Το αρχαίο Ελληνικό αλφάβητο κρύβει αρκετά μυστικά πίσω από τα γράμματα του. Τα γράμματα του αρχαίου Ελληνικού αλφαβήτου έχουν τροποποιηθεί ή “παραμορφωθεί” σε σχέση με την αρχική τους μορφή, αλλά παρόλα αυτά “φέρουν” σημασίες στη σύγχρονη εποχή.
Μέσα από την έρευνα, αποκαλύφθηκε το μεγαλείο της γλώσσας μας καθώς και η ευφυΐα εκείνων των μυαλών που την επινόησαν και την “κατασκεύασαν”. Η γλώσσα μας απεικονίζει τις λειτουργίες και τις δραστηριότητες της φύσης, μεταξύ άλλων, και αυτό είναι που την κάνει αθάνατη.
Το αρχαίο γράμμα Όμικρον και η επιρροή του στα υπόλοιπα γράμματα
Αντίθετα με τους ανθρώπους της σύγχρονης εποχής που έχουν χάσει την επαφή με τη φύση, οι παλιές κοινότητες, οι πρωτόγονες καλύβες, ο πλανήτης μας (ως σπίτι), ακόμη και η ανθρώπινη αίσθηση του χώρου, “από τη μήτρα της μητέρας μας”, έχουν κυκλικό σχήμα. Έτσι, το γράμμα που θα μπορούσε να περιγράψει καλύτερα το διάστημα είναι το Ο (Όμικρον), το οποίο, σύμφωνα με το αρχαίο Ελληνικό αλφάβητο, σημαίνει κάποιον συγκεκριμένο χώρο ή μια περιοχή όλων των μεγεθών.
Ένα άλλο γράμμα, σε σχέση με το Ο ως γράφημα, είναι το Φ. Το γράμμα Φ περιγράφει έναν χώρο (Ο), ο οποίος “διχοτομείται” από μια κάθετη γραμμή. Έτσι, πριν αποκωδικοποιήσουμε το Φ, θα ρίξουμε μια ματιά σε αυτή τη γραμμή, η οποία είναι ένα Ι. Μια κάθετη γραμμή ως οπτικός συμβολισμός στο πεδίο Τέχνη-Φύση, είναι μια γραμμή δράσης και κίνησης, λαμβάνοντας υπόψη και το γεγονός, ότι το ανθρώπινο μάτι “διαβάζει” στο οπτικό του πεδίο από πάνω προς τα κάτω.
Σύμφωνα με τον αρχαίο κώδικα της Ελληνικής γλώσσας, το Ι περιγράφει την κάθοδο μιας μικρής ποσότητας δύναμης, φωτός ή ακτινοβολίας που τροφοδοτείται συνεχώς. Έτσι, αν συμπληρώσουμε τη φράση μας για να κατανοήσουμε το γράμμα Φ, θα πούμε: (Ι) η κάθοδος μιας μικρής ποσότητας δύναμης, φωτός ή ακτινοβολίας που τροφοδοτεί συνεχώς (Ο) έναν χώρο. Αυτή ακριβώς είναι η κωδική έννοια του φωτός, καθώς, σύμφωνα με τον Δρ. Σημαιοφόρο, Φ σημαίνει το Φως. Το γράμμα Ρ αντιπροσωπεύει έναν χώρο Ο, από τον οποίο “ρέει” η ακτινοβολία ενός Ι, οπότε Ρ, ορθώς, σημαίνει ροή (Ρ = ροή ενέργειας, ακτινοβολίας, υγρού).
Το γράμμα Θ (Θήτα) περιγράφει έναν χώρο (Ο) που διχοτομείται από μια οριζόντια γραμμή. Η γραμμή αυτή εκφράζει ένα επίπεδο (για παράδειγμα: τον ορίζοντα).
Το γράμμα Λάμδα και ο Ήλιος
Το αρχαίο γράμμα που εκφράζει ακριβώς την Ηλιακή ακτινοβολία, είναι το Λ (Λάμδα), και ορίζεται έτσι, ως Λ = Ηλιακή ακτινοβολία και υγρά στη Φύση (όταν αναφερόμαστε σε δυνάμεις στη Γη). Όταν κλείνουμε το σχήμα του Λ (Λ-Δ) δημιουργούμε ένα τρίγωνο, όπως ακριβώς ένα δυναμικό ενεργειακό πεδίο και δημιουργείται το γράμμα Δ, το οποίο, σύμφωνα με τον Κώδικα, εκφράζει το Δ = Δύναμη, δύναμη η οποία κατασκευάζει και δημιουργεί.
Το γράμμα Α σημαίνει την Πρωτογενή Δύναμη και σχηματικά είναι ένα σύνθετο γράμμα, καθώς τα Λ και Δ είναι ενσωματωμένα. Αυτό δείχνει ότι αντιλαμβανόμαστε αυτή την Πρωτογενή Δύναμη μέσω της ηλιακής ακτινοβολίας.
Το γράμμα Ε εκφράζει την έννοια της Κίνησης-Πορείας-Επέκτασης.
Όσο για το Μ, σχηματικά, δείχνει δύο Λάμδα (ΛΛ) ενωμένα, που αντιστοιχεί στις ακόλουθες πληροφορίες: η διπλή ποσότητα της ηλιακής ακτινοβολίας οδηγεί σε τέτοια συμπύκνωση της ύλης, ώστε να μπορούμε να βλέπουμε πράγματα και πλάσματα. Πράγματι, σύμφωνα με τον αρχαίο ελληνικό αλφαβητικό κώδικα, το Μ είναι η ορατή φύση.
Λαμβάνοντας υπόψη ότι η γλώσσα είναι ένας ζωντανός οργανισμός, θα μπορούσαμε να φανταστούμε ότι έχει “σάρκα και οστά”. Αυτό το μέρος των “οστών”, το οποίο αποτελεί την κύρια δομή μιας λέξης και τη βάση της σημασίας της, παίζουν τα σύμφωνα. Έτσι, το μέρος της “σάρκας”, που είναι η φωνή και το φως της λέξης, παίζεται από τα φωνήεντα. Η ελληνική γλώσσα έχει περισσότερα φωνήεντα από οποιαδήποτε άλλη γλώσσα, οπότε, όταν μιλάμε στα ελληνικά, εκπέμπουμε περισσότερο φως, χρησιμοποιώντας όλο το φάσμα των 7 χρωμάτων. Ακούμε 7 μουσικές νότες, βλέπουμε 7 χρώματα, έχουμε 7 ενεργειακά κέντρα και τα φωνήεντα από το αρχαίο ελληνικό αλφάβητο έως και σήμερα είναι 7.
Πηγή: Maxmad, πηγή εικόνας Αρχαία Ελληνικά