Ο Νέαρχοςγεννήθηκε στην Κρήτη αλλά μεγάλωσε στην Αμφίπολη. Ήταν από παιδί με τον Μέγα Αλέξανδρο όταν σπούδαζαν μαζί με δάσκαλο τον Αριστοτέλη. Πολέμησε στο πλάι του, σε όλους τούς πολέμους κατά των Περσών σαν στρατηγός, μέχρι που έφθασαν στον Ινδό ποταμό όπου ο Αλέξανδρος διέταξε την κατασκευή μεγάλου στόλου του οποίου ναύαρχος θά ήταν ο Νεαρχος. Τότε το 326 ο Μακεδονικός στρατός χωρίστηκε σε τρείς φάλαγγες, η μία επιβιβάζεται με τον Αλέξανδρο στα πλοία, και οι δύο άλλες ακολουθούν τον στόλο από τις δύο όχθες του ποταμού.
Όταν έφθασαν στο Δέλτα ανοίχτηκαν στον ωκεανό, για να δουν αν μπροστά τους είχαν λίμνη η ανοιχτή θάλασσα. Όταν το διαπίστωσαν, ο Αλέξανδρος έμεινε στην ξηρά, ώστε να ακολουθούν τον στόλο και να τον ανεφοδιάζουν.
Οι εντολές του Αλέξανδρου ήταν να βυθομετρησουν τη θάλασσα, και να επισκεφθούν τις παραλιακές πόλεις.
Στις 2 Οκτωβρίου τού 325 π.Χ., ο στόλος υπό τον Νέαρχοανοίγεται στον Ινδικό ωκεανό που αρχίζει το μνημειώδες ταξίδι "ο περίπλους τού Νεάρχου", η πρώτη οργανωμένη θαλασσινή εξόρμηση Ευρωπαίων στον Βόρειο Ινδικό ωκεανόπου κράτησε πέντε μήνες με πολλές περιπέτειες, στερήσεις, αϋπνίες, και αφόρητη ζέστη. Ο στόλος απετελειτο από 280 πλοία και 12000 ναύτες, όλοι Μακεδόνες και Αιγαιοπελαγίτες.
Στην αρχή ο Αλέξανδρος τούς τροφοδοτούσε, όταν όμως απομακρύνθηκαν από την ξηρά αυτό ήταν δύσκολο οπότε συνέχισαν το ταξίδι μέ στερήσεις πείνα, μέχρι που συνάντησαν κάτι θαλάσσια θηρία μεγαλύτερα από τα καράβια τους που πετούσαν νερό, ήταν φάλαινες - φυσιτηρες. Το πλήρωμα φοβήθηκε και ο Νεαρχος διέταξε επίθεση με θορύβους και σάλπιγγες μέχρι που απομακρύνθηκαν. Τότε έφθασαν σ ένα ήσυχο τοπο όπου συνάντησαν ένα Ινδό ναύτη τον Υδριακη που γνώριζε τα μέρη καλά και τους οδήγησε σε κατοικημένες περιοχές όπου οι κάτοικοι τους πρόσφεραν νερό και τρόφιμα τα βάσανα τους είχαν τελειώσει.
Στις 24 Φεβρουαρίου του 324 όπου τα Ελληνικά καράβια έφθασαν γίνεται η ιστορική συνάντηση με τους νικητές της Γαιδρωσιανης ερήμου, είναι γνωστή η πορεία του Αλέξανδρου μέσα στην άνυδρη έρημο της Γαιδρωσιας όπου απέδειξε το μεγαλείο του αρχηγού όταν αρνήθηκε να πιεί το λιγοστό νερό που βρέθηκε, επειδή δεν έφθανε για όλους.
Εκεί στο μέσον τής γέφυρας ο Αλέξανδρος βάζει ολόχρυσο στεφάνι στο κεφάλι του παιδικού του φίλου, και τώρα ναυάρχου του στόλου Νεάρχου ενώ όλοι ζητωκραυγαζαν. Έτσι τελείωσε θριαμβευτικά ένα από τα ιστορικά ταξίδια της εποχής εκείνης, και έκτοτε οι Έλληνες διακινουσαν ελεύθερα το παγκόσμιο εμπόριο, σε Εύξεινο Πόντο, Μεσόγειο και Ινδικό ωκεανό, με τολμηρούς θαλασσοπόρους, κερδίζοντας τον τίτλο των κυριάρχων των θαλασσών.