Όταν η υπεύθυνη του μικρού ιταλικού μουσείου κάλεσε τον επιθεωρητή Αλεξάντερ Χορν, της αστυνομίας του Μονάχου, τον ρώτησε αν ασχολείται με «παγωμένες» από καιρό υποθέσεις, επισημαίνοντας του ότι είχε μία τέτοια υπόθεση που ήθελε να διαλευκάνει.
Το άγνωστο θύμα, που ήταν γνωστό με το όνομα Οτσι, στην πραγματικότητα βρισκόταν στα ψυγεία του μουσείου για περίπου 25 χρόνια. Πολλοί τον αποκαλούσαν «ο άνθρωπος των πάγων». Πρόκειται για την πιο καλοσυντηρημένη μούμια του κόσμου, ένας άνθρωπος της Εποχής του Χαλκού που βρέθηκε εγκλωβισμένος σε έναν παγετώνα στα βόρεια σύνορα της Ιταλίας με την Αυστρία, μέχρι που η κλιματική αλλαγή τον απελευθέρωσε από τον παγωμένο τάφο του το 1991.
Το αίτιο θανάτου του παρέμενε άγνωστο επί δέκα χρόνια, μέχρι που μία ακτινογραφία αποκάλυψε ότι ο παγωμένος άνθρωπος είχε πέσει θύμα δολοφονικής επίθεσης και ένα τόξο είχε μείνει καρφωμένο στην πλάτη του ακριβώς κάτω από τον ώμο του. Σήμερα, όμως, εξοπλισμένος με νέες επιστημονικές γνώσεις ο Χορν κατάφερε να δημιουργήσει το πάζλ που εξιστορούσε τι είχε συμβεί εκείνο το πρωινό, το 3.300 π.Χ. στον Άνθρωπο του Οτσι.
Υπάρχουν ελάχιστες μούμιες στον κόσμο με την ηλικία του Ανθρώπου του Οτσι και καμία από αυτές δεν είναι τόσο καλοδιατηρημένη. Οι περισσότερες είχαν προετοιμαστεί τελετουργικά, το οποίο σήμαινε ότι τα εσωτερικά τους όργανα είχαν αφαιρεθεί, είχαν τοποθετηθεί χημικά ή είχαν εκτεθεί στις καταστρεπτικές κλιματικές συνθήκες της ερήμου. Ο παγετώνας, αντιθέτως, όχι μόνο πάγωσε τον Ανθρωπο του Οτσι τη στιγμή που είχε πεθάνει, αλλά η υψηλή υγρασία του πάγου είχε διατηρήσει σχεδόν ανέπαφα το δέρμα του και τα όργανά του. «Να σκεφτείτε ότι γνωρίζουμε το περιεχόμενο του στομαχιού ενός ατόμου που άφησε την τελευταία του πνοή πριν από πέντε χιλιάδες χρόνια. Σε πολλές περιπτώσεις είναι μία πληροφορία που μας λείπει ακόμα και σήμερα», τονίζει ο Χορν.
Το περιεχόμενο του στομαχιού του τελικά διαδραμάτισε κομβικής σημασίας ρόλο στον καθορισμό του τι επ’ ακριβώς συνέβη στον Άνθρωπο του Οτσι και στη συνέχεια φώτισε κάπως και το κίνητρο του εγκλήματος.
Ο Οτσι είχε τη φυσική εμφάνιση ενός ανθρώπου που περπατούσε πολύ αλλά δεν γύμναζε το πάνω μέρος του κορμιού του. Δεν είχε λίπος και διέθετε όλα του τα δόντια, ενώ ανάμεσα στα δύο μπροστινά του δόντια είχε ένα κενό.
Κάθε σύγχρονη εξιχνίαση φόνου χρησιμοποιεί μοντέρνες τεχνολογικές μεθόδους αλλά στην περίπτωση του Οτσι χρησιμοποιήθηκαν και σχεδόν εξωτικές ειδικότητες όπως η αρχαιοβοτανική και η παλαιομεταλλουργία. Από την εξέταση των κόκκων γύρης στον γαστρεντερικό του σωλήνα, οι επιστήμονες πιστεύουν ότι ο Οτσι πέθανε στο τέλος της άνοιξης ή στις πρώτες ημέρες του καλοκαιριού. Τις τελευταίες δύο ημέρες της ζωής του είχε καταναλώσει τρία γεύματα και είχε περπατήσει από την κοιλάδα μέχρι ψηλά στα βουνά όπου και βρέθηκε το πτώμα του. Το σώμα του είχε ίχνη ενός σοβαρού τραύματος, ένα βαθύ κόψιμο στο δεξί του χέρι, ανάμεσα στον αντίχειρα και στον δείκτη που έφτανε μέχρι το κόκαλο. Πιθανώς αυτό το τραύμα να περιόριζε τις κινήσεις του. Όπως φάνηκε, πρέπει να το έπαθε μία ή δύο ημέρες πριν από τον θάνατό του.
Από αυτό ο Χορν τεκμαίρει ότι ο Οτσι είχε κατέβει στο χωριό του και είχε μπλέξει σε κάποιον άσχημο καβγά. «Ήταν ένας αμυντικός τραυματισμός και αν το συνδυάσει κανείς με το γεγονός ότι στο σώμα του δεν βρέθηκαν άλλοι τραυματισμοί ή μεγάλοι μώλωπες, σημαίνει ότι κατά πάσα πιθανότητα ο Άνθρωπος του Οτσι ήταν ο νικητής της σύγκρουσης και πιθανόν να είχε σκοτώσει τον άνθρωπο που προσπάθησε να του επιτεθεί».
Στη συνέχεια έφυγε, έχοντας προμήθειες τροφίμων, αλλά και πολλά άλλα εργαλεία τα οποία μετέφερε σε ένα σακίδιο με ξύλινο πλαίσιο. Μαζί του είχε και πολλά όπλα όπως ένα μικρό ξιφίδιο, τμήματα ενός τόξου και μερικά βέλη.
Δεν βιαζόταν
Ο Χορν πιστεύει ότι ο Οτσι δεν βιαζόταν και ότι λίγη ώρα πριν από τον θάνατό του γευμάτισε και μάλιστα πρέπει να έφαγε βαριά. Υπάρχουν, μάλιστα στοιχεία που υποδεικνύουν ότι κάποιο από το φαγητό του ήταν μαγειρεμένο. «Οταν βιάζεσαι προκειμένου να αποφύγεις κάποιον που σε κυνηγάει να σε σκοτώσει δεν κάνεις τέτοια πράγματα», τονίζει ο Χορν.
Περίπου μισή ώρα αφού τελείωσε το φαγητό του, ο φονιάς του τον πλησίασε και του έριξε από πίσω ένα βέλος από απόσταση περίπου τριάντα μέτρων. Το βέλος πέρασε κάτω από τον ώμο του κόβοντάς του την αρτηρία και προκαλώντας τον γρήγορο θάνατό του. Από τη γωνία του βέλους φαίνεται ότι ο Άνθρωπος του Οτσι χτυπήθηκε από κάτω και από πίσω ή ότι τη στιγμή που χτυπήθηκε ήταν σκυμμένος.
«Στόχος του ανθρώπου που του επιτέθηκε ήταν να τον σκοτώσει και γι’ αυτό αποφάσισε να του ρίξει από μεγάλη απόσταση. Δεν αποκλείεται το συμβάν να είχε κάποια σχέση με αυτό που είχε προηγηθεί δύο ημέρες νωρίτερα. Τα ίδια πράγματα διαπιστώνονται και στις ημέρες μας, καθώς οι περισσότεροι φόνοι είναι προσωπικά ζητήματα και αποτελούν την κλιμάκωση κάποιου βίαιου επεισοδίου», τονίζει ο Χορν.