Carte Geografiche (Αίθουσα των Χαρτών) στον δεύτερο όροφο του Παλάτσο Βέκιο, 54 χάρτες διακοσμούν τις προσόψεις ντουλαπιών, μαζί με 237 πορτρέτα φωτισμένων ανθρώπων της Αναγέννησης. Εμπνευσμένος σε μεγάλο βαθμό από την εικονογραφημένη αναγεννησιακή έκδοση του Πτολεμαίου "Γεωγραφικά", καθώς και από καινοτομίες στη χαρτογραφία των Γεράρδου Μερκάτορ και Αβραάμ Ορτέλιους, o Danti ζωγράφισε τους πρώτους 31 χάρτες μεταξύ του 1563 και του 1575 και τον ακολούθησαν άλλοι 23 χάρτες που δημιουργήθηκαν από τον Stefano Bonsignori, "granducal cosmographer"του γιου του Κόζιμο Α', Φραγκίσκου Α'των Μεδίκων. Η σφαίρα Santucci (τώρα στο Μουσείο Γαλιλαίου) κάποτε εκτέθηκε στη Sala delle Carte Geografiche, μαζί με μια δεύτερη σφαίρα που έχει χαθεί.
Ο Τζόρτζο Βαζάρι
Η αίθουσα μερικές φορές αναφέρεται ως Sala del Mappamundo, από την τεράστια σφαίρα δημιουργία επίσης του Danti που βρίσκεται τώρα στη μέση της αίθουσας. Αν και το αρχικό όραμά του να κατεβαίνουν οι σφαίρες από την οροφή δεν έγινε ποτέ πραγματικότητα, η σφαίρα κατασκευάστηκε σε μια ειδικά σχεδιασμένη βάση, ώστε να κινείται προς οποιαδήποτε κατεύθυνση με το άγγιγμα ενός και μόνο δαχτύλου. Η δεύτερη ουράνια σφαίρα δεν ολοκληρώθηκε ποτέ. Μια απερίσκεπτη κίνηση για το Ουφίτσι τα επόμενα χρόνια, την άφησε ανολοκλήρωτη.
Ο Ignazio Danti
Χρόνια μετά από την εργασία του στη Φλωρεντία, ο Danti κλήθηκε στη Ρώμη, όπου δημιούργησε την Πινακοθήκη των Χαρτών στο Βατικανό, κατά παραγγελία του Πάπα Γρηγορίου ΙΓ', προς τιμήν του οποίου ονομάστηκε το Γρηγοριανό ημερολόγιο.