Η πρώτη τηλεοπτική μετάδοση στο Ισραήλ ήταν ασπρόμαυρη, αλλά σε αντίθεση με τα περισσότερα έθνη, δεν οφείλεται στην έλλειψη τεχνολογίας για έγχρωμη μετάδοση.
Στην πραγματικότητα, όταν η τηλεόραση ήρθε για πρώτη φορά στο Ισραήλτο 1968, ο κόσμος άλλαξε ήδη σε έγχρωμες εκπομπές. Αλλά οι ισραηλινές αρχές δεν ήταν σίγουρες.
Νόμιζαν ότι η έγχρωμη μετάδοση ήταν μια επιπόλαια δαπάνη που θα έπρεπε να αποφεύγεται καλύτερα. Έτσι, παρά το ότι έχει τη δυνατότητα να μεταδίδει έγχρωμα, το μόνο εθνικό κανάλι του Ισραήλ διέγραψε σκόπιμα το χρώμα από όλα τα προγράμματά του για περισσότερα από είκοσι χρόνια, ακόμη και από αυτά που αγόρασαν ή έλαβαν από το εξωτερικό.
Η τηλεόραση ήρθε στο Ισραήλ κάτω από μια κάλυψη αμφιβολιών και φόβου. Οι κρατικοί πατέρες θεωρούσαν την τηλεόραση ως απειλή. Φοβόταν ότι θα άλλαζε τα πολιτικά, κοινωνικά και πολιτιστικά χαρακτηριστικά του νέου κράτους. Ένιωσαν ότι οι τηλεοπτικές εκπομπές θα ασκούσαν περιττή οικονομική πίεση στο κράτος, και η μαζική αγορά τηλεοπτικών συσκευών θα αποτελούσε επίσης οικονομικό βάρος για τον πληθυσμό. Η τηλεόραση, υποστήριξαν, ήταν μια πολυτέλεια που ταιριάζει μόνο σε πλούσιες και οικονομικά εγκατεστημένες πολιτείες.
Η κυβέρνηση φοβόταν επίσης ότι οι τηλεοπτικές και δυτικές εκπομπές θα αραιώνουν τον εβραϊκό πολιτισμό και θα αλλάξουν τις πολιτικές απόψεις των ανθρώπων. Επιπλέον, η τηλεόραση θα μείωνε το χρόνο που αφιερώνουν οι άνθρωποι διαβάζοντας, πηγαίνοντας στο θέατρο και συμμετέχοντας σε κοινωνικές δραστηριότητες, απειλώντας έτσι παραδοσιακούς κανόνες και την οικογενειακή ζωή.
Οι πολιτικοί καθυστέρησαν την εισαγωγή της τηλεόρασης για όσο το δυνατόν περισσότερο, έως ότου η ανάγκη τους έγινε αισθητή κατά τη διάρκεια της σύγκρουσης του 1967 με τον Άραβα. Η απουσία κεντρικού συστήματος ραδιοτηλεοπτικών εκπομπών σήμαινε ότι οι ειδήσεις για τον πόλεμο δεν μπορούσαν να διαδίδονται γρήγορα μεταξύ των ανυπόμονων πολιτών.
Η κυβέρνηση συνειδητοποίησε ότι χρειάζονταν ένα εργαλείο για την καταπολέμηση της αραβικής προπαγάνδας. Πολλοί Παλαιστίνιοι που ζούσαν στα κατεχόμενα εδάφη είχαν τηλεοπτικές συσκευές μέσω των οποίων λάμβαναν προγράμματα από τις αραβικές χώρες και η Ιορδανία άρχισε να μεταδίδει ειδήσεις στα εβραϊκά για ένα ισραηλινό κοινό. Οι ισραηλινές αρχές αποφάσισαν ότι δεν μπορούσαν να αφήσουν το κοινό τους εκτεθειμένο αποκλειστικά σε εκπομπές εχθρικών γειτόνων. Μόνο ένα κρατικό ισραηλινό τηλεοπτικό κανάλι θα μπορούσε να προσφέρει αντεπίθεση σε αυτόν τον ψυχολογικό πόλεμο. Έτσι, στις 2 Μαΐου 1968,το πρώτο τηλεοπτικό κανάλι του Ισραήλ, που ονομάζεται Channel One, μεταδόθηκε σε ασπρόμαυρο, παρόλο που η έγχρωμη εκπομπή ήταν ήδη μια παγκόσμια τεχνολογική εξέληξη.
Στις ΗΠΑ, και τα τρία μεγάλα δίκτυα εκπομπών, τα NBC, ABC και CBS, προβάλλονταν πλήρεις χρωματικούς προνομιακούς χρόνους και τα δημόσια δίκτυα εκπομπών όπως το NET χρησιμοποίησαν χρώμα για την πλειονότητα του προγραμματισμού τους. Το 1955, είκοσι χιλιάδες έγχρωμες τηλεοράσεις αγοράστηκαν στις ΗΠΑ, και το 1966, αυτός ο αριθμός είχε ξεπεράσει το 5 εκατομμύρια. Μέχρι το 1972, ο αριθμός των έγχρωμων τηλεοπτικών συσκευών που πωλήθηκαν στις ΗΠΑ ξεπέρασε τις ασπρόμαυρες πωλήσεις και περισσότερο από το πενήντα τοις εκατό των τηλεοπτικών νοικοκυριών στις ΗΠΑ είχαν ένα έγχρωμη τηλεόραση.
Στο Ηνωμένο Βασίλειο, η πρώτη τακτική έγχρωμη εκπομπή ξεκίνησε το 1967 από το BBC. Οι έγχρωμες ραδιοτηλεοπτικές εκπομπές ξεκίνησαν στην Ιαπωνία το 1960 και στη Σοβιετική Ένωση το 1967. Καθώς η σύμβαση ραδιοτηλεοπτικών μεταδόσεων μετατοπίστηκε προς το χρώμα, τα δίκτυα συνειδητοποίησαν ότι δεν ήταν οικονομικό να αναβαθμιστούν τα ασπρόμαυρα συστήματα ραδιοτηλεοπτικών εκπομπών σε χρώμα, καθώς κόστιζε περισσότερο από την αρχική επένδυση σε ασπρόμαυρο εξοπλισμό. Ως αποτέλεσμα, η Διάσκεψη Ραδιοτηλεόρασης της Κοινοπολιτείας του 1972 συνέστησε όλες οι νέες τηλεοπτικές υπηρεσίες να είναι εξοπλισμένες με έγχρωμες εγκαταστάσεις.
Παρόλο που η ισραηλινή ραδιοτηλεοπτική αρχή (IBA) πραγματοποίησε επενδύσεις σε έγχρωμο εξοπλισμό, η πολιτική πίεση τους ανάγκασε να μεταδίδουν σε ασπρόμαυρο. Όταν η ισραηλινή τηλεόραση άρχισε να αγοράζει τα δικαιώματα για πολλές αμερικανικές και βρετανικές τηλεοπτικές σειρές και ταινίες που έχουν γυριστεί έγχρωμες, η κυβέρνηση διέταξε την αρχή ραδιοτηλεοπτικής εκπομπής να διαγράψει τις έγχρωμες πληροφορίες από το σήμα, έτσι ώστε οι δέκτες να εμφανίζουν ασπρόμαυρες εικόνες.
Η κυβέρνηση πρότεινε ότι το δίκτυο εκπομπής θα πρέπει να αφαιρέσει το στοιχείο συγχρονισμού χρωμάτων που ονομάζεται Colorburst, ελλείψει του οποίου ο δέκτης δεν μπορεί να αποφασίσει πώς να επιβάλει τα χρώματα πάνω από τις εικόνες. Ως αποτέλεσμα, η τηλεόραση απορρίπτει τις πληροφορίες χρώματος και εμφανίζει μόνο ασπρόμαυρες εικόνες. Το όργανο που χρησιμοποίησε το IBA για να διαγράψει το χρώμα ονομάστηκε «γόμα» ή mechikon.
Λίγο αργότερα την εισαγωγή του, διατέθηκαν στην αγορά ειδικές τηλεοράσεις με συσκευή anti- mekhikon. Αυτή η συσκευή επανεγκατέστησε το σήμα φάσης Colorburst επιτρέποντας στον δέκτη να εμφανίσει έγχρωμες εικόνες. Το μόνο πρόβλημα ήταν ότι ο θεατής έπρεπε να γυρίζει ένα κουμπί για να προσαρμόζει τα χρώματα κάθε 15 λεπτά ή λιγότερο. Σύμφωνα με ορισμένες εκτιμήσεις, εννέα στους δέκα αγοραστές αγόρασαν μια έγχρωμη τηλεόραση εξοπλισμένη με τη συσκευή anti- mekhikon.
Η ισραηλινή κυβέρνηση προσπάθησε να αποτρέψει τους ανθρώπους να συρρέουν σε ηλεκτρονικά καταστήματα. Ένας ακτιβιστής που αντιτίθεται στην έγχρωμη τηλεόραση έγραψε στην ηγετική εφημερίδα Maariv του Ισραήλ ότι η εγκατάλειψη των τακτικών τους συνόλων υπέρ των έγχρωμων σετ θα ήταν μια «οικονομική καταστροφή» που μια φτωχή χώρα δεν μπορούσε να αντέξει. Σε αυτό, ο αντιπρόεδρος οικονομικών πρόσθεσε ότι ένας σωλήνας έγχρωμης εικόνας καταναλώνει πέντε φορές περισσότερη ηλεκτρική ενέργεια από έναν κανονικό ασπρόμαυρο σωλήνα, ο οποίος θα αύξανε την κατανάλωση ηλεκτρικής ενέργειας κατά πολλές φορές.
Ο καθηγητής Shelomo Avineri εξέδωσε προειδοποίηση κατά της επιδίωξης των αξεσουάρ ευκολίας:
Εάν φέρετε έγχρωμη τηλεόραση στη χώρα, αυτό σημαίνει ότι χιλιάδες οικογένειες, οι οποίες θα μπορούσαν να έχουν αγοράσει ένα κρεβάτι για κάθε παιδί στο σπίτι - ή να αγοράσουν ένα βιβλίο για τα παιδιά κατά καιρούς - θα υποστούν έντονη πίεση αν ξοδέψτε αυτά τα χρήματα - πολλά χρήματα, χιλιάδες, για να αγοράσετε ένα σύνολο χρωμάτων.
Ο Αντιπρόεδρος της Κυβέρνησης επανέλαβε επίσης αυτά τα αισθήματα:
Δεν έχω καμία αμφιβολία ότι πολλές οικογένειες, οι οποίες δεν έχουν χρήματα για είδη πρώτης ανάγκης, θα πουλήσουν τα ακίνητά τους, θα πάρουν δάνεια και θα μπλέξουν για να αγοράσουν ένα σετ χρωμάτων για να μην υστερούν εκείνων που έχουν τη δυνατότητα να αγοράσουν ένα τέτοιο σετ.
Μερικοί επίσης προειδοποίησαν για ακόμα πιο τρομερές συνέπειες:
Ποιος θα μας εγγυηθεί ότι η αναζήτηση χρωμάτων - ως σύμβολο κατάστασης - δεν θα φέρει μεγαλύτερη επέκταση του βίαιου εγκλήματος; Εκείνοι που δεν θα μπορούν να ξοδέψουν από τον μισθό τους - ή από το εισόδημά τους - χρήματα θα μπορούν να λάβουν μέρος σε λεηλασίες και ληστείες ή κλοπές.
Οι υποστηρικτές της έγχρωμης τηλεόρασης είπαν ότι ο ισχυρισμός ότι η έγχρωμη μετάδοση θα εμβαθύνει την κοινωνική ανισότητα δεν είναι σωστός, καθώς θα μπορούσε να εφαρμοστεί σε όλους τους τομείς κατανάλωσης, όπως τα πολυτελή αυτοκίνητα. Θα απαγόρευε τότε η κυβέρνηση πολυτελή αυτοκίνητα;
Ένας αρθρογράφος επίσης επίκρινε τη στάση της κυβέρνησης για την καταστολή της τεχνολογικής προόδου:
Είναι γνωστό ότι η ισραηλινή τηλεόραση ήταν πάντα υποχρεωμένη να διαγράψει το χρώμα, έτσι ώστε το κοινό να βλέπει μόνο μια ασπρόμαυρη εικόνα, όπως εκείνη που βλέπει η κυβέρνηση. Αυτή η κυβέρνηση εξυπηρετεί μερικούς εύπορους ανθρώπους, οι οποίοι βλέπουν τον εαυτό τους ως φύλακες των φτωχών. Αυτοί οι κηδεμόνες έχουν αποφασίσει ότι απαγορεύεται να καταπιέζουν τα λίγα που έχουν οι φτωχοί. Απαγορεύεται η αποπλάνηση των φτωχών με αγαθά που κοστίζουν πολλά χρήματα. Δεδομένου ότι κάποιος φτωχός, δεν έχει τα χρήματα να διασκεδάσει - πρέπει να καθίσει στο σπίτι, να παρακολουθήσει τηλεόραση και να σκεφτεί ότι ο κόσμος είναι τόσο γκρίζος...
Αν και το κύριο επιχείρημα της κυβέρνησης πίσω από τη διαγραφή του χρώματος ήταν η μείωση της ανισότητας και του κόστους, το μόνο που έκανε ήταν να αυξήσει τα έξοδα και στα δύο άκρα. Μια μέση έγχρωμη τηλεόραση κοστίζει 50.000 λίρες και άλλες 4.000 για τη συσκευή κατά του χρώματος, ώστε οι θεατές να μπορούν να απολαμβάνουν έγχρωμα προγράμματα. Αυτή η ρύθμιση της πρώτης αφαίρεσης χρώματος και στη συνέχεια της προσθήκης του ήταν γελοία, όπως σημείωσε ένας συγγραφέας:
Η ισραηλινή τηλεόραση αγοράζει έγχρωμες ταινίες σε πλήρη τιμή. Οι τεχνικοί σβήνουν το χρώμα και αυτό πιθανώς κοστίζει επίσης κάτι. Ο Ισραηλινός καταναλωτής αγοράζει ένα σύνολο χρωμάτων και «αντι-χρώματος»… και λαμβάνει τις μεταδόσεις έγχρωμες. Κοστίζει περισσότερο τόσο για το κράτος όσο και για τον καταναλωτή - μόνο οι εταιρείες κερδίζουν εύκολα χρήματα.
Η ισραηλινή κυβέρνηση επέτρεπε τις μεταδόσεις χρωμάτων από καιρό σε καιρό, όπως η ζωντανή κάλυψη χρωμάτων του Νοεμβρίου 1977 από την επίσκεψη του Αιγύπτου Προέδρου Anwar El Sadat στο Ισραήλ και πάλι τον Μάρτιο του 1979 κατά τη διάρκεια του ετήσιου διαγωνισμού τραγουδιού της Eurovision
Μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του 1970, η πίεση του κοινού για το ζήτημα της μετάδοσης χρώματος άρχισε, και το 1981, η κυβέρνηση επέτρεψε στην Ισραηλινή Ραδιοτηλεοπτική Αρχή και την Ισραηλινή Εκπαιδευτική Τηλεόραση να μαγνητοσκοπήσουν τις δικές τους τακτικές παραγωγές. Θα χρειαστούν άλλα δύο χρόνια για να γίνει κανονικότητα η έγχρωμη μετάδοση. Μέχρι τότε, οι Ισραηλινοί είχαν ξοδέψει περισσότερα από 400 εκατομμύρια λίρες σε συσκευές κατά του χρώματος, οι οποίες έγιναν άχρηστες όταν το IBA σταμάτησε να διαγράφει το χρώμα και μετακόμισε σε ένα πλήρες έγχρωμο πρόγραμμα.