Κάθε πολίτης που ήθελε να γίνει δικαστής στην αρχαία Αθήνατης κλασικής και ελληνιστικής περιόδου, εφόσον ήταν άνω των 30 ετών, προμηθευόταν μία χάλκινη ή ξύλινη ταυτότητα (=πινάκιον), η οποία έγραφε το όνομά του, το όνομα τού πατέρα του και το δήμο/φυλή που ανήκε, όπως και ένα γράμμα της αλφαβήτου, που αντιστοιχούσε σε ένα από τα 10 δικαστικά σώματα (όσες δηλαδή ήταν και οι αθηναϊκές φυλές).
Τα χαράματα πήγαινε στο δικαστήριο, εκεί που ήταν τα κληρωτήριατης φυλής του, και τοποθετούσε την ταυτότητά του σε ένα κουτί με το αντίστοιχο γράμμα της αλφαβήτου. Όταν όλες οι ταυτότητες αυτών που ήθελαν να γίνουν δικαστές για μία μέρα συλλέγονταν στα 10 κουτιά, τραβιούνταν τυχαία μερικές έξω. Αυτές, μετά, τοποθετούνταν στις σχισμές (εγκοπές) των 2 κληρωτηρίων που υπήρχαν παραδίπλα. Οι σχισμές κάθε κληρωτηρίου ήταν διατεταγμένες σε 5 στήλες, ώστε συνολικά και τα 2 κληρωτήρια είχαν 10 στήλες με εγκοπές, για να αντιστοιχούν στα 10 γράμματα των 10 δικαστικών σωμάτων. Επίσης, κάθε κληρωτήριο είχε στην άκρη του ενσωματωμένο ένα διαμπερή σωλήνα στον οποίο έμπαιναν λευκά και μαύρα σφαιρίδια.
Εικόνα 2α, β:Αναπαράσταση λειτουργίας κληρωτηρίων
Ο υπεύθυνος αξιωματούχος των δικαστηρίων, ανάλογα με το πόσα δικαστήρια ήταν να γίνουν εκείνη τη μέρα, έριχνε μέσα στον σωλήνα των κληρωτηρίων ανάκατα λευκά και μαύρα σφαιρίδια, τόσα όσα αντιστοιχούσαν στη μικρότερη συμπληρωμένη στήλη με τις ταυτότητες στις σχισμές. Τα λευκά σφαιρίδια αντιστοιχούσαν στους δικαστές που εκλέγονταν και τα μαύρα στους απορριπτόμενους. Βγαίνοντας το πρώτο σφαιρίδιο (σαν την κλήρωση του τζόκερ), κληρώνονταν ως δικαστές όλοι όσοι ήταν καταχωρημένοι στην πρώτη οριζόντια σειρά του κληρωτηρίου, αν βεβαίως το σφαιρίδιο ήταν άσπρο. Αλλιώς, απορρίπτονταν, και ούτω καθεξής.
Μετά, οι εκλεγμένοι δικαστές έδιναν την ταυτότητά τους στον αρμόδιο αξιωματούχο και τραβούσαν από ένα άλλο κουτί μια χάλκινη μπάλα που είχε χαραγμένο πάνω της ένα γράμμα, το οποίο αντιστοιχούσε στο δικαστήριο που θα πήγαιναν τη μέρα εκείνη. Ο αξιωματούχος κατόπιν έβαζε την ταυτότητά τους μέσα στο κουτί, ώστε στο τέλος της μέρας να πληρωθούν από το δημόσιο ταμείο της πόλης οι δικαστές-πολίτες βάσει των ταυτοτήτων τους. Με τον τρόπο αυτό δεν μπορούσε να γίνει καμία προσυνεννόηση για τις δίκες, γιατί κανείς δεν ήξερε ποιος θα ήταν δικαστής, σε ποια δίκη θα πήγαινε και αν θα κληρωνόταν τη συγκεκριμένη μέρα. Το εικονιζόμενο κληρωτήριο του Μουσείου της Αρχαίας Αγοράς έχει 11 στήλες με εγκοπές και χρησιμοποιούταν μάλλον στη Βουλή για την εκλογή των αρχόντων, αλλά είχε παρόμοια λειτουργία με τα δικαστικά κληρωτήρια.
Εικόνα 3: Τμήμα κληρωτηρίου του 3ου αι. π.Χ. Μουσείο Αρχαίας Αγοράς, Αθήνα
Πηγές-πληροφορίες:
Mabel Lang, The Athenian Citizen. Democracy in the Athenian Agora, American School of Classical Studies at Athens
Βασιλική Χριστοπούλου Αρχαιολόγος, ΜΑ, Ανασκαφή