Όταν ο Πορτογάλος εξερευνητής Βαρθολομαίος Ντιάζ διέβη την χερσόνησο του Ακρωτηρίου στη Νότια Αφρική το 1488, έγινε ο πρώτος Ευρωπαίος που το έκανε, ανοίγοντας έτσι το δρόμο για μια θαλάσσια διαδρομή από την Ευρώπη προς την Ασία. Το ονόμασε το "Ακρωτήριο των Καταιγίδων", λόγω της επικίνδυνης θάλασσας, αλλά αργότερα μετονομάστηκε σε "Ακρωτήριο της Καλής Ελπίδας", γιατί έφερε ελπίδες για ένα νέο θαλάσσιο δρόμο προς την Ινδία.
Στο ταξίδι της επιστροφής του, ο Ντιάζ πέρασε άλλο ένα βραχώδες ακρωτήρι, αλλά δεν ήξερε ότι αυτό ήταν το πιο νότιο άκρο της Αφρικής. Ακόμη και σήμερα, πολλοί εξακολουθούν να πιστεύουν ότι το Ακρωτήριο της Καλής Ελπίδας είναι το νοτιότερο άκρο της αφρικανικής ηπείρου, αλλά ο τίτλος ανήκει στο ακρωτήρι Agulhas, ένα βραχώδες ακρωτήρι περίπου 150 χιλιόμετρα νοτιότερα. Παρεμπιπτόντως, το Agulhas είναι η επίσημη διαχωριστική γραμμή μεταξύ του Ατλαντικού και του Ινδικού Ωκεανού. Μια πέτρινη πλάκα στην παραλία σηματοδοτεί το σημείο.
Το όριο δεν επιλέχθηκε αυθαίρετα. Είναι το σημείο όπου το θερμό ρεύμα Agulhasτου Ινδικού Ωκεανού συναντά το κρύο ρεύμα Benguela του Ατλαντικού Ωκεανού. Ωστόσο, οποιαδήποτε ορισμός ενός σημείου συνάντησης ή διαχωριστικής γραμμής ανάμεσα σε δύο ωκεανούς δεν λαμβάνει υπόψη ότι τα ρεύματα δεν σταματούν τη ροή τους σε οποιοδήποτε σημείο. Τα ωκεάνια ρεύματα μετατοπίζονται και σμίγουν.
Το σημείο συνάντησης του Ατλαντικού και του Ινδικούυπήρξε θέμα πολλών διαφωνιών ανάμεσα στους Νοτιοαφρικανούς. Ο λόγος είναι ότι τα δυο ρεύματα συναντώνται περίπου 1,2 χιλιόμετρα ανατολικά του Ακρωτηρίου της Καλής Ελπίδας. Σύμφωνα με θαλάσσιους βιολόγους, το πραγματικό σημείο συνάντησης μπορεί να βρεθεί παρατηρώντας τις διαφορές στη θαλάσσια ζωή που επιφέρει η αλλαγή της θερμοκρασίας κατά μήκος των ακτών. Το γεγονός αυτό ενισχύει το επιχείρημα ότι η διαχωριστική γραμμή ανάμεσα στα ζεστά και κρύα νερά είναι στο Agulhas.
Ένας λόγος που το Agulhas δεν έχει τύχει μεγάλης προσοχής, και επομένως δεν προσελκύει κόσμο, είναι ότι δεν είναι τόσο θεαματικό όσο το Point.
Το ακρωτήρι Agulhas πήρε το όνομα του από τους Πορτογάλους ναυτικούς, οι οποίοι το αποκαλούσαν Cabo das Agulhas (ακρωτήρι των Βελονών) επειδή παρατήρησαν ότι η βελόνα της πυξίδας, δείχνει τον μαγνητικό βορρά, που εδώ ταυτίζεται με τον αληθινό Βορρά. Ο μαγνητικός βόρειος πόλος της Γης, ωστόσο, μετατοπίζεται σιγά-σιγά με την πάροδο του χρόνου. Η απόκλιση γύρω από το ακρωτήριο σήμερα είναι περίπου 25° Δυτικά, το οποίο σημαίνει ότι ο μαγνητικός βόρειος πόλος βρίσκεται 25 μοίρες προς τα αριστερά από τον τον πραγματικό Βορρά.