Ο Ρωμαϊκός Στρατός ήταν ένας από τους μεγαλύτερους και δυνατότερους της αρχαιότητας. Κατάφεραν να φτιάξουν μία τεράστια αυτοκρατορία που εκτεινόταν από την Βρετανία μέχρι τη Μέση Ανατολή. Η ζωή τους ακόμα προκαλεί ενδιαφέρον αφού διέφεραν από κάθε άλλο στρατό.
Ο στρατός, μέρος ενός μύθου
Λέγεται ότι ο Ρωμαϊκός στρατός δημιουργήθηκε από τον Ρωμύλο και τους 300 οπλίτες της ένοπλης φρουράς του που ονομάζονταν celeres. Με αυτό το τρόπο δίνουν μία μυθική διάσταση στο στρατό και δείχνουν τη σημαντικότητα του. Είναι και αυτός μέρος της δημιουργίας της Ρώμης.
Ο Ρωμύλος και ο Ρώμος τρέφονται από τη λύκαινα
Αντέγραψαν τους Έλληνες
Το πρώτο διάστημα της δημιουργίας της, η Ρώμη ήταν μία ακόμα μικρή πόλη-κράτος και ένα μεγάλο μέρος είχε καταληφθεί από Έλληνες αποίκους. Οι Ρωμαίοι επηρεάστηκαν σε κάποια πράγματα από τους Έλληνες. Υιοθέτησαν την στρατιωτική τους τακτική να φτιάχνουν φάλαγγες με καλά εξοπλισμένους οπλίτες. Προστατεύονταν με τις ασπίδες τους και μάχονταν με δόρατα. Η τακτική αυτή ακολουθήθηκε σε μεγάλες μάχες.
Η στρατολόγηση
Στο Ρωμαϊκό στρατό μπορούσαν να μπουν οι ελεύθεροι Ρωμαίοι άνδρες. Υπήρχαν οι λεγεωνάριοι και οι βοηθητικοί. Για να μπει κάποιος στη λεγεώνα έπρεπε να είναι άνω των 17. Οι κοντοί και αδύνατοι απορρίπτονταν. Η θητεία τους κρατούσε 25 χρόνια. Μία λεγεώνα αποτελούνταν από 4.000 μέχρι 6.000 στρατιώτες.
Βοηθητικοί γίνονται όσοι δεν ήταν Ρωμαίοι πολίτες. Έπαιρναν το ένα τρίτο του μισθού των λεγεωνάριων και φύλασσαν τα σύνορα και τα φρούρια. Στις μάχες πολεμούσαν στην πρώτη γραμμή αφού ήταν οι πρώτοι που “θα φαγωθούν”.
Οι δούλοι δεν επιτρεπόταν να στρατολογηθούν. Αν έβρισκαν κάποιον που προσποιούνταν τον ελεύθερο άνθρωπο, τον κατηγορούσαν για απάτη. Υπήρχαν όμως και ελεύθεροι Ρωμαίοι που δεν ήθελαν να καταταχθούν και έστελναν στη θέση τους τους δούλους τους. Αν γινόταν αντιληπτό, αυτοί που τιμωρούνταν ήταν οι ελεύθεροι άνδρες.
Η φάλαγγα των Ρωμαίων στρατιωτών
Ύπνος ίσον θάνατος
Οι κανόνες ήταν αυστηροί. Αν οι αξιωματικοί έπιαναν κάποιον να κοιμάται εν ώρα σκοπιάς ή άλλης κρίσιμης υπηρεσίας, τον τιμωρούσαν με θάνατο. Οι Ρωμαίοι στρατιώτες είχαν βρει τρόπο να τους ξεγελάνε. Χρησιμοποιούσαν την ασπίδα και το δόρυ ως στήριγμα και κοιμόντουσαν όρθιοι.
Στρατιώτες για όλες τις δουλειές
Ο ρωμαϊκός στρατός αποτελούνταν από ανθρώπους με εξαιρετικά προσόντα. Κουβαλούσαν τη βαριά πανοπλία τους και ήταν ικανοί να περπατήσουν μίλια ολόκληρα, κολυμπούσαν και περνούσαν ποτάμια φορώντας την.
Προς το τέλος της αυτοκρατορίας, οι Ρωμαίοι στρατιώτες είχαν και ένα αξιοθαύμαστο μηχανικό σώμα. Δημιουργούσαν γέφυρες, δρόμους μέχρι και υδραγωγεία.
Παράλληλα, είχαν και το ρόλο “αστυνομικών” αφού έπρεπε να επιβάλλουν την τάξη και να τιμωρήσουν τους εγκληματίες. Οι στρατηγοί αναλάμβαναν τη διοίκηση του στρατού των κατακτημένων περιοχών. Έκαναν όλη τη δουλειά που δεν έκανε ο Αυτοκράτορας και η Σύγκλητος.
Πιστοί στρατιώτες
Αρχικά, είχαν πολλούς θεούς. Πίστευαν ακόμα και σε θεούς περιοχών που κατακτούσαν, όπως την Ίσις της Αιγύπτου και τον Μιθρά του Ιράν. Έφτιαχναν ναούς και προσκυνήματα για να τους τιμήσουν.
Ακόμα και κάποιοι αυτοκράτορες ανακηρύσσονταν θεοί μετά το θάνατό τους. Κατά τον τέταρτο αιώνα οι Ρωμαίοι έγιναν Χριστιανοί.
Ο χάρτης της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας στο απόγειό της
Μία τέχνη μόνο για τις νίκες τους
Η Ρωμαϊκή τέχνη πολλές φορές απεικόνιζε μάχες του Ρωμαϊκού στρατού εναντίον των εχθρών τους.
Φυσικά δεν έδειχνε ποτέ απώλειες εκτός από αυτές του αντιπάλου.