Ο Αριστοτέλης ως γνωστόν ταξίδευε σε όλη την τότε Ελλάδα για να μεταφέρει τις γνώσεις του στον λαό, για να συνομιλήσει με αντίστοιχα μεγάλους φιλόσοφους της εποχής αλλά και ακόμα για να επεκτείνει ο ίδιος τις γνώσεις του, μελετώντας και ερευνώντας. Συγκεκριμένα το 343 π.Χ βρισκόταν στη Μυτιλήνη, μελετώντας την Τρωάδα όταν κάποια στιγμή του παρέδωσαν μια πρόσκληση από τον βασιλιά Φίλιππο Β’ της Μακεδονίας, ο οποίος τον προσκαλούσε να διδάξει το γιο του. Ο Αλέξανδρος, ως γιος του βασιλιά της Μακεδονίας, που την εποχή εκείνη ήταν πανίσχυρη, έπρεπε να έχει τον κατάλληλο δάσκαλο για να διαδεχτεί τον πατέρα του. Η μαθητική ζωή του Μ. Αλέξανδρου θα ξεκινούσε σύντομα.
Η αποδοχή του Αριστοτέλη και η αρχή της διδασκαλίας
Η θέση του προσωπικού παιδαγωγού του Αλέξανδρου ήταν πολύτιμη και προφανώς θα γινόταν με την καταβολή ενός μεγάλου χρηματικού ποσού στον διδάσκοντα. Επίσης, ο Φίλιππος προσπάθησε να δελεάσει τον Αριστοτέλη με την υπόσχεση της αναστήλωσης πόλης στην οποία γεννήθηκε ο φιλόσοφος, όπου θα ανακαλούνταν όσοι ήταν σκλάβοι και εξόριστοι, ενώ παράλληλα προσπάθησε να δώσει την εντύπωση πως ο 13χρονος πλέον γιος του, διέθετε ατίθαση συμπεριφορά ως πρόκληση για τον Αριστοτέλη. Ο ίδιος δέχτηκε τελικά να διαπαιδαγωγήσει τον μελλοντικό μεγάλο βασιλιά και η διδασκαλία του έπαιξε πολύ σημαντικό ρόλο σε αυτό.
Η εκπαίδευση που επιθυμούσε να κάνει ο Αριστοτέλης, έτσι ώστε να επιφέρει αποτελέσματα, έπρεπε να γίνει στην ύπαιθρο και να είναι απομονωμένοι ο διδάσκων και ο μαθητής. Έτσι ο Φίλιππος παραχώρησε στον Αριστοτέλη το άλσος των Νυμφών στην Μίεζα, περιοχή που μάλλον ανήκε στους φημισμένους κήπους του Μήδα και βρισκόταν βόρεια της Βέροιας. Αφού εγκαταστάθηκαν στην Μίεζα, ο Αλέξανδρος κατάλαβε πως δεν θα ήταν ο μόνος μαθητής του Αριστοτέλη, καθώς ο δεύτερος είχε φέρει μαζί του και αρκετούς συνομήλικους του γιου του βασιλιά. Το γεγονός αυτό έγινε επειδή ο Αριστοτέλης, επιθυμούσε να υπάρχει ανταγωνισμός και ο καθένας να βγάζει τον καλύτερο του εαυτό. Ένα μοτίβο που είχε πάντα στο μυαλό του ο Αλέξανδρος και το απέκτησε κατά τη διάρκεια της μαθητείας κοντά στον Αριστοτέλη ήταν το: «Πάντα να αγωνίζεσαι για να γίνεις καλύτερος». Οπότε είναι εύκολο να καταλάβει κανείς πως η μέθοδος του απέδωσε καρπούς.
Πολιτική και διαφορετικές απόψεις
Ο Αριστοτέλης κατάλαβε την οξυδέρκεια του νεαρού μαθητή του από νωρίς. Συζητούσαν για πολλά θέματα, ενώ μόλις στα 13 του χρόνια ο Αλέξανδρος είχε τεκμηριωμένη άποψη για την πολιτική. Ο Αριστοτέλης ήταν κατά του θεσμού της μοναρχίας σε αντίθεση με τον δάσκαλο του, τον Πλάτωνα. Θεωρούσε πως μόνο σε μία περίπτωση ήταν αποδεκτή, «όταν η αρετή του βασιλιά ή της οικογενείας του ήταν τόσο ανώτερη ώστε να υπερτερεί της αρετής όλων των πολιτών μαζί».
Όσο αναφορά την επιθυμία του Αλέξανδρου να εισβάλει στην Περσία, ο Αριστοτέλης την ενέκρινε και την ενίσχυε με δικά του επιχειρήματα. Πίστευε πως ο θεσμός της δουλείας ήταν ένας νόμιμος θεσμός και ότι όσοι δεν ήταν Έλληνες, ήταν σκλάβοι εκ φύσεως. Ακόμα θεωρούσε πρέπον και σωστό να εξουσιάζουν οι Έλληνες τους “βάρβαρους”, καθώς ήταν ανώτεροι. Σε ένα απόσπασμα συμβουλεύει τον Αλέξανδρο να γίνει «ηγεμόνας των Ελλήνων και τύραννος των βαρβάρων, να φροντίζει τους πρώτους ως συγγενείς και φίλους και να μεταχειρίζεται τους δεύτερους σαν ζώα ή φυτά».
Παρόλα αυτά, ο Αλέξανδρος είχε εντελώς διαφορετικές απόψεις από τις ξενοφοβικές του δασκάλου του καθώς είχε ήδη διευρύνει τους ορίζοντες του, τόσο στην πολιτική όσο και στον στρατιωτικό τομέα και είχε κατασταλάξει στις απόψεις του.
Η διδασκαλία και τα αποτελέσματα της
Ένα άλλο κύριο μέρος της διδασκαλίας του Αριστοτέλη, είχε να κάνει με την ηδονιστική ζωή. Δίδασκε στους μαθητές του να την θεωρούν ανάξια καθώς δεν αποτελεί πηγή για οποιοδήποτε αγαθό. Όπως φάνηκε αργότερα, όταν ο Αλέξανδρος έγινε ένας από τους μεγαλύτερους στρατηλάτες και έμεινε στην ιστορία, ο καιρός που πέρασε στη Μίεζα του άφησε μόνιμα σημάδια και η επίδραση της διδασκαλίας του Αριστοτέλη ήταν φανερή. Το γεγονός αυτό φάνηκε στον τρόπο με τον οποίο ζούσε και αντιμετώπιζε την καθημερινότητα. Έτρωγε λιτά, μοίραζε γενναιόδωρα τα λάφυρα πολέμου ενώ κρατούσε λίγα γι αυτόν, δεν ήταν ποτέ άπληστος και αντιμετώπιζε με σεβασμό τους κατώτερους του, είτε εχθρούς είτε συμμάχους.
Επιπρόσθετα, ο Αλέξανδρος υιοθέτησε την επιστημονική περιέργεια που διακατείχε τον δάσκαλο του και ανέπτυξε μεγάλο ενδιαφέρον για την βιολογία και την ιατρική. Όπως αναφέρει και ο Πλούταρχος, δεν έμενε μόνο στην θεωρία, αλλά θεράπευε βάση των γνώσεων του και φίλους του που χρειαζόταν ιατρική βοήθεια.
Ακόμα, διάβαζε ποίηση και ιδιαίτερα Όμηρο, ενώ λάτρευε την Ιλιάδα. Έλαβε γνώσεις της αστρονομίας, της ρητορικής και της γεωμετρίας. Όσο αναφορά την ρητορική, ο Αλέξανδρος ειδικεύτηκε στην εριστική μέθοδο, το οποίο σήμαινε την επιχειρηματολογία επί ενός θέματος εκ μέρους και των δύο αντίθετων πλευρών με την ίδια ευκολία.
Τα μαθητικά χρόνια του Αλέξανδρου κράτησαν τρία χρόνια, από τα οποία έλαβε αρκετές γνώσεις που τον βοήθησαν στην μετέπειτα ζωή του και στο να ολοκληρώσει το όνειρο του.
Πηγή: maxmag